Ano'ng ginagawa niya rito?Ako ba ang sadya niya?I don’t want to assume, but I think I’m the one he’s looking for. Fuck. I need to hide.Bigla akong nagtago sa likod ng gate bago pa man ito tumingin sa direksyon ko. Ayokong magpakita sa kaniya at ayoko rin na makita niya 'ko. I don’t know why, but I don’t like getting close to him. And I don’t feel comfortable with his presence."Shit. Male-late ako nito kapag hindi pa siya umalis," usal ko, unti-unting dumungaw sa labas ng gate. Pero sa kasamaang palad, nakatayo pa rin siya sa harapan ng tindahan ni Aling Susan.Pinagtitinginan na siya ng mga tao sa labas, pero parang wala man lang itong pakialam. Obvious naman na may hinihintay siya, but I don’t know if it’s me or someone else.Mukha naman siyang mabait, pero nahihiwagaan talaga ako sa pagkatao nito."Erina? Ano'ng ginagawa mo d'yan?"Bigla akong napatingin sa pinanggagalingan ng boses. Si Tiya Helen pala ito, naglalakad papunta sa direksyon ko. Pero bigla akong sumenyas na tumahim
*ERINA ISABEL TUAZON'S POVKahit ang dami kong iniisip na problema, hindi pa rin mawala sa isip ko ang isang bagay na maaaring magpabago sa sitwasyon naming dalawa. Isang bagay na pilit kong iniiwasang mangyari… pero nangyari pa rin.I like him.I like Louie, the man I saved from the river a month ago.Alam kong wala itong magandang patutunguhan, pero hindi ko na kayang pigilan. Hindi ko na kayang pigilan ang puso kong gustuhin siya. Pero kahit gano’n, hindi ako aamin. Hindi ko sasabihin sa kaniya ang nararamdaman ko.Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman niya para sa’kin. Hindi ko rin alam kung ano ang dahilan niya para halikan ako. Pero siguro, hindi ko na kailangang alamin. "Louie, g-gising..." mahina kong bulong habang marahan na tinatapik ang braso niya.Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko nang dumako ang tingin ko sa labi niya. Bigla ko tuloy naalala ang nangyari kagabi...I was about to kiss him, pero nag-alangan ako. Bago pa ako makapagdesisyon na huwag ng ituloy ay siy
*WAYNE LOUIE ANDERSON'S POV I shouldn’t have lied to her, now she thinks my dad kidnapped her and killed her mother. But I can’t tell her that my dad is the one looking for her because it would just ruin all my plans. Dad is looking for her because of me, not because of her father. That was all a lie. The situation suddenly got complicated, and now she plans to have him imprisoned. Fuck! What should I do? Lumabas ako sa kwarto niya at nagtungo sa labas ng apartment. Parang hindi ako makahinga sa loob dahil sa mga sinabi ni Erina. Now I can feel the fear—fear that she might discover the truth, and everything I've done to hide the real me. I took the cellphone from the pocket of my shorts and immediately dialed Deo’s number. But my hands were trembling, and I didn’t know why. I had never felt this kind of feeling before, not once in my entire life. [Hello, boss, ba't kayo napatawag? Nagkaproblema ba d'yan?] “Nothing happened, I just have something I need you to do,” I repl
Nakatulala ako habang nakatitig sa litrato ng nanay ko na nakalagay sa ibabaw ng study table. Kanina ko pa ito ginagawa simula nang makauwi ako sa apartment galing sa trabaho. Hindi ko rin naiwasang mapaluha habang nakatingin dito.I miss my mom so much. Hanggang ngayon, sarili ko pa rin ang sinisisi ko kahit alam ko na kung sino ang dahilan ng pagkawala niya sa amin, sa buhay ko. Kung hindi niya ako niligtas, sana hanggang ngayon kasama ko pa siya, at sana hindi ako ang sinisisi ni Dad sa pagkamatay niya."I miss you, Mom," hikbi kong sambit habang patuloy na umaagos ang luha sa pisngi ko. Parang bawat patak nito'y nagpapaalala sa akin ng bigat ng pagkawala niya sa buhay ko.Tuluyan na akong napahiga at napayakap sa unan, saka napahagulgol nang sariwa na namang bumalik sa isip ko ang araw na binaril siya sa mismong harapan ko.That was the most painful thing that happened in my life—the moment I witnessed my mother’s death."Erina..."Bumaling ang tingin ko sa direksyon ng pinto nang
Ilang segundo muna ang lumipas bago sinagot ni Dad ang tanong ko. "Yes, I know him very well," he said seriously, which left me speechless. He knows, but why didn’t he tell me when I was old enough to know this? "But you don’t need to know who that is anymore," Dad added, then looked away from me. "B-Bakit po? Karapatan ko rin naman po 'atang malaman kung sino po 'yon," puno ng hinanakit na sambit ko, dahilan para mag-angat siya ng tingin sa akin. "Even when I was still a child, I already managed to blame myself for Mom’s death. You blamed me too, Dad, even though I never wanted that to happen," dugtong ko, ngunit tuluyan ng bumuhos ang mga luha ko. "Kaya karapatan ko rin naman sigurong malaman kung sino ang taong naging dahilan ng lahat para mangyari 'yon sa akin." Hindi nakasagot si Dad, nanatili siyang tahimik habang nakatingin sa akin. Pero bigla siyang yumuko at napabuntong hininga ng malalim. "It was my best friend..." pag-amin nito, bago nag-angat ng tingin sa akin. At doo
"Ugh, kaloka," sabi ko, sabay buntong hininga ng malalim. Naii-stress ako dahil sa nalaman ko kanina. Naguguluhan ako, na nalilito dahil doon. Hindi pa rin ako makapaniwala na mangyayari ang bagay na iyon, lalo na't nasa isang lugar ito kung saan ligtas at protektado, kung saan ang pangyayaring 'yon ay malabong mangyari. Paano mangyayari ang pagpatay sa kaniya kung may mga pulis namang nakabantay sa paligid, or else nando'n lang din sa loob ng presinto ang pumatay sa kaniya? "Erina, ayos ka lang ba?" Kaagad kong hininto ang ginagawa kong pagpunas sa mesa nang marinig ko ang boses ni Lean. Nasa tabi ko na pala siya, pero hindi ko man lang napansin dahil sa iniisip ko. "Uhh, oo ayos lang naman ako. Bakit mo natanong?" tugon ko, bahagyang ngumiti sa kaniya. "Wala naman, napansin ko kasi na kanina ka pa tulala d'yan. Tapos ilang beses mo na ring pinunasan 'yang mesa," aniya, dahilan para mapatingin ako sa tinutukoy niya. Tama nga siya—malapit ng magmukhang crystal ang mesa da