Share

Chapter 4.2

Chapter 4.2

Pinunasan ko ang mga luhang kanina pa pala tuloy-tuloy ang pagtulo sa pisngi ko. Inilayo ko ng kaunti ang cellphone mula sa akin bago suminghot. I don't want her to hear me breaking because of this.

"I'm still hurt because of what you did before, it's still etched in my mind. It's replaying vividly, reminding me of that day. God knows how much I wanted to forget it, but I can't," I told her. My voice is laced with pain.

"I'm sorry anak. I'm sorry," she cried. Tanging pag-iyak at hikbi na lang niya ang naririnig ko mula sa kabilang linya dahilan para muling tumulo ang panibagong mga luha sa pisngi ko.

Oh how much I've been wanted to hear this. Kahit sa kaniya lang. Kahit siya lang ang magsabi ay sapat na sa akin.

Hindi na muling nagsalita si mommy pagkatapos niyang umiyak. Nagpaalam na lang siya at pinatay ang tawag.

I stayed on my room, staring at nothing particular. I don't know how everything went into this. I was just enjoying my work, almost got late in a meeting,
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status