The Monster CEO's Twins

Abala ako sa pagguhit dito sa may sala sa aking sketch pad nang pumasok si daddy at mommy sa bahay.

"Hi, mommy! Hi, daddy!" puno ng kagalakan kong bati sa kanila at tumawa para salubungin sila nang mainit na yakap.

Napansin kong parehong balisa at namumutla sina mommy at daddy. Tumatagaktak na rin ang pawis ni daddy sa kaniyang noo.

“Is there something wrong po ba?” Pagtataka ko.

Umupo si daddy para pantayan ang tangkad ko kasabay noon ang paghawak niya sa mga balikat ko.

“Remember this, Blythe, we love you. No matter what happen, please don't stay away from your nanny. Sumama ka sa kaniya at magpakalayo-layo kayo. Ingatan mo ang sarili mo lalo na sa mga Fonteverde.”

I started crying even though I don't exactly know what dad talking about.

“What do you mean po, Daddy? I don't get it po.” Dire-diretso akong umiling. “Mommy?” Nang humarap ako kay mommy.

I saw mommy crying too that made me broke my heart seeing her like this.

Dahil sa malala kung pag-iyak ay h******n ako ni mommy para aluhin, "Baby."

Narinig kong tinawag ni daddy si nanny kaya dali-dali itong pumunta sa amin.

“Bakit, Ser? Ano po’ng nangyayari?” Nahihimigan ko na maging siya ay naguguluhan.

“Ikaw na ang bahala sa aming anak. Pakiusap ingatan mo siya,” pakiusap ni daddy.

“Ho? Bakit po kayo—”

“Huwag ka nang magtanong, please. Kunin mo na si Blythe. Sa likod kayo dumaan!” Halos hindi na mapakali si daddy.

“Opo. Halika na, baby gerl.” Hinigit ni Yaya Oli ang braso ko.

“No. I don't want to leave. I want to be with you all. I don't want to go with nanny. I don't wanna be separated with mama!” Pagwawala ko at mas lalo kong hinigpitan ang pagyakap kay mommy.

“Baby, please stay alive. Magpakatatag ka, ha? We love you. Mommy and daddy loves you.” Hinalikan ako ni mommy sa aking noo. Niyakap kami pareho ni Daddy at pagkatapos noon ay ang paghila sa akin ni yaya papalayo sa kanila.

“No! No!”

Bakit pakiramdam ko ay may hindi kanais-nais na mangyayari?

Bago kami makalabas sa likurang pintuan ay rinig na rinig namin ang malakas na puwersang sumira sa malaking pintuan sa harapan. Kaagad akong dinaklot ni Yaya Oli sa madilim na bahagi upang magtago at tinakpan ng kaniyang kamay ang aking bibig upang hindi makalikha ng anumang ingay. May pumasok na mga kalalakihan na purong itim ang kasuotan at pinalibutan sina mommy at daddy.

Nagpapalag ako sa mga bisig ni yaya nang makitang tinutukan nila ng baril sina mommy at daddy. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa sobrang takot sa kung anong mangyari sa kanila. Ngunit malakas si yaya.

Naagaw ng bagong pasok ang atensyon ng lahat lalo na sa kaniyang tawang tila galing sa ilalim ng lupa; nakatatakot. Bagay na bagay sa mukha niyang puno ng itim na patse. Huminto siya sa pagtawa at pinukulan ng tingin sina mommy and daddy.

“Kung bakit hindi niyo na lang kasi ibigay sa akin ang formula. Hindi na sana tayo umabot pa sa ganito, Dr. at Dra. Jones,” puno ng pang-uuyam niyang wika.

“Wala kaming tiwala sa ’yo, Mr. Fonteverde. Kung ibigay man namin ito o hindi papatayin mo pa rin kami. Dahil gano'n ka kagahaman at kasakim!” sabat ni daddy.

Muling tumawa ang tinawag niyang Mr. Fonteverde.

“Oh! Speaking of trust. Mukhang kayo ang sumira ng tiwalang iyon dahil pagkatapos n’yong gamitin ang pera ko sa experiment ninyo ay basta n’yo na lamang akong tinakbuhan.” Umiling-iling siya na waring hindi makapaniwala na magagawa iyon nina mommy at daddy sa kaniya.

“You are not only greedy, you are also a liar and you want to turn us around,” mommy's retorted, “Kung pera lang naman ang basehan dito, hindi ba’t mas kikita ka at ang kompanya mo, kaysa sa amin?” she added.

The man burst out laughing.

“Mag-asawa nga talaga kayo, pareho kayong matalino. But unfortunately no matter how smart the both of you, it's not gonna work for me. How does it feel that you and santanas will meet in a little while?” he laughed as he faced his back to my parents.

I saw daddy smirked. “Matagal na naming nakita si santanas. Ikaw, hindi mo ba siya nakikita sa salamin?” sarkastiko niyang pahayag.

Muling humarap sa kanila ang lalaki, napatabingi siya ng ulo at ngumisi.

“Then just send my regards to my king,” pagkatapos niyang sabihin iyon ay isang putok ang pumaibabaw mula sa baril na dala niya.

“Wilson!” mommy screamed.

Napapitlag ako. Nanlaki ang mga mata ko at napatda sa kinatatayuan ko nang umagos ang maraming dugo mula sa ulo ni daddy bago siya matumba sa mga bisig ni mommy. Nanlambot ang tuhod ko sa nasaksihan at agad dinaluhan ni yaya. Kahit na ganoon ay hindi niya pa rin niluwagan ang paghawak sa akin at pagtakip sa aking bibig, sa takot na tumakbo at magsisigaw papunta kina mommy.

Gusto kong yakapin si mommy ngayon. Gusto kong puntahan si daddy at gisingin mula sa panaginip na ito.

‘Daddy!’ I cried out in my mind.

“Halimaw ka! Wala kang awa!”

‘Mommy.’ Hindi na matigil sa pag-agos ang mga luha ko sa mata. Lalo na nang masaksihan ang pagtangis ni mommy.

“Oh, well! Thank you.”

At pagkatapos noon ay ang magkasunod na dalawang putok. Halos umakyat ang dugo ko sa aking ulo nang masaksihan muli ang walang kisap-matang pagpatay kay mommy. Maging ang pagkabog ng puso ko’y halos huminto.

Mommy!