Makulimlim ang langit nang makatanggap si Alexis ng tawag mula sa isang unknown number. Galing siya sa checkup kasama ang bunsong anak nilang si Baby Anjo, habang si Ayesha ay nasa school. May pakiramdam na siyang hindi maganda kanina pa, pero pinilit niyang maging positive.“Hello?” sagot niya habang buhat si Eli.“Ma’am Alexis?” boses ng isang lalaki sa kabilang linya. “Emergency room nurse po ito from Saint Andrew’s Hospital. Your husband, Ralph, was involved in a minor accident. He’s conscious and stable, but we advise you to come right away.”Nalaglag ang balikat ni Alexis. Muntik nang mabitawan ang phone.“W-what happened?” tanong niya, nanginginig ang boses.“Na-hit po ang side ng sasakyan niya sa intersection. Airbags deployed. Walang internal bleeding po, but he has a cut on his forehead at medyo disoriented dahil sa impact.”Parang huminto ang mundo ni Alexis. Mabilis siyang umuwi para iwan si Anjo sa yaya, at agad ding sinundo si Ayesha sa school.“Where are we going, Mommy
Sa pagdaan ng buwan matapos ang lahat ng pinagdaanan nila—mula sa postpartum struggles, insecurities, at mga pagsubok na halos sumubok sa kanilang relasyon—isang bagong liwanag ang unti-unting nabuo sa puso ni Alexis.Hindi lang bilang asawa ni Ralph. Hindi lang bilang ina ni Ayesha at ng bunso nilang si Anjo. Kundi bilang isang babae na, sa kabila ng lahat, ay piniling bumangon.At sa kanyang muling pagbangon, isinilang ang isang ideya.Isang podcast.Hindi ito tungkol sa fashion, o tungkol sa buhay mayaman, o sa romance gaya ng inaasahan ng marami. Bagkus, ito ay tungkol sa Motherhood and Healing.Nangungusap. Totoo. Hindi perpekto. Galing sa mismong lalim ng mga sugat at pagmamahal ng isang ina.Nang inilahad ni Alexis kay Ralph ang plano niya, hindi ito nagdalawang-isip na suportahan siya. Binuo nila ang munting studio sa mismong sulok ng kanilang bahay—may mic, soundproof foam, at desk na puno ng sticky notes. Isa iyon sa mga regalo ni Ralph sa kanya nang makita niya kung gaano k
Sa kabila ng tila maayos na takbo ng buhay nila Ralph at Alexis, may mga gabing hindi matahimik. Madalas ay wala nang gatas si Anya sa bote, pero si Alexis gising pa rin. Hindi dahil sa bata—kundi sa hindi mapakali niyang dibdib. Ramdam ni Ralph ang bigat sa bawat buntong-hininga ng kanyang asawa, pero minsan, kahit yakap niya, hindi sapat.Minsan, mahuhuli niya itong nakatingin sa salamin habang kinakalong si Anya, bakas sa mga mata ang tanong: “Bakit ganito na ako?”Isang hatinggabi, ginising si Ralph ng hikbing pilit itinatago. Pagbukas niya ng ilaw, nadatnan niya si Alexis sa may kusina, nakaupo sa sahig at karga si Anya na noon ay tulog naman.“Love…” marahang sabi ni Ralph habang lumapit.Hindi agad nagsalita si Alexis. Nang lumapit si Ralph, doon lang siya nagpakawala ng iyak.“Bakit parang hindi ako sapat? Bakit parang… kahit ginagawa ko na lahat, parang kulang pa rin?”Muling bumigat ang dibdib ni Ralph. Inilapit niya ang katawan ni Alexis sa kanya at dahan-dahang niyakap.“H
Mula nang isinilang si Anjo, parang unti-unting nag-iba ang mundo ni Alexis. Sa labas, mukhang buo ang lahat. Masayang pamilya, dalawang anak, at isang mapagmahal na asawa. Ngunit sa loob, may piraso sa kanya na parang nawawala. Madalas siyang mapatitig sa kisame habang nagpapadede. Madalas siyang matahimik habang inaakay si Ayesha sa silid. At sa gabi, habang tulog na ang lahat, napapaluha na lang siya nang walang dahilan.Isang umaga, habang abala si Ralph sa pag-aayos ng mga gamit para sa trabaho, lumapit si Alexis sa pintuan ng banyo—bitbit si Anjo, hawak sa isang kamay ang bag ng mga bata, at tila maglalakad palabas.“Lex…” tawag ni Ralph, agad napansin ang kaba sa mga mata ng asawa. “Saan ka pupunta?”Napalingon si Alexis, nangingilid ang luha. “Hindi ko alam. Gusto ko lang… umalis. Huminga. Parang hindi ko na alam kung sino ako.”Napakunot ang noo ni Ralph. Nilapitan niya ito at marahang inalis ang bag mula sa balikat ng asawa.“Pagod ka lang, Love. Please, ibigay mo sa akin si
Kahit ilang buwan na nilang inihahanda ang sarili sa araw na ito, walang makapaghahanda talaga kay Alexis at Ralph para sa mismong araw ng panganganak.Ika-siyam ng gabi, tahimik na nakahiga si Alexis sa kama. Si Ralph naman ay nasa tabi niya, binabasahan siya ng isa sa mga paborito nilang baby books. Naroon pa rin ang mga alaala ng mga araw na tila imposible ang lahat—ang pagkakaroon ng pangalawang anak, ang muling pagtitiwala, at ang muling pagbuo ng isang tahimik na mundo. Pero ngayon, andiyan na ang lahat.“Oo nga pala,” bulong ni Alexis habang tinatamaan ng antok, “naka-pack na ba yung hospital bag?”“Of course,” sagot ni Ralph sabay pisil sa kamay niya. “Tatlong beses ko pa ngang chineck kung kompleto.”“Hmm, good,” mahinang ngiti ni Alexis. “Sana hindi pa ngayon. Gusto ko pa matulog…”Pero tila sinagot ng tadhana ang kabaligtaran.Alas-diyes ng gabi, nagising si Alexis sa mainit na pakiramdam sa may hita. Pagtingin niya, basa ang bedsheet.“Ralph…” tawag niya, bahagyang nanging
Sa pagpasok ng huling buwan ng pagbubuntis ni Alexis, akala nila ni Ralph ay nakalampas na sila sa lahat ng pagsubok. Halos kompleto na ang nursery. Kumpleto na rin ang gamit sa ospital, pati playlist ni Alexis para sa delivery room ay ready na. Pero ang buhay, laging may ibang plano.Isang gabi, habang abala si Ralph sa pag-aayos ng dokumento sa home office niya, nakatanggap siya ng tawag mula sa isang unknown number.“Hello,” sagot niya.“Ralph…”Napahinto siya. Kilalang-kilala niya ang tinig. Ang babaeng minsang nagsampa ng reklamo laban sa kanya, na kalauna’y bumawi ng testimonya at humingi ng tawad.“Anong kailangan mo?” malamig ang boses ni Ralph.“May naghahanap sa’kin… Sinasabi nilang ako raw ay may utang sa’yo. Na ako raw ay binayaran mo para magsinungaling.”“Hindi totoo ‘yan. Hindi ako—”“I know. But Ralph, please. Tinututukan na rin ang pamilya ko. They’re trying to use my past para sirain ka. Hindi pa rin tapos ang mga taong galit sa’yo.”Pagkababa ng telepono, tila nanik