KABANATA 26.2:I didn't really know what to feel when he showed me all the pictures. I was stunned. Isa-isa kong tinignan 'yong pictures."What picture are you holding?" he asked."Uh..." Nakatitig pa ako sa litratong hawak ko bago ko siya binalingan. Nakikiramdam lang ito habang nakaupo sa wheelchair.Binalik ko ang mga mata sa picture."It's flores de mayo. I was Reyna Elena," anas ko.I heard him chuckle.Crystal was sick at that time kaya hindi rin siya nakasali. Ito 'yong second time na pinasali kami sa flores de mayo. Kumunot ang noo ko nang tinignan din ang ibang litrato."Yes. I'm sorry that I took a lot of stolen photos. I am such a stalker that time," may himig na biro sa tono ng boses nito ngayon pero hindi ko iyon pinansin.Inisa-isa kong tinignan ang pictures at may napagtanto ako."Wait. When did these all happened?" anas ko at muling napalingon sa kanya. Nagpapanggap pa rin akong walang maalala kahit na ang totoo alam ko na."Same year before me wet. Nasa resthouse ko k
KABANATA 27:HE moved a bit and tried to reach for my hand again. Sa tulala ko, nahanap niya rin ang kamay ko. He squeezed my palm kaya doon ako natauhan.Sinubukan kong hilain pero mahigpit niya iyong hinawakan."I hope we fix our issues once you remember the answers. I am honest. Hindi mo man maalala sa ngayon ang lahat, but I will tell you this right now that I did not cheat. Labelle is just my secretary. I fired her already because I didn't want her to be the cause of our misunderstanding. I am not in love with your sister. Hindi ko siya gusto. Ikaw lang ang gusto ko, okay?"Halos hindi ko siya makilala sa sobrang lambing ng boses niya. Sa bawat buka ng bibig niya, nahihipnotismo ako. The butterflies keep on flying in my stomach. Nanghihina pa rin ako at hindi maawat ang bilis ng tibok ng puso ko. Mabuti nga buhay pa rin ako dahil pakiramdam ko aatakihin ako nito sa sakit sa puso.My eyes went down to the pictures on the bed. Iyong mga larawan ko.I wanna say, that's me. Mali ka.
BUONG araw kong inisip 'yong tungkol sa mga pictures at sa nalaman ko. Hindi ko makwento sa iba. Hindi naman ako kumportable maski kay Betty."Naigagalaw niya na 'yong paa niya. It's a good sign, coz' there's an improvement," sabi sa akin ni Betty habang hinihilot niya ang ulo ko.Lumipas ang mga araw at linggo, hindi naman ako kinukulit ni Dustin tungkol sa pagtatabi namin dapat sa iisang kama. He didn't force me to remember some of our memories. Naging tahimik ako simula nang nalaman ko 'yong totoo sa likod ng mga pictures na 'yon.I tried to control my emotions and dumidistansya ako kay Dustin dahil kahit na ako 'yong nagustuhan niya noon, ang katotohanan na kasal siya sa kapatid ko ay hindi na magbabago at dapat ko 'yong irespeto."What is he doing?" I asked while my eyes were closed."Nag-te-therapy. Katatapos lang din ng meeting niya kanina.""He's still working,""Oo, hindi dahilan ang kapansanan para hindi magtrabaho. Kaya nakakahanga siya. Walang makita at hindi makalakad per
NAGTATAKA pa ako nang mabungaran ang katulong na nag-aayos ng mga pang-alis na damit na nakalatag sa kama."What are those?" tanong ko habang hinihigpitan ang tali ng suot kong roba."Mga damit po na dumating para daw po sa inyo," sagot nito nang matigil sa ginawa.I frowned and pointed my finger at myself."Sa akin? Kanino galing?" Binalik ko ang tingin sa mga dresses na galing pa sa luxury brands. Lumapit ako doon at kinuha ang itim na halter dress."Kay Sir Dustin po."Napabaling ako sa katulong dahil doon."Galing 'to sa kanya?"Tumango ito at inayos ang ilang bodycon dress na nasa kama."Sandali, anong gagawin ko diyan bakit nilalatag mo ang iba?" I asked and put the dress back on the bed."Ay, sabi po kasi niya ilatag ko dito dahil pipili daw po kayo ng maisusuot."Mas lalong kumunot ang noo ko dahil wala akong maintindihan. Natigil siya ulit para magpaliwanag dahil nakita niya ang reaksyon ko."Hindi po sinabi ni Ate Betty? Aalis po kasi kayo nila Sir Dustin."Umawang ang bibig
NAKANGITI ako habang nakaupo at pinapanuod ang mga islang nadadaanan namin."Are you fine?"Tumango ako pero hindi ko nilingon si Dustin na nakaupo rin sa aking tabi. Bago kami maka-akyat ay binuhat pa kami ng mga tauhan niya para makaupo sa loob. Kahit na gusto kong igalaw ang paa at binti ko ay hindi ko tuloy magawa dahil nasa tabi ko lang siya."You're stiff. Are you sure you're okay?" "Yes, I am watching the seas and islands down there," I chuckled and looked at him.He was frowning but when he heard me, nawala iyon at napalitan ng ngiti."I hope you can see what I see right now, Dustin.""I'm okay. I saw it multiple times."Ngumuso ako. Parang wala siyang pakialam sa paningin niya."But it's better if we will see it together, right?" Tinagilid ko ang ulo at marahan kong pinagmasdan ang reaksyon niya na tipid lang na ngumiti.Hindi niya ako sinagot kaya binaling ko ang paningin sa labas ng bintana.Nakasakay ako sa helicopter ni Crystal. Masaya ako pero hindi buong-buo, dahil sig
I was nervous the whole time na naglipat na siya ng gamit hanggang sa nanatili na siya sa kwarto. Bilang na ang kilos at galaw ko. Lalo lang hindi makakahinga ang binti ko sa cast pati ang pag-aarte ko.Hindi ko alam hanggang kailan ako ganito. A part of me wants to stay, but at the back of my mind, gusto ko na ring umatras. Hanggang ngayon ay tinitimbang ko pa rin kung alin ang mas mabigat.I tried to call his mom when Dustin went to the bathroom. Doon ako sa balcony nag-stay pero nakaharap ako sa loob para makita ko agad siya kung sakaling lalabas ito agad.I keep tapping my fingers when Tita Tamara's number is finally ringing."Hello, hija?"Hindi ko napigilang hindi mapabuntong-hininga."Tita, noong nakaraan pa po ako tumatawag. Hindi kayo makontak.""Oh, I'm sorry. I lost my phone, hija. I just retrieve this number noong nakaraang araw lang kaya nakokontak na ito ulit. Why? What happened? Okay ka lang ba? Pinapahirapan ka ba niya?"I look inside to check if Dustin is there pero w
PANAY ang tingin ko sa kanya habang kumakain. Marahan pa rin ang bawat subo niya at inaasikaso ni Mara."Ako na," sabi ko nang lalagyan ng juice ni Mara iyong baso niya.Nagkatinginan kami pero ibinaba niya ang pitcher nang hindi ako ngumingiti sa kanya."Anong meron?" tanong ni Dustin nang marinig ako."Uh, wala naman. Kukuha lang ako ng juice," sabi ko pero nilagyan ko na iyong kanya bago sa akin.Nagsimula akong kumain ng magsalita ito."How was your sleep last night? Binabangungot ka yata kagabi," sabi niya dahilan para mapaubo ako ng wala sa oras. Pulang-pula ang mukha ko dahil naalala ko iyong panaginip ko kagabi.Shocks! Maingay ba ko kagabi? Hindi ako umuungol!"W-what do you mean?" Nakatingin ako sa kanya habang ito ay kalmado lang na ngumunguya. Inabutan ako ni Betty ng tubig."You were murmuring last night. Did you have a bad dream?"Mas lalo akong napaubo at nagmamadali si Betty sa pag-abot sa akin ng tissue. Naluha ako sa kakaubo at hindi matigil iyon dahil nasamid talaga
NATULOY ang picnic namin nang araw na iyon. Kasama namin iyong mga katulong dahil sa request ko na rin. Mas marami kasi ay mas masaya. Iyong katulong kasi nila Dustin dito sa Zambales, halos may mga edad na.Naawa ako sa tuwing nakikita ko silang nagtatrabaho. They should rest at their age pero they still work and when I asked the why. Ang sagot nila sa akin ay hindi sila sanay nang walang ginagawa at ayaw nilang umasa sa sustento nang mga anak kaya pinili nilang magtrabaho. Hindi naman daw mahirap ang trabaho nila sa pamilya Roberts dahil marami silang naghahati-hati sa trabaho. Lalo na bihira lang din naman bumisita ang pamilya doon. Buong oras kong pinapanuod si Dustin habang nagtatawanan kami sa simpleng kwentuhan nang mga kasama. He would often smiles when he hears a joke. Madalas hindi. Tahimik lang siya at kumakain nang apple."Tapos imbes madala ko 'yong bayong, nabitbit ko no'n sandok!""Makakalimutin ka na talaga, Ate Melba!"Nagtawanan ang mga katulong namin habang nagkuk