Chapter 41

Magdamag akong umiyak. Hindi kasi ako makapaniwala na sa isang iglap, magbabago ang lahat. Ano ba talaga ang nagawa ko kung bakit siya nagkagano’n? Pinalis ko ang luha sa aking mata at napatingin sa unan na nasa tabi.

Kumirot ang puso ko nang nakita ko na hindi siya rito natulog. Ano ba talaga ang nangyari? Niyakap ko ang unan niya at saka inamoy. Nandoon pa rin ang amoy ni Sheldon.

“S-Sheldon, b-bakit bigla kang naging gano’n? A-Ano ang n-nagawa ko?” umiiyak kong sabi at isinubsob ko sa unan ang mukha ko.

Gusto kong maliwanagan. Gusto ko siyang intindihin. Kung bakit gano’n na lang ang pagtrato niya sa akin. Kung bakit kailangan kong tumigil sa pag-aaral.

Malapit na ang birthday ko, at plano ko na sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. Ngunit mukhang hindi na matutuloy. Mukhang hindi ko na kayang sabihin.

Wala na rin akong natanggap na bulaklak galing sa kanya kaya mas lalo lang sumikip ang dibdib ko. Ano