Chapter 4

Loriana

Nakatayo kaming lahat sa tapat ng isang higanteng metal door na may greek character markings sa gitnang bahagi, at mula sa labas ay hindi ko nadidinig ang ingay na nagmumula sa loob kung hindi pa sabay na tinulak ni Jiro at Newt ang pinto.

The moment the rust-colored giant door opened, my lips went in awe as my eyes wandered at the stuff inside the room. Ang ingay ng mga makina sa loob maging ang iba pang ingay na nililikha ng iba't-ibang kakatwang bagay na naroon ang pumuno sa aking tainga, habang ang halimuyak ng nasusunog na bakal ay naglaro sa aking ilong.

Fritz looked at me as the others finally went in. "Ito ang workshop ni Jules. He spends almost all of his time in this place kaya hindi siya gaanong naaasahan sa mga labanan pero napakalaki ng ambag niya sa ating grupo."

Nagsimula kaming maglakad upang sumunod sa aming mga kasama, at sa aking bawat paghakbang sa marmol na sahig, hindi ko maiwasang ilibot ang aking mga mata.

I saw different types of guns and blades on the left side, while there are huge clocks showing different times on the right. Sa gitna ay may mahahabang mesang may kung ano-anong gamit na nakapatong, mostly weapons like crossbows and slingshots, and a whole lot more I've never even seen before in my entire life. Looks like this Jules guy is really great at using his power make such stuff.

Napansin ni Fritz ang aking pagkamangha kaya naman sandali siyang lumapit sa mesa. Dinampot niya ang isang crystal ball sa kanyang kanang kamay saka siya humarap sa akin.

"Look at this. It's so beneficial for the Ordanes especially during battles. We can travel from one place to another with this and all you have to do is harness your power, focus into it, and think of the place you wanna be at. Ito ang nagliligtas ng buhay namin kapag hindi na namin kinakayang lumaban." Paliwanag ni Fritz.

Napatangu-tango ako habang hindi pa rin naaalis ang pagkamanghang nakaukit sa aking mga mata ngunit mayamaya ay bigla akong may naalala. Nagsalubong ang aking mga kilay at muling umangat ang aking tingin sa mga mata ni Fritz. "If Ordanes are grouped accordingly like ours, bakit mo sinabing labanan? Did you go into fights with an incomplete team?"

"Actually," Binaba ni Fritz sa mesa ang crystal ball. "We sometimes join other teams as back ups. It's a part of the training kaya nasasanay na rin kami. Mas maganda na rin kasing nahahasa mo ang kakayahan mo sa tunay na labanan kasi kung tayo-tayo lamang ang maghaharap-harap, I don't think we'd be able to show our full potential. We'd be limited because we'd be afraid we might end up killing our teammate, and we'd be confident that they wouldn't try to take our life."

Napalunok ako nang madama ang kaunting takot. "Does that mean I'd be joining battles, too? Pero hindi ako kasing husay niyo paano kung mamatay or worse, makapatay lang ako roon?"

Napangisi si Fritz saka ginulo ang aking buhok. "Ikaw talaga kailan ba kita pinabayaan? Tsaka kung makakapatay ka man, sisiguraduhin nating phantom ang mapapatay mo hindi isa sa amin."

Nakadinig kami ng halakhakan sa dulo ng silid na natatakpan ng isang malaking bagay na tinakluban ng higanteng tela. Parehas naming sinulyapan ni Fritz ang bahaging iyon bago niya ako muling tinignan. "Tara na sa kanila. Looks like Jules is showing something really cool again." May kurba sa kanyang labing ani ni Fritz.

Narating namin ang aming mga kasama sa dulo ng silid kung saan mas malinis ang pagkakaayos ng mga gamit. Actually, it looked more like an open-bedroom for the workshop's owner. May maliit na kama sa tapat ng higanteng salaming bintana, at mula sa bintana ay tanaw ang mga ulap na nagpapalutang sa Santicus. Napailing na lamang ako nang makita iyon. Hanggang ngayon ay hindi pa rin talaga ako makapaniwala sa lahat ng nakikita ko.

Natapik-tapik ko ang aking pisngi nang mahina. "What if this is all just a dream?" I murmured to myself.

"It's not, Ria."

Napalingon ako sa lalakeng nakasandal sa shelf ng malalaking libro. Si Clover iyon na nakatingin sa akin at matipid na nakangiti.

Umayos siya ng tindig nang mapansing kinataka ko ang bigla na lamang niyang pagsasalita. Humakbang siya palapit sa akin saka siya nagpakawala ng malalim na hininga kasabay ng pagtingin niya sa labas ng bintana.

"Noong unang beses ko ring tumuntong dito, hindi ako makapaniwala sa lahat ng bagay na hindi mo rin kayang paniwalaan ngayon. Good thing I came here a little later than Devorah, Newt, and Jules. Si Fritz ay kasunod kong naiakyat sa Santicus. I may belong to another team, but these people," pinasadahan niya ng tingin ang aming mga kasama. "they helped me cope up...considering what I had gone through before they found me."

Nagsalubong ang aking mga kilay. "Bakit? Anong nangyari bago ka nakarating dito?"

Clover's eyes flickered with pain, but he chose to just give me a ghost of a smile. "We can talk about it some other time. Baka himatayin ka na naman." Mahina siyang humalakhak dahilan upang ako ay bahagya ring matawa.

And with our laughters, the room suddenly went silent. Napabaling ang tingin ko sa mga kasama kong makahulugang nakatingin sa amin ni Clover. Si Newt ay ngingisi-ngisi habang nilalaro sa kanyang kamay ang isang hour glass. Si Devorah ay walang emosyong nagpabalik-balik ang tingin sa amin ni Clover. Si Olga na katabi si Jiro sa couch ay tahimik lang kaming pinagmasdan gaya ni Fritz, habang iyong masungit na si Jiro ay sumingkit ang mga mata kay Clover saka ito ngumisi.

"Mukha ngang nagkapalit tayo ng Keeper." Kumento nito sa makahulugang paraan.

Sasagot sana si Clover nang biglang pumalakpak at lumundag mula sa pagkakaupo sa mesa ang isang lalakeng may—pulang buhok? Okay, I thought they said this Jules guy is a geek? What's with those metrosexual-ish outfit? Hindi ko naiwasang pagurin siya ng tingin mula ulo hanggang paa, at nang muli kong iangat ang tingin sa kanyang mukha, tila nawi-weirduhan na niya akong tinitigan.

"Okay, just to set standards, I ain't attracted with these dudes. Never been and never will be."

Nanlaki ang aking mga mata. Wait, did he think I just mistaken him as gay?

"Oh, oh goodness no I didn't think you're—"

"A gay?" Pigil ang tawa niyang putol. "No. I'm just," binuka niya ang kanyang mga palad saka niya tinignan ang sarili. "This."

"He's right. He's not gay, malamya lang talaga." Sabat ni Newt saka nito nilapag sa kanyang tabi ang hourglass. "Kasi kung gay siya, dapat matagal na niya akong napagsamantalahan."

"Oh, here we go again..." Clover groaned. Devorah and Olga shook their heads while Fritz tried his best not to burst into laughter.

Kumunot ang noo ni Newt habang pinapasadahan ng tingin ang mga kasama namin. "What? Ayan ang mahirap sa inyo. May dugo man kayo ng mga Olympians pero napakahina ng mga mata niyo para makita ang katotohanan."

Umiiling habang nakangising tinignan ni Jules si Newt. "Shut it. Baka ikaw ang sunod kong gawan ng salamin para luminaw 'yang mata mo." Nabaling ang tingin sa akin ni Jules. Lumawak ang ngiti sa kanyang labi. "So," He scanned my face. "I assume the glasses I made worked? Everything fine? Walang ibang nararamdaman?"

Lumunok ako at umiling. "Ikaw pala ang dahilan kung bakit luminaw ang mga mata ko. Thank you pero paano mo nagawa 'yon gamit lang ang glasses na gawa mo?"

Jules licked his lower lip before he smirked. "Actually, the glasses I gave you just triggered your Ordane side." Lumawak ang kurba sa kanyang labi kasabay ng pagkislap ng interes sa kanyang mga mata. "It's your power that healed your eyes, Ria. Or maybe, just as I thought it would," may dinukot siyang isang tila silver scanner mula sa bulsa ng kanyang pantalon saka iyon tinapat sa aking dibdib. It beeped for a few seconds...until it suddenly exploded.

Mabilis akong tinakluban ni Clover ng kanyang katawan upang hindi mapinsala ng pagsabog, at nang alisin niya ang pagkakayapos ng mga braso sa akin, doon ko lamang nadama ang matinding kabog ng aking dibdib dala ng gulat.

Nahihiyang umayos ng tindig si Clover. "Sorry. Seeker's natural reflexes." Paliwanag niya.

Tinango ko lamang ang aking ulo saka ko muling tinignan si Jules na tinakpan ang sarili gamit ang isang steel shield. Teka saan nanggaling iyon?

Binaba niya ang braso niya saka siya may pinindot sa likod ng kanyang gitnng daliri. Nanlaki ang mga mata ko nang unti-unting tila hinigop ng singsing na suot niya ang kaninang harang na prumotekta sa kanya. This guy's inventions are unbelievable!

"I knew it." He brushed his fingertips through his red strands before he looked at Jiro over his shoulder. "Her powers didn't heal her. It just took off its effect. Malabo ang mga mata niya dahil sa lakas ng kapangyarihang meron ang katawan niya. When her power felt the effect of the glasses I made, a little portion of it got tamed, dahilan kung bakit luminaw na nang tuluyan ang mga mata niya at nakaya na nitong makita ang chast."

Kumunot ang noo ni Fritz. "So you're saying that Ria's power was the cause of her condition before?"

"Uh hmm." Jules nodded his head before he folded his arms in front of his chest. "She has the ability to see the chast since she was born, and it was her powers that made her eyes be impaired to avoid her from seeing it. Wala namang problema roon kasi naprotektahan lang din siya ng power niya mula sa kyuryosidad na maaari niyang nadama noon kung hindi naging ganoon ang kondisyon niya. I just have one concern."

"What is it?" Now it was Jiro, seryoso ang tinig at nakaigting ang panga habang ang mga mata ay nakatutok kay Jules.

"Who woke her powers up that early. We all know, Jiro, that an Ordane's power only shows after its twenty first birthday." Muli akong makahulugang tinignan ni Jules. "Unless..."

Jiro let out a sigh and shifted his intense gaze at me before he spoke. "Unless someone more powerful than an Ordane will wake her power up..."