KABANATA 33

NATULOY ang picnic namin nang araw na iyon. Kasama namin iyong mga katulong dahil sa request ko na rin. Mas marami kasi ay mas masaya. Iyong katulong kasi nila Dustin dito sa Zambales, halos may mga edad na.

Naawa ako sa tuwing nakikita ko silang nagtatrabaho. They should rest at their age pero they still work and when I asked the why. Ang sagot nila sa akin ay hindi sila sanay nang walang ginagawa at ayaw nilang umasa sa sustento nang mga anak kaya pinili nilang magtrabaho. Hindi naman daw mahirap ang trabaho nila sa pamilya Roberts dahil marami silang naghahati-hati sa trabaho. Lalo na bihira lang din naman bumisita ang pamilya doon.

Buong oras kong pinapanuod si Dustin habang nagtatawanan kami sa simpleng kwentuhan nang mga kasama. He would often smiles when he hears a joke. Madalas hindi. Tahimik lang siya at kumakain nang apple.

"Tapos imbes madala ko 'yong bayong, nabitbit ko no'n sandok!"

"Makakalimutin ka na talaga, Ate Melba!"

Nagtawanan ang mga katulong namin habang nagkuk