Next chapters will be on Prince Aldrick's pov para sa mga blind areas sa story. Malapit na po ito matapos and sana suportahan ninyo hanggang sa huli ang kuwento nila. Thank you.
Kabababa lamang ni Aldrick ng telepono, isang pagtawag buhat kay Colton ang kan’yang natanggap at hindi siya sigurado kung ikakatuwa niya ang balita na iyon dahil ang katotohanan ay nasasaktan pa rin siya hanggang sa ngayon. Atasha accepted Colton’s proposal and they are getting married soon. And Aldrick is still at a loss. Hindi niya alam kung paano tuluyan na makakalimutan ang babae na nakatakda nang pakasalan ng kan’yang kapatid. Ang babae na magiging sister-in-law na niya. Hindi niya maiwasan na magbalik-tanaw sa mga pinagdaanan nilang dalawa ni Atasha, sa naging kuwento ng buhay nila ng prinsesa. ----- “Prinsipe Aldrick, gising ka na ba? Prinsipe Aldrick!” Ang boses na iyon ni Elon at ang sunod-sunod na pagkatok sa pintuan ng aking silid ang gumising at pumutol sa mahimbing na tulog ko. “What is it, Elon? Fuck! Alam mo naman na puyat na puyat ako, bakit ang aga-aga mo na naman na nangangatok diyan?” Pasigaw na sagot ko habang hindi pa rin kumikilos mula sa aking pagkakahiga.
Princess Atasha Minette Altamirano. Siya ang prinsesa na nakatakda ko na pakasalan. Hindi pa kami nagkikita pero malimit ko na rin na naririnig ang kan’yang pangalan lalo na kapag nababanggit ang kan’yang nakakatandang kapatid na prinsipe na si Prinsipe Akiro Altamirano. Hindi madalas na sumasama at nagpapartisipa ang prinsesa sa mga programa ng mga kaharian sa Genova. Hindi rin siya dumadalo sa mga taunan na handaan upang magkakila-kilanlan ang mga prinsipe at prinsesa. Kung ako ang tatanungin sa pakiwari ko ay ayaw niya ang pagiging prinsesa niya. Marami ang mga bali-balita na suplada ang babaeng anak ng mga Altamirano. At mas pasaway raw ang prinsesa kaysa sa kapatid na prinsipe. Hindi raw basta-basta na pumapayag sa kagustuhan ng hari at reyna si Prinsesa Atasha kahit na magulang pa niya ang may utos. Dahil sa mga impormasyon na iyon na nakalap ko sa tulong ni Elon ay inaasahan ko na ang matinding pagtutol niya sa kasalan namin. Sigurado ako na magwawala ang prinsesa kapag nalam
“On behalf of the Royal Altamirano lineage, I, Prince Akiro Altamirano, would like to apologize to your entire family, Prince Aldrick, and the Royal Laureus clan. We regret to inform you that the agreed-upon marriage of the prince and princess will no longer be carried out. My younger sister, Princess Atasha Minette Altamirano, fled. From now on, all press announcements will be handled by Royal Altamirano. My family is once again remorseful for my sister's actions. Please find forgiveness for her and our entire family in your hearts." Ito ang balita na natanggap namin ng aking pamilya ilan linggo matapos ang engagement party namin ng prinsesa. Ang balita na hindi ko matanggap dahil si Prinsesa Atasha ang kauna-unahan na babae at prinsesa na tinalikuran ako. Siya lamang ang babae na hindi man lamang ninais na makilala muna ako bago ako tuluyan na iniwan. And just like her last words during our engagement that she did not agree to marry me, she left. Kahit na anong pagpipilit ko na ila
Nang muli ko siya na masilayan ay tumigil ang mundo ko. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko. Yes, after several years of being away, she came back. Nagbalik si Prinsesa Atasha at hindi mapagsidlan ang katuwaan at galak sa puso ko. And after all those years that she’s been away, I stil have the same feelings for her. At kahit na alam ko na buntis na siya ay hindi nagbago ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kanya. Nang maging magkaibigan kami ni Prinsipe Akiro ay nalaman ko rin ang lahat. Katulong ako ni Akiro sa pagsisigurado na maayos ang lagay ni Atasha sa Pilipinas. At kahit na nasaktan ako sa balita na nagkaro’n na siya ng nobyo sa Pilipinas ay patuloy ako na umasa na isang araw ay babalik siya at tutugunin niya ang nararamdaman ko. A lot of my friends say that I am a fool. And maybe I am. I'm foolishly so in love with the princess that I'm not sure if I'll ever be able to forget her. Lahat ng babae at prinsesa na patuloy na nagpapakita ng motibo sa akin ay t
“I’m going to take back what is mine, what is rightfully mine.” These words scared me the most because I knew deep in my heart that she was his to begin with. She was never mine; her heart was never mine. But I can't let her go, I can't give her up, especially not to Colton Mijares. And it’s as if fate is playing a joke on all of us, ang tao na katunggali ko sa pagmamahal ng nag-iisang babae na gustong-gusto ko ay ang sarili ko pa na kapatid. And what sucks the most out of all of this? The truth. Ang katotohanan na wala akong malapitan na kaibigan dahil sa pagtatraydor na ginawa ng ina ko na reyna sa mga Altamirano. Yes, my mother is the fucking mastermind of the accident. At ngayon, galit na galit sa akin si Prinsipe Akiro, ang tangi na kaibigan na inaasahan ko na masasandalan ko ay siya rin kaibigan na halos mapatay na ako sa galit. I’m living my life alone right now. I have no one to turn to, mag-isa ako na nakikipaglaban sa gulong-gulo na mundo ko. But I am a prince at hindi ak
“Fucking shit! Bakit mo iyon ginawa, Colton?” Takot na takot ang buong pagkatao ko nang isakripisyo ni Colton ang sariling buhay niya para sa akin. Isa lang ang tumatakbo sa isipan ko sa mga oras na iyon: Kailangan niya na mabuhay. Hindi siya puwede na mamatay dahil baka ikamatay rin iyon ni Atasha. He needs to survive and to fight for his life for Atasha and his kids. They need him to be able to live. And yeah, maybe, I am really a fool and a martyr, but I would gladly be called by these two names kaysa ang pag-isipan ng masama ang kapatid ko na nagsakripisyo ng sarili niya na buhay para sa akin. I never saw Colton as an older brother. Mas tumatak sa isipan ko na isa siyang karibal sa pagmamahal ni Atasha at kahit na naging civil kami sa isa’t-isa ay hindi ko pa rin mabago ang konotasyon ko na iyon sa kan’ya. And I will always see him as someone who took my greatest love away from me. But I am trying. I am trying my best to see him now as a big brother. A brother, who willingly sa
Aligaga si Colton habang pinagpapawisan ng buti-butil ang kan’yang noo. This is the day that he has been waiting for. The day he would finally call Atasha, his wife. Ang sarap pakinggan at ang sarap sa kan’yang pakiramdam na pagkatapos ng lahat ng paghihirap nila at sa hinaba-haba man nang nilakbay ng kuwento ng pag-iibigan nila ay rito sa kasalan pa rin ang tuloy nila. Everything seems surreal to him up until to this moment. Hindi pa rin siya makapaniwala na naabot na niya ang pangarap niya. They are almost at the finish line and he can’t wait to start spending the rest of his life with her. Kanina pa siya hindi mapakali at kung ano-ano na ang nararamdaman niya sa katawan niya. Kahapon pa sila hindi nagkikita ni Atasha at sabik na sabik na siya na makita ang nobya niya. “Colton.” tawag sa kan’ya ni Akiro. “Are you okay?” “Bro, yeah, I’m good, basta siguraduhin mo lang na hindi tatakbo ang kapatid mo ay ayos na ayos ako.” Agad na natawa si Akiro sa tinuran niya. “Tatakbo ‘yon, per
Mataman na pinagmamasdan ni Colton ang natutulog na asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay asawa na niya ang babae na kan’yang pinapangarap. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kabutihan na nagawa niya upang pagbigyan siya sa naging hiling niya na maging asawa ang babae na bumihag sa puso niya. Napangiti pa siya nang maalala kung gaano nila pinagsaluhan ang init ng kanilang pagmamahalan kagabi. Hinimas niya ang ulo ng tulog na tulog na asawa at muli na binalikan ang kanilang nakaraan. --- “Ouch!” Shit! Napatigil at napalingon ako nang marinig ang mahina na impit na boses na ‘yon ng isang babae. Dahil sa pagmamadali ko ay nabangga ko siya at nagsilaglagan ang mga gamit na dala-dala niya. Itinaas ko ang shades na suot-suot ko at inilagay iyon sa aking ulo at muli ako na napatingin sa babae na nakayuko na nagpupulot ng mga gamit na nalaglag. “I’m sorry, miss, hindi kita napansin. Are you alright?” Tanong ko pa pero ang aking atensyon ay