Share
Chapter 23
Kaugnay na kabanata
The Game of Destiny Chapter 24
Kinabukasan, maaga akong pumasok sa school. Napasyahan ko munang Hindi magpahatid ulit sa aming driver. Nagpapahatid lang Kasi Ako Kay Mang Rudy kapag late na Ako at kapag nandito si mom. Alam niyo Naman kapag nandito si mom, parang Wala akong karapantang magsaya.Pagkatapos Kong mag-ayos, nagpaalam na ako ni Manang Elsa na ngayon ay nasa kusina at kasalukuyang naghahanda ng pagkain."Saan Ang punta mo ngayon? Bakit ang aga mo, may project ka bang tatapusin sa school?" Nakita Kong nakapamewang si Manang Elsa habang tinatanong Ako kung bakit ang aga ko ngayon."May asikasyhin lang po ako," Sabi ko rito at kumuha Ako ng Isang toasted na slice bread sa lamesa at hinigop ang kapeng nakalapag sa table."Hindi ka ba kakain ng agahan?" Biglang tanong ni Manang nang Nakita niya akong nagmamadali."Ayaw mo bang mag-agahan? Sayang Naman itong hinanda ko," dagdag niya at sumimangot."Hindi iyan sayang, may mga tao naman sa bahay para Kumain sa niluto mo," tugon ko rito at ngumiti nang matamis."S
The Game of Destiny Chapter 25
Nang dumating na ako sa room, agad kong hinanap ang aking mata sina Rain at Spencer ngunit si Spencer lang ang narito, kaya agad akong tumabi sa kaniya at kinalabit siya."Nasaan si Rain?" bigla Kong tanong rito. Unting-unti niyang kinuha ang headset nasa kaniyang tainga at hinarap ako."Nasa office," tipid niyang sagot sa akin at binalik ang kaniyang headset sa tainga, Kaya napabuga ulit ako ng hangin. Wala si Archie ngayon dahil may praktis sa kanilang banda."Anong Mukha iyan, Colleen?" Biglang tanong sa akin ni Spencer. Hindi ko namalayan na tinitigan niya pala ako."Parang kanina ka pa balisa riyan," agad niyang Sabi kaya napakagat ako ng aking labi."Wala lang ito, si Mom Kasi hindi tumawag sa akin simula nang umalis sa para sa business trip." Nakita ko siyang huminga nang malalim bago tinampal ang aking noo."Hoy, huwag kang magsinungaling sa akin. I know you're lying," Sabi niya at tinitigan niya ako sa mata."Anong ibig mong sabihin?" Sabi ko rito, ngunit ngumiti lang siya a
The Game of Destiny Chapter 26
Nasa loob ako ng classroom at kasalukuyang nakikinig sa aming guro. Inquiries, Investigations and Immersion o (III) Ang tinatalakay namin ngayon. Ang subject na ito ay mahalintulad lang sa research,same lang naman sila ng process, at ngayon our teacher decided na by partner na lang daw ang gagawin namin para mas mapadali ang trabaho. Ang aming guro na rin ang pumili ng ipapareha niya para daw fair, maraming kaklase ko naman ang hindi nagustuhan ang kaniyang pamamaraan, ngunit wala kami magagawa dahil desisyon niya iyon.Ang iniisip ko ngayon ay namamahala na ako kung sino ang ipapartner sa akin. Ang nais ko lang naman ay iyong kayang gawin ang naka-asign na task at willing tumulong para hindi sakit sa ulo. kahit hindi ako good student minsan at hindi kagalingan katulad ni Rain nais ko ring maka-graduate kahit wala nang flying colors, ang mahalaga ay makausad. maya-maya lang ay tinawag na ng aming guro kung kusino ang iyong magkapareha, habang ako naman ay hinihintay ang aking pangala
The Game of Destiny Chapter 1
"Coollen, bumalik ka rito!" bulyaw ni mama as I leave the living room. Kanina pa ako nakaupo roon habang nakikinig sa kaniyang mga sinasabi. Sino ba namang hindi maiirita kung bubulyawan ka nang todo? Senermonan lang naman ako ni mama dahil wala akong mabuting dulot sa pamilya. Sinisira ko raw ang reputasyon niya. Hindi ko naman alam na madadamay pala ang pinakamamal niyang reputasyon. "At ang pinatulan mo pa ang anak ng isang, businessman!" galit na sigaw ni mommy sa akin. O di ba? lumabas din ang totoo. "Coollen!" muling sigaw niya sa aking pangalan habang patuloy pa rin akong umaakyat sa may hagdanan. Nakakasawa na kasing pakinggan, paulit-ulit na lang. Napangisi na lang ako sa reaksyon ni mama. My mom sees me as the blacksheep of our family at hindi ko naman siya masisi dahil ina ko siya at hangad niya ang aking magandang kinabukasan, pero kahit kailan hindi ko hinangad na ganitong klaseng pamumuhay. 'yung makulong sa isang bagay na hindi ko naman gusto. Well, if she sees me as
The Game of Destiny Chapter 2
Nagising ako dahil sa tunog ng aking cellphone, kaya dali-dali kong tinignan kung sino ang tumawag at agad naman akong napangiti nang makita ko ang pangalan ni Amalia sa screen sa ng aking cellphone."Bitch, why you took so long?" bungad niya sa akin, pero tumawa lang ako. At talagang hindi nagbago ang isang 'to, gumagala pa rin kahit may pasok kinabukasan. Paano ko nalaman na gumala siya? simple lang naman, may narinig lang naman akong music as her background."Sorry naman, Hahahha! By the way, I heard that you were suspended, is that true?" napairap na lang ako, ang balita nga naman, kung kumalat parang apoy. "yeah!" bored kong sabi. "Hahhaha! As usual, Coollen." tama naman siya, I always got suspended o hindi kaya pinapalinis ng cr sa school kaya siguro inilipat niya ako ng skwelahan dahil palagi na lang siyang pinatawag sa guidance."Who told you?" tanong ko rito, "Your mom, tumawag siya sa akin," sabi niya at natawa nang mahina. "Coollen, tell me ano pang nangyari sa school niyo
The Game of Destiny chapter 3
Kinabukasan, nagising ako na masakit ang aking ulo, kaya mas pinili ko lang na humiga muna. Kinuha ko rin ang aking cellphone para tignan kung ano ang araw ngayon. Wednesday ngayon at buti na lang suspended ako at nang makapagpahinga ako nang maayos. Sumasakit ang ulo ko kaiisip sa mga nangyari kagabi, pilit ko lang namn Inaalala ang mga pangyayari kagabi pero kahit anong pag-alala ko, hindi ko matandaan ang lahat. Ang tanging natandaan ko lang ay 'yung lumabas ako ng bar at hinatid ako ni Spencer, at hindi ko alam kung bakit nandoon siya sa bar dahil hindi naman namin siya sinama. "Coollen!" naputol ang aking pag-iisip nang marinig ko ang boses ni yaya sa labas ng aking kuwarto. Kaya pinili ko na lang hindi sagutin si yaya at nagkukunwaring tulog. "Coollen! Open this door! " agad akong naalarma nang marinig ko na ang boses ni mom sa labas. Kaya napabangon ako na wala sa oras at kahit medyo nahihilo pa ako ay pinilit kong buksan ang pinto--- kahit naiinis pa rin ako sa kaniya. Ngun
The Game of Destiny Chapter 4
I hate how Spencer curve a smile on his lips nang nalaman niyang siya ang panalo sa pustahan namin. Napasimangot naman ako sa nagiging resulta. Kanina pa natapos ang movie, and here I am thinking at hindi pa rin naka-get over. Hindi naman sa ayaw ko siyang makasama, sadyang nanghihinayang lang ako sa isang linggong libre. Kanina pa umuwi si Spencer at talagang tinapos namin ang movie, and after I watched the movie, many realizations hit me. Oo, hindi madali ang buhay; marami pa tayong dapat pagdaanan at ilalaban, marami pa tayong isasakrapisyo. At higit sa lahat, marami pa tayong mga taong makikila na hindi natin inaasahang sisira sa ating pagkatao. Life is all about survival and we are all a players in this game called 'life'. tho, that's life. Medyo malalim na rin ang gabi kaya Napagdesisyunan ko nang matulog, Pero bago ako humiga sa kama chineck ko muna ang social media accounts ko, wala naman ganap kaya nilapag ko na lang ang aking phone sa side table, ngunit bigla na lang itong
The Game of Destiny Chapter 5
Nagising ako dahil sa tunog ng aking alarm clock. Yeah! I set may alarm clock para magising ako 'cause today is monday and I need to report to the school for the pete's sake. Bumangon na lang ko sa kama at saka dumetriso sa bathroom para maligo. After I took a bath, I dry my hair at saka nagsout ng uniform. The uniform is quite beautiful, ito ay longsleeve na kulay white na may kasamang blazer na kulay black at above the knee black skirt naman sa pang ibaba. After kong magsout, I put a light make up on my face at inilugay ko weavy kong buhok. I really love my hair. Marami ang nagsabi sa akin na maganda raw ang aking buhok. Oo, totoo naman, maganda ang buhok ko dahil namana ko ito ni mommy. My mom is actually half American, while my dad is pure korean. Sa daddy ko naman namana ang pagkachinita ko. Kaya nga everytime I look at my reflection, I suddenly remember my dad dahil sa mata ko. I have a brown eyes, thin pinkish lips, and a sharp nose that dad always adore. My dad always apprec
Pinakabagong kabanata
