Sabina point of viewSix months later...Decades ago I was just a blind girl who dreamt to see the beauty of the world and then I happen to met a ruthless yet sweet and caring billionaire who don't just made my dream come true but he made me his whole world too. Sa loob ng halos dalawang taon na magkasama kami, naramdaman ko ang roller coaster of emotions, ilang kapahamakan ang naranasan at napagtagumpayan namin ng magkasama, muntik na kaming maghiwalay pero hindi hinayaan ng diyos na mangyari iyon. Nawalan kami ng mga taong kakilala pero naka-gain kami ng panibagong mga kaibigan na sumuporta sa'min at nangakong susuportahan kami hanggang sa huli."Baby, don't leave me hanging!" reklamo ni Blake. Napatingin ako dito at saka ko lang naalala na nasa kama nga pala kaming dalawa at kasalukuyan siyang nasa pagitan ng mga hita ko at pinapaligaya ako."Sorry," nahihiyang paghingi ko ng paumanhin at hinawakan ko ang ulo nito para mas ilapit sa basa kong pagkababae."This is your punishment for
Vivien point of viewPagkagaling ko sa school ay ibinaba ko lang ang bag ko sa sofa at dumiretso kaagad ako sa kusina para kumuha ng tubig ng mapadaan ako sa opisina ni Mommy at Daddy at dahil sa bahagya itong nakabukas ay dinig na dinig ko ang pagtatalo ng dalawa.Napailing ako dahil lagi silang ganyan sanay na sanay na ako. 'Ano na naman kaya ang pinag-aawayan ng dalawang 'yon?' tanong ko sa aking isipan bago nagpatuloy sa pagpunta sa kusina.Pagkatapos kong uminom ng tubig ay bumalik na ako sa sala ng maisipan ko na magpakita muna sa dalawa para pigilan ang mga ito sa pag-aaway, pero habang lumalapit ako dito ay mas lumilinaw sa'kin ang pinag-aawayan ng mga ito."Hindi ako makakapayag na bibigyan mo ng pera ang ampon mo!" Sigaw ni Daddy. Napailing ako dahil pera na naman ang pinag-aawayan ng mga ito pero hindi nakaligtas sa pandinig ko ang sinabi nitong ampon.'May ampon si Mommy at Daddy? Sino?' Magkakasunod kong tanong at mas lumapit pa ako para mas marinig ko ng malinaw ang pina
Sabina point of view12 years later...."Sigfred Blaiz, ano itong natanggap kong text from your teacher na nakipagsuntukan ka daw!?" Nakapameywang na tanong ko dito, habang pinanlalakihan ko ito ng mata.Kakagaling ko lang sa conference meeting ng SVE Corporation ng tawagan ako ng teacher nito para lang sabihin na nakipag-away daw ang anak ko.Hindi ito sumagot, tinitigan lang ako nito at pinagkibitan ng balikat."Sigfred Blaiz Taylor Jenkins, kailan ka pa natutong magkibit balikat sa'kin!? You are grounded!" Nang-gigigil na singhal ko dito."Mom, that's unfair, you can't use your mother role to do that!" Giit nito pero pinanlakihan ko lang ito ng mata."Oh! Of course I can," wika ko at nginisihan ko ito bago tinalikuran."Ugh!" Dinig ko pang napu-frustrate na d***g nito.Nagpunta ako sa kusina para kumuha ng malamig na tubig dahil pakiramdam ko ay magkaka-high blood ako sa batang iyon.Abala ako sa pag-inom ng tubig ng maramdaman ko ang kamay na pumulupot sa baywang ko."Nagsusumbong
Sabina point of view "Sabina Denise Taylor, bwiset ka talaga! Baka gusto mong patulugin na lang kita sa libingan!” Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ang nakakabulahaw na sigaw ni Mommy. Kinapa ko ang lumang relo na nakasabit sa dingding ng aking silid. Basag na ang salamin nito kaya nakakapa ko ang mga numero sa loob niyon. Nagsimula na akong magbilang. Alas sinko na ng umaga. Madalas pag ganitong oras, gising na ako, ngunit ngayon hindi ako nagising sa saktong oras dahil sa sobrang pagod na pagtrabaho. Alas tres na ng madaling araw ako natulog dahil marami akong pinlantsa na mga damit ni Mommy, dagdagan pa ng kay Ate. Akmang tatayo na ako habang naghihikab ng biglang may bumuhos sa akin na malamig na tubig."M-Mom?" Nangangatal ang labi ko habang pinapakiramdaman ang aking ina. Ramdam ko ang sobrang galit ng kanyang presensya sa aking harapan. "Aray, Mom, masakit po. Tama na Mom, nasasaktan po ako." Impit na sigaw ko ng bigla niyang kinurot ang magkabilaang pisngi ko. Pilit ak
"DADDY!" napabalikwas ako ng bangon mula sa isang masamang panaginip. Dama ko ang pagtulo ng malamig na pawis sa pisngi ko.Pilit kong pinapakalma ang malalim kong paghinga at ang nagwawala kong puso na kasing lakas ng kulog ang kalabog dahil sa sobrang kaba habang inaalala ang nangyari sa nagdaang mga oras. Nang makarinig ako ng malakas na boses sa hindi kalayuan. It was a loud yet relief voice."Finally, you're awake!" Someone exclaimedPinaling ko ang mukha ko sa direksiyon na pinagmulan ng boses."Sino ka, nasaan ako? At nasaan ang daddy ko?" Magkakasunod na tanong ko nang hindi humihinga."Daddy? Wala kang kasama ng idala kita dito. At ang sagot sa tanong mo kung nasaan ka ay nasa hospital, dinala kita dito kasi daddy ka ng dad-." Sagot nito na halata sa boses ang pagkakairita.Hindi ko pinatapos ang gusto nitong sabihin kaagad na akong nagtanong."Hospital? Hindi mo dapat ako dinala dito! Anong oras na!?" Kinapa ko ang dingding ng kinahihigaan ko umaasa na mahanap ko ang orasan
"Okay ka na ba dito?" concerned na tanong ni Connor. Natatawa nalang ako dahil nakailang tanong na siya niyan at paulit-ulit lang naman ang sagot ko sa'kanya."Bulag lang ako pero, dito na ako lumaki kaya kabisado ko na dito!" kahit hindi ko sila nakikita ay alam kong puno ng pag-aalala ang expression nila.'Kanina kasi nung nalaman ng mga ito na bulag ako ay hindi na ang mga ito mapakali, especially si Connor na akala mo maiiyak sa sobrang pag-aalala. Maya't-maya din ako tinatanong kung comportable ako. Lalo na nung pasakay kami sa kotse, siguro ay natatakot na sila na baka maulit ang nangyari kahapon sa hospital.'Mabuti nalang at hindi nila pinagsamantalahan kagabi ang pagiging bulag ko.'hindi madalas mangyari sa'kin ang panic attack pero kadalasan nangyayari sa'kin yun kapag may kinalaman sa aksidente at hospital, para akong bumabalik sa nakaraan kapag nangyayari iyon.''nasabi ko na din kanina sa kanila na bulag ako kahit ayoko wala akong choice dahil halatang-halata na.'Tumal
Blake point of view"Gustav, are you sure about those informations?" naninigurong tanong ko dahil hindi ako makapaniwala na anak si Sabina ni Vivien Sullivan at Eduard James Taylor.Tumango si Gustav ng magkakasunod.'Vivien Sullivan is Connor's auntie meaning Sabina is his cousin kaya naman naiintindihan ko na ganito ang akto nito ngayon. He is worried, idagdag mo pa na nakita namin kung paano saktan si Sabina nung Mommy daw nito.'So the reason kaya sinasaktan si Sabina ng kinilala nitong Mommy ay dahil hindi nito anak si Sabina?' how messed up."I need to know everything that's happened!" I demandedUmupo si Gustav sa pang-isahan ng upuan bago sinimulang ilahad ang mga impormasyon na nalaman nito."Let's start with her birth mom. Si Vivien Sullivan ay nagta-trabaho bilang waitress sa Crimson Bar kung saan nakilala niya ang noo'y executive assistant na si Eduard James Taylor. Eduard and Clara, or should I say kinikilalang ina ni Sabina ay hindi na in-good terms. They've been married
Mahigpit ang kapit sa'kin ni Blake habang inaalalayan ako nito papunta sa kung saan."You're here!? Bilib na talaga ako sa'yo bro, wala ka talagang gusto na hindi mo nakuha," isang hindi makapaniwalang sigaw ang narinig ko. Sigaw na halos bumasag sa eardrums ko."Anong ginagawa ko dito Blake?" Seryosong sagot ko. Naramdaman ko ang paninigas ng kamay ni Blake na nasa beywang ko."Bro Blake, thank you for bringing her here," muli kong narinig ang cheery voice nito. Napangiwi ako pagkarinig sa pangalan na tinawag nito."Ano naman ang ginagawa mo dito Connor? Wala ka bang trabaho at lagi kang nandito?" Inis na tanong ko pero nandoon ang pagtataka kasi lagi itong kabuntot ni Blake."Kailangan ko pa bang magtrabaho? I'm rich and awesome." Proud na sagot nito. Kaagad nag-init ang ulo ko dahil sa naging sagot nito. "Nagpapatawa ka ba!?" Galit na bulyaw ko dito."Connor's a photographer and a bar owner." Monotonous na sagot ni Blake. "Pwede ba kitang makausap Blake?" Walang emosyon na tanong