Chapter 23

GEN'S POV

CLICHE. That's the first word that sprung to mind when I opened my eyes.

My mind aimlessly wander, wondering what time did I slept last night. Tanda ko kasi alas-kwatro na ng madaling araw, gising na gising pa rin ang diwa ko't tila baliw na nakatitig sa kisame. Paulit-ulit na mukha ni Prince Liam ang umuukilkil sa utak ko't ang naging sagutan namin.

Regrets fiiled my head to the point na gusto kong iumpog iyon sa pader.Ba't ba pinairal ko na naman ang kagagahan ko? Ang kapal ng apog kong sagut-sagutin siya, 'di ko man lang naisip ang magiging consequence noon. My job is literally on the line. Paano kung pagpasok ko bukas, sa gates pa lang ng palsyo may eviction notice na ako? Terminated. Cause, matabil ang dila.

Told you, cliché.

"Fuck. Heto na naman ako," inihilamos ko ang palad sa mukha't pilit na kinalma ang sarili.

I've made peace with this turmoil last night. Ano nga ulit