Sabina point of view12 years later...."Sigfred Blaiz, ano itong natanggap kong text from your teacher na nakipagsuntukan ka daw!?" Nakapameywang na tanong ko dito, habang pinanlalakihan ko ito ng mata.Kakagaling ko lang sa conference meeting ng SVE Corporation ng tawagan ako ng teacher nito para lang sabihin na nakipag-away daw ang anak ko.Hindi ito sumagot, tinitigan lang ako nito at pinagkibitan ng balikat."Sigfred Blaiz Taylor Jenkins, kailan ka pa natutong magkibit balikat sa'kin!? You are grounded!" Nang-gigigil na singhal ko dito."Mom, that's unfair, you can't use your mother role to do that!" Giit nito pero pinanlakihan ko lang ito ng mata."Oh! Of course I can," wika ko at nginisihan ko ito bago tinalikuran."Ugh!" Dinig ko pang napu-frustrate na d***g nito.Nagpunta ako sa kusina para kumuha ng malamig na tubig dahil pakiramdam ko ay magkaka-high blood ako sa batang iyon.Abala ako sa pag-inom ng tubig ng maramdaman ko ang kamay na pumulupot sa baywang ko."Nagsusumbong
Sabina point of view "Sabina Denise Taylor, bwiset ka talaga! Baka gusto mong patulugin na lang kita sa libingan!” Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ang nakakabulahaw na sigaw ni Mommy. Kinapa ko ang lumang relo na nakasabit sa dingding ng aking silid. Basag na ang salamin nito kaya nakakapa ko ang mga numero sa loob niyon. Nagsimula na akong magbilang. Alas sinko na ng umaga. Madalas pag ganitong oras, gising na ako, ngunit ngayon hindi ako nagising sa saktong oras dahil sa sobrang pagod na pagtrabaho. Alas tres na ng madaling araw ako natulog dahil marami akong pinlantsa na mga damit ni Mommy, dagdagan pa ng kay Ate. Akmang tatayo na ako habang naghihikab ng biglang may bumuhos sa akin na malamig na tubig."M-Mom?" Nangangatal ang labi ko habang pinapakiramdaman ang aking ina. Ramdam ko ang sobrang galit ng kanyang presensya sa aking harapan. "Aray, Mom, masakit po. Tama na Mom, nasasaktan po ako." Impit na sigaw ko ng bigla niyang kinurot ang magkabilaang pisngi ko. Pilit ak
"DADDY!" napabalikwas ako ng bangon mula sa isang masamang panaginip. Dama ko ang pagtulo ng malamig na pawis sa pisngi ko.Pilit kong pinapakalma ang malalim kong paghinga at ang nagwawala kong puso na kasing lakas ng kulog ang kalabog dahil sa sobrang kaba habang inaalala ang nangyari sa nagdaang mga oras. Nang makarinig ako ng malakas na boses sa hindi kalayuan. It was a loud yet relief voice."Finally, you're awake!" Someone exclaimedPinaling ko ang mukha ko sa direksiyon na pinagmulan ng boses."Sino ka, nasaan ako? At nasaan ang daddy ko?" Magkakasunod na tanong ko nang hindi humihinga."Daddy? Wala kang kasama ng idala kita dito. At ang sagot sa tanong mo kung nasaan ka ay nasa hospital, dinala kita dito kasi daddy ka ng dad-." Sagot nito na halata sa boses ang pagkakairita.Hindi ko pinatapos ang gusto nitong sabihin kaagad na akong nagtanong."Hospital? Hindi mo dapat ako dinala dito! Anong oras na!?" Kinapa ko ang dingding ng kinahihigaan ko umaasa na mahanap ko ang orasan
"Okay ka na ba dito?" concerned na tanong ni Connor. Natatawa nalang ako dahil nakailang tanong na siya niyan at paulit-ulit lang naman ang sagot ko sa'kanya."Bulag lang ako pero, dito na ako lumaki kaya kabisado ko na dito!" kahit hindi ko sila nakikita ay alam kong puno ng pag-aalala ang expression nila.'Kanina kasi nung nalaman ng mga ito na bulag ako ay hindi na ang mga ito mapakali, especially si Connor na akala mo maiiyak sa sobrang pag-aalala. Maya't-maya din ako tinatanong kung comportable ako. Lalo na nung pasakay kami sa kotse, siguro ay natatakot na sila na baka maulit ang nangyari kahapon sa hospital.'Mabuti nalang at hindi nila pinagsamantalahan kagabi ang pagiging bulag ko.'hindi madalas mangyari sa'kin ang panic attack pero kadalasan nangyayari sa'kin yun kapag may kinalaman sa aksidente at hospital, para akong bumabalik sa nakaraan kapag nangyayari iyon.''nasabi ko na din kanina sa kanila na bulag ako kahit ayoko wala akong choice dahil halatang-halata na.'Tumal
Blake point of view"Gustav, are you sure about those informations?" naninigurong tanong ko dahil hindi ako makapaniwala na anak si Sabina ni Vivien Sullivan at Eduard James Taylor.Tumango si Gustav ng magkakasunod.'Vivien Sullivan is Connor's auntie meaning Sabina is his cousin kaya naman naiintindihan ko na ganito ang akto nito ngayon. He is worried, idagdag mo pa na nakita namin kung paano saktan si Sabina nung Mommy daw nito.'So the reason kaya sinasaktan si Sabina ng kinilala nitong Mommy ay dahil hindi nito anak si Sabina?' how messed up."I need to know everything that's happened!" I demandedUmupo si Gustav sa pang-isahan ng upuan bago sinimulang ilahad ang mga impormasyon na nalaman nito."Let's start with her birth mom. Si Vivien Sullivan ay nagta-trabaho bilang waitress sa Crimson Bar kung saan nakilala niya ang noo'y executive assistant na si Eduard James Taylor. Eduard and Clara, or should I say kinikilalang ina ni Sabina ay hindi na in-good terms. They've been married
Mahigpit ang kapit sa'kin ni Blake habang inaalalayan ako nito papunta sa kung saan."You're here!? Bilib na talaga ako sa'yo bro, wala ka talagang gusto na hindi mo nakuha," isang hindi makapaniwalang sigaw ang narinig ko. Sigaw na halos bumasag sa eardrums ko."Anong ginagawa ko dito Blake?" Seryosong sagot ko. Naramdaman ko ang paninigas ng kamay ni Blake na nasa beywang ko."Bro Blake, thank you for bringing her here," muli kong narinig ang cheery voice nito. Napangiwi ako pagkarinig sa pangalan na tinawag nito."Ano naman ang ginagawa mo dito Connor? Wala ka bang trabaho at lagi kang nandito?" Inis na tanong ko pero nandoon ang pagtataka kasi lagi itong kabuntot ni Blake."Kailangan ko pa bang magtrabaho? I'm rich and awesome." Proud na sagot nito. Kaagad nag-init ang ulo ko dahil sa naging sagot nito. "Nagpapatawa ka ba!?" Galit na bulyaw ko dito."Connor's a photographer and a bar owner." Monotonous na sagot ni Blake. "Pwede ba kitang makausap Blake?" Walang emosyon na tanong
Blake's point of view"Hahaha, shock? Hindi mo naman siguro inisip na ikaw lang ang may kakayahan na gumamit ng connections, right? Mr. Jenkins?" I can hear a mock in her voice. I gritted my teeth controlling my patience."Who the hell are you? And what are you doing inside my company building!?" Mom snarled. This is the first time I saw my mom this mad at someone."I have nothing to do with you old hag! Ang kailangan ko ay ang walang kwenta kong kapatid na iniwan ang mommy namin na umiiyak at nagmamakaawa sa'kin na iuwi siya." Sigaw nito kay Mommy. Napatanga si Mommy dahil sa itinawag nito sa kanya pero maya maya lang ay tumalim na ang tingin ni Mommy at handa na itong manakit."What did you just call me!?" Hindi makapaniwalang tanong ni Mommy. "I'm so sorry sa attitude ko, it's just that I hate seeing my mom weeping and blaming herself kung bakit umalis ang kapatid ko. It pains me." Mahabang litanya nito habang lumuluha.Napatingin ako sa mukha ng kapatid ni Sabina at kita ko ang
Third person point of view "Don't let her take away Sabina, Blake do something!" Sigaw ni Connor ang pumailanlang sa labas ng opisina ni Blake.Everyone was shocked including his mother, the only person, who's sane right now is Connor and he is looking at Blake murderously."Blake, ano pang tinatayo tayo mo diyan, gumawa ka ng paraan para makuha si Sabina!" Connor felt the pain and frustration. Kaya naman ng hindi kumilos si Blake ay inundayan niya ito ng suntok.BLAG! Isang malakas na pagbagsak ang bumasag sa katahimikan ng mga tao."Blake!" Aurora shouted and run towards her son, checking if he was okay."Why did you do that, Connor!?" Bulyaw nito sa binatang sumuntok sa anak. As a mother Aurora felt her stomach being ripped seeing her son gets hurt. "Sabina needs our help at wala manlang planong gawin si Blake para tulungan si Sabina!" Shouts Connor disappointedly."It's not my call, they're still her legal guardian. Kahit saang kaso wala tayong laban," tumayo si Blake at nagpali