Para kay Lallaine, tila hindi na makapaghintay si Tyler!
Tinitigan siya ni Dianne, bahagyang nakataas ang kilay, at may natural na alindog sa kanyang mga mata. "Kung sigurado kang hindi mo anak ang bata, pwede na akong makipaghiwalay sa'yo ngayon din."
Naningkit ang mga mata ni Tyler.
"O kaya, maaari kang sumama kay Lallaine ngayon na. Hindi kita guguluhin."
"Dianne!" malamig at mabigat ang tinig ni Tyler. "Anong karapatan mo para hayaang maging kabit si Anne?"
Tama, ano nga bang karapatan niya para hayaang masira ang pangalan ni Lallaine bilang kabit?
Siya ang mahal na mahal ni Tyler!
Ngumiti nang matamis si Dianne. "Kung gano’n, tara. Bukas na bukas din!"
"Anong ibig mong sabihin sa paghihiwalay?"
Bigla, isang malakas na boses ng babae ang pumigil sa kanila.
Lumingon si Dianne at nakita si Tanya na papalapit, bakas ang pagkadismaya sa mukha.
"Mommy," magalang niyang bati.
Sinulyapan siya ni Tanya bago tumingin kay Tyler. "Axl, buntis si Dianne. Huwag kang gumawa ng bagay na ikaka-stress niya."
Kung hindi lang buntis si Dianne, hindi niya pipigilan ang plano ni Tyler na makipaghiwalay.
Ngunit ngayong may bata, hindi maaari. Kapag nanganak na siya, saka na pag-usapan ang paghihiwalay. Sa kanila ang bata, at wala na itong kaugnayan kay Dianne.
Dinig ni Tyler ang sinabi ngunit walang tugon. Tinanggal niya ang kamay sa pulsuhan ni Dianne at dumiretso sa loob ng bahay.
Nang madaanan si Tanya, hindi man lang ito nilingon o tinawag.
Sanay na si Tanya sa ganoong pakikitungo ng anak, kaya’t hindi na siya nagalit. Nang makapasok si Tyler, inakay niya si Dianne.
Hinawakan ni Tanya ang kanyang kamay at tiningnan ang tiyan. "Kumusta ang bata?"
Hindi alam nina Dianne at Tyler kung paano nabuo ang kambal, ngunit alam ni Tanya. Siya ang nagmaniobra ng lahat—pinabutas niya ang ginamit nilang condom.
Ngunit hinding-hindi niya ito aaminin sa anak. Masisira lang ang kanilang relasyon.
Tumango si Dianne. "Ayos naman po."
"Mainam kung ganoon." Ngumiti si Tanya at inakay siya papasok.
Sa hapag-kainan, napansin ni Tanya na hindi maayos ang itsura ni Dianne. "Dianne, narinig kong halos nakunan ka. Mas mabuti pang bumalik ka na sa lumang bahay para maalagaan ka."
Hindi ito mungkahi kundi pasya ni Tanya.
Ngunit malamig na tumutol si Tyler. "Hindi ako pumapayag."
"Anong problema? Sa tingin mo ba hindi kayang alagaan ni Mommy ang anak niyo at si Tanya? Maraming katulong doon na tutulong sa kanilang mag-ina, hindi ba?" tanong ni Tanya, bakas ang inis.
Ngumiti si Dianne. "Mommy, huwag po kayong mag-alala. Walang mangyayari sa bata."
Dahil dito, hindi na nagpumilit si Tanya.
Pagkatapos ng hapunan, pumasok si Dianne sa kusina at naghanda ng fruit plate tulad ng dati. Maayos at maganda ang pagkakaayos nito, parang sining. Nang lumabas siya, wala na ang mga tao sa hapag.
Pag-akyat niya, narinig niya ang malakas na boses ni Tanya mula sa study.
"…Anong ibig mong sabihin? Gusto mong ipalaglag ang bata at saka makipaghiwalay kay Dianne?"
Napahinto siya sa paglalakad.
"Anong dahilan? Si Lallaine na naman ba?" galit na sigaw ni Tanya.
"Sinasabi ko sa’yo, wala akong tutol kung itago mo si Lallaine. Pero kung gusto mong ipalaglag ang bata at pakasalan siya, hihilahin ko siya palabas kahit patay na ako!"
Sa unang pagkakataon, narinig ni Dianne ang ganitong tono mula kay Tanya.
"Aborted man ang bata o ipanganak, sigurado ang paghihiwalay namin ni Dianne."
Kalma pero mariin ang bawat salita ni Tyler.
Bago pa niya marinig ang susunod, bumukas ang pinto at lumabas si Tyler.
Nagkatinginan sila. Ngumiti si Dianne, ngunit bumitaw ang fruit plate mula sa kanyang kamay at bumagsak sa sahig.
Nagmamadaling lumapit si Tanya. "Dianne, ayos ka lang ba?"
"Okay lang po ako," aniya, pilit na ngumiti.
"Dianne, huwag kang mag-alala. Hindi namin hahayaang mangyari ang hinihingi ni Axl. Alagaan mo ang bata at magpahinga nang maayos."
Nang magtama muli ang mga mata nila ni Tyler, malamig itong ngumiti. "Ang galing mo talaga, Dianne."
At saka siya tumalikod at umalis.
Sa loob ng susunod na dalawang taon, nakatutok si Ashley sa kanyang karera. Halos wala siya sa lugar sa sobrang dami ng ginagawa.Pero tuwing nandoroon siya, lagi namang nasa tabi niya si Ken. Kaya hindi niya kailanman naramdaman ang kalungkutan. Busog na busog ang buhay nila ng kanyang anak sa saya, at dahil doon, ni hindi pumasok sa isip niya ang maghanap ng ibang lalaking mamahalin o pakakasalan pa.Pakiramdam niya, kumpleto na siya.May mga kaibigang sina Dianne at Dexter na higit pa sa kapatid ang turing.Isang matagumpay na karera.Isang anak na gaya ni Ken—masunurin, matalino, at kahanga-hanga.At higit sa lahat, hindi siya kapos sa pera.Ano pa ba ang dapat niyang hanapin? Bakit pa siya mangangailangan ng lalaki?Hindi niya kailangan. Hindi kailanman.Kaya kahit dalawang taon nang walang tigil ang paghabol—o dapat sabihing panggugulo—ni Kent, ni minsan ay hindi sumagi sa isip niyang makipagbalikan dito.Oo, hindi kailanman. Kahit isang segundo, wala.At huwag mong sabihing dah
Gabi na nang manatili si Ashley sa Condo Apartment.Tumawag si Ken at nagtanong kung kailan siya uuwi.Sandaling nag-isip si Ashley bago nagsabi nang diretsahan sa bata, “Ken, nagpasya na ang tatay mo at ako na maghiwalay at hindi na magsasama. Gusto mo bang sumama sa akin o sa tatay mo?”“Syempre, kung pipiliin mong sumama sa akin, kailangan pa rin natin ang pahintulot ng tatay mo.”Hindi malinaw kung si Ken mismo ang nag-isip o nagtanong muna kay Kent, pero sumagot ito, “Mom, kapag nandito ka sa bahay, gusto kong sumama sa’yo. Kapag nasa business trip ka, kay Dad naman ako. Pwede ba ‘yun?”“Syempre naman,” masayang tinanggap ni Ashley, “Sige, susunduin na kita ngayon.”Kahit walong taong gulang pa lang si Ken, ibinibigay nito kay Ashley ang init at pag-aaruga na hindi kayang ibigay ng iba.Halos dalawang taon na silang magkasama at matagal na niyang itinuring na sariling anak ang bata.Basta kasama niya si Ken, hinding-hindi niya ito pababayaan.“Okay Mom, hihintayin kita,” masayang
Sa opisina, halos nailabas na ni Ashley lahat ng bigat at sama ng loob sa puso niya.Habang kukuha sana siya ng tissue para punasan ang luha at sipon, aksidente niyang nasagi ang isang kristal na palamuti sa mesa.Bumagsak iyon at nabasag sa sahig sa isang iglap.Tiningnan ni Ashley ang nagkalat na kristal sa sahig at napailing. Ang malas niya talaga ngayong araw.Pero mabuti na lang, nakapaghain na sila ni Kent ng diborsyo at malapit na siyang tuluyang wala nang kinalaman dito.Habang iniisip niya iyon, biglang bumukas nang malakas ang pinto ng opisina. Napatingin si Ashley at nakita si Kent sa may pintuan, halatang balisa at nag-aalala.Pagkakita ni Kent kay Ashley na tumutulo ang luha at namumugto ang mga mata na parang kuneho, natigilan siya sa takot.Lumingon si Ashley palayo nang may pagkamuhi, itinulak ang malaking upuan at mabilis na tumayo papunta sa lounge.Nagkamalay si Kent at hinabol siya, hinarang siya bago makapasok sa pinto.“Lumabas ka!” malamig ang tingin ni Ashley a
“Kiss.”Bahagyang tumango si Kent at nagpatuloy, “Si Betty ang nagpa-set up para malagyan ako ng gamot sa dinner party. Pagpunta ko sa bahay ng Lin para sunduin si Ken, kumilos na ‘yung gamot. Akala ko ikaw si Betty… kaya nahalikan ko siya.”Tinitigan siya ni Ashley, gulat at walang masabi. Bumuka ang bibig pero walang lumabas na salita.“Pero halik lang ‘yon, wala nang iba. Dumiretso ako sa ospital pagkatapos,” dagdag ni Kent.Nanatiling nakatingin si Ashley sa kanya at saka niya naintindihan kung bakit kagabi, para bang isang beses nang namatay si Kent—mahina at halos hindi makahinga.Pero wala na ‘yong halaga sa kanya ngayon.Itinaas niya ang kilay at malamig na sinabi, “Sinabi ko na sa’yo, maghihiwalay na tayo sa kalahating buwan. Wala ka nang kailangang ipaliwanag.”“May kailangan. Oo, may kailangan pa,” mariing sagot ni Kent.Nakatingin siya kay Ashley, nangingintab ang gilid ng kanyang mga mata. “Ashley, pitong taon na ang nakalipas… natulog ka ba sa isang lalaking hindi mo kil
Habang nag-aabang siya nang balisa, biglang bumukas nang malakas ang pinto ng private box at pumasok sina Kent at ang assistant niya. Pinilit ni Betty na manatiling kalmado, nakangiti kay Kent pero mas pangit pa kaysa umiiyak ang ngiti niya.“… Kuya Kent, nandito ka na,” mahina at nanginginig ang boses niya.Matulis at malamig ang titig ni Kent sa kanya. Dumiretso siya sa sofa sa tapat nito, umupo, ini-cross ang mahahaba niyang binti at sumandal nang may bihirang tapang at bangis sa aura.“Alam mo ba kung bakit ka dinala rito ngayong gabi?”Umiling si Betty na parang rattle, “Hindi… hindi ko alam! Kuya Kent, ano… ano’ng nangyari?”“Kung ayaw mong ikaw ang magsabi, ipapasabi ko sa iba,” malamig na tugon ni Kent.“Ms. Sanchez…”“Kuya Kent!”Bubuka pa lang sana ang bibig ng assistant nang manginig nang todo ang buong katawan ni Betty. Nadulas siya pababa sa sofa at napaluhod sa sahig.“Kuya Kent, wala akong kinalaman dito. Si Darren ang may pakana. Siya ang nagpa-drug sa’yo para may mang
Hindi lang si Kent ang hindi makita, pati si Betty ay wala rin.“Mrs. Sanchez, nasaan ang asawa ko at si Betty?” tanong niya.“Ah, lumabas si Wen Sheng kasama si Betty. Malamang hindi na sila uuwi ngayong gabi,” sagot ni Mrs. Sanchez na parang wala lang.Magkasama silang umalis.Hindi na uuwi ngayong gabi.Napangisi si Ashley nang may halong pang-uuyam at hindi na nag-usisa pa. Inabot na lang niya ang kamay kay Ken. “Halika na, Ken, uwi na tayo.”“Opo.” Agad lumapit si Ken, hinawakan ang kamay niya at handa nang umalis.“Ken, hindi ka ba talaga makikinig?” biglang hawak ni Mrs. Sanchez kay Ken at sigaw pa.“Mrs. Sanchez, sinabi na ni Ken na ayaw na niyang manatili at gusto niyang sumama sa’kin pauwi,” seryoso at matalim ang tingin ni Ashley kay Mrs. Sanchez.“Ms. Ashley, stepmother ka lang ni Ken at ako ang totoong lola niya. Siya lang ang nag-iisang apo ko. Sabihin mo nga, paano ko siya basta ibibigay sa’yo?” balik ni Mrs. Sanchez, halatang may ibig ipahiwatig.Ngumiti lang nang baha