CHAPTER 69
ONE YEAR AND A HALF LATER
NAKANGITI ako habang buhat-buhat si Evie o Evangeline South Anderson, six months old bouncy baby girl.
“Evie, siya si Tatay. Alam mo bang mahal na mahal niya ako? At alam kong mahal na mahal ka din niya sa kung nasaan man siya nandoon,” ani ko habang nakatingin sa lapid nito.
Yes, malungkot pa din ako dahil sa mga nalaman ko. Hindi ko man lang naiparamdam sa kanya na mahal ko siya. Mas higit pa sa inaakala niya.
Tumingin ako kay Evie, sana ay naabuta
EPILOGUE NAGISING ako dahil sa iyak ng isang sanggol. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko dahil sa ingay na ‘yon. Kaninong anak ba ‘yon at pinapabayan na lang na umiiyak? Tumambad sa’kin ang kisame. Hindi pamilyar sa’kin ang lugar kung nasaan ako. Tatayo sana ako ng hindi ko maigalaw ang katawan ko, namamanhid nung una pero kalaunan ay nagawa ko ring makagalaw. Napatingin ako sa crib kung saan nanggagaling ang ingay. Tumingin ako sa gilid dahil nakadagan sa’kin ang kung sino. Natigilan ako ng makitang si Camilla ‘yon. Ang mahal kong si Camilla. Hinaplos ko ang pisnge niya at hinalikan ng marahan sa labi. Marahan kong ina
EPILOGUE (PART 2) KANINA pa ako kinakabahan. What if malaman ni Camilla ang lahat? What if iwanan niya ko at ‘di na magpakita ulit sa’kin? Umiling ako! Fuck! No! No! Jesus! Calm yourself, fucker. Darating siya. Darating. Masama kong tinitingnan ang mga pinsan kong kanina pa ako tinatawanan, inaasar nila ako. “Nandiyan na ang bride!!” sigaw ng tao sa may pinto. Napa-ayos ako ng tayo. Biglang nabuhay ang katawan at loob ko. Ang saradong pinto ay unti-unting bumukas kasabay ng pagtugtog ng kantang ‘A Thousand Years’, napatigil sa may pinto si Camilla.
Yey! After a long 6 months of editing! Natapos ko na rin ang THH! thank you so much for reading my story! i hope nasiyahan kayo sa pagbabasa. nawa'y 'di kayo nainip, HAHHAHA. 'yun lang gusto ko lang mag-thank you kasi 'di ako makapaniwalang may nagbabasa neto dito sa GN kasi 'di naman 'din ako gaanong kilala na manunulat at sumubok lang talaga ako. So ayorn, thank you sa mga nagbabasa kahit mga silent readers kayo ay love ko kayo! sa nagbibigay ng gems! thank you so much! advance Merry Christmas and happy new year! Huwga kayong mag-alala kasi may idadagdag pa akong special chapter dito na ngayon ko pa lang ilalabas. 'di pa sa ngayon kasi busy sa school and tinapos ko lang talaga 'tong THH. Keep safe everyone! take care!
CHAPTER 01 “Camilla! Gumising ka na tanghali na!” galit na sigaw ni Tiya Guada sabay kalampag sa pinto ng kwarto ko. Mabilis naman akong napatayo dahil doon. Tumingin ako sa maliit na bintana sa kwarto ko. Mataas na ang sikat ng araw. Huminga ako ng malalim at bumangon na. tinali ko ang buhok ko gamit ang mumurahing pamusod. Tiniklop ko ang kumot at ang ginamit kong kulambo. Pinatay ko na rin ang luma at walang hangin naming electric fan. Lumabas ako ng kwarto at bumaba sa lumang hagdan. Nagtuloy ako sa maliit naming banyo. Naghilamos at nagmumug ako. Pagkatapos ay lumabas ako at pinuntahan ang Tiyahin kong naglalaba sa labas ng bahay. “Anong oras ka ba umuwi kagabi, Camilla? Alam mong madaming labahin ngayon.” Tanong nito sa naiinis na tono habang nagkukusot ng damit. Tumabi ako sa kanya. Ang ginalaw ko ay ang mga de-kolor na damit dahil kay Tita na ang pinutian. “Mga medaling araw na din po, Tita. Madami po kasing ta
CHAPTER TWO NAGPUPUNAS ako ng buhok ng maalala ko si Sir. North. Umupo ako sa higaan ko at tumigil sa ginagawa. Kakauwi ko lang galing trabaho. Three am nang madaling araw. Hindi na ako matutulog ngayong gabi. Madaming gagawin isama pa na kaylangang maaga pumasok mamaya dahil Eight am daw kami susunduin. Lumabas ako ng kwarto ko, bumaba sa kusina. Tumigil ako sa harap ng salamin at wala sa sariling humawak sa noo ko. “T-Totoo ba yung kanina?” Tanong ko sa sarili ko. Yung b-blue eyes niya… y-yung smile niya. ang gwapo! Napatigil ako sabay panlalaki ng mata. “Hoy Camilla! Ano bang iniisip mo?! Magtigil ka nga! Huwag kang maniwala sa mga lalaking ganun ang estado sa buhay! Kung yung mahihirap ay manloloko na at sira-ulo paano pa sila di ‘ba?! Huwag
“Ahh… buti naman kaya mong pagsabayin yang pag-aaral mo at pagtr-trabaho. Sinubukan ko noon ‘yan, hanggang two years course nga lang. Madami pa kasi akong pinag-aaral sa Probinsya.” Nag-anagt ako ng tingin. “Kaylangan eh. Nakapangako ako sa Tatay ko bago siya mamatay. Pangarap niya sa’kin `to. Gusto niyang magkaroon ako ng magandang kinabukasan.” Medyo emosyonal kong sabi dahil sa pagkakaalala ko sa Tatay ko. Tumango ito habang nakangiti. “Congrats ha! Kaya mo yan. Malamapit ka nang makapagtapos ‘di ba?” tanong niya. Tinanguan ko siya at tumayo. Pumasok ako sa loob n gaming maliit na pwesto. “Oo, apat na buwan na lang.
“HATING gabi na pala.” ani ko ng mapagtantong madilim na sa labas. Nandito ako sa may sala at nakatingin sa labas ng bintana. Nakikita ko mula dito ang mga nagtataasang mga building pati na rin ang mga sasakyan sa ibaba na animo’ y mga langgam. Tumingin ako sa wall clock at binasa ang oras. Siguro naman ay pwede na akong umuwi. Wala na ring lilinisin. Naglakad ako papunta sa pinto ng kwarto ni Sir North. Kumatok rin ako ng tatlong ulit. Simula ng umuwi kami kanina ay hindi niya na ako kinikibo, hindi rin lumabas ng kwarto ang binata kahit sinabi kong tapos na akong maglito. Ilang beses pa akong kumatok pero walang response. “Sir?” tawag ko pero waley! Tumikhim ako dahil parang may nagbabara sa lalamunan ko. “Magpapaalam lang po ako na aalis na. Gabi na po
CHAPTER FIVE KANINA pa ako naghihintay kay Camilla. Maaga kasi akong gumising dahil sinabi nitong maaga siyang papasok pero wala pa rin siya. “Anong oras na ba? Hindi ba’t nilinaw ko ng ayokong nale-late siya.” naiinis kong turan sa sarili ko. Tumayo ako at naglakad papunta sa kusina. Binuksan ko ang ref sabay kuha ng beer. Binuksan ko’t inisang tunggaan lang. I bite my lower lips and calmed myself. I’m North Polaris Anderson, 24 years old. The only son fo Jake and Alex Anderson. I have a twin brother but he died when he’s still a kid. We’re triples, Me, Aura and Jaime. But my brother killed by his kidnapper mother. Katherine bring Jaime with her in death. FLASHBACK &nbs