Hindi ko pa rin maintindihan ang laman nitong sulat. Para sa akin ba talaga 'to? O baka namali lang ng ibinigay sa akin 'yong kartero kanina?Mali ako ng tinulungan?Eh, si Louie lang naman ang tinulungan ko—wala ng iba pa."Ugh, ano ba 'to?! Isang pagkakamali na ba ang pagtulong ngayon?" naiinis na sabi ko, sabay tapon ng sulat sa ibabaw ng kama.Gosh, nakakabaliw naman 'yan. I don’t know if that’s a threat or if they just want to scare me.Ipakita ko na lang kaya 'to kay Louie?Pero hanggang ngayon hindi niya pa rin ako pinapansin. At hindi talaga ako sigurado kung nang dahil ba sa mga sinabi ko o may iba pang dahilan."Inhale... exhale, kaya mo 'to, Erina," sabi ko sa sarili nang makalabas na ako ng kwarto. At agad ng naglakad papunta sa sala kung nasaan si Louie.Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob bago ako lumabas ng kwarto. Nagbabalak akong kausapin siya tungkol dito sa sulat na natanggap ko, at gusto ko ring humingi ng tawad sa kaniya kung may nasabi man akong hindi niya nagustu
Ugh, ang sakit ng katawan ko. Mabuti na lang Sabado na ngayon, at wala akong pasok sa dalawa kong trabaho.Ang bilis lang ng mga araw. Parang kailan lang dumating 'yong Lunes, tapos weekend na ngayon. Pero paniguradong mabilis lang 'yan kasi kinabukasan Lunes na naman at papasok na ulit sa trabaho.Ugh, when will I ever get to rest for a long time?"Good morning, self," nakangiting sabi ko sa aking sarili, at agad ng bumangon mula sa higaan, at inayos na rin ito.Pero bigla akong nakarinig ng katok mula sa pinto. Bahagya pa akong nagulat nang marinig ito, pero kaagad din naman akong lumapit para buksan.It was Louie, wearing a jogging outfit and smiling at me. Did he just get back from jogging or is he just about to leave?"Good morning, how's your sleep?" aniya, pero nakangiti pa rin sa akin.Ang ganda 'ata ng gising niya. Mukhang ang lakas ng energy niya ngayon, pero bakit naman kaya siya pumunta rito sa kwarto ko?"Good morning din, ayos lang naman. Ikaw ba?" tugon ko, at maliit na
*ERINA ISABEL TUAZON'S POV"Mukhang masarap, makabili nga ako," sabi ko sa aking isipan nang mapatingin sa nagtitinda ng binatog.Nakatikim na 'ko niyan isang beses, kaso nakalimutan ko na kung ano ang lasa niyan. Bibili muna ako bago umuwi sa apartment. Bibilhan ko na rin si Louie para makatikim din siya nito.Hindi na 'ko nagpasundo sa kaniya kasi maaga pa naman. Alas syete pa lang ng gabi. Mabuti na nga lang pinauwi ako ng maaga nang manager ko sa restaurant sa kadahilanang nasama ako sa nag-overtime kahapon."Ate, pabili nga po ako niyan. Dalawa po, salamat," sabi ko sa babaeng tindira, bago inabot sa kaniya ang bayad ko.Natatakam na ako, med'yo gutom na rin kasi ako. Konti lang ang nakain ko kaninang tanghali dahil sa mga iniisip ko, isa na riyan ang pagpunta no'ng "kaibigan" ni Dad sa apartment ko. I was planning to tell my brother about it, but I suddenly changed my mind because he might lie to me again. Kaya huwag na lang—mag-iipon muna ako ng lakas ng loob para kausapin si D
*WAYNE LOUIE ANDERSON'S POVI lied to her.Everything that I said to her yesterday was all a lie. That wasn’t her dad’s friend—I just made that up so she wouldn’t find out what it really needed and who it really was.I already know who owns that car. It was really my father. I’m not wrong about what I’m thinking.[Yesterday]Katatapos ko lang maglaba ng mga damit ko. I don’t usually do this at home, but I was forced to do it here. If I don’t do the laundry, what am I going to wear?"Ugh, I'm tired. Matatapos din 'tong paghihirap ko, then I'll go back to my old life."I miss it. Everything that I do, everything that I worked hard for. I trust the people working in my company, but I'm still worried about how it’s running without me.I’ll return—once I find out who tried to kill me. He’s still out there, waiting for me to show up—desperate to finish me off."Sino naman kaya 'yan?" I said, letting out a deep sigh.I immediately stood up when I heard a knock on the door. I suddenly wondere
Parang binugbog ang katawan ko nang makalabas ako sa restaurant. Ang daming customers kanina kaya tambak ang mga gawain. Bukod doon pinag-overtime pa kami nang manager. At kahit hindi na parte ng trabaho ko ay ginagawa ko na para lang mapabilis matapos, kaya alas otso na 'ko nakalabas."Oh, ba't wala siya rito sa labas?"I was expecting na susunduin ako ni Louie sa trabaho, pero hindi ko siya makita rito sa labas. Bigla tuloy akong nakaramdam ng lungkot. I really thought he would be picking me up from work every day, but it turns out I was just expecting something that wasn't real.Uuwi na naman ako ng mag-isa, pero okay lang sanay naman na 'ko.Napabuga ako ng hangin habang naglalakad papunta sa paradahan ng jeep. Balak ko sana ang maglakad na lang, pero ramdam ko talaga ang matinding pagod ng katawan ko kaya napagdesisyunan ko ang mag-commute na lang. At baka kasi gabihin na talaga ako kapag naglakad pa 'ko pauwi ng apartment."What's with the long face?"Mabuti na lang hindi ako na
Why did Kuya Erick manage to lie to me just because of my simple question?It suddenly made me wonder. How could he even do that? What could his reason be?"A-Ano po ang pangalan niya, Lola?"Napaisip siya tanong ko, pero halata sa ekspresyon ng mukha niya na hindi na niya ito maalala."I forgot his name, dear, but he's a well-known man yet... dangerous," she said, which puzzled me.Ano naman kaya ang ibig sabihin nito?Bigla tuloy akong kinabahan, kasi hindi lang kung sino ang naghahanap sa akin kundi maimpluwensiyang tao. Ngayon nagkaroon na ako ng dahilan para iwasan ang taong 'yon. Kailangan kong mag-ingat kasi baka anumang oras bigla na lang siyang tumambad sa harapan ko, at wala akong magawa para protektahan ang sarili ko."Why did you ask, dear? Did he come here?" tanong ni Lola Esmeralda, pero hindi agad ako nakasagot.I don't want to tell her because she might tell Dad, and I don't want her to worry about me."H-Hindi naman po, Lola," tanging na isagot ako, at maliit siyang n