Ciara's POV
Nakarating na kami ng Camella Homes nang bigla kong pinahinto si Patrick, "Pat, ayoko pang umuwi. Baka pwedeng sa playground muna tayo, if ayos lang sa'yo," sabi ko nalang at napansin kong mag a-alas nuebe na rin ng gabi. Ayos lang kung iiwan man ako ni Patrick mag-isa, safe naman din ako doon.
"Sige. Sasamahan nalang kita, okay?" tumango naman ako at pinaharurot naman ang motor niya patungo sa playground.
Bumaba naman ako at kaagad tumakbo papunta sa mga swings sa parke at umupo. Napatingin ako sa itaas at nakita kong medyo makulimlim na rin. Good timing, sasabayan ako ng gabing 'to.
Umupo naman sa tabi ko si Patrick at binigay sa'kin ang isang milk tea na nasa supot at isang hotdog burger. Tinanggap ko naman 'yun at kinain at napa-buntong hininga na lamang.
T
Ciara's POVNag-daan ang isang linggo at wala akong kinakausap sa skwelahan, kahit sa bahay namin. Kahit mag-kapit-bahay lang kami ni Shan, hindi ko siya kinakausap, kahit makipag-kita man lang din.Alam ko gabi-gabi ay pumupunta siya sa bahay ngunit hindi ako lumalabas. Sa school naman ay wala akong kinakausap, except kay Patrick at Patricia. Sila lang ang palagi kong kinakausap at laking pasasalamat ko rin kay Patrick na sinasamahan niya ako lalo na noong panahong kailangan ko ng karamay at kaibigan.
Ciara's POVNang matapos ang huling klase namin ay sabay na kaming lumabas kasama ng mga kaibigan ko nang namataan kong nasa labas ng hallway si Zam at tila ay inaabangan ako.Napalingon naman ako sa kanila Patrick at Patricia, "Mauuna na kayo at mag-uusap lang kami," sabi ko at kaagad naman silang tumango at lumisan.Tiningnan kong muli si Zam at nakita kong ngumiti siya sa'kin, "Uhh, Ciara? P-pwede ba tayong mag-usap?""Sige. Doon nalang tayo sa may milk tea shop at para makapag-usap tayo ng maayos," tumango naman siya sa'kin at sabay na kaming bumaba.Nakita ko pa sa may gate ang kambal kasama nina Angelo at Rafael. Kinawayan ko lamang sila at nagsenyales na hindi na ako makakasabay pa sa kanila.Pumasok naman kami sa milk tea shop at kaagad nag-order ng drink. Hindi naman tumagal ang paggawa dahil mabilis lamang nilang nagawa 'yon kaya kinuha na namin ang order namin at umupo sa may isang gilid.Bago ako magsalita ay pinangunahan niya ako nang hinawakan niya ang mga kamay ko, "Cia
Ciara's POV"So, hindi na ba talaga matutuloy ang JPIA?" tanong ko sa mga kasamahan ko sa banda. Nagti-tipon kami sa Accountancy Office dahil sa anunsyo ni Kuya Jay, at 'yon nga ang sinabi niya na hindi na matutuloy ang JPIA convention."Well, matutuloy pa naman 'yon," sagot naman ni Kuya Jay, "kaso, sobrang gulo na ang sched. Naiinis na rin ang heads ng school at si Father kaya magwi-withdraw na ang school na'tin.""Pero guys, hindi rin sayang 'yung binayad niyo," napalingon naman ako sa nagsalita na si ate Angeline, isa sa treasurer sa board ng JPIA committee. May kinuha naman siyang isang box at may ibinigay sa'min, "yan ang mga freebies para sa convention plus five-hundred pesos refund."Pagkatapos ng distribution sa mga freebies ay sabay-sabay na kaming lahat na lumabas and Kuya Jay spoked, "Paano ba 'yan, guys? Mukhang hindi na nga matutuloy.""Oo nga," tugon naman ni Kuya Josh at ngumiti sa'min, "pero salamat pa rin sa oras na inilaan niyo para sa band."Lumingon naman sa gawi
John's POVEarly in the morning, here I am walking down the halls while listening to my favorite song and artist. Napapikit ako at tila dinadama ko ang emosyon sa kantang Ulanni Cueshé, napaka-broken talaga ng lyrics.Habang naglalakad ako ay napatingin-tingin din ako sa paligid ko na kung saan ay kakaunti lang ang nakikita kong mga kapwa kong estudyante na animo'y kakapasok lang sa paaralan. Ang iba naman sa kabilang building ay abala naman para sa kanilang Physical Education na subject dahil sa sinusuot nilang P.E Attire.Kung tutuusin, sobrang aga pa lang naman talaga. Malamang ang iba ay tulog pa o 'di kaya ay kumakain
Julia's POVI am standing in front of some few unknown and unfamiliar faces, which is my new classmates and I can't help but to feel nervous. Hindi ko pa kasi nararanasan ang pabago-bago ng lugar at mas lalong hindi uso sa paaralan namin ang magpapakilala sa harapan. Well, technically, magpapakilala ako since I am new in this school and I am new in this kind of environment.I grew up in Davao City but recently lang kaming lumipat sa Butuan City. The reason is may mga hindi magagandang nangyayari doon kaya kami lumipat dito sa Butuan at tinitiis nalang na magpakilala sa harap ng aking mga bagong kaklase.Tinititigan at inaalala ko ang mga bagong mukha ng
John's POVWhile I'm here waiting for Julia, I can't stop thinking about her. Naisip ko na okay din pala siyang kasama and I think napaka-bait niya. To be honest, nung makasama ko siya ay nahihiya ako kasi pag-tumititig ako sa mga mata niya ay parang may kuryente na hindi ko maintindihan.Habang kasama ko siya ay tila nakakalimutan ko din ang sakit na idinulot ni Kate, para bang hindi ako nanggaling sa isang matinding break-up.Napatingin ako sa pinto at napaayos ako ng tayo nung nakita kong lumabas na si Julia at lumapit naman din siya sakin,"Pasensya na at natagalan ako, pinaghintay pa kita. Ano, tara na?"Pag-aaya ni
Julia's POVI opened my eyes and I immediately looked at the clock on my wall. I realized it's quarter to seven in the morning. I got up and looked at myself at the mirror at kitang-kitang namamaga pa ang mga mata ko because of crying and I went up to Shan's crub and saw that my baby is still sleeping.I sat down and thought about last night. Hindi parin ako makaget-over and still masakit parin talagang tanggapin na ganito na yung naging kapalaran ko.I know, Shan is really a mistake. In short, I am such a failure but also I have to prove to myself and to my family what I can do. I have to prove them that I am still worth it.
Julia's POVNot just long, we arrived at our house and when I'm to go inside, he suddenly held my hand."Lia," He said and napalingon naman ako sa kanya, "Para sabihin ko sayo, totoo lahat ang mga sinabi ko sa'yo."Wala na akong masabi and I sighed. He held my face at unti-unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin. Mas nilapit niya pa ang mukha niya and I see he closed his eyes. I don't know but I find myself closing my eyes too.The next thing I knew is namulat ko yung mata ko na halos magkadikit na ang labi namin nang natulak ko siya. I'm not rea