Kabanata 59
Kahit ano ang pagbabalewala ko, naiisip ko pa rin talaga. Dapat tanggapin ko na lang na makikita ko na talaga siya palagi dahil parte siya ng buhay ni Yohan. Kung kaibigan siya, dapat doon lang din ang role niya. Wala siyang karapatan sa relasyon naming dalawa ni Yohan.And if ever man ayaw sa akin ng parents ni Yohan, dapat ko na lamang siguro idistansya ang sarili ko, pero hindi kay Yohan kundi sa pamilya niya. I don't need to change myself in order for them to like me.
“Sino may birthday?” tanong sa akin ng tindera. Namimili kasi ako ng mga hindi pa bomba na balloons and other decorations.
Ngumiti ako sabay lapag ng bayad. “Anak ko.”
Natigil siya sa pagbigay ng sukli sa akin at pinasadahan niya pa ako ng tingin. “Mukha kang walang anak at saka may kamukha kang anak ng politiko.”
Bigla akong nanlamig. Tinanggap ko na ang sukli at saka mga binili ko. Kinabahan ako sa kanyang sinabi.
Kabanata 60“Happy Birthday, anak!” salubong ko sa anak ko pagkagising niya. May dala akong maliit na cake na may kandila.Kaming dalawa ni Aling Maria ang sumalubong sa birthday ng anak ko. Agad-agad bumangon ang anak ko kahit kita ko pa na inaantok pa siya.“Mommy!”Ngumiti ako sabay halik sa kanyang pisngi. Humalik rin si Aling Maria sa kanya.“Happy Birthday, hija!” maligayang bati ni Aling Maria sa anak ko. “Ang dali lang ng panahon...”Ngumiti ako sabay haplos sa pisngi ng anak ko. “Anak, blow the candle na.”Ngumuso siya sabay ayos ng upo. “Where’s Daddy po?”“Paparating na siya dito, anak, at saka your Tita Trixie is coming too!”Nagningning ang mga mata ng anak ko matapos kong sabihin iyon. Excited siguro siya na darating ang Tita niya at a-attend ang Daddy niya.“Yeahy!” Pumalakpak ang anak ko bago
Kabanata 61Alam na ng ibang tao kung ano ang relasyon ko kay Yohan. Hindi ko na rin pinakikinggan ang mapanglait nilang puna sa akin. Bakit ang kikitid ng mga utak ng ibang tao?Porket mayaman ang boyfriend ko, piniperahan na o pera lang ang habol ko?Hindi nila alam kung ilang beses ko tinaboy ang lalaking ito. Wala silang alam.“Daddy, I am happy that you came!” Felecity said.“I will come for you. Sa gabi ko na lang ibibigay ang gifts ko, ha? For now, enjoy your party.” Yohan tapped Felecity’s head after.I sighed and smiled at them. Nagsimula nang dumami ang tao. Kahit mga taong hindi ko kilala ay nagsitungo rin. Hindi ko na ma-control ang mga tao at marami naman akong handa. Siguro si Aling Maria na lamang ang bahala sa kanila.Napansin ko rin ang pananahimik ni Trixie. Kumunot ang noo ko nang nakitaan ko ang pagkabalisa niya. Ano ang nangyari?Akmang lalapitan ko na sana siya nang tinawag ako
Kabanata 62Buong magdamag kong inisip ang isiniwalat ni Trixie sa akin. Ang pagkalabog nang mabilis nitong puso ko ay siyang nagpahiwatig na kinabahan ako sa naiisip.Yohan is Miguel?Impossible naman yata iyon?! Miguel is not from here…Yohan is different. Paano nasabi ni Trixie iyon? Naalala ko na naman ang sinabi ng ibang tao patungkol sa anak ko na kamukha ni Yohan. Mas lalo lamang akong kinabahan. Hindi dapat ako mag-assume agad dahil lang sa sinabi ng kaibigan ko. Wala siyang pruweba at ayoko na magkasiraan kami ni Yohan dahil lang doon, lalo na ngayong mas lalong lumalalim ang kanilang koneksyon sa isa’t isa.My daughter is happy to have a man like Yohan by her side. Tanggap siya ni Yohan at hindi ko siya nakikitaan ng pagkainis nito kahit minsan ay na kay Felecity ang buong atensyon ko. As time passed by, unti-unti ko nang nakikilala si Yohan.He may not be a good guy but he is a good father to my da
Kabanata 63Hindi na ako muli umimik matapos sabihin iyon ni Yohan sa akin. Ipapakilala ako sa magulang niya? Kung nasa pamilya lang ako at mapera, siguro sasaya pa ako, pero iba, eh.I have a feeling na hindi ito magiging madali. I heard nag-iisa lang na anak si Yohan at alam naman natin na kapag magulang, some of them wants the best for their children. Hindi ko na magawang ngumiti dahil iniisip ko ang sinabi niya.“Mommy, are you okay?” Sinapo ni Felecity ang mukha ko. Nasa kwarto na kami, papatulog na sana. “You look sad.”Nakaluhod ang anak ko sa kama habang sapo-sapo pa rin ang mukha ko. Ngumuso siya.“Mommy, I got three stars,” aniya, nakanguso pa rin. “Are you happy that I got three stars?”Ngumiti ako sa kanya. “Of course, anak. I am so happy that you got three stars. I am so proud of you…”“Mommy, you know, you are the best mo
Kabanata 64Ilang buwan pa muli ang lumipas at mas lalo lamang lumalamin ang aking nararamdaman kay Yohan. Halos dito na nga siya sa amin tumitira at nahihiya na ako kay Aling Maria.“Walang kaso naman sa akin, hija,” paulit-ulit na sambit sa akin ni Aling Maria nang sinubukan kong magpaumanhin sa kanya. “Ayos lang naman sa akin. Mas mabuti iyon para mas lalo magiging maganda ang samahan ninyo at nila ng anak mo.”Bumuga ako ng hangin. Wala pa rin akong trabaho. Hindi ko alam kung coincidence lang ba pero wala talagang tumatanggap sa akin kahit katanggap-tanggap naman ako.Minsan na rin ako nagduda na baka kagagawan ni Yohan ito pero hindi naman yata. Masyadong busy ang lalaking iyon para abalahin pa ang gano’ng bagay.Dalawang beses niya lang akong tinanong tungkol sa magulang niya at ang about dinner. Nang tumanggi ulit ako, hindi na siya nagtanong. Akala ko ay magiging malamig ang tungo n
Kabanata 65Ilang buwan ang nakalipas muli, sa wakas ay sumang-ayon na rin ako sa plano ni Yohan na ipapakilala niya ako sa pamilya niya. Hindi ko alam pero hindi naman maiiwasan iyon lalo na’t nasa isang relasyon kami.Ang unfair lang sa part ni Yohan kasi hindi ko siya maipakilala sa parents ko. Sasaya ba sila kung gano’n? I left home. Kung babalik ako sa kanila, tatanggapin kaya nila ako?Tingin ko ay hindi. Wala na akong masyadong balita sa kanila at kuntento na rin ako sa buhay ko rito sa La Luca. Marami akong nakilala at isa na roon si Yohan.“A-Ano ba ang dapat ko na gawin upang magustuhan ako ng magulang mo?” hindi ko maiwasang magtanong.Kumunot ang noo ni Yohan at humilig siya sa upuan. Nasa sala kami ng condo unit niya at pareho kaming nanonood ng TV ngayon. Felecity is sleeping on his bed room. Galing pa kami sa school at dito niya kami diniretso.Hindi na siya nakangiti ngayon
Kabanata 66Hawak-hawak ni Yohan ang aking kamay habang nasa loob kami ng kotse. Bago ang kotse na ito at mahaba. Puti ang kulay at nakikita ko na ito sa mga teleserye. My parents are rich, pero wala silang ganito na kotse.Ilang beses akong napalunok habang nagpalinga-linga sa buong kotse. Kinakabahan ako. Normal lang naman iyon, diba?“Babe…” Umusog papalapit si Yohan sa akin at hinawakan nang mahigpit ang kamay ko. Napatingin ako sa kanya at mas lalong napalunok. “Relax, okay?”Pumikit ako at tumango. I am wearing a royal blue spaghetti dress. Nakalugay ang aking buhok. Hindi ito bili ni Yohan o ano. Wala siyang ambag sa suot ko dahil hindi ko rin naman siya hahayaan na bilhan ako. This is my own money and I seldom used branded dress.Papatungo na kami sa bahay ng pamilya ni Yohan. Hindi ko alam kung sino ang naroon bukod sa magulang niya, pero isa sa mga inaasahan ko ay si Diana. Sabi k
Kabanata 67Hinigpitan ni Yohan ang pagkahawak niya sa akin matapos kaming iwan ni Diana. Hindi na ako makangiti. Inaasahan ko na narito talaga siya at nandito nga.“I’m sorry. I didn’t know that she will be here. Hindi ko siya in-imbita, Fiona. Uuwi ba lang tayo.”Hihilain na sana niya ako pabalik sa labas pero hindi ako napatinag. Nagulat siya nang hinila ko ang kamay ko kaya nabitiwan niya ako.“I am fine, Yohan. It’s fine. Nandito na tayo,” I said.Kumunot ang noo niya. “If you are not comfortable—”“Hindi ako kumportable,” pagsasabi ko ng totoo sa kanya sabay tingin sa kanyang mata. “Pero hindi ibig sabihin noon ay aalis na tayo, Yohan.”Umigting ang panga niya at hindi na nagsalita. Kinuha ko ang kamay niya at nginitian ko siya ng tipid upang malaman niya na ayos lang sa akin.“Fiona…” May pag-aalala na sa