Naglakad si Lemar sa bakuran ng hotel papunta sa palaruan. Palubog na ang araw, ang mga huling sinag nito ay nagliliwanag sa paligid, habang ang mga tawa ng bata ay pumupuno sa hangin.
Nakangiti siya, natuwa sa inisyatiba ng hotel na magtayo ng playground, ginagawa itong mas magiliw sa mga bata.
Habang lumalapit, nakita niya si Samantha na naka-swing, ang mga binti nito ay nagpupumang para makataas, at ang mukha ay larawan ng purong kagalakan. Nakatayo sa malapit si Maya, matiyagang binabantayan ang bawat galaw ng maliit na batang babae.
Nang lumingon si Samantha at nakita si Lemar, lumiwanag ang kanyang mukha, at masiglang tinawag siya habang kumakaway.
"Rek!" sigaw niya, dala ang kasiyahan sa buong playground.Kumaway pabalik si Lemar at mabilis ang hakbang, ramdam ang kakaibang init sa dibdib habang papalapit. Nang makarating siya, binagalan na siya ni Samantha, nahuhumaling sa saya ng kanyang paglalaro.
"Hoy, Sam! Kitang-kita ko ang saya m
Naglakad si Lemar sa bakuran ng hotel papunta sa palaruan. Palubog na ang araw, ang mga huling sinag nito ay nagliliwanag sa paligid, habang ang mga tawa ng bata ay pumupuno sa hangin.Nakangiti siya, natuwa sa inisyatiba ng hotel na magtayo ng playground, ginagawa itong mas magiliw sa mga bata.Habang lumalapit, nakita niya si Samantha na naka-swing, ang mga binti nito ay nagpupumang para makataas, at ang mukha ay larawan ng purong kagalakan. Nakatayo sa malapit si Maya, matiyagang binabantayan ang bawat galaw ng maliit na batang babae.Nang lumingon si Samantha at nakita si Lemar, lumiwanag ang kanyang mukha, at masiglang tinawag siya habang kumakaway."Rek!" sigaw niya, dala ang kasiyahan sa buong playground.Kumaway pabalik si Lemar at mabilis ang hakbang, ramdam ang kakaibang init sa dibdib habang papalapit. Nang makarating siya, binagalan na siya ni Samantha, nahuhumaling sa saya ng kanyang paglalaro."Hoy, Sam! Kitang-kita ko ang saya m
Napatitig si Tyrra kay Lemar, ang puso niya ay kumakabog sa dibdib. Mabilis siyang nakabawi mula sa unang pagkabigla, at hindi sinasadyang hinawakan niya ang kanyang bathrobe, pinipilit na takpan ang sarili.“Anong ginagawa mo dito? Ano ang gusto mo?” tanong niya nang mahigpit.Ngumiti si Lemar nang malapad. “Pwede ba akong pumasok?”“Tiyak na hindi!” snapped niya.Pilyo ang ningning ng kanyang mga mata. “Pwede mo akong pasukin… o maaari tayong tumayo dito, nakaharap ka sa bathrobe mo, at mag-isip tungkol sa relasyon natin.”Nanlilisik ang mga mata ni Tyrra sa corridor. Ang huling kailangan niya ay tsismis. Nag-atubili siya, saka lamang tumabi. “Sige, pasok ka.”Humakbang si Lemar sa silid, at sa bawat galaw niya, napuno ang espasyo ng kanyang presensya. Isinara ni Tyrra ang pinto sa likod niya, habang mabilis na tumatakbo ang isip niya. Hindi puwede si Lemar dito. Paano kung
Pagsapit ng gabi, abala si Tyrra sa paghahanda para ilipat sila mula sa Domino Palace Hotel papunta sa ibang hotel, mas malayo kay Lemar. Nag-aalangan siya—baka hindi pa handa ang apartment sa katapusan ng linggo—kaya mas mainam muna silang pansamantalang lumipat.Curious na pinagmamasdan siya ni Samantha habang iniimpake ang kanilang mga bag. Ramdam ng bata ang pagbabago, kahit hindi niya ito lubos na naiintindihan. Sinubukan ni Tyrra na panatilihin ang lahat na magaan, pero ramdam na ramdam niya ang tensyon.“Mommy, bumabyahe na naman tayo?” tanong ni Samantha, na may halong pagka-alarma.“No, darling. Hindi tayo bumabyahe. Bukas pupunta lang tayo sa isang mas kumportableng lugar,” sagot ni Tyrra, pilit ngumiti para aliwin siya.“Pero gusto ko dito. Gusto rin ni Tita Maya,” protesta ni Samantha, at napahinto si Tyrra para tingnan siya.“Alam ko, mahal, pero minsan kailangan nating gawin ang ta
Napasandal si Tyrra sa malamig na leather seat ng taxi, gulo ang isip sa mga nangyari kaninang umaga.Una, ang pagbisita niya sa kanyang madrasta. Sumunod, ang tawag ni Susan. At pagkatapos, ang pagpunta niya sa opisina ni Lemar. Masyadong mabilis, parang hindi siya makahabol.Lumabo ang cityscape sa bintana habang nalulunod siya sa sariling isip. Walang malay na hinahagod ng kanyang daliri ang gilid ng cellphone niya.Ngayon na pumayag na siyang makatrabaho si Lemar at hawak na rin nito ang pakikipanayam, kailangan na niyang humanap ng matitirahan—isang ligtas na apartment para sa kanilang dalawa ni Samantha, malayo sa abot ng lalaki.Sa tuwing maiisip niya si Lemar, pinsan ni Flavier at… ama ni Samantha, nanginginig siya. Hindi niya kayang ipaalam ito. Walang ibang nakakaalam—hindi si Lemar, hindi si Flavier, ni kahit pamilya niya.Bigla siyang natauhan. Kailangan niyang tawagan si Claire. Kailangang siguraduhin na walang makakarinig ng kahit anong tungkol kay Samantha. Kung nabangg
Umupo si Tyrra sa tabi ng bintana, hawak ang tasa ng kape na halos hindi na niya nalalasahan. Sa kama, nagtatawa si Samantha habang nilalaro ang mga laruan niya, ngunit ang tawang iyon, na dati’y nakapagpapagaan ng loob, ngayon ay tila malayo at nakalulunod sa mga iniisip niya.Biglang nag-vibrate ang telepono niya sa mesa. Napasapo siya sa dibdib nang makita ang caller ID. Susan.Huminga siya nang malalim bago sagutin. “Magandang umaga, Ma’am,” bati niya, pilit pinapakalma ang boses.Sa kabilang linya, tumunog ang masiglang tawa ni Susan. “Good morning, Tyrra! Kamusta ka? Ikaw talaga ang pinakamahusay na tao para sa gawaing ito!”Napakunot ang noo ni Tyrra. “Okay na ba ang lahat? May nangyari ba?”“Of course may nangyari, dahil sa iyo.”“Sa akin?” Kumapit siya sa tasa ng kape, ramdam ang biglang pagbilis ng tibok ng puso.“Yes! In just one da
Kinaumagahan, nagpunta si Claire sa The Domino’s Palace Hotel. Habang naglalakad siya sa maluwang na lobby, dama niya ang halimuyak ng bagong polish na sahig at ang lamig ng aircon na parang direktang sumasalubong sa kaba niya.“Para kay Miss Tyrra Villamore,” maingat niyang wika sa receptionist. Tumango ito, tumawag, at maya-maya’y sinabihan siyang maaari siyang umakyat.Sa loob ng elevator, mahigpit na hinawakan ni Claire ang strap ng handbag niya. Anim na taon. Anim na taong hindi niya nasilayan si Tyrra nang ganito kalapit. Paulit-ulit niyang tinatanong sa sarili: Patawarin pa kaya niya ako?Nang bumukas ang pinto ng suite, tumambad si Tyrra, nakasuot ng simpleng damit pero eleganteng nakatayo, may gulat at konting tuwa sa mga mata.“Tyrra…” halos mahulog ang boses ni Claire, at bago pa makapag-react ang dalaga, niyakap niya ito ng mahigpit.“Nay…” mahina pero malinaw ang tinig