DALAWANG araw bago pumayag si Ralph na lumabas ulit si Fyrah. Minsan naiisip ng dalaga na may sikreto ang kanyang nobyo about her life na ayaw nitong malaman. Mabuti na lamang at naroon palagi si Gail na parating nagpapaliwanag tungkol sa mga katanungan niya. But honestly, deep inside ay unti- unting namumuo ang mga katanungan ni Fyrah na gusto niyang magkaroon ng kasagutan. Because the more na pinagbabawalan siya ni Ralph, the more thing naku- curious si Fyrah. Only Gail can definitely give her answers but sometimes nagdududa na rin siya.
“Bakit parang hindi ka masaya?” tanong ni Gail habang naglalakad sila papunta sa isang sikat na pasyalan malapit sa may dagat.
“Wala…I’m happy ofcourse!” matamlay na sagot ni Fyrah.
“Happy? Ni hindi ko nga makita sa mukha mo saang banda?” nakakiling pa ang ulo ni Gail.
Nagkibit-balikat lang si Fyrah at tinungo ang isang cottage upang maupo roon. Wala talaga itong mood sa araw na iyon.
“Tell me, what’s bothering you?” tanong ni Gail nang makaupo ito sa tabi ni Fyrah.
“Gail, andami kong questions na ayokong isatinig kaninuman but I can’t help it but to admit to you. Like, boyfriend ko nga si Ralph pero habang tumatagal parang hindi ko siya kilala. They said, I have a family pero wala naman akong na- meet ni isa. Alam mo ‘yon, andaming nagsasabing pamilyar ako sa isang tao o lugar pero wala naman sila rito!” matapat na saad ni Fyrah sabay turo sa dibdib nito.
Gail was speechless and sad. Nag- iwas din ito ng tingin at bumaling sa karagatan.
“Nahihirapan ka na ba?” tanong ni Gail na hindi tumitingin kay Fyrah.
“Yes, definitely!”
Bumuntonghininga si Gail sabay hawak sa kamay ni Fyrah.
“Beshie, konting tiis na lang okay? Malapit ka na sa kasagutan ng iyong mga katanungan. Just be patience and trust it.” Aniya.
Walang nagawa si Fyrah kundi ang tumango kahit na hindi ito satisfied sa sagot ni Gail. Umasa pa naman ito na may mas maganda ng isasagot ang kanyang kaibigan. Pero parehas din lang pala ng sagot nito the first time that she asked.
“Hindi ka ba maliligo?” biglang tanong ni Gail.
“Mauna ka na, dito lang muna ako sa cottage.” Walang ganang sagot ni Fyrah.
“Are you sure?”.
“Yes!”
Bantulot na iniwan ni Gail si Fyrah. Muli pa nitong nilingon ang dalaga bago ito tuluyang lumusong sa tubig. Bale outing kasi iyon nina Gail together with her family at isinama niya lang si Fyrah. Mabuti na lamang at pinayagan ito ni Ralph na mangani- nganing ayaw noong nagpapaalam sila. Subalit kinalaunan ay pumayag din ito lalo na noong nakiusap si Fyrah. Habang si Fyrah ay biglang at lumabas ng cottage. Nahagip kasi ng tingin nito ang babaeng nabunggo niya noong isang araw. At hindi maaaring magkamali si Fyrah dahil si Elizabeth talaga ang nakita ng mga nito at nais niyang makausap muli ang dalaga.
Fyrah followed Elizabeth, dahil may gusto lang sana siyang linawin mula rito. Subalit mabilis na nawala sa kanyang paningin si Elizabeth, kaya hinanap niya ito sa ibang direksyon ng beach resort. Hanggang sa hindi na muling nakita pa ni Fyrah si Elizabeth kaya nagpasya na itong bumalik sa kanilang cottage. Subalit tila ibang daan ang natahak ni Fyrah dahil bago sa kanyang paningin ang mga palamuti sa dinadaanan nito.
“Looking at me?” mula sa likuran ni Fyrah ay may nagsalita.
Kaya mabilis na humarap si Fyrah at nakita niya si Elizabeth na nakangiti.
“Elizabeth!”
“Alam kong susundan mo ako, Fyrah.”
“Nakita kasi kita kanina, akala ko nga namamalik- mata lang ako.” Saad ni Fyrah.
Muling ngumiti si Elizabeth at nilapitan si Fyrah kasunod ang paghaplos nito sa pisngi ng dalaga.
“Curious ka ba kung bakit kilala kita, Fyrah?” paanas na tanong ni Elizabeth.
Napalunok si Fyrah there’s a voice in her mind telling that she know this girl before. Napakurap-kurap ang dalaga at matapang na tinitigan niya ang mga mata ni Elizabeth.
“Yes!”
Napangisi naman si Elizabeth.
“You will know when the right time has come, be patience!”
Napakunot noo naman si Fyrah. Magsasalita na sana ito nang maramdaman niyang tila may tao sa kanyang likuran. Hindi mapigilan ni Fyrah na hindi lingunin kung sino iyon. Nakita niyang may tatlong lalaki na kapansin- pansin ang mga tattoo nila sa kaliwang braso. Iisang tattoo iyon kung kaya’t mabilis na bumalik ang tingin ni Fyrah kay Elizabeth. Sakto naman ang pagsenyas nito sa mga lalaking nasa likuran ni Fyrah. Fyrah attempt to run but she didn’t know how. Tila napako siya sa kanyang kinatatayuan kahit na alam niyang nagbabadya ang hindi magandang mangyayari sa kanya. Nang mahimasmasan ito sa kabiglaan ay biglang nakaramdam ang dalaga ng panghihina dahilan upang siya ay matumba. Naramdaman niyang may mga bisig na sumalo sa kanya kasabay nang pag- ikot ng kanyang paningin. Kasunod ang pagkawala ng kanyang malay at hindi na niya alam kung ano ang mga sumunod na nangyari.
Taranta si Gail nang makita niyang wala na si Fyrah sa loob ng cottage. Agad niyang binilinan ang mga kasama nitong hanapin agad ang dalaga.
“Bakit hindi niyo siya nakitang umalis?” medyo inis na tanong ni Gail sa mga kasamahan nila.
May bodyguard naman si Fyrah kaya lamang ay nagtungo raw ito sa restroom upang magbawas. Kaya hindi nito nakita ang dalaga kung saan ito nagpunta.
“Malilintikan tayong lahat kay Ralph!” gigil na turan pa rin ng dalaga saka ito naglakad palayo upang hanapin si Fyrah.
Then, everyone was busy trying to find Fyrah all over the beach resort. Subalit isang oras na nila itong hinahanap ay wala silang makitang Fyrah maski sana bulto nito. Mariing napapikit si Gail saka nasapo ang sariling mukha. Sinubukan din nitong tawagan ang mobile phone ng kanyang kaibigan subalit natuklasan nilang naiwan nito sa cottage.
“Fyrah, where are you again?” anas ni Gail habang palakad-lakad pa rin sa buhanginan kasama ang bodyguard ng dalaga.
“Sabihin ko na po ba kay Sir, para matulungan tayong maghanap? Malawak po ang resort na ito lalo na kung naglakad-lakad siya sa dalampasigan.” Sabi ni Logan ang bodyguard ni Fyrah.
“Sige! Mamamatay na ako sa kakaisip kung nasaan ang babaeng ‘yon.”
At mabilis ngang naitawag ni Logan kay Ralph ang tungkol sa kanilang problema. Galit na galit si Ralph, at agad na nagpadala ng mga tauhan nito sa nasabing resort. At mahigpit nitong ibinilin na kalugarin ang lahat ng parte sa beach resort na iyon upang matagpuan nilang lahat si Fyrah.
Unti- unting nagbalik ang malay ni Fyrah, agad itong bumangon nang maaalala si Elizabeth at ang mga lalaking kasama nito. Noon din napansin ni Fyrah na naroon siya sa hindi pamilyar na kwarto."Nasaan ako? Kaninong bahay ito?" bulong nito sa sarili at naglakad papunta sa may pinto."Hello! May tao ba riyan? Palabasin niyo ako rito!"Subalit walang sumasagot, ni kaluskos ay walang naririnig si Fyrah."Para niyo nang awa palabasin niyo ako!" muli nitong sigaw.Muli, walang tumugon sa mga sigaw at kalampag ni Fyrah sa pinto. At kahit yata gibain na niya iyon ay walang taong sasagot sa kanya. Naisip tuloy ni Fyrah na baka stalker si Elizabeth at miyembro ng sindikatong kidnapped by ransom. Sukat doon ay mas lalong kinalampag ni Fyrah ang pinto at sumisigaw rin ito na humihingi ng saklolo. Nakakabibinging katahimikan ang siyang sumagot sa mga ginawa ni Fyrah upang may tumulong sa kanya. Nagsisisi siya na hindi sinunod ang mga bilin ni Ralph sa kanya. Noon lang naintindihan ni Fyrah ang mga
Naupo si Cameron sa harapan ni Fyrah. But Fyrah didn't have the courage to look him eye to eye."Eat," maawtoridad na sabi ng lalaki."Hindi ako nagugutom and please lang ha? Let me go!" mataray na sagot ni Fyrah.Nagtagis ang mga ngipin ni Cameron at kinuha ang kutsara sa pagkain ni Fyrah. Iniumang nito sa bibig ni Fyrah ang kutsarang may pagkain."Open your mouth will you?" magkasalubong ang mga kilay ni Cameron."In your dreams!"Binitawan ni Cameron ang kutsara at pilit ibinuka ang bibig ng dalaga. Nagpumiglas si Fyrah subalit nahawakan na ni Cameron ang kanyang dalawang kamay. Inipit nito ang isang kamay ni Fyrah sa dalawa niyang binti at pilit idinukdok ang kutsara sa loob ng bibig nito. Ofcourse it's hurt, subalit hindi iyon nginuya ng dalaga."Kailangan mo ba talagang masaktan bago ka sumunod sa mga sinasabi ko?" galit na wika ni Cameron.Inirapan ni Fyrah ang lalaki at walang nagawa ang dalaga kundi ang nguyain ang pagkaing naisubo sa kanya."I will make you suffer Fyrah so th
Naging mailap ang tulog kay Fyrah sa mga sumunod na araw. She felt uneasy feeling at hindi niya gustong pumikit ng matagal. Palaging mayroong kung anong damdaming lumulukob sa kanyang katawan. Subalit hindi naman niya alam kung para saan at kung ano ba iyon. At walang araw na hindi siya sinasaktan ni Cameron sa tuwing sila ay nagkikita o nag- uusap. Nagpapasalamat si Fyrah at palaging naroon si Aling Felicidad na sumasaklolo sa kanya. Napapaisip tuloy si Fyrah na baka ina ni Cameron ang matanda dahil kahit papaano ay nakikinig naman ang lalaki kay Aling Felicidad.Fyrah noticed that her sorroundings are quite and calm. She slowly get up and walked through the door. She slowly turn the door knob hoping that it's not locked. Nahigit ni Fyrah ang hininga nito, at halos mapaiyak nang mapagtanto nitong hindi nga naka- locked ang pinto."Thanks God!" she whispered and step out the room.Maiingat ang mga hakbang ni Fyrah at naging malikot ang kanyang mga mata. Makakatakas na rin siya sa wakas
Napabalikwas si Fyrah nang biglang bumukas ang pinto ng kinaroroonan niyang kwarto. It's Cameron and his face was fierce as a tiger. Napalunok si Fyrah at saka napaatras. Agad na hinawakan nang mahigpit ni Cameron ang braso ng dalaga."Akala mo makakatakas ka ha? Luckily, Cedie found you! Hindi ka na nadala, huh? I will never trust you again, Fyrah! Konting pagkakataon pa lamang pinapatos mo na how about more kung palalayain kita from your room?" nagngangalaiting sabi ni Cameron.Napangiwi naman si Fyrah dahil masakit ang pagkakawak ni Cameron sa kanyang braso."Let me go! I don't care if you didn't trust me, I just didn't like to be here where I didn't belong! Ibalik mo na ako, please lang!" pilit iwinawaksi ni Fyrah ang kamay ng lalaki."Do you think I will let you go not paying your sins to me?" "Kung ang kayamanan mo babayaran ko, ibalik mo lang ako!" "Mom...Dad is there a problem?" mula sa may pinto ay lumitaw si Cedie."Cedie!" bulalas ni Cameron at mabilis na nilapitan ang ana
Simula nang makita ni Cedie si Fyrah ay hindi na ito muling ikinulong ni Cameron sa isang kwarto. Dahil maya't- maya ang paghahanap ng bata sa inaakala nitong Ina. Mahigpit namang pinababantayan ni Cameron si Fyrah lalo na ang mga kilos nito. Subalit kahit ganoon, medyo nakakalimutan ni Fyrah ang hangarin nitong makatakas mula sa bahay ng lalaki. Naaaliw siya kay Cedie at the same time ay naaawa. Umasa itong makitang muli ang kanyang Ina, at kahit papaano medyo humanga ang dalaga kay Cameron. Hindi nito nilagay si Cedie sa sitwasyong brain washed para kamuhian ang ina nito. Bagkus ay pawang mga magagandang katangian ang siyang sinabi nito kay Cedie kahit na kinamumuhian nito ang asawa."Mommy can we go to the garden and play?" wika ni Cedie kay Fyrah.Nasa veranda silang dalawa at nakatanaw sa ibaba. Pansin ni Fyrah ay wala si Cameron. Kanina pa niya ito hindi nakikita dahil nakabuntot lang ang lalaki sa kanila kapag naroon sa bahay."Wala ba ang Daddy mo?" Umiling si Cedie."Do you k
"Daddy, bakit po ayaw niyong lumabas si Mommy kahit sa may garden po?" inosenteng tanong ni Cedie sa ama habang kandong niya ito.Nasa sala sila at nanonood ng news sa television si Cameron. Habang si Fyrah ay agad nagpunta sa kwarto nito nang matapos kumain. Hindi na ito lumabas pa dahil kasalukuyang nagmumuni- muni sa loob ng kwarto nito."Who told you?" naka- kunot noong sagot ni Cameron."Sammy and Yaya told Mommy that she's not allowed to go outside even in the garden. I want to play with her, but they didn't like it." Mahabang turan ng bata.Hindi nakasagot si Cameron, yes he admitted it bilin niya talaga iyon lalo na kung wala siya. Nagsisiguro lang siyang hindi makatakas muli si Fyrah tiyak mas malaking epekto iyon sa kanyang anak kapag ito ay nangyari."Because Mommy is sick," simpleng sagot ni Cameron kinalunan sa anak."Like me?" Napakurap-kurap si Cameron."By the way, where's Mommy?" pang- iiba ni Cameron sa usapan nila ng anak nito."Hmmm... she's upstairs!""Okay, tell
Wala na naman sina Cameron at iba pang mga tauhan nito. Hindi tuloy mapigilan ni Fyrah na isiping illegal ang ginagawa ng lalaki pati na ang grupo nito."Aling Felicidad, ano bang ginagawa ni Cameron? I mean, anong trabaho niya?" tanong nito sa matanda habang nasa kusina sila.Gumagawa si Fyrah nang meryenda nila ni Cedie. Napatingin naman si Aling Felicidad kay Fyrah na waring nagtataka."Hindi mo alam?""Hmmm..hindi po! Kaya nga po tinanong ko sa inyo,"Muling binalingan ni Aling Felicidad ang ginagawa nito."Asawa mo siya, nagsama kayo ng ilang taon nawala ka lang hindi mo na alam ang trabaho ng asawa mo?" sabi ng matanda.Hindi nakaimik si Fyrah, papaano nga niya alam ay hindi naman siya talaga ang asawa ng lalaki."Mafia ang asawa mo, marami siyang mga negosyo. Marami rin siyang kalaban sa negosyo, kaya todo protective siya sa inyo ni Cedie." Si Aling Felicidad na mismo ang sumagot sa tanong nito kanina."M- Mafia? 'Yong mga illegal ang negosyo?" maang na tanong ni Fyrah."Hindi
Naalimpungatan si Fyrah nang tila naramadaman nitong may humaplos sa kanyang ulo. Agad itong nag- angat ng kanyang ulo saka tiningnan si Cedie sa pag- aakalang ito ang humaplos sa kanyang ulo. But it turned out that, Cameron is there sitting beside her."K- Kailan ka pa dumating?" nautal na tanong ni Fyrah."Kadarating ko lang!" maikling tugon ni Cameron at nilapitan si Cedie na tulog pa."Ahm... sorry about what happened to Cedie.""What happened?" "Napagod yata siya, kaya nahirapang huminga. Did Aling Felicidad told you everything?""She told me, I forget to tell you Cedie is not allowed to be tired most of the time." Saad ni Cameron subalit kay Cedie pa rin nakatingin.Nilaro- laro nito ang mga maliliit na daliri ng bata saka marahang hinagkan nito sa noo. Hinaplos din ni Cameron ang pisngi ng kanyang anak at muling pinagmamasdan."Malala na pala ang sakit niya, bakit hindi mo sinabi sa akin kaagad?" tanong ulit ni Fyrah.Nag- iba ang ekspresyon ng mukha ni Cameron. Ang kaninang m