Chapter thirty-two

Medyo awkward ang unang minuto ng pagkikita namin ng tiyahin ni Bianca dahil nga maya't maya ay nakatitig ito sa akin.

Pero napakabait nito at malambing at madaldal rin panay lang ang kwento nito tungkol kay Bianca at sa buhay nila sa Italy.

Pero nakikita ko dito na hindi ito masaya, may lungkot pa rin ang mga mata nito at kahit nakangiti ito ay makikita mo na may kulang dito.

“Pasensya ka na kay tita.“ Bulong ni Bianca sa akin kaya napangiti lang ako at napatingin sa ginang.

“Ano ka ba okay lang, nakakatuwa nga eh kasi may kahawig pala ako.“ Sabi ko dito kaya natawa lang ito.

Ang dinner namin ay napuno ng tawanan at kwentuhan at masasabi ko na magaan ang gabing ito.

Nakapalagayan ko na talaga ng loob si Tita Selene.

Kwento nito ay may anak ito at twenty seven years old na ito at laging abala sa trabaho katulad ng ama nito.

“What about you hija?“ Tanong naman nito kaya natigilan ako at napatingin dito.

“Oh, anim po kaming magkakapatid maliliit pa po sila at ako po ang panganay, at ka