Chapter 17

KEYLA

Nagising ako dahil sa liwanag na tumatama sa aking mukha. Idinilat ko ang aking isang mata. Masakit pa rin ang aking ulo. Pero mas masakit ang aking katawan. Sa tingin ko para akong dinambahan ng sampung kabayo. Sapo ang noo na inalala ko ang nangyari.

Nawalan ako ng control sa helicopter kaya pinilit ko na ibagsak sa dagat upang walang madamay na tao. Bago ito bumulusok ay nagawa ko pang makatalon mula sa itaas ngunit inabot pa rin ako kaya nagkaroon ako ng mga galos at sugat sa katawan dahil sa pagsabog nito.

Pinilit ko ang aking sarili na makalangoy at makalapit sa dalampasigan. Ngunit hindi ko inaasahan na ang hihingian ko palang tulong ay mga sindikato. Dahil sa labis na panghihina ay hindi ko nagawang makapanlaban sa kanila. Armado din kasi sila at marami samantalang ako bukod sa pagod na nilangoy ko ay masasakit din ang sugat na tinamo ko sa pagbagsak ng helicopter. Dinala nila ako sa isang warehouse imbis na sa hospital. At doon nila ako ginamot ng tatlong araw. Nakatali