CHAPTER 47

Namulat ang mata ni Su sa isang Lugar kung saan hindi niya alam.Malamig amg simoy ng hangin,pero Hindi siya ginihinaw.palinga-linga linga at nilibot ng mata niya ang paligid,nasa gitna siya ng mga berding kadamuhan kung saan may mga ligaw na bulaklak.

Isang tunog ng boses ang narinig niya mula sa malayo na para bang nagpapatulog ito ng bata.Isang napakapamilyar na boses,napakaganda at napakalambing na boses.Punong-puno iyon ng pagmamahal na para bang dinuduyan ka nito sa hangin.

Naingganyo si Sucette sa boses na narinig kaya hinanap niya kung saan ito.Isang malaking puno sa di kalayuan ay natanaw ni Su ang Isang babae na masayang nakatingin sa mga bulaklak habang kumakanta.

Isang malapad at napasayang ngiti ang gumuhit sa muka ni Su at hindi nagdalawang ising na tumakbo papunta doon.

"MAMA!!!" sigaw niya.

"Mama! Mama!"

Pananabik,saya,at pagkapanatag ang naramdaman ni Su ng makilala ang babaeng pinanggagaingan ng pamilyar na boses,at yun ay ang Mama niya.

Mula ng lumabas ang Mama niya