CHAPTER 6

ISANG linggo ang makalipas ay gano'n pa rin ang sistema naming dalawa ni Frederick at subrang gaan sa pakiramdam kapag kasama ko s'ya.

We always meet and do bondings and Hangouts, travel everywhere and do datings. Mabilis lang ang mga pangyayari and I'm so happy if he's with me. He is very gentle maliban sa kama.  And he has a sense of humor.

Hindi pa naman naging kami at hindi ko din naman narinig na mangliligaw s'ya sa akin. I don't know pero hindi ko nalang s'ya tinanong tungkol sa status naming dalawa, ayuko namang pangunahan si Fred at ayuko din namang umasa na gusto n'ya din ako.

Inaamin ko na nahulog na ang loob ko sa kanya, he already owns my heart, body, mind, and soul. Ayukong humantong sa dulo na masasaktan lang ako.

Days after ay dumating na yung time na babalik na ako ng U.S  dahil may trabahong naghihintay sa akin roon. Hindi ko naman pwedeng pabayaan iyon dahil pamana pa iyon ng mga magulang ko.

“Yes, okay² I'll be back tomorrow. Oo ako nang bahala sa mga clients, and you will do is to prepare or set the schedule for meetings okay?” utos ko sa kausap ko sa phone.

My manager calling me habang nasa park kami ni Frederick, aalis na'ko bukas papuntang U.S to manage my business and do'n muna ako mananatili.

When the call is ended. Tiningnan ko sa Fred wt matiim itong nakatitig sa akin. Hindi ko alam pero may kislap ng kalungkutan ang kanyang bronseng mata.

“Babalik kana ng US Eya?” tanong sa'kin ni Fred ng maibaba ko na ang phone.

“U-uhm, yes. Tomorrow is my Flight papuntang US. Ang dami ko na kasing aasikasuhin and they need my presence as long as possible. May mga clients nadin akong dapat e meet for some business plans, hindi ko naman pwedeng pabayaan iyon. Hindi rin pwede na ang assistant ko ang mamahala sa mga gawain ko do'n” pagpapaliwanag ko sa kanya.

“Babalik ka pa ba dito?” tanong ulit ni Fred at tila ba'y umaasa ang mga mata nito.

Bumaba ang tingin ko at nagsalita ulit.

“Ahmm, actually hindi na. I sell my house here in Philippines dahil napakadami ko ng aasikasuhin do'n, pero pag okay na ang lahat siguro magbabakasyon parin ako dito, this is my home and this is my place.” pagkasabi ko no'n ay nakita kong bumaba din ang tingin nito sa mga kamay namin na pinagsiklop n'ya kanina pa.

“Kailan? Magtatagal ka ba roon?” tanong nito ulit habang titig na titig sa mga mata ko.

“Hindi ko pa alam Fred. Business ang aasikasohin ko do'n at hindi ko alam kung kailan ang balik ko dito. Baka matagalan.” humina ang boses ko ng pinisil n'ya ang kamay ko.

Tumingin ako sa kanya at gano'n na lang ang pagtibok ng puso ko nang mapansin ang lungkot sa mga mata nito. Naramdaman ko ang pangungulila n'ya. Alam kong nalulungkot ito dahil sa mga mata nitong nangungusap na nakatingin sa akin.

'“I'm gonna miss you Freya. I hope pag nasa U.S kana ay hindi ko makakalimutang may Frederick dito sa Pilipinas at hinihintay ka.” mahinang tugon n'ya sa'kin.

Bigla n'ya akong hinapit at niyakap ng subrang higpit. My heart melted. At niyakap ito pabalik.

“Yes. Don't worry Fred. I'll be back soon.” tugon ko sa kanya.

Kumalas s'ya sa pagkayakap sa akin at agad akong sinunggaban ng mainit na halik. Tinugon ko ang halik n'ya hanggang sa lumalim pa lalo ang paghalik n'ya sa'kin, ramdam ko pa rin  ang tamis at lambot ng kanyang mga labi na s'ya ring mas ikinagusto ko sa halik n'ya.

THIS is the day where my Freya leave. Magkahalo ang nararamdaman ko sa mga oras na'to. Lungkot at kaba. Hindi ko alam kung bakit. Ang sa akin lang ay gustong-gusto kong makasama s'ya palagi, pero hito ako, nakatayo sa harap ng babaeng mahal ko. At umaasang sana'y h'wag nalang s'yang umalis.

“Mag iingat ka do'n Eya okay? H'wag masyadong lumandi kung hindi masasakal ko kayong dalawa.” parang bata akong nakanguso sa kanya dahilan para mapatawa sya.

“Haha, naku-naku don't worry business ko ang aatupagin ko and I don't have time for flirting with someone, tyaka and'yan ka na eh HAHA” ngisi nitong sabi sa akin.

“Suss. Nambobola kapa eh. Basta mamimis talaga kita baby” sabay hinawakan ang dalawang pisnge nya't pinisil dahilan upang mapangiwi ito.

“Aray ko, baby talaga ah. Tsk. I'll miss you too Fred mag iingat ka din dito, t'yaka intayin mo sana ang pagbabalik ko” serysusong tugon nito sa akin.

“Ofcourse. For you mahal ko” sabay ngisi sa kanya dahilan para guluhin nya ang buhok ko na parang bata. Napangisi nalang ako sa ginawa n'ya. 'Mamimiss ko talaga ang babaeng 'to' ani ng isip ko habang nakatitig sa kanya.

'Flight to USA will be arriving within 5 minutes. Passengers please be prepared.'

Pagka-rinig ko no'n ay bigla nalang akong nakaramdam ng lungkot at pangungulila sa kanya. Binalingan n'ya ako at mahigpit na hinawakan ang kamay ko.

“Oh s'ya, aalis na'ko, mag iingat ka here okay?” pagpapaalam n'ya sa akin.

“I,I master” sabay salute at natawa kaming dalawa.

Pinaunlakan ko muna s'ya ng magagaang halik sa noo at sa kanyang mga labi bago ko s'ya bitiwan.

“Bye, Fred see you soon.” kumaway kaway ito papalayo sa akin at gano'n din ang ginawa ko.

Hindi ko ipagkaila na nalungkot ako sa pag alis n'ya pero kaya pa naman, babalik din naman s'ya eh after nya matapos ang works n'ya from US.

Naiwan akong nakatingala sa langit habang papalayo ang isang eroplano, matipid akong nakangiti rito.

“I'll wait for you Freya Fuentabella” bulong ko sa sarili ko. Nang mawala na sa paningin ko ang lumilipad na eroplano ay agad na din akong umuwi.

WHILE I'm driving home hindi ko agad napansin na may patawid na babae at huli na nang maka preno ako at nabangga ko nga s'ya. Dali-dali akong bumaba sa sasakyan ko at tinignan ang nabangga ko.

Agad akong nilukob ng kaba nang makita ko ang isang babae na nakahiga sa gitna ng kalsada. Tinungo ko agad ang gawi n'ya at niyugyug ang balikat niyo.

“Damn it! Hey are you okay?” tanong ko rito habang hindi pa rin mawala ang takot at kaba.

Ilang segundo akong naghintay ng sagit ngunit wala akong response na natanggap dahil nawalan pala ito nang malay. Dali-dali ko itong binuhat at pinasok sa loob ng sasakyan upang dalhin ito sa hospital. Kinabahan ako na baka napatay ko ang babaeng 'to.

Mabilis akong nagpatakbo hanggang sa makarating kami sa hospital. Agad naman akong sinalubong ng mga nurse at dala-dala ang patient bed.

“Please do everything” tanging sambit ko na lamang sa mga nurse.

“Dito lang po kayo sir bawal po pumasok” sabi ng isang nurse.

Nasa waiting area lamang ako habang hindi mapakali dahil sa pag-aalala na baka mapuruhan ang babaeng 'yun. Mapapatay talaga ako ng ina ko.

Ilang oras din akong naghintay hanggang sa bumukas ang pinto ng operating room. Agad akong tumayo at sinalubong ang doctor.

“How is she doc?” agad kong tanong rito.

“Uhm, ikaw ba ang nobyo ng pasyente?” tanong sa'kin ng doctor habang tinatanggal ang face mask.

“Hi—” di ko na natapos ang sasabihin ko nang mag salita ulit ito.

“She's stable na and she needs some rest for the main time” 'Grabe doc, hindi mo man lang ako binigyan ng oras upang makasagot' ani ng isip ko.

“Thank you doc” tanging sagot ko lamang rito.

Tumango lamang ito bilang pagtugon at umalis. Parang gumaan pakiramdam ko na tila ba nabunotan ako ng isang tinik na subrang baon nang malamang okay na ang nabangga ko, akala ko napatay ko na eh hayss.