Chapter 3

Terrence POV

NAKABALIK na ako sa aking lamesa, matapos ang pagtatalo namin ni Ayiesha kanina.

"Where is your wife. Mr. Alvarez." tanong ng isang matandang businessman sa akin. I know this man. May kung ano sa tingin nito, para sa asawa ko. May nakikita akong pagnanasa sa mga mata nito para sa akin asawa at galit ko siyang binalingan.

Di ko rin naman sila masisisi, Ayiesha had a beauty na kahit sino at maakit at isa na ako doon. But, I am still lucky to have her. I am lucky to be her husband.

"She's home now. Napagod ata o baka buntis." Walang gana kong sagot. Ganito ako lalo na't wala namang kwenta ang pag uusapan.

"Sana nga at nang may tagapagmana ka na." ngiti ng matanda.

"Sana nga."

But, sad to say, di mabuntis-buntis si Ayiesha. Ewan ko ba. Apat na taon na kaming nagsasama, apat na taon na rin kaming mag-asawa, araw-gabi kaming nagtatalik, basta gusto ko at gusto niya, di pa rin ito mabuntis-buntis. Kahit no'n na fiancee ko pa siya ay may nangyayari na sa amin. Di kaya dahil ito sa nangyari sa kanya noon.

"Hi, gentleman!" bati ng bagong dating. Kaya nabalik ako sa sarili ko.

"Oh! Hi, Terrence. Long time no see." bati sa akin ng bagong dating. Kumunot ang aking noo. Di ko agad ito nakilala.

"Do I know you?" tanong ko sa kanya.

"Si Adelaine ito. Ano kaba. Nakalimutan mo na agad ako? You hurt my feelings, Terrence." medyo nagulat ako. Di ko akalain na ang kaharap ko ngayon ay ang childhood bestfriend ko. Di ko kasi siya nakita kanina. Dahil abala ako sa pakikipag usap kay Ayiesha.

"Wow, hindi agad kita nakilala. I'm sorry." Hinging paumanhin ko dito.

"Na hurt naman ako. Di mo ba ako nakita nang pinakilala ako kanina as a host of this party? Mabuti pa ang wife mo, nakilala agad ako." madamdamin niyang saad.

"Nagkita kayo ng asawa ko?!" tanong ko.

"Yes, kanina sa restroom."

Tumango-tango nalang ako. Kaya pala ganun na lang ang nagta-tantrum ni Ayiesha. Tinignan ko ang orasan ko nasa may bisig ko. It's 9 o' clock. Tiyak na nakarating na si Ayiesha ngayon.

"Oh! Where are you going, Terrence?" tanong nito sa akin.

"Uuwi na, mag isa lang ang asawa ko sa bahay." sabi ko, sabay tayo.

Umalis na ako sa venue. I call Mang Luis. "Mang Luis. Sunduin niyo na ako dito sa parking lot." utos ko sa driver namin. Di nagtagal ay dumating ang kotse ko. 

Nagtaka ako. "Mang Luis. Di ba pinahatid ko si Ayiesha sa iyo."

Nilingon ako ni Mang Luis. Kumunot ang noo nito. "Oo, sir! Pero di dumating si ma'am!" kumunot ang noo ko. Bigla akong kinabahan na wag naman sana.

Tinawagan ko ang bahay. "Hello," sagot ng nasa kabilang linya.

"Manang nandyan ba si Ayiesha?"

"Naku, wala Sir Terrence." Agad na sagot ni manang.

"Sige, Manang!" ibinaba ko na ang aking cellphone.

"Sa'n nagpunta ang babaeng iyon? Sino ang sinakyan noon!" sambit ko.

"Baka si Earl, Sir." saad ni Mang Luis. . "Nakita ko kasi si Earl, kanina. Sir." Habang nasa byahe kami, panay ang tawag ko kay Ayiesha. Pero di ito sumagot. Nag alala ako sa asawa ko, kaya tinawagan ko ang organization na kinabibilangan ko para hanapin si Ayiesha.

"Ayiesha is missing! Find her." utos ko sa kanila. Nagaalala na ako. Nasaan na ang asawa ko.

Ayiesha POV

NAGISING AKO sa isang kwarto at masakit ang ulo ko. Di naman ako uminom kagabi. Bakit may hang over ako. Agad akong umupo sa kama. Nakauwi na kaya si Terrence. Nilingon ko ang nasa gilid ko.

'Oh my God. Sino ito." nanlaki ang mga mata ko ng makita ang lalaking katabi ko sa kama. Agad kung iginala ang paningin ko. This is not our room. Nasaan ako.

Agad akong tumayo at nagbihis. Shit, may nangyari ba sa amin? Di ko matandaan ang lahat. Paano na ito Paano ko sasabihin ito kay Terrence.

Humarap ang lalaki at agad ko itong nakilala. Agad akong napatakip sa aking bibig ng makilala ko ito, si Earl ang driver namin. Hindi ito maaari. Agad akong pumunta sa pintuan ng kwarto na ito at bubuksan na sana nang bumukas ito.

"Terrence." tawag ko sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko. Sumalubong sa akin ang seryoso niyang mga mata. Ang malamig nitong expression. Alam ko, di ito natutuwa sa nakikita. Sino ba naman ang matutuwa na ang asawa mo ay may kasamang ibang lalaki sa kama.

Pumasok ito sa kwarto at agad na iginala ang kanyang paningin. Dumako ang kanyang paningin sa lalaking mahimbing na natutulog at hubo't-h***d pa.

"What is the meaning of this Ayiesha." sigaw nito sa akin. Parang kulog ang sigaw nito. Nagising ang lalaki at gulat na napatingin sa lalaking galit na galit.

"Let me explain, Terrence. It's not what you think. I don't know, h-hindi ko alam kung paano ako napunta dito!" Nagsisimula ng manubig ang aking mga mata. Kinakabahan ako. Alam ko kung paano magalit si Terrence.

Galit niya akong tignan. "Let's go home." Malamig niyang saad. Tumalikod na ito. Pero bago pa makalabas ng tuluyan ay may inutos ito sa kanyang tauhan. Agad akong kinabahan para sa lalaki. "Dakpin siya at ikulong sa hideout." sabi nito sabay alis. Agad naman akong sumunod sa kanya.

"Love!" Attempt kong kausap sa kanya. Gusto kong mag explain. Pero ayaw niya akong pakinggan. "Love, please. Di ko talaga alam, kung pa'no ako nakapunta doon." paliwanag ko sa kanya. "Ang alam ko lang ay nakasakay ako sa kotse kagabi ay nakaramdam ako ng antok at nakatulog. Pag gising ko iyon na iyon. Di ko talaga---," pinutol nito ang sasabihin ko pa sana ng sumigaw ito.

"Just shut up, okay! Shut the f*ck up!" sigaw niya sa akin. Agad na bumuhos ang mga luha ko, dahil sa sigaw niya. Dahil sa takot ko ay sumiksik ako sa ay bintana ng aming sasakyan. Nang makarating kami sa bahay ay agad itong bumaba at dire-diretso sa itaas.

"Terrence. Mag usap tayo! Pakinggan mo naman ako." habol ko sa kanya. Naabutan ko siya sa kwarto namin.

Hinubad niya isa-isa ang mga damit niya. "Love, please. Hindi ko talaga alam. Ang alam ko lang nakatulog ako kagabi, pero pag gising ko nasa kwarto na iyon na ako." paliwanag kong muli sa kanya.

"Sa tingin mo ay maniniwala ako sa iyo?" nagulat ako sa sinabi niya. Di ako makapaniwala sa lumalabas sa bibig niya. I though he trust me. Pero hindi pala. Akala ko, naniniwala siya sa akin.

"Kailan pa, Ayiesha!" tanong niya sa akin. "Kailan mo pa ako iniputan sa ulo at niloloko?!" sigaw niya. Napatalon ako dahil sa gulat.

Umiling-iling ako. "No, hindi kita niloloko, Terrence. I love you, so much! Maniwala ka sa akin please." umiiyak kong d***g dito.

Nilapitan ko siya at hinawakan ang kanyang kamay. Pero agad naman nitong iwinaksi ito.

"Then, what I saw earlier? Ano yong nakita ko? Putang*na Ayiesha. Mahal kita, pinili kita. Pero ano 'to? Ginagago mo na ako! Yong pag iyak mo kagabi, yong sinabi mo kagabi? Drama lang ba iyon?" galit niyang sabi sa akin. Puros iling lang ang isinasagot ko sa kanya.

"Hindi nga kita niloloko. Hindi ko alam kung bakit nando'n ako. Hindi ko matandaan. Basta ang alam ko lang, nakatulog ako sa kotse. Pagkagising ko nando'n na ako sa kwarto na iyon. Hindi drama iyon kagabi, Terrence, I love you to the point na ikamamatay ko kung mawawala ka sa akin." umiiyak kong sabi dito. Bakit ba ayaw niya akong paniwalaan. Wala na ba itong tiwala sa akin? Di na ba niya ako mahal?

Hinagilap at hinila ang braso ko. "Sino ang niloloko mo, Ayiesha? Sa tingin mo maniniwala ako sa iyo? F*ck you! Bakit ikaw pa ang minahal ko." nagulat ako sa sinabi niya. Nasaktan ako. Di ako makapaniwala sa sinabi niya. Bakit ako pa ang minahal niya? Tumatak iyon sa puso at isip ko at para bang dinudurog ako.

"So, nagsisisi ka na minahal mo ako?" tanong ko sa kanya, habang umiiyak. Sobra akong nasasaktan sa mga sinasabi niya. I love him, pero bakit ganun siya.

"Oo, nagsisisi ako." nanlaki ang mga mata ko at umawang ang aking labi. "At sana si Adelaine na lang ang minahal ko at hindi ikaw." seryoso at malamig niyang sabi sa akin. Umiling-iling ako.

Napatawa ako, tinalikuran ko siya. Tumingala ako, dahil ang sakit-sakit ng sinasabi niya sa 'kin. Nang humarap ako sa kanya at binigyan ko siya ng isang sampal. "Hayop ka." galit kong sabi dito. 

Pinagbabayo at pinagsusuntok ko ang kanyang dibdib. "Mahal kita, alam mo iyan. Pero since lumabas din ang totoo. Pinalalaki mo ang issue na ito, kahit di naman dapat. Dahil sa Adelaine na iyon." turo ko sa kawalan. "Gusto mong sumama sa kanya. Gusto mong magsama kayo? Gusto mong bumalik sa kanya. Go! Hahayaan kita. Di ka naman naniniwala sakin di ba? Nagsisisi ka naman na minahal mo ako di 'ba?" umiiyak kong sabi sa harapan nito.. Iwinaksi ko ang kamay niya na nasa braso ko. Kahit masakit iyon at tiniis ko para makawala lang sa kanya.

"Ito din ang masasabi ko. Sana simula't-sapul di kita nakilala. Kung sana alam ko lang na darating ito, sana di ka na lang dumating sa buhay ko." humikbi kong utas dito. "Bakit ganyan ka? Bakit mo ako sinasaktan ng ganito? Why, Terrence? Nagkulang ba ako? May mali ba? May kulang ba?" Mas lalo akong napahagulgol, dahil sa pinaghalong sakit at pighati. Di ko na maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Halo-halo na ito.

Tinignan ko siya, kahit na may luha sa aking mga mata. "Ito ang gusto mo di 'ba? Fine. Maghiwalay na tayo! Magsama kayo ng babae mo." sabi ko dito, sabay talikod sa kanya. Pero bago ako makaalis sa harapan nito ay nahila na nito agad ang aking braso. "At sa tingin mo, hahayaan kita? No, magtiis ka sa akin." galit niyang sabi sa akin.

"Ano pa ang mapapala mo sa akin. Di ba sabi mo nagsisisi ka na minahal mo ako? Na sana si Adelaine na lang ang pinili mo at di ako? Di ka naman naniniwala sa akin di ba? Nakakapagod mag explain sa isang tao na sarado ang isip. And I know, ginagamit mo lang naman ako. Dahil ang totoo nyan, hanggang ngayon. Si Adelaine pa rin. Siya at siya pa rin!" sigaw ko dito. "Sising-sisi ako kung bakit hinayaan kung mahulog ng tuluyan ang aking sarili sa iyo."

"Dito ka lang, hindi ka aalis." madiin niyang sabi. Tinignan niya akong may galit sa mga mata.

"No, aalis ako. Sa ayaw at sa gusto mo." iwinaksi ako ang aking braso na hinahawakan niya. Binitawan niya ako. Agad akong umalis sa harap niya.

Lumabas na ako mula sa kwarto at bumaba na. Di ko mapigilan ang aking sarili ko na maiyak. Agad akong lumabas ng mansion. Bahala na kung saan ako mapadpad. Ang importante ay makaalis ako sa lugar na ito. Makalayo ako sa lalaking akala ko mahal ako.

Terrence POV

Isa-isa kung inihagis ang mahahawakan ko. Shit, fuck this life. P**a, nakakagago. Sinuklay ko ang aking kamay sa aking buhok. Bakit ba nangyayari ito sa buhay ko. Bakit ngayon pa, na masaya na akong kasama si Ayiesha. Bakit ngayon pa na talagang minahal ko na si Ayiesha.

"Hindi mo siya hahabulin." Di ko siya nilingon.

"Hahayaan ko muna siya. Alam ko naman kung saan 'yon pupunta."

"Baka di totoo ang binibintang mo sa kanya hijo. Baka na frame-up lang ang asawa mo, Terrence." nag-angat ako ng tingin kay Nanay Cecil.

"Sana nga 'nay! sana nga di iyon totoo, iyong nakita ko. Dahil di ko kayang mawala si Ayiesha sa akin. Mahal ko ang asawa ko. Baka ikakamatay ko. Nagsisisi ako kung bakit ko nasabi iyon sa kanya." Napasuklay na lang ako sa aking buhok. Napasandal ako sa may dulo ng kama.

Adelaine POV

"Mabuti at nakatakas ka sa mga tauhan ni Terrence." sabi ko kay Earl.

Nadakip kasi ito ng mga tauhan ni Terrence. And I know, hindi nito palalampasin ang pang gagago ng asawa nito sa kanya.

"Mabuti nga. Muntik na akong madali ng mga iyon." sumandal ito sa sandalan ng sofa. Nandito kasi kami sa apartment ko kung sa'n kami nagkikita.

"And bravo, Earl. Good job. Ayiesha is gone now. And Terrence will be mine. Soon." humalakhak ako. "T'yak ngayon. Pinapalayas na ito ni Terrence ngayon." ngiting tagumpay.

"Baka hindi, sa nakikita ko kasi. Mahal na mahal ni Sir Terrence si Ma'am Ayiesha." sabi nito. Inirapan ko ito.

"Shut up, Earl." galit kong sabi. Sinisira nito ang aking plano at ang mood ko.

Tumayo ito. "aalis na ako. quits na tayong dalawa." sabi nito sa akin.

"Okay!" Ininom ko ang wine sa aking baso. I want to celebrate. I win. Now Terrence will be mine. Nagtagumpay akong mapaalis si Ayiesha sa buhay ni Terrence.

My plan is now successful. I smell my victory. Ngumisi ako at inisang lagok ko ang wine na nasa baso ko.