Chapter 14.1

Elona’s POV

Tulala akong lumabas sa silid aklatan hanggang maka rating na lang ako sa dormitoryo. ‘Ano ‘yon? Na mi-milik mata lang ba ako?’ Hindi ko pa rin makalimutan ang klase ng tindig niya, hindi ako maaaring mag-kamali. Siya ang may gawa no’n sa akin.

Wala sa sariling kinuha ko ang susi sa aking bag ng maramdaman kong na sa kamay ko pa rin pala ang libro hna hi-niram ko kanina.

 Nako patay! Kailangan ko ‘tong ibalik!’ Akmang pupunta na sana ako pabalik sa silid aklatan ng bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan.

Napatigil agad ako at nakangiting inilahad ang aking kanang kamay upang doon bumagsak ang mga butil ng ulan. ‘Ang lamig!’

Naka pikit kong dinama ang malakas na buhos nito kasabay ang pag-angat ko ng aking mukha sa kalangitan habang naka pikit pa rin ang aking mga mata.

Kahit gaano man ka hirap ang buhay ko noon sa kamay nila tita, na gagawa ko pa rin namang ngumiti