Chapter 3

MATAPOS ang paglabas nila kanina ay muling namayani ang katahimikan ng silid ni Mommy Jane.

"Hindi tama ang ginawa mo. You hurt her," sabi nito sa akin.

Hindi ako sumagot. Ano pa ang saysay ng paliwanag ko. Mas pinaniwalaan niya ang babaeng iyon.

"Look, Ruwy. Gen is a precious to me. She is my friend."

Kinagat ko ang labi ko. Pinipigilan ko ang maluha. Masakit. Sobrang sakit, sabagay sino ba naman ako para paniwalaan niya.

"Okay," sagot ko sa kanya. Nanatili pa rin akong nakaupo sa harapan ni Mommy Jane.

"Iyan lang ang sasabihin mo? Okay?" tanong nito sa akin.

Pumikit ako. Tumayo ako at humarap sa kanya.

"Eh! Anong gusto mong sabihin ko? Na sinaktan ko siya talaga? Ang babaw mo pala."

Di ito nakapagsalita. Nanatili iyong nakatitig sa akin.

"Ako ang naagrabyado dito, Gio. Ako ang pinagsalitaan ng masama. Ako ang niyurakan dito. Pero anong ginawa ng babaeng iyon? Binalitad niya," galit kong sambit. Di ko na napigilan ang bugso nang damdamin ko.

"Look, ang mabuti pa. Umalis ka na sa buhay ko. Wag mo na akong tulungan. Ang nagastos mo ay babayaran ko na lang. Ako na din ang bahala sa pampaopera sa tiyahin ko."

Nagulat ito sa sinabi ko. "Ruwy," tawag nito sa akin.

"Salamat Gio. Dahil sa maikling panahon na nakasama kita. I feel safe, kuntento ako kung ano ang meron ako. Pero kung ganito din naman na huhusgahan mo agad ako. Mas mabuti pang, kalimutan na nating ang isa't-isa," sabi ko dito.

Ayaw kong ipilit ang sarili ko sa taong ni ayaw akong paniwalaan.

"No, hindi. Nabigla lang ako sa nakita ko kanina."

"I know Gio. She is so precious to you. Una mo siyang nakilala, sino ba naman ako sa buhay mo? Isa lang naman akong hamak na p****k na pinulot mo sa isang Club."

"Don't say that. I am sorry okay. Nabigla lang talaga ako kanina."

Umiwas ako nang tingin. Pero agad ko ding ibinilik sa kanya.

"Iwanan mo muna ako, I need to be alone."

Yumuko ito. Tapos ay tinignan ko sa mga mata. Tinalikuran niya ako, lumabas ito sa kwarto ni Mommy Jane.

Umupo ako sa isang upuan. Dahil di ko kinaya ang sitwasyon. Sobrang sakit lang, ang akala ko ay pinagkakatiwalaan niya ako. Hindi pala. Hindi ko alam kong paano ko naramdaman ito. Sobrang dali kong na mainlove sa isang tao na, nagpakita sa akin ng kabutihan.

Hindi ko mapigilan ang umiyak. Sari-saring emosyon ang lumalabas sa akin ngayon. Bukas ang alis namin patungong ibang bansa. Para pa operahan si mommy. Pero mukhang hindi matutuloy. Maghahanap na lang ako ng ibang trabaho para kahit paano ay makaipon ako. Para kahit papaano ay may maipangbayad ako sa hospital na ito.

Lumabas ako sa kwarto ni mommy. Iiwan ko muna siya, para bumalik sa club. Pero paglabas ko ay nakatayo doon si Gio at tila ang lalim ng iniisip.

Nilapitan ko siya. "Umuwi ka na. I am okay here," sabi ko dito.

Humarap ito sa akin. "Look, Ruwy. I am sorry okay. Hindi iyon ang intensyon ko. I want to help you."

Napa buntonghininga ako. "Tama na, Gio. Ayaw ko nangulo."

Umalis na ako sa harapan nito. Pero hinawakan nito ang braso ko.

"Ruwy!" mahinang sambit nito sa aking pangalan.

"Let me go, Gio and please. Get out of my life. Kailangan pagbalik ko dito mamaya. Wala ka na."

Hinila ko ang braso ko pabalik sa akin. Umalis ako sa harapan nito. Iniwan ko siyang mag-isa doon. Babalik ako sa club kung saan talaga ako nanggaling.

NASA harapan ako ng club. Kung saan ako nagta-trabaho dati. Inihakbang ko ang aking mga paa, para pumasok.

Binuksan ko pinto ng kwarto kung saan nandoon ang mga kasamahan ko.

"Let's go, guys!" sigaw ni Mamang Shen.

Papasok na sana ako ng may humawak sa aking braso.

"What are you doing here? Di ba sabi ko sa iyo. Wag ka ng babalik dito? You are mine," mahina pero madiin nitong sambit.

Tumawa ako ng mapakla. "Mine? Oo, pagmamay-ari mo ako. Katawan ko ang pagmamay-ari mo. Pero hindi ang buong ako!" sigaw ko sa kanya.

Umalis ako sa harapan niya. Huminto ako. "Hahayaan kong tulungan mo ako. Hahayaan kitang gamitin ako ng paulit-ulit. Pero pagkatapos ng operasyon ng mommy ko. Magkanya-kanya na tayo ng landas. Don't worry, babayaran kita sa lahat ng gastos mo."

Umalis na ako. Dahil hindi ko kaya ang nasa malapit siya. Pagtutuonan ko na lang ng pansin si Mommy Jane.

Nasa hospital ako, mamaya ang flight namin papuntang US. Para doon isagawa ang operasyon para kay Mommy Jane. Kailangan kong kumapit sa patalim. Para sa kaligtasan ni Mommy Jane. Siya na lang ang meron ako at ayaw kong mawala siya sa akin. Simula pagkabata ay si Mommy Jane na ang kasama ko. Naging mabait sa akin si mommy, ni minsan ay hindi niya ako sinaktan o pinagbuhatan ng kamay. Pero kailangan kong huminto sa kolehiyo. Dahil hindi kaya ni mommy na pagsabayin kaming dalawa ng Jessica.

"I need to check her." Tumayo ako. Nasa gilid lang ako.

Pagkatapos na suriin si mommy ay akala ko. Aalis na ang doktor na ito.

"Ang kapal talaga ng mukha mo no? After what you did."

"Ano ba ang ginawa ko? Iyong sampal na ikaw din ang may gawa?"

"Layuan mo si Gio."

Tumawa ako. "Alam mo sa kadesperadahan mo. Hindi ko alam kong dapat ba kitang pakinggan. Wag ako ang pagsabihan mo. Pagsabihan mo si Gio."

Aalis na sana ako ng hawakan nito ang aking braso at hindi ko napaghandaan ang sampal na iginawad nito sa akin. Natabingi ang aking pisngi. Sumakit ang aking kanang pisngi at tila namanhid.

Ikinuyom ko ang aking mga kamay. Dahil baka kung ano ang magawa ko sa babaeng ito.

"Sampal iyan para magising ka sa katotohanan na hindi ka mahal ni Gio," madiin nitong sambit.

Tinignan ko siya. Galit ko siyang tignan. "Bakit? Hindi naman ako ang namilit ahh! Eh, ikaw? Bakit mahal ka ba ni Gio?" tanong ko sa kanya.

Sasampalin niya sana ako ng mahawakan ko ang kanyang kamay.

"You slap me once, but not twice," pagkasabi ko noon ay sinampal ko din siya. "Amanos na tayo. Iyan di mo na kailangan sampalin sarili mo. Dahil ako na ang gumawa."

"Hindi pa tayo, tapos!" sigaw nito.

"Okay. Sabihin mo lang. Wag mo lang akong tirahin patalikod. Dahil iba ako gumanti."

Nag marcha ito paalis sa kwarto ni Mommy Jane. Napahawak ako sa pisngi ko. Dahil tila ba namanhid ito.