Isang linggo na ang nakalipas no'ng nagpunta si Ciara sa bahay ng mga Silvestre, pagkatapos no'n ay ginugol niya muna ang oras niya sa kanyang botique para kahit papaano ay maibsan ang pangungulila niya kay Aiden, minsan ay nakikita niya pa rin ito pero takot siyang lapitan ang binata dahil baka masaktan na naman siya. Kasalukuyang nasa banyo si Ciara na halos nakasalampak na sa sahig habang hawak hawak ang isang bagay na nagpapatunay sa kanyang hinala. Halos isang linggo na din kasi ng magsimulang sumama ang pakiramdam niya tuwing umaga at bumabaliktad ang kanyang sikmura at isa pa ay hindi niya din namamalayan na buwan na pala siyang delayed, kaya nagpunta siya sa malapit na drug store para bumili ng pregnancy test. At ngayon ay sumasampal na nga sa mukha niya ang katotohanan na siya ay buntis dahil sa dalawang guhit na naroroon sa pt na hawak niya. Tatlo ang kanyang binili at iba't ibang brand ito para makasigurado siya at lahat ng ito ay positive ang lumabas. Unti unti ng tumulo
Ciara POV Maaga akong nagising dahil nakaramdam ako ng pagkalam ng sikmura ko at isa pa ay maaga na naman akong sumuka, ganito siguro talaga kapag buntis kaya kailangan ko ng sanayin ang sarili ko sa ganitong routine. Hindi ko man lang napansin na may dinadala na pala ako dahil busy ako sa pag iisip ng mga bagay bagay at pagsunod kay Aiden. Nakapag isip isip na din ako, pupuntahan ko si Aiden para kausapin at sabihin sa kanya ang tungkol sa anak namin. Sana naman ay makaya ko sa kung ano man ang magiging kahihitnan ng pag uusap namin at kung ano man 'yon ay pilit kung tatanggapin. Tumayo na ako at lumabas papunta sa kusina para kumain ng almusal. Nagluto na lang ako ng hotdog at bacon para mas madali. Kumuha na din ako ng tinapay at nilagay sa plato kasabay ay nagtimpla na ako ng gatas. Ng maayos ko na ang lahat ay umupo na ako para kumain. Pagkatapos kung kumain ay naligo na ako at inayos ang sarili ko, sana lang ay makausap ko ng maayos si Aiden ngayon kahit sa huling pagkakataon
Linnea POV Nandito na kami ngayon sa bus station, hinatid ko kasi si Ciara gusto ko pa sana siya na ihatid na lang sa Tagaytay pero ayaw niya naman dahil baka hanapin na daw ako ng asawa at anak ko kapag ginabi ako ng uwi. Sa totoo lang naaawa ako sa kalagayan ng kaibigan ko, hindi niya deserve ang ganito pero ayaw ko naman na makialam sa kanila kaya nandito lang ako para sa kanya sumusuporta sa desisyon niya sa buhay. Sana lang maging maayos pa sila alang alang sa kanilang anak. Alam ko naman na mahal nila ang isa't isa, sadyang natatabunan lang 'yon ng galit sa ngayon. At alam ko na kaya ito ni Ciara dahil malakas at matapang siya. "So paano ba best, iiwan na muna kita ha?" anas nito sa akin. Niyakap ko naman siya ng mahigpit. "Mag ingat ka do'n ha? Alagaan mo ang sarili mo at si baby, kapag may kailangan ka huwag kang mahiya na tawagan ako. Always update me para naman hindi ako mag alala sa'yo." naluluhang bilin ko sa kanya. "Oo naman! Huwag ka mag alala at tatawagan kita." H
Ilang buwan na ang nakalipas ng umalis si Ciara kasama ang kanyang baby, walang nakakaalam kung nasaan ito maliban sa kaibigan na si Linnea na hanggang ngayon ay walang pinagsasabihan ng katotohanan. Sa mga buwan na 'yon ay malaki ang pinagbago ng binatang si Aiden, simula ng malaman niyang umalis si Ciara at nabasa niya ang sulat na binigay sa kanya ni Linnea ay nagsimula na siyang bumalik sa dati niyang gawi. Madalas siyang laman ng mga bar at iba't ibang babae din ang kanyang kasama. Naging miserable ang buhay niya mabuti na lang at sinasalo na lamang ni Hunter ang mga napapabayaan niyang trabaho. Malaki din ang galit niya kay Ciara matapos siyang iwan nito ng wala man lang pasabi, iniisip niya na iniwan lang siya ng basta basta ng dalaga. At dahil sa pangyayari na 'yon ay pinaniwala niya ang sarili niya na hindi talaga siya minahal nito. Noong mga unang mga buwan ay ilang beses pa siyang nagmamakaawa kay Linnea na sabihin sa kanya kung nasaan ang kaibigan dahil naniniwala siyang
4 years later ... "Mommy, when will I see my father?" taong ng isang batang babae. "Soon baby, just wait for a little. But for now finish your breakfast, para makaalis na tayo diba gusto mong mag mall?" anas naman ni Ciara. "Yes, yes mommy!" masiglang turan ng bata. Hindi maiwasan ni Ciara ang mapangiti dahil sa pagiging bibo ng kanyang anak at minsan naman ay nakakaramdam siya ng lungkot sa tuwing hinahanap nito ang kanyang ama, palagi niya na lang sinasabi na busy pa ito sa trabaho kahit ang totoo ay hindi niya alam kung may asawa na ito. Sa ilang taon na pamamalagi siya sa Tagaytay ay masasabi niyang naging maayos ang buhay nilang mag ina at idagdag mo pa na ang anak niya na kahit 4 year old pa lang ay nakakapagsalita na ito ng maayos. Mukhang namana nito ang katalinuhan sa kanyang ama. Ngayon ay handa na siyang bumalik at harapin si Aiden pero hindi niya muna ipapakita ang kanyang anak dahil hanggang hindi niya pa nakakausap ang binata ay hindi niya pa sigurado kung tatanggap
Linnea POV Nakangiti akong ibinaba ang phone matapos kung makausap ang kaibigan ko, halos apat na taon na simula no'ng umalis siya at masaya ako dahil nakaya niya ang nangyari sa buhay niya. Sana lang ay magkaayos na sila ni Aiden para mabuo na ang pamilya nila. Tumayo na ako para lumabas sana ng kwarto ng mapansin kung nakatayo sa pinto ang asawa ko habang seryosong nakatingin sa akin. "H-hunter.." mahinang sambit ko, halos mamutla na ako. "Yes?". "K-kanina ka pa ba?" tanong ko pero ang totoo ay kinakabahan na ako ng sobra dahil hindi malabong narinig niya kung sino ang kausap ko. "Kakarating ko lang at sapat lang para malaman kung si Ciara ang kausap mo." seryosong turan niya. Halos manlambot ako tuhod ko sa lamig ng pagkaka sabi niya. I'm doomed! "Kailan pa? Kailangan mo pa alam kung nasaan ang kaibigan mo?" dagdag na tanong niya habang papalapit sa akin. "Baby--" "Tinatanong ko Linnea kailan pa?" madiin na wika niya. "S-simula ng umalis si Ciara, a-alam ko na d-dahil ako
Limang araw na ang nakalipas simula ng magkasagutan ang mag asawa Hunter at Linnea, hanggang ngayon ay hindi pa din sila nag aayos na dalawa kahit nagpapansinan ay hindi na nila ginagawa. Ilang beses na sinubukan ng dalaga na kausapin ang asawa pero para lang siyang hangin dito. Minsan ay dinadaan na lang ni Linnea sa pag iyak ang lahat lalo na kapag wala ang kanyang asawa at nasa trabaho ito. Kasalukuyan silang nag aalmusal kasama ang kanilang anak na si Ash na kanina pa pabalik balik ang tingin sa kanila, marahil ay nagtataka din ito kung bakit hindi nag uusap ang kanyang mga magulang. "Mom, Dad magkaaway ba kayo?" mukhang hindi na ito nakatiis at tinanong na ang dalawa. "Hindi anak." "No son." "Are you sure? Bawal magsinungaling. Ilang araw ng napapansin ko po na hindi kayo nagpapansinan." anas ni Ash. "What you said is true Ash, huwag kang magsisinungaling dahil hindi maganda 'yon. No one will trust you if you lie to someone. If you value and love a person you should tell the
Linnea POV Nandito na ako sa harap ng pinto ng conference room, no'ng una ay nagdadalawang isip ako kung tutuloy ako o hindi dahil hindi ko alam kung may meeting ang asawa ko pero ang sabi lang naman ni Dane ay dumiretso na lang ako. Dahan dahan kung binusan ang pinto para hindi ako makagawa ng ingay kung sakaling may meeting o kausap man si Hunter, nag mabuksan ko ito ng konti ay sumilip muna ako. Halos hindi ako makagalaw sa nakita ko I saw a woman kissing my husband, hindi nila ako mapapansin dahil nakatalikod sa akin si Hunter at nakatagilid naman ang babae. Dahan dahan kung isinara ang pinto at napasandal ako sa gilid no'n. Hindi ko alam kung ano ang irereak ko hanggang sa hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Alam kung galit siya sa akin pero hindi ko lubos maisip na aabot kami sa ganito. Nasaan na ang faithful kung asawa? Dali dali akong pumasok sa elevator dahil baka hindi ko na kayanin kapag magtagal pa ako do'n. Pinindot ko na ang ground floor para