Ava’s P.O.V
Halos kapusin ako ng hininga pagkabangon ko mula sa pagkakahiga. Napahilamos ako nang mapagtantong nananaginip na naman ako. Halos hindi na rin mapigilan ang mabilis na pagtahip ng puso ko.
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago tumayo at naglakad patungo sa study table. Umupo ako sa harap nito.
Bahagya akong natulala at nang matauhan ay marahan kong pinagsasampal ang mukha. Irita ko ring sinabunutan ang sarili.
“Ano ba, Ava! Tama na, okay? Hindi ito magugustuhan ng nanny mo at paniguradong malulungkot ang mommy at daddy mo,” panenermon ko sa sarili.
Hanggang sa hindi ko na namalayan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Napatingala ako para pigilan ito. Iniikot ko na rin ang paningin upang maibaling sa iba ang aking atensyon. Hanggang sa mahagip ng aking paningin ang orasang nakapatong sa mesang katabi ng aking higaan.
Alas onse na ng gabi. Paniguradong mahihirapan na naman akong makatulog.
Kinuha ko ang sketch pad maging ang lapis sa kaniyang lagayan at nagsimulang gumuhit, ngunit ilang minuto na ang nakalilipas ay halos walang kabuluhan ang mga naguguhit ko, kaya sa huli ay bagsak sa basurahan ang pahina na ginuhitan ko.
Napansin kong may kumikislap mula sa bintana kaya tumayo ako para silipin kung saan nanggagaling iyon. Mula sa kinatatayuan ko ay natatanaw ko ang isang club na kakabukas pa lamang no’ng isang araw.
Napaismid na lamang ako sa laman ng isip ko. Why not? Wala namang masama. Sabado naman bukas.
Hanggang sa nakita ko na lamang ang sarili kong nakatitig sa full-length mirror. Suot ang red dress na hapit na hanggang tuhod at three inches silver heels na niregalo sa akin ng kaibigan kong si Shaelza.
Natawa na lang ako nang maalala ang sinabi niya sa akin nang bilhin niya ito para sa akin. Huwag daw akong masyadong pagpaka-old-fashioned dahil napagkakamalan ng lahat na palagi niyang kasama ang tiyahin niya sa tuwing lumalabas kami. Loko talaga. Si nanny naman kasi no’n masyadong ginampanan ang pag-aalaga sa akin, na ginawa na talaga akong Maria Clara. Sinunod lamang daw niya ang habilin ni daddy.
Hay! How I miss them.
Nawala na lang bigla ang sana’y nakapaskil na ngiti sa labi ko nang muling maalala sila.
Ano ba, Ava!
Sinampal-sampal ko na naman ang pisngi ko at dahil doon ay namumula na ito ngayon. Hindi rin masama. Naglagay na lamang ako ng lip balm sa aking labi’t nilugay ang maalon at may kahabaang buhok.
PINAKITA ko ang kard ng pagkakakilanlan ko sa bouncer na nagbabantay sa pintuan sa labas. Tumango siya na nagpapatunay na puwede na akong pumasok.
Pagkapasok ko sa loob ay sumalubong na agad sa pandinig ko ang malakas na tugtugin at hiyawan ng mga tao; mapalalaki o mapababae man. Tila dumadagundong ito sa d****b ko. Nanunuot rin maging sa ilong ko ang sari-saring amoy; amoy ng alak at sari-saring mga pabango.
Hindi ito ang kauna-unahang nakapasok ako sa isang club, pero ito iyong unang punta ko na hindi ko kasama si Shaelza. Paniguradong magbubunganga iyon kapag nalamang nag-club ako mag-isa at nagmukha akong tao sa gabing ito. Natawa na lang ako sa laman ng isip ko. Sa tuwing pumupunta kasi kami ng club ay simpleng pants at oversized t-shirt lang ang suot ko. Binibigyan ko pa nga siya ng problema dahil sa inappropriate nga ang suot ko ay hindi ako puwedeng pumasok, kaya napapalaban talaga siya sa pakiusapan.
Napansin kong may mga matang nakatitig sa akin habang nilalandas ko ang daan patungong counter, lalong-lalo na iyong mga babaeng nakaismid na at kung sumuri ay mula ulo hanggang paa. Dahil ayaw ko namang magmukhang hindi sanay at mapahiya ay ginaya ko na lamang ang confident ni Shaelza sa mga ganitong sitwasyon.
Just walk and ignore those people around you. Walk as if you own the path you are walking.
Halos mga elegante ang mga naririto base sa kani-kanilang kasuotan. Kaya ayaw kong magpatalo. I will treat myself as if I were just like them. Kahit na isa lang naman akong mahirap na daga na nakawala sa madumi niyang lungga.
Kaagad akong sinalubong ng matamis na ngiti ng isang payat ngunit matangkad na bartender. Umupo ako sa bahaging hindi matao.
“Good evening, Ma’am. What can I do for you?” he asked.
Tumugon ako ng isang matamis na ngiti. “What are the available drinks there that you can offer to me?”
Pumitik siya sa harap ko. “To a simble but beautiful lady like you, I can offer a Perfect Margarita. Soury but tasty!” Nagawa pa niyang halikan ang pinagdikit niyang mga daliri at pinalipad sa hangin.
Natawa ako sa ginawa niyang iyon.
“Okay, as you say so. I'd love to taste that,” I lilted.
“Está bien, Señora. Dame unos segundos.” (Okay, Madam. Give me a few seconds.) I laughed when he winked at me before he leave.
He’s cute.
Habang naghihintay sa kaniya na maghalo ng drinks ay iniikot ko ang aking paningin. Halos lango na rin ang karamihan dahil malikot na sa kasasayaw sa gitna, ang iba naman may kani-kaniyang kapareha sa kani-kanilang puwesto at may kalampungan na, at mayroon namang pormal lamang na nag-iinuman, nag-uusap at nagtatawanan. Napadako ang aking tingin sa grupo ng tila mga eleganteng tao, ngunit wala man lang kasigla-sigla sa kanilang ekspresyon dahil halos seryoso ang mga ito. Mababagot ka lang.
“Here’s your Perfect Margarita, Madam!” Naagaw ang atensyon ko nang dumating na ang bartender dala ang isang tequila cocktail na inorder ko.
Mayroon itong lemon at... “Is this salt?” pagtukoy ko sa maliliit na puting butil na nakakalat sa edge ng babasaging kopita.
He smiled. “Yes, Madam. The perfect kapares of our Perfect Margarita... lemon and salt.”
I raised my eyebrows for amusement.
“This is the best tequila cocktail we recommend for beginners,” he added.
Tumango-tango ako at sinimsim ito. Bigla na lang akong nangasim. It taste like adult limeade. Pero masarap; naghahalo ang tamis at asim nito.
“How is it?” he excitedly asked.
“Soury but tasty?” Ginaya ko ang ginawa niya kanina. Pareho kaming natawa.
“Excuse me. Can I have one rum cocktail please?” A man with a simple white long sleeve interrupted us.
“Sure, Sir. Let me excuse.”
Tumango ako nang balingan niya ako bago umalis.
Muli kong sinimsim ang inumin ko.
“Hello.”
Napabaling ako sa lalaki nang magsalita siya. Nakaharap na ito sa akin.
Bahagya akong ngumiti. "Hello," tugon ko.
Kung titingnan mo ay mukha namang disente at mabait itong lalaki. Kaso masyadong ginampanan ang pagiging neat at clean sa katawan.
“Kanina ka pa rito?” tanong niya.
Umiling ako. “Nope.”
Hindi ko alam pero kahit hindi pa kami nag-uumpisang mag-usap ay gusto ko na agad tapusin.
Dahil sa sinagot ko ay tumango-tango na lamang siya.
“Are you with someone?” muling tanong niya pagkalipas ng ilang segundo.
Napansin ko ang pagiging di-mapakali niya. Bumaba ang tingin ko sa mga kamay niya hanggang sa paa; hindi ko alam kung sumasabay ba ito sa indak ng tugtugin o nanginginig?
Napabaling ako sa bahaging kanina pa niya sinisilip. Doon nakita ko ang grupo ng mga lalaki at babae, sinesenyasan siya.
“Ahm nope.” Pagharap ko sa kaniya.
Alanganin siyang napangiti sa akin.
“So, you are alone?”
Tumango ako.
“Ahh...”
“Sir, here's your rum cocktail.”
Nasa kamay pa lamang ng bartender ang baso ng alak ay agad niya itong hinablot at isang bagsakang nilagok.
I think he’s not okay.
“Thank you.” Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at mabilis na naglakad patungo sa mga kasama niya.
Napansin kong halos lahat ay nadismaya sa ginawa niya at ang iba naman ay pinagtatawanan siya. Nakayuko lamang siyang umupo at tinakpan ang mukha. Marahil sa hiya. Nagkibit-balikat na lamang ako at humarap sa bartender na ngayon ay nagtataka rin.
“Maybe I scare him,” I joked.
Natawa na lang ang bartender sa pinakawalan kong biro at nagpaalam na muna dahil marami pa raw siyang e-entertain-in.
Pagkatapos ng isa ay dumagdag ulit ako ng isa at dumagdag pa. Hindi ko na alam kung ilang baso na ng inumin ang nainom ko. Medyo nakararamdam na rin ako ng pagkahilo. Sumusunod na rin ang katawan ko sa magulong tugtugin na pumapaibabaw sa buong lugar. Idagdag mo pa ang mga kumikislap na iba’t ibang kulay ng ilaw na nag-uudyok sa katawan ko na sumayaw.
“Hey! I’ll be back. Sasayaw lang ako,” sigaw ko sa cute na bartender.
“Sure. Have fun!”
Hindi ko na siya binalingan at dire-diretso na akong nakihalo sa mga sumasayaw. Sinimulan ko na ang pagtaas ng kamay at pag-indak. Nagsisigaw na rin ako sa gitna at tumatawa na parang baliw. Walang iniisip na iba kundi ang magpakasaya. Kahit umiikot na ang mga tao sa paningin ko ay wala pa ring makapipigil sa gusto kong gawin sa mga oras na ito.
Unti-unti, habang ang mga tao’y nagwawala sa gitna, may mga imaheng malabo ngunit inaagaw ang paningin ko—sina mommy, daddy, at ako, nagtatawanan habang sinasayaw ang paborito nilang sayaw.
Pumikit ako’t iwinagwag ang ulo at sa muling pagdilat ko’y isang matangkad na lalaki ang sumalubong sa aking paningin. Hindi ko maaninag ang kaniyang mukha dulot ng ilaw sa kaniyang likuran. Hinawakan niya ang baywang ko na aking ikinagulat at ipinagdikit ang aming mga katawan. Sa ginawa niyang iyon ay awtomatikong nag-init ang buo kong katawan lalo na nang maramdaman ang matigas na bagay na kumikiskis sa bandang tiyan ko. Nagawa rin niyang hagurin ang buhok ko’t inilagay sa likod ng aking tainga. Ibinaba niya ang kaniyang ulo.
“Hi.”
Sa ginawa niyang pagbulong ay napapikit na lamang ako dahil sa pagdaloy ng mainit niyang hininga sa aking leeg. Hindi ko alam ngunit kusang niyakap ng mga kamay ko ang leeg niya’t dahan-dahang sumayaw. Napansin ko ang ginawa niyang pagngisi. Sinabayan niya ako sa ginawa kong mabagal na pagsayaw. Ang mga kamay niyang nasa balikat ko ay marahang dumausdos patungo sa baywang ko hanggang sa aking pang-upo.
May bahagi sa isip ko na gusto ko siyang itulak, ngunit mas lamang ang kasiyahan ng aking katawan na gustong ituloy ang kaniyang ginagawa. I'm glad that every time my body touches the part below him becomes even harder. His breathe becomes deeper.
I grinned as he lost his patience and lowered his mouth to my ear. "You want to come with me?" he whispered.
I couldn't stop myself but to bite my lips.
Hanggang sa hindi ko na namalayang nakarating na pala kami sa isang malawak na silid na may malaking kuwarto at iniisa-isang hinuhubad ang mga saplot sa katawan. This is my first time to kiss a man. Bago pero dahil sa galing niyang h*****k ay parang hinahamon ako. He kissed me aggressively as if he was hunger from my taste.
Gusto kong pigilan siya sa kaniyang ginagawa at tumakbo. Pero ang nag-iinit kong katawan ay sinusuwatan ito. I felt the sensation for the first time as if I'm wanting more.
I groan when he kissed my sensitive skin. Nang dumampi na ang likod ko sa malambot na kama ay agad siyang pumaibabaw. I feel his smooth hand gently cares my skin until he reach my thing that made me arch. He do his job to satisfy my body not until his all force pushed on mine that made me cried inside.
Napamulat ako nang tumama ang sinag ng araw sa mga mata ko. Sobrang bigat ng aking pakiramdam na tila tatrangkasuhin ako. Maliban doon ay masakit din ang buong katawan ko lalo na ang pang-ibabang bahagi. Teka! Nanlaki na lamang ang mga mata ko at napaupo nang may maalala. Ngunit kaagad naman akong napakislot nang bigla namang kumirot ang aking ulo. Pero nang tuluyang makumpirma ang hinala ay halos hindi ko na malaman kung ano ang gagawin. Buong akala ko ay panaginip lang ang lahat. Ngunit ikaw ba naman ang magising na may katabing hindi mo kilalang lalaki sa isang kuwarto na kapuwa kayo h**o’t h***d, panaginip pa rin ba? Oh my God! Anong nagawa ko? Pinagsasampal ko ang aking sarili. Gusto kong sumigaw. Ngunit nang biglang gumalaw ang lalaki ay agad ko ring pinakalma ang sarili. Hindi. Hindi maaari ito! Isang hindi kanais-nais na gawain ng isang babae ang ginawa mo Ava. Kung buhay lang ang nanny mo ay malalagot ka talaga. Dahan-
Pagkatapos noon ay hindi na ako nagtagal dahil kailangan ko nang umuwi at marami pa akong gagawing project sa school. Dahil nasa loob ng subdivision ang bahay nila ay maglalakad pa ako palabas.Noong una ay nagpupumilit pa siyang doon na lang ako magpalipas ng gabi pero tumanggi ako. Hindi rin daw niya ako maihahatid sa labas dahil wala ang sasakyan sa kanila at dala ito ng mga magulang niya na bumisita sa kaniyang lola sa kabilang subdivision. Sabi niya’y tatawag na lang daw siya sa mga security guard sa labas para magpapasok ng kahit tricycle man lang sa loob para sunduin ako. Pero hindi pa rin ako nagpapigil. Sinabi ko na lang din sa kaniya na kailangan ko munang magliwaliw kaya gusto kong maglakad muna papalabas. Sa huli ay sumuko na lang din siya at hinayaan ako.Marami-rami rin ang napag-usapan namin ni Shaelza na kahit papaano ay nagpagaan ng loob ko.Noong una ay nagsuhestiyon siya sa akin na sasabihin ko raw sa ama ng dinadala ko, na buntis ako at
Ava’s P.O.V“Daddy,” wika ko nang lumitaw si daddy sa harapan ko. “Daddy,” muling pagtawag ko ngunit wala siyang kibo at mukhang balisa.“Blythe, baby?” Napatingin ako kay mommy na ngayon ay naglalakad papalapit sa amin bitbit ang malungkot na ngiti.“Mommy,” nangungulap kong usal.Kaagad kong dinaluhan si mommy at niyakap. Gumanti naman siya sa mga yakap ko at hinagod ang aking buhok.How I miss her.“Baby, please take good care of yourself” she spoke calmly and full of concern.Tumango-tango ako. “I
Pagkarating namin sa Paris, France ay nangupahan kami ng dalawang kuwartong matitirhan; isa ang sa kaniya at isa naman sa akin. Sa una ay nahirapan pa akong mag-adjust sa bagong paligid ngunit habang tumatagal ay nasasanay na ako. Hindi ako pinabayaan ni Jemuel sa buong pagbubuntis ko sa aking anak lalo na nang malaman naming kambal pala ang magiging anak ko. Sinuportahan niya kami kahit na ilang beses ko siyang sinabihan na intindihin niya ang kaniyang sarili at huwag kami dahil hindi naman niya kami responsibilidad. Ngunit palagi siyang nagkukusang-loob. Hindi niya ako pinagtatrabaho dahil maselan daw ang pagbubuntis ko. Kaya ang pagiging healthcare assistant niya sa isang private hospital ang tumustos ng pangangailangan namin araw-araw.Knowing Jemuel who is a registered licensed doctor in the Philippines but lowered his pride just to be an assistant here in France. In the Philippines, his life was good
Third Person P.O.V Isang middle age na instik na pasyente ang nagpupumilit bumangon sa kaniyang higaan dahil naiihi na siya, ngunit dahil namamaga ang kaniyang mga paa dulot ng sakit na dyabetis, ay nahihirapan siyang timbangin ang sarili paupo sa wheelchair. Wala ang kaniyang tagabantay sa kadahilanang bumaba ito para bumili ng pagkain. Tulog siya kanina nang iwan siya ng kaniyang anak. Sa kaniyang pagpupumilit ay nasagi niya sa mesang katabi niya ang mga insenso at nahulog. Sa kamalasmalasan ay nahulog pa ito malapit sa nakalaylay na puting manipis na kurtina. Maya-maya'y biglang nagliyab ang kurtina at nahulog ang babae sa kaniyang hospital bed. Mabilis na kumalat ang apoy lalo na nang gumapang ito sa kawad ng kuryente. Sa takot ng babae ay nagmadali siyang gumapang patungong pinto at sinikap ang sariling tumayo sa tulong ng kinapitan niyang haligi.
Ava’s P.O.VI'm was busy fixing myself. Tinabingan ko ng pulang lipstick ang kulay rosas ko ng labi matapos kong lagyan ng light make up ang aking mukha. Hindi ko na kailangan pa ng makapal na make up para magmukhang tao dahil sa simpleng ayos lang ay napapansin na naman ako. I have my own natural beauty. Nang matapos ay pumunta ako sa malaking tokador at binuksan ito para mamili ng susuotin sa araw na ito. Kailangan kong ma-impress ang client para maging proud sa akin ang boss namin. I chose the white sleeve dress that was above the knee and paired it with a yellow fitted blazer. Pagkatapos kong isuot ito ay tiningnan ko ang sarili sa harap ng salamin.After five years of hardship and being anxious, now I have recovered and become a brave and resilient woman. Natapos ko na ang kurso at propesyong inaasam-asam ko noon pa man. If I stay with yesterday I wi
“Mom, you said I have a sister. Will I ever meet my twin here in the Philippines?” Herald asked as we got into the car that had been waiting for us outside the airport.Napatingin kami ni Jemuel sa isa’t isa. Alam ni Herald na may kakambal siya, ngunit hindi ko sinabi na nasa kamay ito ng walang puso nilang ama. Hindi ko ipinagdamot sa anak ko ang impormasyon tungkol sa kaniyang kakambal. Ngunit kailangan ko lang baguhin ang kuwento. Sinabi ko lang sa kaniya noon na may kakambal siya pero nasa malayong lugar. Makikita lamang namin siya once na makapunta kami roon. Hindi ko naman aakalain na maiisip ito ngayon ni Herald.“Not yet, Son. But soon,” naging sagot ko na lamang.Natahimik si Herald nang sabihin ko iyon na ipinagtaka ko. He’s the kind of kid who has a lot of questions and
“What?” bulalas ni Jemuel nang sabihin ko sa kaniya ang plano ko para makuha si Hera sa walang puso niyang ama. “Are you insane?” habol pa niya.Narito kami ngayon sa balkonahe. Inaya ko siya uminom ng beer para kausapin. He’s my friend. Sa sobrang dami ng naitulong niya sa amin at sa tagal na rin naming magkasama ay parang naging kapareha at kasama ko na siya sa lahat ng bagay. Ayaw kong maglihim sa kaniya na ikasisira ng aming pagkakaibigan lalo na sa plano kong ito na paglapit sa taong pumatay sa mga magulang ko at dahilan ng pagiging miserable ko sa buhay.“Ito na lamang ang paraang naisip ko at sana maintindihan mo ’yon,” katuwiran ko.Umiling siya na tila nadismaya sa akin. Tumayo siya at tumungo sa barandilya. Mula sa kaitaasan na aming kinaroonan ay mga kumikis