PART 1: It was him again **Snow's POV** Sinamahan ko siya papunta sa gate, kung saan naghihintay na ang sasakyan niya. Bago siya sumakay, yumuko siya at idinampi ang labi niya sa pisngi ko. Ngunit bago pa siya tuluyang makalayo, hinawakan ko ang kanyang pulso. Natigilan siya at napakunot noo. Napatingkayad ako. I captured his lips in a gentle kiss. "Take care," I whispered. Narinig ko ang mababang hagikhik niya bago, sa isang mabilis na galaw, hinila niya ako palapit. His arms locked securely around my waist, at mas mariin niyang hinalikan ang labi ko but this time, mas malalim at medyo may katagalan. "I always do," he murmured when he pulled away, his voice low and affectionate. He tapped the tip of my nose playfully. "And you, too." I watched as he got into his car, rolling down the window to give me one last smile. "Take care," I said again, waving as his car disappeared down the road. Napabuntong-hininga ako, damang-dama pa rin ang epekto ng matamis naming pamamaalam. B
PART 1: MASQUERADE PARTY **Third Person POV** After being meticulously styled by two members of Feurene’s elite glam team, Snow was finally ready to make her way to the Grand Hall of a luxurious hotel. Suot niya ang isang eleganteng itim na evening gown, adorned with intricate champagne-colored beadwork that shimmered under the light. Her face was partially concealed behind a delicate Venetian lace metal mask, its dark hue accentuating the mysterious allure of the event. Kahit pa malakas ang kabog ng kanyang dibdib, she took a deep breath, willing herself to stay composed. Tonight, hindi siya pwedeng magkamali. Not with the influential guests in attendance, and certainly not with the prestigious Sylvestre family hosting this grand event. Pagkalabas niya ng building, sinalubong siya ni Sed, who had been patiently waiting for her. "Miss Snow, pinadala ako ni Sir Marcus para ihatid kayo sa Rubbean Grand Hotel," he informed her politely. Nagdalawang-isip siya sandali, mabilis na su
PART 1: Shattered Pride **Demetri's POV** I stared at my reflection in the mirror, my jaw clenched so tightly. Paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang eksaktong sandali nang humampas ang palad ni Snow sa pisngi ko. The sting had long faded, but the humiliation still burned, searing deeper than any physical pain ever could. Wala pang babaeng naglakas-loob na tanggihan ako. Every woman I wanted, I got. Lahat sila, kusang lumalapit sa akin, some begged for my attention, others were willing to give up everything just to have a piece of me. Pero siya? She dared to push me away. She slapped me. At tiningnan niya ako na parang isang dumi. Madiin kong isinara ang kamao, ramdam ang pagbaon ng mga kuko ko sa palad ko. Sino ba siya sa tingin niya? With a sharp exhale, I drove my fist into the mirror. Agad na lumitaw ang mga bitak, hinahati ang repleksyon ko sa napakaraming piraso. Pero hindi iyon sapat. I hit it again, harder this time. The cracks deepened, at may ilang shards na nalagla
PART 1: Betrayal **Snow's POV** I woke up to an unsettling silence. Walang kahit isang good night text mula kay Marcus. Kagabi, hinatid niya ako pauwi bandang alas-diyes ng gabi. Talagang gusto ko nang umalis sa birthday party ng isa sa mga kaibigan niya kagabi kahit kararating pa lamang namin doon. Dalawang araw pa lang kasi ang lumipas mula sa masquerade party, pero napilit na naman niya akong sumama sa isa pang event. Ayoko sanang pumunta, pero ang tanggihan siya ang hirap gawin. Magpa-cute lang sakin ng kahit kaunti, kaagad na akong bumibigay. Kahit anong pilit ko, hindi ko talaga nagawang mag-enjoy sa isang party. Maingay at nakakapagod ang paligid. Pero kahit papaano, hindi niya ako iniwan kahit saglit. Siguradong ayaw niyang maramdaman kong out of place ako sa harap ng mga kaibigan at kakilala niya sa bar. Sinabi niya sa akin na hindi na siya babalik sa party pagkatapos niya akong ihatid dahil may mahalaga siyang meet-up. Pagkahatid niya sa akin sa bahay, umalis na siya pa
**Snow's POV** Nakahiga lang ako sa kama, nakatitig sa kisame habang tulalang nag-iisip. Ang dami nang tumatakbo sa utak ko, doubts, insecurities, mga “what if,” lahat ay naghalo-halo na. Gusto kong sundan si Marcus, para makita ko mismo kung sino ‘yung babae niya. Pero bachelor party niya ‘yon, at wala naman akong sapat na dahilan para magpakita roon. Pero ang lakas ng kutob ko. ‘Yung babaeng nasa picture... mukhang si Feurene talaga. At kahit anong pilit kong bale-walain, hindi mawala ‘yung kaba sa dibdib ko. Hindi mapakali ang katawan ko. Bago ko pa namalayan, nakapagdesisyon na ako. Kinuha ko ang coat ko at agad akong umalis upang pumunta sa hotel kung saan ginaganap ang party. Noong nakarating na ako, bawat hakbang ko sa hallway, parang pabigat nang pabigat. Bumibilis ang tibok ng puso ko habang papalapit ako sa room number na binigay ng receptionist. Pero bago ko pa man hawakan ang doorknob, may nakita na akong pamilyar na mukha. Si Demetri. Nakasandal siya sa pader malapi
PART 1: Kiss My Fiance's Brother **Snow's POV** Inilingon ko ang ulo ko sa dance floor, bahagyang malabo ang paningin ko dahil sa alak na dumadaloy sa katawan ko. My body felt light, almost floating, but the ache in my chest remained unbearable. Lasing na ako at napagdesisyunan kong magpakawala sa loob ng lugar na ito, in a place full of strangers who didn’t know my name or my pain. Hindi ako ganito. Hindi ako mahilig pumunta sa ganitong klaseng lugar. I hate bars, crowds, and men pressing too close. I avoided them at all costs. I hated the way too many eyes made me feel small like I was prey. But tonight, I didn’t care. Wala akong pakialam sa mangyayari bukas. Kahit pagsisihan ko pa ito sa pagdilat ng mata ko sa umaga, ayos lang. Ang gusto ko lang ngayon ay takasan ang sakit ng pagtataksil, alisin ang boses na gumugulo sa utak ko at kalimutan saglit ang lalaking bumasag sa puso ko. Ang lalaking pinagkatiwalaan ko. Ang lalaking akala ko ay iba sa mga gagong kilala ko. A sudden sc
PART 1: Cancelled Wedding **Snow's POV** Isang banayad na tunog ng piano ang gumising sa akin. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata, pilit na nasasanay sa liwanag na pumupuno sa buong kwarto. Medyo sumakit ang ulo ko at pakiramdam ko ay mabigat ang aking buong katawan. Umupo ako sa kama, litong-lito. Hindi ito ang kwarto ko. Mas malambot ang kama kaysa sa nakasanayan ko, at malamig sa balat ang mga telang kumot. Amoy ko rin ang halimuyak ng mamahaling pabango at sariwang bulaklak. Napalinga ako sa paligid, at doon ko napagtanto, hindi ko alam kung nasaan ako. Napahinto ako sandali, habang tahimik na pinagmamasdan ang bagong mundong aking kinasadlakan. Ibang-iba ang lugar na ito kumpara sa kwarto ko. Malalaking bintana na may puting kurtina, ang nagpapasok ng gintong liwanag ng araw. Mataas ang kisame, puno ng magagandang disenyo, at sa gitna nito'y nakasabit ang isang kumikislap na kristal na chandelier. Magaganda ang mga painting na nakasabit, at puno ng mamahaling dekora
PART I: Unexpectedly Married Magkaharap kaming nakaupo sa lamesa habang kumakain. Ramdam ang bigat ng katahimikan. Ang tanging maririnig lang ay ang kalansing ng mga kubyertos at ang tibok na aking puso. I had no appetite. I was just pushing the lettuce around on my plate, barely even touching the vegetable salad that Demetri had prepared. Naghanda si Demetri ng vegetable salad pero wala akong ganang kumain. "Eat more," sabi niya, kalmado pero may diin, sabay lagay ng madaming kanin sa plato ko. Hindi ko namalayan, inabot ko ang kamay niya upang pigilan siya. Nang magkadaiti ang balat namin, may kakaibang pakiramdam akong naramdaman. Tumingin siya sa mga daliri kong nakapatong sa kamay niya. Sandali kaming parehong natigilan, saka ko lang naisip ang ginawa ko. Agad kong inalis ang kamay ko at napatikhim. "I don’t have much of an appetite in the morning," bulong ko habang tinutusok-tusok ang lettuce gamit ang tinidor. "Salad is enough." He silently watched me with a blank express
Whoa! You Made It! If you're reading this… wow. You stuck with me ‘til the very end and for that, you deserve a medal. Eme hahaha. By the way, thank you very much for riding the rollercoaster of chaos, drama, heartbreak, and epic moments with me. I laughed, cried, and yes... I got mad at my own characters, just like you probably did. They have minds of their own, I swear. This may be the end for now, but the series will go on. If you enjoyed the journey, don’t forget to leave a comment or drop a rating! And hey—if you don’t feel like doing both because you’re feeling shy or just don’t want to, just hit the like button below so I know you finished reading this book. Until the next wild ride, - ANNE LARS
Nakita ko kung paano siya napalunok, kung paano bumigat ang paghinga niya habang nakatitig sa katawan ko. Hindi niya itinago ang paghanga sa kanyang mga mata. Lumapit ako sa kanya, marahang hinawakan ang kanyang baba at iniangat ito upang magtama ang aming mga mata. Dahan-dahan kong pinadulas ang mga daliri ko pababa sa kanyang leeg, hanggang sa marating ko ang suot niyang necktie. I held the tie between my fingers and slowly, sensually, removed it from his collar. Hindi siya kumibo. Tahimik lang niya akong pinanood habang isa-isang lumuluwag ang buhol ng necktie niya sa ilalim ng aking mga daliri. Nang tuluyan ko iyong matanggal, kaagad ko iyong ibinigay sa kanya. At ngayon, nakatingin lang siya sa akin, ngunit sa kanyang mga mata, nababasa ko na ang kasunod na mangyayari. Pinagdikit ko ang dalawa kong kamay sa harapan niya, habang nakititig lamang sa kanya, at walang pag-aalinlangang sinabing... "Tie me now." Bahagyang napaawang ang kanyang bibig, tila nagulat sa sinabi ko. "A
Noong tuluyan na silang maglaho sa paningin ko. Ramdam ko na parang may dumagan na bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan silang unti-unting nawawala sa paningin ko. Nang hindi ko na sila matanaw, napabuntong-hininga ako at nagdesisyong bumalik sa cabin. Pagkapasok ko sa loob, isinara ko ang pinto at napasandal saglit dito. Tila nawala lahat ng lakas ko. Tumungo ako palapit sa kama. Mula sa pagkakatayo, halos matumba ako sa rito. Naupo ako roon, saka dahan-dahang isinampa ang aking mga paa at niyakap ang aking mga tuhod. Walang tunog sa buong silid, tanging mabibigat kong paghinga ang maririnig. At doon na ako bumigay. Bumagsak muli ang mga luha ko. Para silang malakas na buhos ng ulan na matagal nang pinipigil ng langit. Muling sumagi sa isipan ko ang lahat ng pinagdaanan naming apat, ang sakit ng bawat sugat na iniwan ng nakaraan, ang sakripisyong kinailangan naming gawin para sa pagmamahal, ang kasinungalingang pumuno sa pagitan namin, ang pagtatraydor na naglagay ng lamat sa t
Natigilan ako nang biglang sumunod si Feurene sa mag-ama, may dala siyang payong. Maalinsangan kasi ang panahon kahit walang araw. Ngunit bago pa siya tuluyang makalapit sa dalawa, dumako ang tingin niya sa akin. Napahinto siya. Nagtagpo ang mga mata namin. At sa sandaling iyon, napansin rin ako ni Marcus. Mula sa masayang tagpo ng isang pamilyang naglalaro sa dalampasigan, bigla na lang silang parehong nakatingin sa akin. Hindi ako nag-alinlangang lumapit. Tatlong metro na lang ang pagitan namin nang ngumiti ako. "Hi! How are you?" bati ko sa kanila, bago ko nilingon ang batang karga-karga ni Marcus. Napakaganda ng bata, kitang-kita ang pinaghalong katangian nina Marcus at Feurene. "How old is she?" tanong ko kay Marcus. "Two years old," sagot niya sa mahinahong tinig. Tumango ako bilang tugon. Muli kong ibinaling ang tingin kay Feurene, ngunit hindi siya makatingin sa akin. "Hindi mo ba na-miss ang pag-arte, Feurene?" tanong ko sa kanya. Noon ko lang siya nakitang lumingon,
Maging ang paghinga ko ay tila nahinto. Ang lalaking iyon… Nakita ko kung paano siya may ibinulong kay Mayor, at agad namang tumango si Mayor sa kanya. Ilang sandali lang ay dahan-dahang iniangat ng lalaki ang kanyang tingin at nagtama ang mga mata namin. Nanlaki ang mga mata ko. M-Marcus... He is alive! Kaagad siyang umiwas ng tingin. Kahit mahaba na ang kanyang buhok at may balbas pa siya, sigurado ako—si Marcus iyon. Habang hawak ko pa rin ang mikropono, nagpatuloy ako sa pagkanta. Hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya, hindi alintana ang bigat ng damdamin ko sa sandaling iyon. Pilit kong pinanatili ang kumpiyansa sa boses ko, hanggang sa natapos ko ang kanta. Nagpalakpakan ang mga tao, at kasama na siya sa mga pumalakpak. "Isa pa!" sigaw ng crowd, halatang gusto pa nilang marinig akong kumanta. Hindi ko sila binigo. Muli kong tinugtog ang electric guitar at sinimulan ang panibagong kanta. Sa buong pag-awit ko, naroon lamang siya sa likod ni Mayor, nakiki-jamming sa musika
**Snow's POV**"Miss Snow, smile ka naman diyan," request ni Salim. Siya ang photographer at videographer na kasama namin for documentation para sa aming community outreach dito sa Isla ng South View Pablo.Kakadaong lamang namin sa pantalan gamit ang isang superyacht na pagmamay-ari ng isa sa mga boss ng Sandstorm Management. Walang special treatment sa SM, talagang pinagamit lang nila sa amin ang yate para hindi na mahirapan ang team namin na makarating sa islang pupuntahan. Malayo pa naman ito sa mainland.Habang bumababa ang anchor ng yate, ramdam ko ang banayad na paggalaw ng tubig. Ang hangin ay preskong-presko, dala ang halimuyak ng dagat at sariwang hangin mula sa isla. Sa di-kalayuan, kitang-kita ang dalampasigan na may puting buhangin. Napapalibutan ang isla ng malalaking puno ng niyog at makukulay na bahay-kubo. Kahit nasa laot pa lang kami, rinig na ang masasayang tugtugin at hiyawan ng mga tao.Napilitan akong ngumiti habang kinukunan ako ng litrato ni Salim."Ayos na?" t
**Demetri's POV** "Oh? You're here?" Gulat na tanong ni Demetria nang madatnan niya ako sa loob ng penthouse habang nakaupo sa harap ng grand piano. Ang mapanuring tingin niya ay agad na sumipat sa akin, para bang nagtataka kung bakit narito pa ako ngayon. Napalingon ako sa kanya, saka sinipat ang itsura niya mula ulo hanggang paa. She looks absolutely breathtaking today, dressed in an elegant shimmering light blue gown that drapes gracefully over her figure. The soft, glistening fabric catches the light with every movement, perfectly complementing her fair complexion. "Saan ang punta mo?" tanong ko habang tinitingnan siya. "I was invited to High Society Brunch Gathering," sagot niya nang walang pag-aalinlangan, kasabay ng mahinang buntong-hininga. "Oh? That sounds like a wonderful gathering," sagot ko, bahagyang itinaas ang kilay habang pinagmamasdan siya. Napailing siya bago pinaikot ang mga mata, halatang hindi sang-ayon sa sinabi ko. "If I had a choice, I wouldn’t go," sag
At doon kami nagpatuloy, walang alinlangan, walang pahinga. Hindi siya tumigil hangga’t hindi ko pa nararating ang pangatlo kong órgasmo. Paulit-ulit niyang dinala ako sa rúrok ng sarap, at ako naman, walang nagawa kundi tanggapin ang bawat ulos niya na parang hindi ko na kakayanin pa, pero gusto ko pa rin. We did it until 3 AM. I was so freaking exhausted. Parang naubos ang lakas ko sa lahat ng posisyong ginawa namin. Halos lahat ng posisyon ay nakatayo kami. Nakakapagod talaga kapag palaging nakatayo, parang hindi ko na maramdaman ang mga binti ko. Ewan ko ba kung saan humuhugot ng lakas si Demetri. He is so damn good at standing positions. Marahan akong kumilos sa kama, pakiramdam ko ay parang binugbog ang buong katawan ko sa matinding pagod. Gusto ko siyang yakapin, kaya noong pagtagilid ko at kinapa ko siya, nagulat ako nang wala siya sa tabi ko. Kaagad kong iminulat ang mga mata, bahagyang nanlalabo pa sa antok, at napatingin ako sa puwesto niya sa kama. Wala siya. Tul
Ang mainit at matigas niyang pagkalalaki, naninigas sa ilalim ng kanyang sweatpants. I barely had time to react before my face brushed against it, feeling every inch of his throbbing length even through the fabric. My breath hitched, heart pounded wildly as the realization sank in, he was aroused, painfully hard, and it was all because of me. Ginamit ko ang aking mga kamay upang ilabas iyon mula sa suot niyang pants. Ramdam ko ang bigat at init nito sa palad ko, matigas, namimintig sa pananabik. I gave him a fellatio while he was busy ravishing mine with his mouth. His tongue worked relentlessly, sending waves of pleasure through me, habang ako naman ay pilit na inaangkin siya gamit ang aking bibig. It was such a wild position... an erotic standing 69. My body hung in the air, fully exposed, completely at his mercy. After feeling the warmth of my mouth, he started humping his hips against my face, pushing himself deeper with each thrust. Napakapit ako sa kanyang hita, pilit na