Chapter 5

Nagising ako dahil sa tunog ng aking alarm clock. Yeah! I set may alarm clock para magising ako 'cause today is monday and I need to report to the school for the pete's sake.

Bumangon na lang ko sa kama at saka dumetriso sa bathroom para maligo. After I took a bath, I dry my hair at saka nagsout ng uniform. The uniform is quite beautiful, ito ay longsleeve na kulay white na may kasamang blazer na kulay black at above the knee black skirt naman sa pang ibaba. After kong magsout, I put a light make up on my face at inilugay ko weavy kong buhok.

I really love my hair. Marami ang nagsabi sa akin na maganda raw ang aking buhok. Oo, totoo naman, maganda ang buhok ko dahil namana ko ito ni mommy. My mom is actually half American, while my dad is pure korean. Sa daddy ko naman namana ang pagkachinita ko. Kaya nga everytime I look at my reflection, I suddenly remember my dad dahil sa mata ko. I have a brown eyes, thin pinkish lips, and a sharp nose that dad always adore.

My dad always appreciate my beauty unlike mom who doesn't even care about me. I released a heavy sigh after I applied a make light up, and I saw myself in front of the mirror wearing a smile and pretending that I am completely fine.

7:00 am na ng umaga matapos ayusan ang sarili ko, kaya bumaba na ako at sa pagkababa ko, nadatnan ko si yaya Tina na nagwawalis sa may sala.

"Kumain ka muna, " sabi niya at saka tinigil ang kaniyang ginagawa para hamarap sa akin.

"Sa school na lang po ako kakain," tugon ko at nagsimula na akong maglakad papuntang garahe. Agad ko naman nakita si mang Rudy, na nakatayo malapit sa kotse.

"tara na po," sabi ko rito at agad naman sumakay si mang Rudy sa driver's seat. My mom won't allow me to use my own car baka lang daw maglakwatsa ako, but sometime I stole my car keys on her office.

Ini-start na ni mang Rudy ang engine at nagsimula nang magmaneho and I just rest myself at pinikit ang aking mata hanggang nakarating kami ng school.

Nang nakarating na kami, agad naman akong bumaba at dumeritsong naglakad patungong Canteen since maaga pa naman. All students are staring at me not because of my starstruck beauty, but because ngayon lang yata nila akong nakitang maagang pumasok. Yeah, aaminin ko ako 'yung klaseng estudyante na tamad pumasok at palaging late. Okay nga iyong late kaysa hindi papasok 'di ba?

Dumaan ako sa cafetria para kumain. Alas 8:00 am pa kasi magsisimula ang aming klase at 7:30 palang ngayon at mayroon pa akong 30 minutes para kumain.

"Dalawang sandwich at isang softdrinks, ate," sabi ko sa isang tindera nang nakarating na ako sa canteen. Hindi talaga matino ang kinakain ko, minsan nga lang Kape lang ang aking inumin bago ako pumasok sa school. Hindi talaga ako palakain at saka hindi ako nag-agahan sa bahay dahil nakakawalang gana kumain mag-isa. Mabuti ngang hindi pa si mama umuwi galing business trip nang hindi niya ako masermunan.

Wala pang 5 minutes, agad naman dumating ang order ko. Walang pila dahil wala pa kasing masyadong tao sa canteen dahil panigurado nasa gate pa iyon.

Maya-maya lang ay may narinig na ako ng mga sigawan at tanaw ko mula rito sa canteen ang mga estudyanteng nagkukumpulan dahil dumating na siguro ang gago.

Napangiwi na lang ako sa tilis ng boses mga babae. Hindi ko nga rin sila maintindihan kung bakit pagkaguluhan pa ang isang lalaki? girls are not dogs para maghabol.

Patuloy ko pa rin akong kumain ng sandwich. Wala akong paki-alam sa mga pinangagawa nila. Kinuha ko nalang ang aking cellphone na nasa aking bulsa, ito'y in-open at agad hinanap ang number ni Amalia. Tinawagan ko siya pero hindi man lang sinagot kaya binalik ko na lang sa bulsa ko ang aking cellphone.

"Good morning, Coollen, " bati niya sa akin na may ngiti sa labi at hinila ang bangko sa aking harapan para doon umupo.

"Ang aga-aga, ang ingay! " reklamo ko rito habang patuloy pa rin nginuya ang sandwich.

"Kasalanan ko bang pinagpantasyahan ako dahil sa kagwapuhan ko? " I just rolled my eyes. Si Spencer lang naman ang nasa harapan ko at tama, siya ang pinagkagulahan ng mga babae. Spencer is good looking guy. He is half korean since his mom is pinay while his dad is korean. 6ft ang taas niya and he have a nice hairstyle . His face is perfect at hindi na ako magtaka kung bakit siya pinagkaguluhan. He has a pointed nose and a gray eyes that every girls hook in just a blink of an eye.

"Wala ka namang kamukhang celebrity para pagkaguluhan ka nang husto, " reklamo ko at kinagat ang sandwich.

"I know, but why girls loving me that much? " and then I saw him smirking.

"Ang lamig dahil sa kahanginan mo." Nakita ko siyang tumawa at agad ding nawala ang kaniyang tawa nang makita niya ang aking kinakain.

"Iyan lang ang agahan mo?" at kumunot ang kaniyang noo.

"Oo, bakit? "

"May dala akong baon sa iyo na ito, alam kong hindi matino ang kinakain mo.. baka magkasakit ka niyan." kinuha niya sa bag ang isang lunch box at ito'y nilapag sa lamesa.

"Hoy! give me that!" napasigaw ako sa ginawa niya. Inagaw niya lang naman ang softdrinks sa kamay ko nang nagtangka ko itong inumin

"Bakit ba? " nakakunot pa rin ang aking noo sa gingawa niya. Nakakainis siya, masyadong siyang pakialamero.

"I have a water here, drink it. "

"sandwich nga lang kinain mo tapos iinum ka pa ng softdrinks? " dugtong pa niya.

"You don't care anyway," sabi ko at umirap. Seriously? bakit ginagawa niya 'to? He is not even my dad para mag-alala siya nang husto.

"But, I care for you, " sabi niya dahilan para mapatigil ako sa pagnguya.

"'c-caause w-we're B-bestfriends right? and bestfriend should take good care each other, " he said at kinuha niya lang ang isang lunch box at ito'y nilagay sa aking bag.

"kumakain ka mamaya ha? " sabi niya at ngumiti uli.

"Ba't ba nangingialam ka!" sigaw ko. Patingin naman ang grupo nila Emily sa table namin. Sakto kasing dumating sila nang masigawan ko si Spencer.

"Acting a like a war freak girlfriend. The role of 'girlfriend' doesn't suit you. kaya kung ako sa iyo? Stay away from Spencer, " sabi niya nang dumaan sila sa table namin.

"Attention seeker talaga ang babaeng 'yan, " bulong naman ni Stephie.

Niyukom ko ang aking kamao dahil sa sobrang inis, kaunti na lang masasapak ko na sila.

"Huwag mo nang patulan, Ubusin mo na lang ang sandwich mo."

"nawala ang aking gana, " sabi ko at tinignang masama ang grupo nila Emily. Pagkatapos ay tumayo ako at lumabas na ng cafeteria. Iniwan ko roon si Spencer.

Tinignan ko ang oras at 7:45 am pa lang, kaya nagtungo na lang ako room. Nang nakarating na ako sa room agad naman akong umupo at kinuha ang aking headphone sa loob ng bag at ito'y nilagay sa aking tainga. Isinusob ko rin ang aking mukha sa desk para pumikit saglit.

"Hey!" wala pang 2 minutes may tumawag naman sa akin kaya napabaling ako ng tingin.

"Bakit mo ba ako iniwan sa Cafeteria ha?" Si Spencer ay nakaupo na sa aking tabi and he is now complaining kung bakit ko raw siya iniwan sa Cafeteria.

Tinignan ko lang siya at saka bumalik sa aking gawi.

"Haist!" he hissed at hindi ko na lang siya pinansin.

"Hoy! Umayos nga riyan, nandito na si ma'am Alvarez, " sabi niya at kinuha niya ang headphone sa aking tainga.

Kaya napatingin ako rito, at nakita ko rin si Ma'am Alavarez na naglalakad patungo sa harapan na may kasamang lalaki.

Sobrang tahimik ng room at dahil sa presinsiya ng aming guro. Her presence has a something that everyone might be feared of. Ma'am Alvarez is most terror teacher at kahit si Emily hindi makakapalag sa kaniya.

"Good morning class, "bati niya nang nasa aming harapan siya together with the guy.

"Class, we have new transferee, " sabi niya

"Please, Introduce yourself," dugtong ni Ma'am Alavarez.

I can't clearly see the guy who is standing in front of us. pero isa lang ang alam ko, I'm not interested, at saka inantok na naman ako kaya sinusob ko na lang ulit ang aking mukha sa desk para matulog.

"Archie Gabriel Deverson, 19" rinig ko kaya napaangat ng tingin sa kaniya. I just amazed how he dilever those words with soo manly. Ang ganda ng boses kahit medyo may pagka-cold.

I also heard some of my classmates saying something good about him.

"Ang gwapo niya, parang nasa telenobela," and I heard her while gigling.

"Ang cute niya, "

Nang tingnan ko ang lalaki, doon ko lang napagtanto na parang pamilyar siya sa akin, lalo na iyong boses niya. Hindi ko lang maalala kung saan pero parang narinig ko na iyan dati. Magkasing taas sila ni Spencer pero magka-iba sila ng personality.

"Hi, Mr. diverson, " rinig kong sabi sa malanding Emily.

Kita ko ang reaction ni Archie and guest what, tinignan lang siya at saka nilampansan without a words coming out on his mouth. Kita ko naman sa mukha ni Emily ang pagkadismaya.

"Bago iyon ha, " sabi ko at tagong napangiti. First time kong makita si Emily na hindi pinansin ng isang lalaki. Si Emily ang babaeng hindi tinatanggihan ng mga lalaki and look at her now, parang bumalik sa kaniya ang mga pinangagawa niya sa mga nerd students dahil hindi siya pinansin ng isang nilalang.

"Mr. Diverson, Please occupied the seat beside of Ms. Natividad," napangiwi na lang ako. Nananadya ba si Ma'am Alavarez? alam na niya na ayaw kong may katabi dahil naiingayan ako and here I am setting beside a guy that I don't even know.

"Don't worry, Ms. Natividad. Hindi siya mainggay," dagdag ni Ma'am. Mabuti naman kung ganoon.

By the way, I am in between with this two guys kung mag inggay talaga ang dalawang ito parang masapak ko sila nang wala sa oras.

"By the way before I forgot, your exam is approaching, so study well para hindi bumagsak. Sa ngayon, bibigyan ko na lang kayo ng set work dahil may meeting lahat ng teachers. Okay?"

"Ma'am, hanggang kailan ang meeting niyo?" tanong ng isa naming kaklase.

"Bumalik na lang kayo after lunch, " sabi niya at saka kinuha niya ang gamit sa table at lumabas na room.

"Yes! " rinig kong sabi ng aking mga kaklase. Sino bang hindi sasaya kapag walang pasok? kakapagod kayang mag-aral.

"Anong plano mo ngayon?" tanong sa akin ni Spencer.

"Wala!" sabi ko at napatingin ako sa kabilang side kung saan kita ko ang lalaking nakasobsob ang mukha sa desk.

"Puntahan na lang natin si Amalia sa School nila, " sabi ni Spencer.

"sige, " kaya tumayo ako at sinundan si Spencer palabas ng room. Good thing hindi niya ako hinatak ngayon dahil kapag nagyari iyon, masasapak ko talaga siya.

"Wait, magme-message lang ako ni Amalia para alam niya," ani ko at nauna nang pumasok si Spencer sa driver's seat para magmaneho.

"Tara na, " sabi ko rito at nagulat naman ako nang tinignan niya ako nang masama.

"Bakit? sumakay na ako 'di ba?"

"At plano mo pa akong gawin driver?"

"O, sige na nga.. lilipat na ako sa harapan, nakakahiya naman sa iyo 'di ba?"nakita ko siyang mahina na napatawa.

"Tara na, " sabi niya at agad ini-start ang engine.

Maya-maya lang tanaw na namin ang paaralan ng Don Dominic University, at agad naman naming nakita si Amalia na nasa labas na ng gate at nakangiti itong tumingin sa amin habang kumakaway nang nakita niya kaming lumabas ng kotse.

"I miss you, " sabi niya at niyakap ako.

"Wala kayong klase? " agad kong sabi.

"Panira ka, 'wag mo ngang ipapaalala sa akin ang lintik na klase na iyan. May klase kami ngayon, nagpaalam lang ako na masama ang pakiramdam ko, " sabi ni Amalia.

Hindi pa rin nagbago si Amalia, nag skip pa rin ng klase.

"Tara na, Milk tea tayo, may malapit dito sa school, " sabi niya at agad naman kaming sumakay ng kotse para pumunta sa isang milk tea.

Nang nakarating na kami, agad naman kaming pumasok at umupo sa isang table. Si Amalia na rin ang nag-order.

"Anong flavor ang sa inyo guys? " tanong niya sa amin.

"kahit ano na lang, " sabi ko.

"Kung ano ang kay Coollen, iyon na lang ang akin, " dugtong ni Spencer kaya napatingin ako rito. And I saw him smirking, I just rolled my eyes.

"May fries sila, gusto niyo?"

"Sige, " tugon ko.

Wala pang 5 minutes dumating na si Amalia na may dalang tray. Kaya agad kong kinuha ang akin at agad itong s******p gamit ang straw.

"Bakit ba kayo naparito? "

"Wala lang wala kaming klase, sayang 'yung oras. " sabi ko.

"Anyway, sa St. Monica university ba napadpad si Archie, " muling tanong ni Amalia.

"Sino siya? " tanong ko rito, wala naman kasi akong kilalang Archie.

"Iyung guwapo, matangkad, cute at higit sa lahat 'yung matalino, " aniya at kinilig.

"Wala kong matandaan," sabi ko.

"Hindi ko nga kilala."

"Mr, Diverson, right?" biglang nagsalita si Spencer at base sa kaniyang tuno ng pananalita parang may namumuong galit. He's acting Strange nang pinag-usapan namin si Diverson yata iyon.

"Oo, tumpak ka riyan Spencer, " sabi naman ni Amalia at sinapak-sapak ang balikat ni Spencer.

"Hoy, Amalia! nakakarami ka na, masakit na." agad namang tumigil si Amalia sa kaniyang ginagawa at nag-peace sign ng dalawang kamay.

"Anong mayroon sa kaniya?" sabi ko.

"Girl, ang guwapo niya diba?" umirap na lang ako. Wala talaga siyang ibang topic kundi ang mga lalaki. Ang sakit sa taenga.

After naming mag-milk tea, hindi na kami bumalik sa school namin, gumala na lang kami. Since isang subject lang naman sa hapon. So we decided na lang na sulitin ang araw na ito dahil minsan lang kami magkita ni Amalia.

Pumanta kami sa Amusement park. Sumakay lang kami ng rides, naglaro at saka nag-food trip. You know, having them by side is actually the best moments in my life. Ang saya nila kasama, lalo na si Amalia na maraming baon na kalukuhan.

"Para sa inyo pala," sabi ni Spencer at inabutan kami ng paper bag.

"Ayiehhh! ang sweet mo naman Spencer. Kung hindi lang kita kaibigan, baka ako na mismo ang manliligaw sa iyo." Natawa naman ako sa sinabi ni Amalia.

"Ang gaga mo talaga, Amalia." Binuksan ko na ang nasa loob ng paper bag and I am amazed sa aking nakita.

"Ang ganda, " sabi ko at nakangiti ako ngayon. I really love this, it's so cute.

"Nagustuhan niyo?" napatango naman ako sa tanong niya. Isang panda bear lang naman ang nasa bag at nagustuhan ko iyon knowing that I really love panda.

"Thank you, Spencer." Natahimik kaming dalawa ni Spencer.

"For reminding me of him," dugtong niya at kita ko ang lungkot sa kaniyang mukha, may mga luhang namumuo sa kaniyang mata pati tono ng kaniyang pananalita ay may halong lungkot. Maybe she's still longing for him to comeback.

"I'm really sorry, Amalia. I thought you will love it, don't worry I'll buy you another one, " Napayuko si Spencer at kinuha ang stitch sa kamay ni Amalia.

"Hahhaha! Ano ka ba, okay lang iyan. Ang ganda nga e, " Sabi niya at tumawa. But I know that those laughed are fake. Nagkatinginan naman kami ni Spencer.

"Ano pang gusto niyong gawin? " tanong niya sa akin.

"Wala na, parang napagod yata ako kanina, "

"Uwi na lang tayo, " dugtong ni Amalia.

"Sige, " sabi naman ni Spencer.

"Ihatid ko na lang kayo," presenta ni Spencer, dapat lang na ihatid kami dahil siya lang naman ang may dalang kotse sa amin.

"'wag mo na akong ihatid Spencer, Si Coollen na lang ihatid mo. Susunduin ako ni kuya e, " sabi niya at humalik sa aking pisnge para magpaalam na.

"Ingat kayo, " aniya nang sumakay kami ng kotse.

Boung byahe namin sobrang tahimik at nakita ko lang si Spencer na seryosong nagmamaneho at hanggang nakarating kami sa amin.

"Spencer, is there something bothering you?" tanong ko rito nang nakarating na kami. He is acting different lately at hindi ako sanay.

"I am okay, Cool." then he tap my head and then brush my hair.

"Bababa na ako." Before I could finally close the door of the car. He said something dahilan para mapatigil ako sa aking ginawa.

"Your presence makes me happy." Then A wide smile plastered on his face, A Smile that everyone adored.

I just stare at him and say, " Of course you should 'cause we're bestfriends, right? " Then, a smile slowly vanished on his face.