Share

2 - Intention PART I, II

Penulis: Anne Lars
last update Terakhir Diperbarui: 2022-11-18 16:19:28

PART 1: INTENTION

Habang tahimik na tinatahak ng limousine ang basa at madulas na highway, sumulyap si Sed, ang driver, sa rearview mirror bago marahang nilinaw ang kanyang lalamunan.

"Miss Snow, si Sir Demetri po. Kuya ni Sir Marcus," aniya, bahagyang tumingin sa lalaking nakaupo sa tabi niya.

Bahagyang napalingon si Snow, halatang nagulat. Her hazel-brown eyes met the striking yet undeniably intimidating gaze of the man beside her. Ngunit si Demetri, sa halip na bumati, saglit lang siyang tiningnan bago muling ibinalik ang tingin sa bintana, tila walang interes sa presensya niya.

Nakaramdam ng kaunting pagka-ilang si Snow sa malamig na aura nito, pero pinilit niyang ngumiti nang magalang.

"Nice meeting you," she said hesitantly.

Inilahad niya ang kamay, kasabay ng pagpapakilala.

"I’m Snow Hidalgo, fiancée ni Marcus."

Muling bumaba ang tingin ni Demetri, hindi sa kamay niya kundi mas bumaba pa. His gaze lingered a second too long on her chest, where the damp fabric of her white blouse clung to her skin. Dahil sa ulan kanina, naging masyadong manipis ang tela, at kahit bahagya lang, lumitaw ang outline ng kanyang pulang lace bra at ang banayad na hubog ng kanyang cleavage.

Napansin agad ni Snow ang direksyon ng tingin niya. She instinctively straightened up, subtly clearing her throat. Magsasalita na sana siya nang biglang hinubad ni Demetri ang suot niyang coat at inabot iyon sa kanya.

"It’s cold. You should wear this," he said, his voice low and calm.

Napatingin si Snow, bahagyang nagulat sa hindi inaasahang kilos nito. Saglit siyang natigilan bago marahang tumango at isinuot ang coat.

Nanatiling tahimik ang biyahe. Snow shifted uncomfortably in her seat, counting the minutes and praying na sana makaabot na sila sa hotel.

---

**At the Hotel**

Pagkarating nila sa harap ng engrandeng hotel, tuluyan siyang nakahinga ng maluwag. Agad siyang bumaba, maingat na tinanggap ang pagbati ng mga staff bago sinundan ang receptionist patungo sa pribadong mesa na ni-reserve ni Marcus. Samantalang si Demetri, nanatili sa likuran.

Bago siya tuluyang lumayo, lumingon siya upang isauli ang coat na ipinahiram nito sa kanya.

"Thanks for this," she said softly, at halata ang senseridad sa boses niya.

Saglit siyang tinitigan ni Demetri bago tinanggap ang coat. Bahagya siyang ngumiti, pero nanatili siyang walang imik. His silence and the unreadable look in his eyes sent a small wave of unease through her chest.

Pero hindi na niya masyadong pinansin.

Maya-maya pa’y dumating na si Marcus. From the entrance, his tall figure stood out, and the moment their eyes met, his blue eyes lit up. Sa isang iglap, naglakad ito palapit sa kanya, suot ang pamilyar na mainit na ngiti.

"Sorry, I’m late," he apologized before leaning down to press a quick kiss on her cheek. 

"The rain slowed me down." He explained.

"It’s okay. Honestly, if it weren’t for Mang Sed picking me up, I might’ve been even later than you," Snow replied with a chuckle.

Umupo si Marcus sa tapat niya, bahagyang itinagilid ang ulo na may halong pagtataka.

"Sed picked you up? Akala ko naka-assign siya kay Demetri today."

"He was," she confirmed.

"I rode with your brother on the way here."

At that, Marcus’ expression darkened slightly. Bahagyang kumunot ang kanyang noo, at ang panga niya’y humigpit nang bahagya.

"You rode with Demetri?"

Snow blinked at his sudden shift in mood, then gave a small nod.

"Yeah. He was in the car with me."

She subtly gestured toward Demetri, who was seated across the room, engaged in conversation with a stunning woman.

Sinundan ni Marcus ang tingin niya at nakita ang nakatatandang kapatid. Napansin ni Demetri ang atensyon sa kanya, kaya nagpakawala ng isang ngisi at bahagyang itinaas ang kamay bilang pagbati. Pero hindi iyon sinuklian ni Marcus. Instead, he faced Snow again, his tone cold but laced with something else… a fit of jealousy.

"He’s handsome, isn’t he?" He asked casually, but there was a sharpness in his voice.

Napansin agad iyon ni Snow and she giggled.

"You were so excited for me to meet him earlier. And now you’re acting like this?"

Marcus scoffed, running a hand through his hair.

"Well, I wanted to be the one to introduce you to him. I didn’t expect you two to cross paths like that. Dapat ako na lang ang sumundo sa'yo."

Snow sighed, shaking her head.

"You’re being ridiculous again," she teased. Then, leaning forward slightly, she added with a playful smile, " Oo, your brother is handsome."

Naningkit ng bahagya ang mga mata ni Marcus.

"Pero ikaw..." she continued, swirling her glass of wine before taking a sip, "mas gwapo ka kaysa sa kanya." Dagdag niya pa upang pakalmahan ang kanyang fiancé kahit papaano.

Muling naibaling niya ang mga mata kay Demetri. He was deep in conversation with the woman across from him. Nakangiting nakadikit ang babae kay Demetri, ang isang kamay nito ay nakakapit sa braso ng binata. And then, without hesitation, Demetri pulled the woman for a slow kiss.

A strange, uneasy feeling stirred in Snow’s stomach. Pero alam niyang nakikita siya ni Demetri dahil sakto nang nagtagpo ang mga mata nila, hinalikan nitong muli ang babae at this time, even deeper na parang sinasadya nito na makita niya.

Her lips parted slightly, taken aback. ‘Was that intentional?’ tanong ni Snow sa utak niya.

Ngunit mas pinili niya na lamang na i-ignore ang ginawa ni Demetri. She turned her focus back to Marcus, who had also seen what happened. He looked offended by his brother's action. Marami kasing tao na nakakakita.

"Such a womanizer," aniya.

Snow lifted a brow.

"You think so?"

Marcus nodded.

"I know so. He’s never been the type to settle down."

Snow hummed in thought, then smirked.

"Good thing I’m allergic to playboys," she joked.

Marcus chuckled, shaking his head. Kilala na niya ang nobya, she had always despised men who toyed with women’s hearts. At gayon pa man, nang lingunin ni Snow si Demetri sa huling pagkakataon, she couldn't shake the feeling that something about him was... different. Not in a good means.

***

PART 2: STARTING OBSESSION

Demetri couldn’t focus.

Alvira was sitting right in front of him, habang nakapatong ang kamay nito sa kanyang hita, dahan-dahang gumagalaw ang mga daliri nito. Any other night, he would have entertained her and indulged in the game she so eagerly wanted to play. But not tonight.

Tonight, his attention was elsewhere.

Across the room, Snow sat with Marcus, nakahawak siya ng marahan sa tangkay ng wine glass, bahagyang nakangiti habang nakikinig sa nobyo. Ang paraan ng pagtingin niya kay Marcus, may kung anong gumulo sa loob ni Demetri. Inggit? Inis? O mas malalim pa.

Marcus had always been the golden child, the one who could do no wrong in their father’s eyes. The responsible one. The favored son.

And now, he had her.

Demetri smirked to himself, swirling the drink in his hand. Nakuha na niya ang ilang bagay mula kay Marcus noon. It was almost too easy.

What if… gawin niya ulit?

His fingers curled into a fist beneath the table, his mind betraying him with forbidden images. Snow’s lips parted in a gasp beneath his. Ang mainit ng balat nito sa ilalim ng mga daliri niya. The sound of his name whispered from those pretty lips instead of Marcus’.

Maybe… just maybe… he’d make sure Snow wouldn’t remain Marcus’ fiancée for long.

Alvira leaned in. She tilted her head, lips curved into a teasing smirk.

“So… where are we going after this?” she murmured, voice dripping with suggestion.

Tinitigan ni Demetri ang mga mata nito, dahan-dahang gumuhit ang isang ngiti sa kanyang mga labi. Ramdam niya ang init ng haplos nito, ang paraan ng paggalaw ng mga dulo ng daliri na may malinaw na layunin. Maliwanag kung ano ang gusto nito, and he wasn’t one to reject a woman who knew exactly how to ask. Leaning closer, he lowered his voice to a whisper against her ear.

“That depends… where do you want to go?”

She chuckled, mababa at may halong pananabik. Wala nang sinabi pa, tumayo ito at tumingin sa kanya, isang sulyap na hindi na kailangang ipaliwanag. Tumayo rin siya at sumunod sa kanya palabas ng silid, na may kasabikan ang loob niya.

The door closed behind them, at sa isang iglap, nakadikit na ito agad sa kanya, her lips crashing against his, her body pressing close as if she belonged there. His hands moved on their own, tracing the curves beneath her dress, ramdam niya ang init ng balat nito kahit nakasuot pa ito ng damit. Hinayaan nito ang mga kamay niya’y gumapang pa, and letting his lips trail lower to her neck and sucked her skin.

But then, for a split second, his mind betrayed him.

He saw her. Snow.

The thought of her crashed into him like a tidal wave. He could almost feel the softness of her skin, hear the breathless hitch in her voice, and see the way her lips slightly parted. Wala siya rito, pero parang nararamdaman niya ang presensya nito. The mere thought ignited something deeper in him.

Mas hinigpitan niya ang hawak sa beywang ni Alvira, his movements growing more urgent, but not because of her. It’s the fantasy unraveling in his head, the one he shouldn’t be having. In his mind, it’s Snow against him. Snow gasping under his touch. Snow whispering his name.

That's Snow moaning with his touch.

Damn it!

He knew it was wrong. She belonged to Marcus. Pero wala siyang pakialam. Not now. Not tonight.

Alvira moaned, nails digging into his back but his thoughts were lost in someone else.

No one but Snow.

And the more he imagined Snow, the more he wanted her.

---

Kinaumagahan

A ringtone shattered Demetri’s sleep.

Napaungol siya, pilit inabot ang phone sa nightstand at sinagot ang tawag.

"What?" tamad na sagot niya dahil inaantok pa talaga siya.

[Boss, sorry for disturbing you. Is the deal still on for tonight?] Pluto’s voice came through, steady and businesslike.

Demetri let out a slow exhale at napahilamos ng mukha.

"Of course, it’s still on. Mr. Torres is waiting for his supply, ecstasy, coke, whatever his spoiled clients are begging for. You know how impatient he gets."

[Understood. I’ll take care of it.]

With a faint click, natapos ang tawag.

Napaupo siya sa kama bago sinuklay ang buhok niya. His body still ached from exhaustion, pero tuluyan nang nawala ang antok niya. With a quiet sigh, tumayo siya at nag-inat at tumungo sa may bintana. Hinawi niya ang kurtina.

Sa labas, the estate was busy with activity. String lights hung across the garden, giving off a soft, golden glow. Ang mga staff abala sa pag-aayos, naghahanda ng mga mesa, dekorasyon, at sinisiguradong perpekto ang lahat. Para may gaganaping isang engrandeng selebrasyon.

Hindi niya mapigilan na mapakunot ng noo.

"What the hell is all this?"

The door creaked open behind him. Bago pa siya lumingon, the familiar scent of honey and warm tea drifted into the room.

Manang Lucelle, ang mayordoma, pumasok siyang may dalang tray na maingat niyang binabalanse sa kamay. Nakita niya si Demetri na walang saplot lahat.

"Dios mío, hijo!" bulalas nito.

"Bakit ka n*******d?"

He smirked.

"I love being naked—presko sa pakiramdam," tugon na lamang niya sa matanda.

Napailing na lamang ang mayordoma.

Kumaha siya ng damit mula sa wardrobe at isinuot iyon.

"Magpapaparty ang ama mo para kay Marcus," aniya.

"Despedida para sa nalalabi niyang mga araw bilang binata," dagdag pa niya.

Ah… Demetri hummed.

Bago lumapit at kinuha ang mainit na tasa ng tsaa. He took a slow sip, hinayaang lumapat ang tamis sa dila niya.

So, Marcus was tying himself down. Settling into the life their father wanted for him.

He smirked, his fingers tapping idly against the rim of the cup.

Well… that just made things more interesting.

Dahil kung may isang bagay na palagi niyang nagagawa, it was taking what he wanted.

And he wanted her. He wanted Marcus' fiancée under his possession.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   Congratulations!!!

    Whoa! You Made It! If you're reading this… wow. You stuck with me ‘til the very end and for that, you deserve a medal. Eme hahaha. By the way, thank you very much for riding the rollercoaster of chaos, drama, heartbreak, and epic moments with me. I laughed, cried, and yes... I got mad at my own characters, just like you probably did. They have minds of their own, I swear. This may be the end for now, but the series will go on. If you enjoyed the journey, don’t forget to leave a comment or drop a rating! And hey—if you don’t feel like doing both because you’re feeling shy or just don’t want to, just hit the like button below so I know you finished reading this book. Until the next wild ride, - ANNE LARS

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   118 - Finale Pt.2

    Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano bumigat ang paghinga niya habang nakatitig sa katawan ko. Hindi niya itinago ang paghanga sa kanyang mga mata. Lumapit ako sa kanya, marahang hinawakan ang kanyang baba at iniangat ito upang magtama ang aming mga mata. Dahan-dahan kong pinadulas ang mga daliri ko pababa sa kanyang leeg, hanggang sa marating ko ang suot niyang necktie. I held the tie between my fingers and slowly, sensually, removed it from his collar. Hindi siya kumibo. Tahimik lang niya akong pinanood habang isa-isang lumuluwag ang buhol ng necktie niya sa ilalim ng aking mga daliri. Nang tuluyan ko iyong matanggal, kaagad ko iyong ibinigay sa kanya. At ngayon, nakatingin lang siya sa akin, ngunit sa kanyang mga mata, nababasa ko na ang kasunod na mangyayari. Pinagdikit ko ang dalawa kong kamay sa harapan niya, habang nakititig lamang sa kanya, at walang pag-aalinlangang sinabing... "Tie me now." Bahagyang napaawang ang kanyang bibig, tila nagulat sa sinabi ko. "A

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   117 - Finale Pt.1

    Noong tuluyan na silang maglaho sa paningin ko. Ramdam ko na parang may dumagan na bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan silang unti-unting nawawala sa paningin ko. Nang hindi ko na sila matanaw, napabuntong-hininga ako at nagdesisyong bumalik sa cabin. Pagkapasok ko sa loob, isinara ko ang pinto at napasandal saglit dito. Tila nawala lahat ng lakas ko. Tumungo ako palapit sa kama. Mula sa pagkakatayo, halos matumba ako sa rito. Naupo ako roon, saka dahan-dahang isinampa ang aking mga paa at niyakap ang aking mga tuhod. Walang tunog sa buong silid, tanging mabibigat kong paghinga ang maririnig. At doon na ako bumigay. Bumagsak muli ang mga luha ko. Para silang malakas na buhos ng ulan na matagal nang pinipigil ng langit. Muling sumagi sa isipan ko ang lahat ng pinagdaanan naming apat, ang sakit ng bawat sugat na iniwan ng nakaraan, ang sakripisyong kinailangan naming gawin para sa pagmamahal, ang kasinungalingang pumuno sa pagitan namin, ang pagtatraydor na naglagay ng lamat sa t

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   116 - The Last Goodbye

    Natigilan ako nang biglang sumunod si Feurene sa mag-ama, may dala siyang payong. Maalinsangan kasi ang panahon kahit walang araw. Ngunit bago pa siya tuluyang makalapit sa dalawa, dumako ang tingin niya sa akin. Napahinto siya. Nagtagpo ang mga mata namin. At sa sandaling iyon, napansin rin ako ni Marcus. Mula sa masayang tagpo ng isang pamilyang naglalaro sa dalampasigan, bigla na lang silang parehong nakatingin sa akin. Hindi ako nag-alinlangang lumapit. Tatlong metro na lang ang pagitan namin nang ngumiti ako. "Hi! How are you?" bati ko sa kanila, bago ko nilingon ang batang karga-karga ni Marcus. Napakaganda ng bata, kitang-kita ang pinaghalong katangian nina Marcus at Feurene. "How old is she?" tanong ko kay Marcus. "Two years old," sagot niya sa mahinahong tinig. Tumango ako bilang tugon. Muli kong ibinaling ang tingin kay Feurene, ngunit hindi siya makatingin sa akin. "Hindi mo ba na-miss ang pag-arte, Feurene?" tanong ko sa kanya. Noon ko lang siya nakitang lumingon,

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   115 - He's Alive Pt.2

    Maging ang paghinga ko ay tila nahinto. Ang lalaking iyon… Nakita ko kung paano siya may ibinulong kay Mayor, at agad namang tumango si Mayor sa kanya. Ilang sandali lang ay dahan-dahang iniangat ng lalaki ang kanyang tingin at nagtama ang mga mata namin. Nanlaki ang mga mata ko. M-Marcus... He is alive! Kaagad siyang umiwas ng tingin. Kahit mahaba na ang kanyang buhok at may balbas pa siya, sigurado ako—si Marcus iyon. Habang hawak ko pa rin ang mikropono, nagpatuloy ako sa pagkanta. Hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya, hindi alintana ang bigat ng damdamin ko sa sandaling iyon. Pilit kong pinanatili ang kumpiyansa sa boses ko, hanggang sa natapos ko ang kanta. Nagpalakpakan ang mga tao, at kasama na siya sa mga pumalakpak. "Isa pa!" sigaw ng crowd, halatang gusto pa nilang marinig akong kumanta. Hindi ko sila binigo. Muli kong tinugtog ang electric guitar at sinimulan ang panibagong kanta. Sa buong pag-awit ko, naroon lamang siya sa likod ni Mayor, nakiki-jamming sa musika

  • The Possisive Mafia King ( TAG-LISH )   114 - He's Alive Pt.1

    **Snow's POV**"Miss Snow, smile ka naman diyan," request ni Salim. Siya ang photographer at videographer na kasama namin for documentation para sa aming community outreach dito sa Isla ng South View Pablo.Kakadaong lamang namin sa pantalan gamit ang isang superyacht na pagmamay-ari ng isa sa mga boss ng Sandstorm Management. Walang special treatment sa SM, talagang pinagamit lang nila sa amin ang yate para hindi na mahirapan ang team namin na makarating sa islang pupuntahan. Malayo pa naman ito sa mainland.Habang bumababa ang anchor ng yate, ramdam ko ang banayad na paggalaw ng tubig. Ang hangin ay preskong-presko, dala ang halimuyak ng dagat at sariwang hangin mula sa isla. Sa di-kalayuan, kitang-kita ang dalampasigan na may puting buhangin. Napapalibutan ang isla ng malalaking puno ng niyog at makukulay na bahay-kubo. Kahit nasa laot pa lang kami, rinig na ang masasayang tugtugin at hiyawan ng mga tao.Napilitan akong ngumiti habang kinukunan ako ng litrato ni Salim."Ayos na?" t

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status