Chapter 3

Artemis POV

Nagising ako sa isang medieval period like room. All of the furnitures look so expensive. Malutong nga lang akong napamura nang maramdaman ang hapdi ng katawa ko. 

Ang aking kamay ay nakatali rin. Medyo tanga ang nagtali dahil mabilis ko lang ding naalis. I was wearing a white dress habang kitang-kita ang sugat sa aking katawan. 

I’m not sure if I’m still at the Maharlika Palais dahil tila iba ang disenyo ng room na ito. 

Napangiwi ako nang maramdaman kung gaano kasakit ang aking braso. Malutong pa akong napamura nang makitang mayroong tracker na nakasuot sa aking paa. Napikit na lang ako roon. Now, I’m sure I’m still on Zelo’s place. 

Napatingin ako sa pinto nang makita ang isang gwardiya. I’m sure he was one of PSG dahil may suot-suot siyang badge and that’s the President Security Group’s uniform. 

“You are awake. The president wants you to eat properly before he meets you tonight,” he said bago niya padabog na inilagay ang pagkain sa tabi ng kama. Hindi ko mapigilan ang mapangisi roon bago ko ito nilapitan. I gave him a high kick before I uppercut him. Isang segundo lang ay nasa paanan ko na siya. 

“You can’t just treat me like that just because I’m in a bed rest right now. Do you understand?” tanong ko at sinubukan pang kunin ang kaniyang phone. Hindi siya nakapalag sa akin habang nasa paanan ko pa rin siya. I dialed my brother burner’s phone after. 

“I’m still alive.” Bungad ko agad dahil sunod-sunod ang tanong niya. 

“Don’t worry about me. I’ll call you when I can.” Isang malutong na mura pa ang pinakawalan niya bago malalim na buntonghininga ang pinakawalan.

“You really need to stay alive, Umbrielle. Papatayin mo talaga ako sa nerbiyos,” galit na saad niya sa akin. 

“Tell my baby that I love her and I’ll see her soon,” sambit ko. 

“I will… She misses you so much,” sambit ni Ares. Mariin kong kinagat ang aking labi roon. I really need to get out of here alive. 

Mayamaya lang ay tumatakbo na ang ilang PSG dito sa loob at tinutukan ako ng baril kaya natatawa ko na lang na pinatay ang tawag at hinagis sa banda ng lalaking nakahiga sa sahig ang kaniyang cellphone. Inalis ko lang din ang paa ko sa kaniyang dibdib bago ako umupo sa gilid ng kama at sinimulang kainin ang pagkain sa lamesa.

The PSG looks annoyed with my action subalit dahil wala silang magawa’y iritado lang silang nagsa-alis sa loob. Ni hindi na nila ako tinali pa dahil kahit naman makatakas ako rito’y paniguradong mahahanap nila ako. Kung babalik ako sa Cebu na suot ito’y ipapahamak ko lang ang pamilya ko. 

Hindi naman siguro ako lalasunin ng mga ito dahil kung talagang gusto nila akong patayin, dapat ay ginawa na nila. I think they really need something from me. Lalo na’t hindi naman basta-bastang nagdedesisyon si Zelo base sa kaniyang emosiyon. 

I wonder what it is? Does he want to torture me because of what I did to his father? Or want to kill me on his own hands? 

Napakibit na lang ako ng balikat bago nagpatuloy sa pagkain. Tapat na tapat sa mukha ko ang CCTV kaya nakangisi kong tinaas ang middle finger ko. 

Well, I’m not really childish but thinking of getting watch makes me annoyed. I just look around while eating too. The place look so seclude. Walang bintana at kung ano. Ni wala ngang salamin sa loob. Ang magandang disenyo lang ay ang mga painting, chandelier at itong kama niya. Matapos akong kumain at naglakad ako patungo sa paintings para tignan kung mayroon bang nakatagong kung ano roon. Tumayo ako sa tapat ng CCTV bago ko sinira ‘yon.

I don’t really know when will they take me or what kaya balak sanang itago ang tinidor sa likod ng isang painting. Bago ko pa nga lang tuluyang magawa ay may pumasok nang PSG sa loob at galit akong sinugod. He was supposed to restrained me. Balak sanang igapos ang kamay ko subalit bago niya pa nagawa ay natusok ko na ang kamay niya. 

“I’ll behave, no need to touch me,” natatawa kong sambit. Sa galit niya’y hahawakan pa sana akong muli but I already put him to his place.

Mahapdi ang aking mga sugat subalit hindi naman ako ganoon kahina para mapataob ng isang tao. 

“What the fuck are you doing?” galit na tanong bi Zelo nang umaray ang lalaking part ng PSG matapos kong alisin ang kutsara sa kaniyang kamay. 

“Get him out of here and treat him.” Bakas sa tinig ni Zelo ang iritasiyon kaya isang ngisi ang pinakawalan ko sa ka kaniya. 

“Why? Regretting that you let me live, my dear ex?” nakangisi kong tanong sa kaniya. 

“I didn’t know that you still love me that much to let me breathe, Zelo.” I can’t help but be the only one annoyed about staying and getting locked up in a place like this. 

Matalim ang mga mata niya nang lumapit sa akin. 

“You just wake up but looks like you are already full of energy. Wala ka pang isang oras na gising pero dalawang tao na ang ipinadala mo sa hospital.” Bakas ang gigil sa kaniyang tinig kaya tumawa ako. 

“Looks like your boys lack with training. No wonder I almost slip,” ani ko. 

“You already slipped.” Madilim ang mukha niya nang lingunin ko siya. Mayamaya lang ay naupo siya sa gilid ng kama habang nakatingin pa rin sa akin na para bang minememorya niya ang bawat detalye sa akin. 

“Who the fuck did you call?” galit na tanong niya. 

“Your boss? What do you plan to do? Tell me who you are working to. I will fucking destroy them all,” aniya pa. His eyes were emotionless kaya agad na napakunot ang noo ko. So he thought I’m still working with Tigers. He probably thought that he’ll get information about them through my knowledge. 

“I’m not working to anyone. I only want my son back,” sambit ko rin na napakibit ng balikat sa kaniya. 

“Really? So are you the one who plan on the kidnapping while he was living in America? Are you really going to use your son for your own benefit? You monster.”