Linnea POV Nandito na kami ngayon sa bus station, hinatid ko kasi si Ciara gusto ko pa sana siya na ihatid na lang sa Tagaytay pero ayaw niya naman dahil baka hanapin na daw ako ng asawa at anak ko kapag ginabi ako ng uwi. Sa totoo lang naaawa ako sa kalagayan ng kaibigan ko, hindi niya deserve ang ganito pero ayaw ko naman na makialam sa kanila kaya nandito lang ako para sa kanya sumusuporta sa desisyon niya sa buhay. Sana lang maging maayos pa sila alang alang sa kanilang anak. Alam ko naman na mahal nila ang isa't isa, sadyang natatabunan lang 'yon ng galit sa ngayon. At alam ko na kaya ito ni Ciara dahil malakas at matapang siya. "So paano ba best, iiwan na muna kita ha?" anas nito sa akin. Niyakap ko naman siya ng mahigpit. "Mag ingat ka do'n ha? Alagaan mo ang sarili mo at si baby, kapag may kailangan ka huwag kang mahiya na tawagan ako. Always update me para naman hindi ako mag alala sa'yo." naluluhang bilin ko sa kanya. "Oo naman! Huwag ka mag alala at tatawagan kita." H
Ilang buwan na ang nakalipas ng umalis si Ciara kasama ang kanyang baby, walang nakakaalam kung nasaan ito maliban sa kaibigan na si Linnea na hanggang ngayon ay walang pinagsasabihan ng katotohanan. Sa mga buwan na 'yon ay malaki ang pinagbago ng binatang si Aiden, simula ng malaman niyang umalis si Ciara at nabasa niya ang sulat na binigay sa kanya ni Linnea ay nagsimula na siyang bumalik sa dati niyang gawi. Madalas siyang laman ng mga bar at iba't ibang babae din ang kanyang kasama. Naging miserable ang buhay niya mabuti na lang at sinasalo na lamang ni Hunter ang mga napapabayaan niyang trabaho. Malaki din ang galit niya kay Ciara matapos siyang iwan nito ng wala man lang pasabi, iniisip niya na iniwan lang siya ng basta basta ng dalaga. At dahil sa pangyayari na 'yon ay pinaniwala niya ang sarili niya na hindi talaga siya minahal nito. Noong mga unang mga buwan ay ilang beses pa siyang nagmamakaawa kay Linnea na sabihin sa kanya kung nasaan ang kaibigan dahil naniniwala siyang
4 years later ... "Mommy, when will I see my father?" taong ng isang batang babae. "Soon baby, just wait for a little. But for now finish your breakfast, para makaalis na tayo diba gusto mong mag mall?" anas naman ni Ciara. "Yes, yes mommy!" masiglang turan ng bata. Hindi maiwasan ni Ciara ang mapangiti dahil sa pagiging bibo ng kanyang anak at minsan naman ay nakakaramdam siya ng lungkot sa tuwing hinahanap nito ang kanyang ama, palagi niya na lang sinasabi na busy pa ito sa trabaho kahit ang totoo ay hindi niya alam kung may asawa na ito. Sa ilang taon na pamamalagi siya sa Tagaytay ay masasabi niyang naging maayos ang buhay nilang mag ina at idagdag mo pa na ang anak niya na kahit 4 year old pa lang ay nakakapagsalita na ito ng maayos. Mukhang namana nito ang katalinuhan sa kanyang ama. Ngayon ay handa na siyang bumalik at harapin si Aiden pero hindi niya muna ipapakita ang kanyang anak dahil hanggang hindi niya pa nakakausap ang binata ay hindi niya pa sigurado kung tatanggap
Linnea POV Nakangiti akong ibinaba ang phone matapos kung makausap ang kaibigan ko, halos apat na taon na simula no'ng umalis siya at masaya ako dahil nakaya niya ang nangyari sa buhay niya. Sana lang ay magkaayos na sila ni Aiden para mabuo na ang pamilya nila. Tumayo na ako para lumabas sana ng kwarto ng mapansin kung nakatayo sa pinto ang asawa ko habang seryosong nakatingin sa akin. "H-hunter.." mahinang sambit ko, halos mamutla na ako. "Yes?". "K-kanina ka pa ba?" tanong ko pero ang totoo ay kinakabahan na ako ng sobra dahil hindi malabong narinig niya kung sino ang kausap ko. "Kakarating ko lang at sapat lang para malaman kung si Ciara ang kausap mo." seryosong turan niya. Halos manlambot ako tuhod ko sa lamig ng pagkaka sabi niya. I'm doomed! "Kailan pa? Kailangan mo pa alam kung nasaan ang kaibigan mo?" dagdag na tanong niya habang papalapit sa akin. "Baby--" "Tinatanong ko Linnea kailan pa?" madiin na wika niya. "S-simula ng umalis si Ciara, a-alam ko na d-dahil ako
Limang araw na ang nakalipas simula ng magkasagutan ang mag asawa Hunter at Linnea, hanggang ngayon ay hindi pa din sila nag aayos na dalawa kahit nagpapansinan ay hindi na nila ginagawa. Ilang beses na sinubukan ng dalaga na kausapin ang asawa pero para lang siyang hangin dito. Minsan ay dinadaan na lang ni Linnea sa pag iyak ang lahat lalo na kapag wala ang kanyang asawa at nasa trabaho ito. Kasalukuyan silang nag aalmusal kasama ang kanilang anak na si Ash na kanina pa pabalik balik ang tingin sa kanila, marahil ay nagtataka din ito kung bakit hindi nag uusap ang kanyang mga magulang. "Mom, Dad magkaaway ba kayo?" mukhang hindi na ito nakatiis at tinanong na ang dalawa. "Hindi anak." "No son." "Are you sure? Bawal magsinungaling. Ilang araw ng napapansin ko po na hindi kayo nagpapansinan." anas ni Ash. "What you said is true Ash, huwag kang magsisinungaling dahil hindi maganda 'yon. No one will trust you if you lie to someone. If you value and love a person you should tell the
Linnea POV Nandito na ako sa harap ng pinto ng conference room, no'ng una ay nagdadalawang isip ako kung tutuloy ako o hindi dahil hindi ko alam kung may meeting ang asawa ko pero ang sabi lang naman ni Dane ay dumiretso na lang ako. Dahan dahan kung binusan ang pinto para hindi ako makagawa ng ingay kung sakaling may meeting o kausap man si Hunter, nag mabuksan ko ito ng konti ay sumilip muna ako. Halos hindi ako makagalaw sa nakita ko I saw a woman kissing my husband, hindi nila ako mapapansin dahil nakatalikod sa akin si Hunter at nakatagilid naman ang babae. Dahan dahan kung isinara ang pinto at napasandal ako sa gilid no'n. Hindi ko alam kung ano ang irereak ko hanggang sa hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Alam kung galit siya sa akin pero hindi ko lubos maisip na aabot kami sa ganito. Nasaan na ang faithful kung asawa? Dali dali akong pumasok sa elevator dahil baka hindi ko na kayanin kapag magtagal pa ako do'n. Pinindot ko na ang ground floor para
Linnea POV Kanina pa ako nakarating sa bar, parang gusto ko muna magpakalasing ngayon dahil sa sakit na nararamdaman ko. Alam kung walang magandang maidudulot ang alak at sakit lang sa ulo pero pakiramdam ko ay ito lang ang makakatulong sa akin ngayon. Hindi ko matanggap na aabot kami sa ganito lalo na't kasal na kami at may anak pa. Hindi ko alam na ganito na lang magkakagulo ang pamilya na meron kami. Hindi ko lubos maisip kung bakit nagawa sa akin ni Hunter ang bagay na ito, na bakit nagawa niyang mambabae at sa mismong loob pa ng opisina. Ilang beses na din tumawag sa akin si Hunter pero hindi ko ito sinasagot maski si Aiden ay tumatawag din sa akin pero kahit siya ay hindi ko sinagot. Ayaw kung makipag usap sa kahit kanino ngayon. At dahil inom lang ako ng inom ay hindi ko na namalayan ang oras, inabot na ako ng gabi at nakakaramdam na din ako ng pagkahilo. Kaya binayaran ko na ang nainom ko at pagpapasya ng lumabas ng bar. Hindi nga ako nagkakamali dahil paglabas ko ay madili
Ciara POV Kararating ko lang ngayon sa bahay namin, nakalimutan kung tawagan si Linnea at sabihin na bumalik na ako. Hindi ko kasama ang anak ko dahil hindi pa ito ang tamang panahon, kailangan ko munang ayusin ang gusot sa pagitan namin ng kanyang ama. Tiningnan ko ang relo ko at saktong 6pm na, medyo matagal ang naging biyahe ko dahil na din sa traffic kahit na maaga akong umalis sa Tagaytay. Mabuti na lang at kumain na ako sa labas bago umuwi dahil wala pa akong grocery sa bahay. Nagpasya na lang muna ako maligo kasi naisipan kung mag bar muna. Saktong 7:30pm na ako nakatapos mag ayos kaya kinuha ko na ang maliit kung bag at umalis na ng bahay. Nag book na ako ng grab dahil ayaw kung magdala kotse, napagod na kasi akong magdrive. Saktong 8pm ay nasa bar na ako dahil hindi naman kalayuan 'yon dito sa bahay, umupo na ako sa bar counter at umorder ng tequila. Sinasabayan ko lang ang bawat tugtog ng music habang nag iinom. Halos isang oras na akong uminom pero hindi pa ako nakakar