Selene Catherine

I bowed gracefully after the nonstop of loud applause from the crowd. Sinabayan pa ito ng maiingay na sipol ng tagumpay at pagsasaboy ng bulalak dito sa entablado. Hindi magpapahuli ang magarbong confetti na hindi mawawala pagkatapos ng palabas.

As the curtains fall and are slowly closing, I am in a blur to see people, satisfaction written on their faces.

I closed my eyes and bowed one last time to my audience even if the curtains were now closed.

Another night to celebrate, because it ended beautifully and safely, for me.

“Let’s go?” Nathan whispered as he slid his hands down to my back. Tapos na pala siyang makipag-usap sa mga bigating tao sa industriyang ito.

“Oh, Selene! You nailed it again!” beso sa akin ni Lance, ang manager ni Nathan.

I smiled at him, “I will not be able to do that without Nathan, you know that Lance,” he smiled at my remark then looked at Nathan para makipag beso na rin.

“Nate, after the opening ng program, may papakilala ako sayo,” tumango ito ng umalis na si Lance para i-entertain ang ibang business man na dumalo sa premiere night na ito.

Patuloy ang click ng camera at patuloy din ang paglalakad namin para sa seat namin.

Pagkatapos ng play ay may program pang magaganap para sa show na nangyari kanina. I did not know ganito na pala kung pahalagahan ang sining sa theatro at kung makaasta ang mga Pinoy ay parang mahal na mahal nila ito. Mas maniniwala pa ko na ganito sila makapaghanda dahil sa mga bigating businessman sa paligid at syempre ang sikat na si Nathan na gumanap rin sa palabas.

Nang may nakasalubong ulit kaming sikat na businessman ay agad kaming binati ni Nathan.

“A good theater play! Nung ginawa nyo ito sa New York, napanood ko ito at kitang kita ko talaga ang galing at pagiging professional ninyo Selene, Nathan!” tumatawa ito habang nakikipag beso sa akin at nakipag kamayan kay Nate.

“Well, thank you, Mr. Angeles. I did not know you were in New York nung last tour namin. Sayang at sana nakapag coffee man lang po tayo,” I genuinely smiled at him.

“We can have some here, though. I can’t wait to watch it again, with my family naman. For sure they will be glad to meet you both. Ilang araw nyo nga gagawin ang play dito sa Pinas?”

“Three days, pangalawang araw po bukas. Actually may ongoing na rehearsal na si Selene sa play na gaganapin sa October kaya siniksik na ang sched ng tatlong araw.”

“Oh I see. Such a busy woman. Maganda ‘yan Selene at ng magkaroon ulit kayo ng tour sa Europe and U.S.” He smiled and looked at me. I slightly curtsied.

“Can I borrow Nathan for a sec if you don’t mind, Selene?” 

Hindi pa ko nakakasagot pero lumingon na si Nate sa akin at inunahan na ako. “You can go ahead now, mabilis lang ‘to.” He assured me and walked with Mr. Angeles in the midst of the crowd.

At heto nanaman ako, trying to convince myself to just walk faster para wala nalang makapansin sa akin at nang maka deretso na ko sa respective seat ko.

Pero sino nga ba ang niloloko ko? Program 'to ng play na pinagbibidahan ko.

Binibilisan ko na ang lakad ko at hindi na tinitignan ang mga nagflash na cameras pero dinumog naman ako ng reporters ngayon.

“Miss Villareal, who are you wearing tonight?”

“Miss Selene, how is your relationship with Nathan Fuentes?”

“Miss, what can you spoil about your October play?”

“Miss Villareal, gaano na po kayo katagal ni Nathan Fuentes?”

"Oh! I'm wearing.."

"Well, you can see when you watch the play in October..."

Sanay na ko sa ganyang mga tanungan kaya ang iba sa mga hindi ko kagustuhang mga tanong, ginagawa ko ay ang ngumiti na lamang.

Dire-diretso na ang lakad ko nang may isang nagtanong na nakapag patigil sa pagtakas ko sa mga ito.

“Miss Selene Villareal, totoo po bang may ugnayan pa rin kayo ni Governor Philip Havier kahit na hiwalay na kayo?”

That stopped me halfway of the entrance. Busy pa din ang mga tao ngunit ang iilang reporters na narinig ang tanong na iyon ay nakiusyoso na rin.

I looked for the reporter who asked. As I spotted her, she smirked as if she hit the bull’s eye, and I must say the bull’s eye.

“Excuse me?” tugon ko sakanya kasabay ng nakapagtatakang ekspresyon.

“Usap-usapan po ang pagsama niya sa isang modelo noong nakaraang gala na nangyari.”

"Actually po, ibang babae iyon sa huli niyang nakasama sa Italy last time." dugtong pa ng isa.

I am confused, and even asking myself why I am entertaining this kind of question. At the same time what and why is this being questioned to me? As if naman may kinalaman ako dun sa modelong sinasabi nya-

“Mahal nyo pa po ba si Governor Philip Havier?”

And that made me halt.

Did I hear that right? My whole sight did a slow motion. Kahit hindi pa ko nakakainom sa after party na magaganap ay parang nalalasing na ko sa dami ng tao at sa tanong na natanggap ko.

Para akong naestatwa rito at kung pagtinginan ng mga tao ay kailangan kong sagutin ang tanong nilang ito. Kitang kita ko sa kanilang mga mata ang uhaw sa pagkuha ng impormasyon.

Pero hindi ako papayag.

“Miss Selene, Mahal nyo pa p—“

Ngumiti ako sa reporter na nagtanong at sinagot sya sa tamang paraan.

“Yes, I loved him.”

“Ang pashowbiz mo sa part na 'yun ah?” Janine, my manager. She’s now pacing back and forth. Nakabukas ang t.v habang pinapalabas yung interviews ng theatre premiere namin kagabi and I am the talk of the town, again.

“Paano ka hindi paguusapan ulit nyan eh parang mas pinaungkat mo pa yung past nyo ng governor mong matagal mo ng ayaw pagusapan” si Janine na frustrated na at mukhang nakuha pang mabasa ang iniisip ko.

“Ma’am Janine, wala naman pong mali sa sinabi ni Ate Sel ah? With ‘d’ word na yung ginamit nya. Nasa sa tao na po yun kung mali yung pagkarinig o pagkaintindi nila.” pagtatanggol ni Patricia sa akin, ang P.A ko.

Palihim akong ngumisi at tumingin kay Pat at nakita kong pinandilatan nya ako ng mata habang kumakain ng mansanas.

“Sige at magkampihan nanaman kayo. Ang inaalala ko lang naman Selene ay yung kundisyon mo at hindi ka pwede sa mga ganyan hindi ba?” pagod akong hinarap ng manager ko.

“Ba’t kase parang ang big deal ng sinabi ko? Nananahimik na nga ako eh. In fact I am trying to avoid the spotlight now, after ng dala kong gulo. Hindi pa rin sila nagbabago,” busangot ko dahil ito ang bungad ng araw ko.

“Gaga ka ba? Pilipinas 'tong pinaguusapan natin baka nakakalimutan mo? At kahit ganun, artista sa larangan ng teatro ay hindi basta basta hija, walang pinagkaiba."

Natahimik kaming lahat.

"Alam natin noong bumalik ka rito, nagsisimula ka palang gumawa ng pangalan. Ngayon na matunog na ito, please brace yourself sa mga ganitong sitwasyon. Parte ka na ng magulong industriyang ito at maraming mangingialam sayo once na nakagawa ka na ng ingay, maganda man ito o hindi.”

Tama nga naman sya. Ang pagpasok sa industriyang ito na kahit pang entablado ang forte ko, hindi na maaalis na aktres na ako sa apat na sulok ng teatrong nagpapatuloy ng istorya ng buhay ko. Once you entered this industry, invading your privacy and your whole thinking is inevitable.

Pero ano bang meron sa sagot ko? May mali ba sa sinabi ko? Totoo naman na minahal ko sya ah. Minahal.

“Ngayon andaming media sa baba dahil lang sa sagot mong iyon. Ganun sila kauhaw na gusto nilang idugtong mo kung anong dapat idugtong. Buti at hindi ka sinumpong nung pagkauwi mo,” nakikita ko na ang lukot sa mukha ni Janine sa pagiisip nito kung anong gagawin.

"Selene, alam mo na 'to eh. Wala namang pinagkaiba sa abroad 'to. Makikita mo nga lang na mas lumala sila pero hindi ko hahayaang may mangyaring hindi maganda sayo."

I sighed, “Okay sige next time, hindi na ako sasagot ng kahit anong mga tanong. Kahit pa itanong nila kung ilan ang bungi ng ngipin ko at ilan ang hibla ng buhok ko sa braso,” tinawanan ako ni Patricia.

“’Di mo ako madadaan sa mga ganyan mo Selene Catherine. Hindi ka pa lubusang magaling baka nakakalimutan mo. At kahit ganito, hindi ko hahayaang may mangyari pa ulit sayo,” Paguulit ni Janine sa huling sinabi habang nagliligpit na ng gamit na tiyak kong aalis na sila ni Pat.

“Kaya nga nilalabanan ko. Huwag kang magalala, ngayon nalang ulit ito at hindi na mangyayari muli,” I raised my right hand as a sign of promise. B****o muna si Janine sa akin bago nila ako iwan ni Pat sa condo ko.

Now I feel suffocated.