Chpater 11

GEN'S POV

"Papa...mama," puno ng takot ang boses na tawag ko pero walang sumasagot.

Its a complete silence and when I opened my eyes,wala kong makita.Kadiliman ang sumalubong sa kin.Nakakabinging kadiliman.

Ilang beses ko nang kinusot-kusot ang mga mata ko pero wala pa din. Bakit 'di binuksan ni papa ang ilaw sa labas ng kwarto ko? Alam niyang takot ako dilim.

Ayokong naiiwan sa isang silid o lugar na wala akong maaninag kahit ano dahil feeling ko anytime may sasakmal sa king kapre,higante or scary creature.I hate dark places, it creeps the hell out of me.

Dahan-dahan akong bumangon sa kama kahit nag sisimula na kong makaramdam ng takot.Pakapa-kapang nag lakad.Walang direksiyon.Kailangan ko lang makita ang switch ng ilaw o ang flashlight na alam kong tinatabi ni Mama sa lamesa.Tama,sa mesa. Laging may nakahandang flashlight don si Mama.

Nagmamadali kong nilakad ang pwesto ng lamesa sa kwa