Chapter 3

LORIANA

"Kidding!" Devorah chuckled. "Oh! You should've seen your face!"

Bigla akong marahas na napabuga ng hangin. Nahilamos ko ang palad ko sa aking mukha saka ako tumango-tango. "Nice. Doon pa lang nanlambot na ako paano pa kaya kung totoong laban na."

"Don't worry. Ramdam namin." Tumawa si Newt saka tumayo. "Dibale, Loriana. Malakas ang team natin."

Kumunot ang aking noo. "Team? Anong team?"

"Well," Clover murmured. "Ordanes are grouped into teams. Each team needs a tracker, you got Fritz. He takes care of wide range tracking and navigating jobs. A messenger and trickster, you got Newt. He's pretty fast so I must say you got the best messenger. Devorah is your primary defense. Si Fritz at Jiro ay magagaling din sa defense at offense which makes your team stronger. Si Jules ang techy blacksmith. He does all the repairing and inventing jobs. Olga is your healer. She descended from Posseidon. She uses water for healing. Jiro is the seeker while you are the keeper."

"Ikaw ang pinakamahalagang parte ng grupo. Sadly, you are the last one from our batch of Ordanes. The other four were taken by the dark society. Kasama roon si Courtney." Untag ni Devorah.

"Sino naman si Courtney?" Tanong ko.

"Jiro's girlfriend." Ani Fritz.

"Oy, fling pa lang. Nanliligaw din ako kay Courtney noon." Nakasimangot na ani ni Newt.

"Oh." Tangi kong nasagot. Well, that explains why he hates me this much.

"Sigurado ako hindi titigil si Jiro hangga't hindi niya nababawi si Courtney. The Phantoms will overuse the keepers' powers. They might die if we won't be able to rescue them." Ani Fritz.

"Ano ba ang ginagawa ng keeper at ganoon na lang ang interes ng dark society sa amin?" Kunot-noo kong tanong.

"The keeper is the only one that could contain the Chast. Kayo lang ang may kakayahang magbalik nito sa olympians. Without you, hindi magagawang mabawi ng olympians ang lakas nila. Chast ang tawag sa portion ng soul ng olympians. Once the regeneration is done, the seeker and keeper reaps the Chast, separate it from the mortal's soul, and the keeper holds it in her body. Ares is an olympian. He was able to create seekers but he wasn't able to create keepers. The Gods of three realms choose the keepers. Gamit ang kapangyarihan nila, nagkakaroon ng karapatan ang keepers na makita at maihandog pabalik ang chast. It is the greatest privilege an Ordane could have." Clover mumbled.

"Kung parte ng immortal souls ng olympians ang chast, ibig sabihin ay balak kunin ni Ares ang lakas ng iba pa?" Kunot-noo kong tanong.

"That's right. Ares is the God of war, bloodshed, and violence. Anak siya ni Zeus at Hera. Nang malaman niyang hindi sa kanya ipapasa ang trono, umiral ang kasamaan ng ugali niya. Well, actually, he's got deeper reasons for acting that way. He wanted Olympus for himself because of his personal agendas. He wanted the world to bow down to him so he went to Tartarus to free Menoetius' soul. Menoetius is a second generation Titan Zeus' killed before." Ani Devorah.

Napatango-tango ako. "Sana nakinig ako kay Sir Vite noong nagka-klase kami tungkol sa iba pang detalye ng Greek Mythology. Baka mas naging madali ang lahat para sa akin." Mahina kong bulong sa sarili.

"'Wag kang mag-alala, Ria. Nandito naman kami para ipaliwanag ang mga hindi mo naiintindihan." Untag ni Fritz habang may matipid na ngiting nakaguhit sa kanyang mga labi.

Pilit akong ngumiti pabalik. "Thank you Fritz..."

Nilingon ni Clover ang kanyang relos. "I think we should all go to Jules now."

Nagsalubong muli ang aking kilay. "The techy blacksmith?" I mumbled.

"Yeah. He said he's got something for the team." Ani Newt. Excitement was written all over his face. This guy is really adorable. He's so carefree. Tipong kapag sa kanya nanggaling ang pagpapaliwanag parang napakadali lang ng mga sinasabi niya.

"Sige, tara na." Ani Fritz. Nauna siyang tumayo mula sa kama saka niya ako binalingan. "Kaya mo na ba? Pwede kitang pasanin sa likod ko kung hindi pa."

Umiling ako. "Ayos na ako. Kaya ko nang maglakad."

"Okay, sige pero aalalayan kita." Untag niya.

Tumango na lamang ako bilang tugon.

Habang naglalakad kami patungo sa pinakamataas na bahagi ng kapitolyo ay hindi ko napigilang mapasilip sa salaming bintana. Nang mapansin kong tila napapalibutan ang lupa ng ulap ay sandali akong napahinto sa paghakbang. Lumakad ako palapit sa bintana at pinasadahan ng tingin ang labas ng kapitolyo.

"U-ulap? Gaano ba tayo kataas?" Nagtataka kong tanong.

Newt stood beside me. Pinatong niya sa balikat ko ang kanyang braso. "Santicus City is located above the clouds. Hindi naman talaga siya syudad. Kung tutuusin ang capitol at arena lang ang narito."

Lalo lamang nalukot ang noo ko sa sinabi niya. "Paano nangyari 'yon?"

Ngumisi siya saka bahagyang ginulo ang aking buhok. "Walang imposible sa mga Diyos, Lori."

"Lori?" I mumbled.

Nagtaas-baba ang kanyang kilay. "Yeah. Ako lang tatawag sayo ng Lori. It sounds cooler than Ria." He mumbled before winking at me.

Mayamaya'y biglang lumapit si Devorah. Pinulupot niya ang braso niya sa leeg ni Newt saka niya ito kinaladkad palayo sa akin.

"Lumalandi ka na naman kabago-bago niya rito." Inis na sabi nito habang kinakaladkad si Newt paakyat ng hagdan.

Napangisi na lamang ako habang umiiling. Hanggang ngayon pakiramdam ko nananaginip pa rin ako.

Nawala lamang ang kurba sa labi ko nang marinig ko ang mga yapak mula sa ibabang bahagi ng hagdan. Ilang sandali pa ay tuluyan ko nang nakita ang dalawang taong paakyat din.

Jiro's eyes landed on mine. Gaya ng dati ay masama na naman niya akong tinignan. Talagang mainit ang dugo nito sa akin. Nakakainis na ha?

Bumaling ako kay Fritz bago pa man makaakyat sa bahagi namin sina Jiro at Olga.

"Mauna ka na. Gusto ko siyang kausapin." Untag ko.

Kumunot ang noo ni Fritz. Sandali niyang nilingon si Jiro saka siya ulit humarap sa akin. Kumawala ang malalim niyang buntong hininga. "I don't think that's a good idea."

"Ayoko lang na sinusungitan ako ng wala namang sapat na dahilan." Untag ko.

"Pero Ria--"

"Ako na ang bahala, Fritz." I cut him off.

Napabuntong hininga siya't napakamot ng ulo. "Sige. Hihintayin kita sa taas." Untag niya saka ako tuluyang iniwan doon.

Nang tumapat sa akin si Jiro at Olga ay kaagad kong tinawag ang pangalan niya.

"Jiro." I mumbled.

Napahinto siya ngunit hindi niya ako nilingon.

Lumunok ako at pilit humugot ng lakas ng loob. "Can we talk?"

Tumigil sa paghakbang si Olga. Tinignan niya ako saka siya lumingon kay Jiro. Sandali silang nagbatuhan ng tingin hanggang sa tuluyang nagtaas-baba ang balikat ni Jiro. Sinenyas niya ang kanyang ulo kay Olga na tila sinasabing mauna na ito. Nang makaakyat si Olga ay doon lamang niya ako hinarap.

"What do you want?" He mumbled in a cold tone.

Pakiramdam ko biglang nanuyo ang lalamunan ko at nangatog ang aking mga tuhod.

"A-Ahm..." I stuttered.

His gaze narrowed at me. His jaw clenched as he shook his head. Isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan niya saka niya ibinulsa sa kanyang jacket ang kanyang mga palad.

"I am already aware that you are a useless Ordane. You don't have to waste my time just to prove it to me." Seryoso at puno ng pang-iinsulto niyang sabi.

Naningkit ang mga mata ko sa narinig. Nang talikuran niya ako kahit alam niyang may sasabihin ako ay hindi na ako nakapagpigil. Hinubad ko ang doll shoes ko saka ko ito binato sa kanya.

"Ang sama ng ugali mo!" Asik ko.

He was stiffened when my shoes landed on the back of his head. Kitang-kita ko ang marahas na pagtaas-baba ng kanyang mga balikat.

Humarap siya sa akin at matalim akong tinignan. Mayamaya'y nilabas niya ang isa niyang kamay. Tinapat niya ang palad niya sa kinatatayuan ko. Mayamaya'y bigla na lang may tumamang kidlat sa aking harap na tila nagmula sa kanyang palad. Napatili ako ng pagkalakas-lakas at napaupo sa sahig. Halos tumalon na palabas ng dibdib ko ang aking puso dahil sa sobrang kaba.

"You want me to treat you nice? Then better start being useful." Seryoso niyang sabi.

"Kakarating ko pa lang dito. Why don't you give me a shot before you tell me that I am useless?" Nanginginig ang boses kong tanong.

"The world is about to go on the biggest war in history and it's not going to wait for you to realize what you are capable of. If you cannot handle the way I deal with people, go look for your way out." Tinalikuran niya ako at iniwan doong halos wala nang lakas tumindig muli.

Nakasalubong niya sina Fritz na patakbong bumababa ng hagdan. Si Newt ay gamit ang sapatos niya kaya siya ang unang nakarating sa akin. Tinulungan niya akong tumayo habang si Olga ay pinapatay ang apoy na nilikha ng kidlat na pinatama ni Jiro.

"Ayos ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Olga.

Huminga ako ng malalim para pigilan ang emosyon ko. Napailing ako. "I-I don't...I don't know." Nanghihina at halos pumiyok kong sagot.

Hinagod niya ang aking likod. "Sorry. Jiro's really stressed out right now. Nag-aalala na talaga siya sa ibang keepers kaya wala na rin sa ayos ang init ng ulo niya."

"Kasalanan ko ba 'yon?" Naiiyak ko nang tanong. Nakakainis kapag galit na galit ka pero napupunta sa luha ang nararamdaman mo.

Malungkot na umiling si Olga. "Hindi mo kasalanan. Pasasaan ba at magkakasundo rin kayo. Sa buong team, kayo ang dapat na pinaka-magtulungan. You are like a team of your own. A tandem. The other is useless without the other."

Inis akong natawa. "Well then goodluck sa amin...ngayon pa lang wala nang patutunguhan ang pagiging tandem namin. Mukhang kahit kailan hindi kami magkakasundong dalawa."

Ngumiti si Olga saka umiling. "Hindi 'yan ang nakita ng oracle... Someday, you and Jiro will be a strong tandem. Olympus will rise again and the biggest part of that will be the two of you."

Napailing na lamang ako. "Hindi ako naniniwala sa mga hula."