Matapos ang nakakatakot na karanasan sa resort kung saan sandaling nawala si Ayesha, naging mas maingat na sina Ralph at Alexis. Sa kabila nito, hindi nila hinayaang takutin sila nang tuluyan; bagkus, naging inspirasyon iyon upang mas pagtibayin ang kanilang relasyon bilang pamilya. Sa sumunod na linggo, nagpasya silang maglaan ng oras para sa mas payapang bonding sa loob ng kanilang tahanan.Isang Linggo ng umaga, ginising ni Alexis ang mga bata nang may kakaibang ngiti. “Today is family day sa bahay. Walang lalabas, walang gadgets, tayo lang.” Nakasuot siya ng simpleng apron, habang abala sa paghahanda ng pancake.“Yay! Mommy, ako ang magmi-mix!” sigaw ni Ayesha, masiglang tumakbo sa kusina. Hawak-hawak pa ang maliit niyang stuffed toy.Si Ralph naman, galing sa sala, ay nakangiting sumali. “Ako na bahala sa prito. Alam mo naman, specialty ko ‘yan.” Nilagay niya ang kape sa mug at nagbiro, “Para at least, hindi puro sunog ang mangyari.”Natawa si Alexis, sabay sabing, “We’ll see abo
Maaliwalas ang sikat ng araw nang magpasya sina Ralph at Alexis na mag-family outing kasama sina Ayesha at Ayanna. Matagal na nilang pinaplano ang araw na iyon—isang pagkakataon upang makalimutan muna ang stress sa trabaho at maglaan ng oras para sa pamilya. Pumili sila ng isang resort na may malawak na parke, pool, at mga laruan para sa mga bata. Pagdating nila, agad na humanga si Ayesha sa makukulay na playground na puno ng swings, slides, at seesaw. “Mommy, Daddy! Pwede na ba akong maglaro?” sigaw niya, sabik na sabik. Ngumiti si Ralph at sumagot, “Sige anak, pero dito ka lang sa tapat namin ha. Kita ka dapat ni Mommy at Daddy.” Sabay hatid kay Ayesha sa playground, habang si Alexis naman ay nakatutok kay Ayanna na mahimbing na nakatulog sa stroller. Naging masaya ang unang bahagi ng outing. Kumain sila ng baon na sandwich, nag-picture taking, at sabay-sabay na naglakad sa paligid. Halos hindi mapigilan ni Alexis ang pagngiti habang pinapanood ang dalawang anak. “Parang kahapon
Tahimik ang bahay isang gabi matapos nilang ipatulog si Ayanna. Ang liwanag mula sa lampshade sa kwarto ni Ayesha ay bahagyang nakabukas, at si Alexis na nakaupo sa sofa ay napansin ang kakaibang kilos ng panganay. Matapos kumanta ng lullaby para kay Ayanna at tuluyang makatulog ang sanggol, nagtungo si Alexis upang tingnan si Ayesha. Ang bata ay nakahiga, nakatalikod, at wari’y tulog na. Ngunit nang lapitan niya, may marahang pag-uga ng balikat at narinig niya ang hikbi na pilit itinatago ng anak. “Ayesha?” bulong ni Alexis, dahan-dahang hinaplos ang buhok ng bata. Nagulat si Ayesha at agad pinunasan ang luha gamit ang kumot. “Wala ‘to, Mommy,” mabilis nitong tugon, pilit na ngumiti ngunit halatang nagpipigil ng iyak. Umupo si Alexis sa gilid ng kama. “Anak, kilala kita. Hindi mo kailangan itago. Sabihin mo kay Mommy, ano’ng nangyayari?” Saglit na katahimikan, at muling bumigay ang luha ni Ayesha. “Mommy… kasi sa school… sabi nila, wala na raw akong silbi kasi may baby na tayo. La
Pagkatapos ng ilang araw ng pagkabalisa at pagpupuyat, unti-unti nang bumabalik sa normal si Ayanna. Ang lagnat na nagbigay ng matinding kaba kay Alexis ay nagsimulang bumaba matapos ang payo ng doktor at masusing pagbabantay ng pamilya. Ngunit kahit malinaw na ligtas na ang bata, hindi pa rin maiwasan ng mag-asawa na manatiling alisto—lalo na si Alexis na halos hindi mapakali sa bawat paghinga, bawat iyak, at bawat galaw ng sanggol.Magkasalo silang tatlo ni Ralph at Ayesha sa kuwarto ng sanggol. Para itong naging maliit na kampo ng pagmamahalan at pag-aalala. Si Ralph ang unang nagbabantay tuwing gabi. Nakaupo siya sa gilid ng kuna, hawak ang maliit na tuwalya na ginagamit para punasan ang pawis ng kanilang anak. Paminsan-minsan, hinihigpitan niya ang hawak kay Alexis upang ipaalalang, “Stable na siya. Gumagaling na si Ayanna. Pero nandito tayo para siguraduhin na tuloy-tuloy na ang ginhawa niya.”Si Alexis naman, bagama’t pagod at halatang nangangayayat, ay nakatuon pa rin ang buon
Mula nang dumating si Ayanna sa kanilang buhay, bawat araw ay tila isang bagong yugto ng pagkatuto para kina Alexis at Ralph bilang mga magulang. Kaya nang unang beses na magkalagnat si Ayanna dahil sa pabagu-bagong panahon, para kay Alexis ay parang bumigat ang kanyang mundo. Gabi iyon, umuulan sa labas at malamig ang simoy ng hangin. Habang natutulog sila sa kwarto, napansin ni Alexis na parang mainit ang pisngi ni Ayanna. Agad siyang bumangon, kinuha ang thermometer at halos manginig ang kanyang kamay habang tinitingnan ang resulta. “Ralph… thirty-eight degrees,” bulong niya, halos hindi mailabas ang boses. Agad na bumukas ang mga mata ni Ralph at mabilis na lumapit, marahang hinawakan ang noo ng anak. “Medyo mainit nga,” sabi niya, ngunit kalmado ang tono. “Normal lang ito, love. Dahil sa pagbabago ng panahon. Huwag kang mag-alala, babantayan natin siya.” Ngunit hindi mapigilan ni Alexis ang kaba. Para sa kanya, kahit simpleng lagnat lang, parang isang napakalaking panganib para s
Magkahalong kilig at tuwa ang bumalot sa bahay nang isang umaga’y napansin ni Ralph na mabilis na lumalaki si Ayanna. Isang simpleng galaw lang ng sanggol—yung unang pagdapa nito sa playmat—ay agad nagbigay inspirasyon sa kanya. “Lex, ang bilis ng panahon. Parang kahapon lang, pinakilala sa atin si Ayanna. Ngayon, marunong na siyang dumapa’t tumawa nang malakas,” ani Ralph habang nakatingin sa anak. Ngumiti si Alexis, may halong damdaming naiiyak at natutuwa. “Tama ka, Ralph. Baka bukas, gumagapang na siya. Kailangan nating tandaan lahat ng ito. Sayang kung makakalimutan lang.” Mula roon ay nagpasya silang simulan ang pagkuha ng mga video ng bawat milestone ni Ayanna. Kinuha ni Ralph ang kanyang camera, inayos ang tripod, at sinimulang kuhanan ng video ang bawat simpleng kilos ni Ayanna. “Smile for Daddy, little one,” bulong niya habang inaayos ang anggulo. Si Alexis naman ay lumapit, pinasayaw ang mga daliri sa harap ng baby at agad na nagtawa si Ayanna, tila ba sanay na sanay magbi