Chapter 1: Kidnapper

Chapter 1

7 years ago...

"Mom, no fucking way!" I exclaimed and quickly rose up from my seat. Padarag kong binitawan ang mga kubyertos dahilan upang gumawa ito ng ingay dahil sa babasagin ang mga ito. "Ayoko! Hindi ako magpapakasal!" Marahas ang pag-iling ko at nagsisimula na rin akong manginig sa galit at takot.

"Your words, Xialia..." banta ni Daddy dahil nagmura ako.

"Anak, please, pakinggan mo naman ang side namin-" I quickly cut her off.

Malakas akong napabuntong hininga. "Huh? Can you hear yourself, Mom? Coming from you huh? Pakinggan niyo rin po muna ako! Hindi 'yong gumagawa kayo kaagad ng desisyon at isasalang ako kaagad sa kasal nang wala man lang pahintulot mula sa akin? At ano? Bukas kaagad? Anong kalokohan 'to, Mommy?!" I said in disbelief.

This is ridiculous! Sino ang matinong magulang ang ise-set-up ang anak nila sa ganoon? Tapos itinago pa sa akin, at ngayon ipapaalam nila kung kailan kinabukasan na ang mismong kasal? What the hell? Bakit? Para surprise? Well, congrats! Gulat na gulat ako! Para ano, para wala akong takas at hindi na susubukan pa na pigilan pa ang kasal? Pwes, nagkakamali sila!

"A-anak, this is for you-"

I shut my eyes to calm myself but it didn't work. I snapped and burst out in front of them. "It isn't, Mom! This is selfish! This is for you and our company! Bullshit, idadamay niyo pa ako!"

"Xialia! Huwag mong pagtaasan ng boses ang Mama mo!" sigaw ni Daddy.

"Anak... please, listen to us first..." Nang mapansin na hindi ako sumagot, kinuha nila ang pagkakataon na iyon upang magpalinawag. Mom cried and told me everyting. "We're loosing so much money. Nagkautang kami sa isang illegal loanshark dahil na-scammed kami ng halos bilyon ang halaga. Nagbigay ng tulong ang mga Flint. They gave us money and protection, but in exchange... you have to marry their son." Napahagulgol si Mommy kaya't napaiwas ako ng tingin. Wala akong maramdamang awa, at kahit pag-intindi o katiting na pag-unawa, wala akong magawa.

"Bakit daw?" malamig na boses na tanong ko.

"They're nice, anak. Iyon nga lang ay hindi nila sinasabi ang dahilan kung bakit. Maybe after you married their son, he'll tell you eventually. Bak hindi na muna sinabi sa amin ang dahilan baka confidential at kumalat lalo na't hindi pa kami tuluyang pumapayag no'n, ngunit nabayaran na nila ang loans anak... Kaya't naniningil na ang mga Flint ngayon. They did everything para mapapayag kami ng Daddy mo. They helped us with our failing company, ngayon... unti-unti nang umaangat ito muli.

I rolled my eyes and left the dining area. Hindi na lang ako kakain. Wala silang narinig sa akin matapos ko pakinggan ang paliwanag nila. Nagkulong ako buong magdamag sa kwarto at nag-isip ng plano kung paano malalampasan ang problemang ikinahaharap. I blustery sighed before I dialed Jay's number, my boyfriend. Hindi kami legal, kaya naman walang alam ang parents ko na may boyfriend ako. Kung alam man nila, malamang ay pati siya ay nadamay na.

"Jay, we have a problem. I-i'm gonna marry someone else tomorrow," naiiyak kong sabi mula sa kabilang linya.

Rinig ko ang malakas na singhap niya. "H-huh? A-anong kasal? Bakit? What happened, Xialia?" bakas ang pag-aalala sa tono nito.

"I don't know too. Nagulat na lang ako, they suddenly told me that our company needs to merge with the Flint's! Ni hindi ko kilala ang mga iyon. It's an arranged marriage!"

"W-what? Flint? Sino sa mga Flint? Apat ang tagapagmana ng mga 'yon."

I bit my lower lip and tried to think. Napaungot na lang ako nang wala kong mabanggit na pangalan. "I-i don't know. Hindi sinabi nila Mommy. Basta ang alam ko, Flint."

"They are powerful, Xialia..."

I don't care! Naiiyak na ako. "Please, help me, Jay. I don't want to marry that stranger. Please, itanan mo ako, itakas mo ako! I swear, kahit ano, ayos lang, kahit saan! Kahit maghirap pa ako..." I am that desperate.

"S-sure, sure... I'll try to make a plan," sang-ayon nito na siyang nagpahinga ng maluwag sa akin.

Iyon ang pinagkaabalahan ko buong magdamag. I slept and woke up with nothing in my mind but to runaway later on my wedding ceremony. Nanatili akong tahimik buong oras ng preparation. Hindi nila ako halos maka-usap dahil ang utak ko ay naglalakbay na kung paano ako makakaalis nang hindi nahuhuli mamaya. I am already wearing my wedding dress. Lutang na lutang ako, ngunit no'n lang tuluyang naproseso sa isip ko na... Ikakasal na nga ako. I cried while we're on our way to the church. Mabuti at naging abala sila dahil masyado akong maaga, hindi pa yata natatapos ang mga abay sa pagpasok sa simbahan. I took a deep breath and take it as a chance to runaway.

Suot ang mahabang wedding gown at mataas na heels, tinakbo ko ang distansya patungo sa isang Taxi na siyang pinaabangan sa akin ni Jay gaya ng nasa plano namin. Napansin ko ang paghahabol ng mga lalaki sa akin na tingin ko'y mga bodyguards. Halos mapamura ako at inutusan na ang driver na bilisan. The moment I arrived at the abandoned hotel, I stepped out of the Car and made my way inside of the creepy building. Sira sira na iyon, dito namin piniling magkita ni Jay upang hindi kami mabilis na matunton dahil tago at liblib iyon. I sighed and dialed his number, but no one's answered.

"Fuck, answer the call, babe!" I gritted my teeth.

"Who's babe? As far as I know, wala pa tayong endearment dahil ito ang unang beses na magkikita tayo, right Miss Caden?" Halos mapatalon ako sa gulat dahil sa biglaang nagsalita sa likod ko. I faced him and my breathing hitched when I saw a drop gorgeous man wearing a freaking white tuxedo.

"W-who are you?" I already have a hint who might be him, but I want to confirm it.

The man's lips tugged up. "So, you really don't know me... huh, Xialia?" Nakapamulsa niyang ani.

Napalunok na ako at nagsimula na rin akong kabahan. Nagpabaling baling ako at hinanap si Jay.

"Looking for something? Or... someone?" bakas ang pang-aasar sa tono niya.

Natigilan ako, ngunit nang makabawi, matapang ko siyang hinarap. "Who are you?"

"Ouch, baby I'm your Fiance," he smirked. "Or should I say... your supposed to be groom?"

Napasinghap ako at napaatras sa takot. "W-why are you here?! Pwede ba? Umalis nga ako dahil ayaw kong ikasal sa'yo!"

Umangat ang kilay niya. "Really? Kanino mo gustong maikasal, kung ganoon? Sa boyfriend mo na hindi ka sinipot? Why? Magtatanan kayo? Kaya mo na ba ang sarili mo?" Mapanginsulto ang mga mata niya habang tinatanaw ako.

I was hurt by what he said, I admit that. Pero tama ba na sabihin niya iyon?

"I know, I can't live all by myself yet... bata pa ako, but I can learn! At hindi ko kailangan na ikasal sa'yo para matuto! You looked old!" sigaw ko.

He seems offended by what I've said. "I am only f-four years older than you!"

"Kahit na! Tapos itatali mo na ako sa'yo? Anong klase ka? I can live on my own, pwede ba? May boyfriend ako at pwedeng siya ang bumuhay sa akin... We'll help each other, ganoon!" Hindi ko alam kung may pinatutunguhan pa ba ang sinasabi ko, o kung tama pa ba ito, pero gusto ko na lang makakawala ngayon sa kanya!

"Boyfriend..." Tumango tango siya at inulit ulit pa ang salitang iyon. I started to feel nervous because of how evil he looks.

Maya-maya ay lumapit siya sa akin upang sakupin ang distansya namin. I tried to stepped backwards but I was just cornered by him when my back landed on the cold, rough, hollow blocks. Inilagay niya ang isang kamay at itinukod sa kanan ko, kalebel ng ulo ko, sabay dungaw sa akin. Napayuko ako at pilit na iniwasan ang mga mata niyang nagpapanginig sa mga tuhod ko. I heard him sighed and used his free hand to hold my chin and made me look at him.

"Come back with me to the Venue and we'll get married peacefully-"

"Ayoko!" apila ko kaagad.

Umigting ang panga niya sa biglaang pagsigaw ko. Buong lakas ko siyang itinulak, ngunit parang walang silbi iyon dahil hindi man lang siya nawala sa ayos ng pagkakatayo niya. Flint groaned and pinned me against the wall. Medyo malakas iyon, ngunit dahil sa kapal ng suot ko na gown, hindi ako nasaktan sa paghampas ng likod ko. I glared at him.

"You'll gonna marry me-"

"No," I said in finality.

"-Or else..." his head tilted as he lowered down his head on mine. Inilapit niya ang bibig sa pisngi ko. Halos magdikit na ang labi niya sa pisngi ko. "I'll fucking kill your boyfriend in front of you."

I incredulously gasped. The asshole Flint smirked when he felt satisfied with my reaction. "You can't d-do that!"

"Ano sa tingin mo ang dahilan kung bakit wala siya ngayon dito, at sa halip na siya ang makita mo... ako ang sumipot sa tagpuan niyo?" hamon niya. He looks like a devil on the way he talk. Even his whole aura is screaming danger.

"W-what did you do to him, huh?!" I started to feel scared. Baka madamay na nga nang tuluyan si Jay dahil sa kagagahan ko! "Don't you dare lay your hands on him!"

"Ah, it hurts baby. Isn't that cheating? You're basically cheating on your Fiance, right exactly on your wedding day? And why are you even defending that man? Really, Xialia? Sa harap ko pa talaga?" aniya. Hindi ko alam kung namimilosopo ba siya, nang-aasar o umaarte na nasasaktan. Baliw!

"Tigilan mo ako, Flint. Hindi ako magpapakasal sa'yo!" pagmamatigas ko.

"Really? Kahit pati parents mo... idamay ko?" then he slowly took out his gun behind his slacks. Napasigaw ako at buong pwersa siyang itinulak bago kumaripas ng takbo.

Hirap na hirap ako ngunit sinikap ko na makatakas sa kaniya. Rinig ko pa ang sunod sunod na pagmumura niya bago siya may tinawagan at sinigawan. The next thing I know, he's now firing multiple shots of bullets pointed to the sky. Ilang beses akong napahiyaw sa takot at gulat. Nang makita na wala na akong daan na tatakbuhan pa, tsaka ako sumabog sa kakaiyak.

"You're just wasting both of our time. Naghihintay ang mga bisita. Kung hindi ka lang nag-inarte, edi sana ayos na..." I heard Flint's annoying voice again. Tila sinisisi pa ako sa lahat ng ito.

"Stop it! I'm not gonna marry you, fuck you! Itaga mo sa bato!" patuloy pa rin ang hagulgol ko, wala na akong pakialam kung masira man ang make-up ko. I didn't even bother to turn around to face him.

"You'll marry me, Xialia. Sa ating dalawa, ako ang mas kailangan mo. I swear to God, one day... you'll cry and beg for me to marry you... again. So, don't try me. Hindi ako magandang ginagalit." Ramdam ko na ngayon ang presensya niya sa likod ko. Nakumpirma ko iyon nang dahan dahan niya akong yakapin mula sa likod, and the last thing I knew, the mouth of his gun was now pressed against my temple. His lips brushed against my earlobe as he whispered. "Marry me, or I'll kill everyone you love?"

***

Nawalan na ako ng malay matapos no'n, nagising na lamang ako na maayos na akong muli, malayo sa itsura ko kanina. I started to panic when I remember Flint's last words. Bumungad sa akin ang vanity mirror ng isang kwarto. Ayos nang muli ang make-up ko na paniguradong nahulas kanina nang mag-iiiyak ako. Ramdam ko ang sakit ng katawan ko nang sinubukan kong gumalaw, ngunit mas naagaw ng atensyon ko ang lalaking prenteng nakaupo sa pang-isahang sofa sa likod.

Mula sa pagtuon ng mga mata ko sa kanya galing sa salamin, hinarap ko siya at nagtama ang mga paningin namin. Both of his legs were apart and his neck was leaning againts the backrest. Ang halay ng posisyon niya at parang naghihintay ng papatong sa kanyang babae roon. Ni hindi man lang siya nag-abala na umayos ng upo nang titigan ko siya.

"What are you staring at?" his brow raised.

I rolled my eyes. "Where am I? What happened earlier?"

"I kidnapped you. You're here in our wedding, hinihintay ka na lang nilang magising at itutuloy na ang kasal."

My jaw dropped off. "What?!" Kidnap? Ano raw?

Finally, he sat properly. Tumaas ang sulok ng labi niya habang dumidekwatro. "I told you, Xialia... Wala kang kawala sa akin. You'll marry me, or else, everyone will die, you choose, Wife."

I gritted my teeth. Ang sahol talaga nitong demonyong ito! "What do you fucking need, Flint?!"

Para siyang natatawa na ewan dahil sa tanong ko. "Correction, baby. You're the one who needs me and not the other way around. Maraming nagkakandarapa riyan na pakasalan ako, tapos ikaw, halos itapon ako? The heck..."

Napairap ako. "Iyon naman pala e! Bakit narito ka pa? Edi sila ang pakasalan mo, stop bothering me!"

The motherfucking Flint chuckled sexily. "You're the one who bothered me, Xialia. And stop acting like that, you sound jealous." Tumayo siya at pinagpagan ang damit niya. Nataranta ako at bahagyang umatras.

"W-what will you do... huh?!"

His one brow teasingly arched as he surveyed my whole. Maya-maya lang ay unti-unti siyang humalakhak dahil sa reaksyon at nasabi ko. "Hay, halika na nga rito... Inuulol mo talaga ako, magpakasal na tayo."

That's the only thing that I remembered before I came back from my trail of thoughts. Ang siyang boses ng Pari ang gumising sa akin at nagpabalik sa huwisyo sa kalagitnaan ng kasal ko.

"Ann Xialia Caden, do you take Jarell Xavier Flint..." the Priest still said a lot of things which I couldn't understand anymore because that asshole's name continued to echo in my mind the whole time.

Jarell Xavier huh? So that's My Kidnapper husband's name?

Napalingon ako sa tabi ko kung saan naroon siya at hinihintay ang sagot ko. His brow raised, trying to tease me. Then he mouthed "I'll kill you..." the reason why I was forcefully answered "I do." Para akong sinapian ng kung ano para hayaan siyang hilahin ako roon kanina papalabas. Nagulat na lamang ako na lahat ng bisita kanina sa simbahan ay naroon din sa Isla na siyang ginanagapan ng kasal namin ngayon. I don't fucking know how he managed to forced me, but one thing is for sure... May ginawa siya sa akin upang mapilit ako nang ganito!

"Get ready to our honeymoon, let me see if my Wife is good at bed..."

Nag-igting ang panga ko. "Damn you! Hindi ka makakatikim sa akin! Aalis ako ngayon din!" Mabuti na lang at nasa reception na kami ngayon, parehong venue lang kung saan ginanap ang seremonyas ng kasal kanina. Malaya kaming maka pagbangayan nang ganito dahil medyo malayo ang distansya namin sa mga bisita. Kaya naman hindi halata kung nagbabardagulan na kami rito.

"Uh-huh, you can't do that... I told you, you're my captive for tonight," Xavier smirked and slowly took out his gun and cuffs from behind. Napasinghap ako at nagpalinga-linga sa mga tao upang tignan kung may nakapansin ba no'n.

"Xavier!" I hissed and he chuckled before hiding it again.

What the hell? So I am now married to a Kidnapper?