The Revolution Of The Demon God: Emperor's journey

ราชวงศ์ฉู่โยว เมืองหลวง

เกี้ยวเจ้าสาวสองหลังหยุดเรียงกันหน้าประตูจวนหลินโหว ตามมาด้วยเสียงประทัดฆ้องกลอง ครึกครื้นมากเป็นพิเศษ

แขกเหรื่อมาร่วมงานเห็นภาพนี้แล้วก็ตกตะลึง “เหตุใดมีเกี้ยวเจ้าสาวสองหลังกันเล่า?”

“แม่นางห้าสกุลซ่ง—ซ่งรั่วเจิน รอหลินโหวมานานสองปี ดูแลงานทั้งจวนโหวแทนเขา บัดนี้หลินโหวคว้าชัยชนะกลับมา ตบแต่งแม่นางซ่งก็คือเรื่องดีของเมืองหลวง แต่เกี้ยวเจ้าสาวเข้าประตูพร้อมกัน มิใช่ว่ายังแต่งกับคนอื่นด้วยหรือ?”

“คุณหนู ตอนนี้จะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”

ซ่งรั่วเจินรู้สึกเพียงเสียงดังเอะอะอยู่ข้างหูพักหนึ่ง ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ลืมตาทั้งสองข้างก็มองเห็นชุดแต่งงานสีแดงเข้ม?

เกิดเหตุอันใดขึ้น?

ชุดแต่งงานซิ่วเหอและเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงเข้ม นี่มิใช่ขบวนแต่งงานหรอกหรือ?

“ท่านโหวทำเกินไปแล้ว ก่อนนี้เขาออกรบอยู่ภายนอก หากมิได้ท่านดูแลฮูหยินผู้เฒ่า ไฉนเลยเขาจะสามารถออกรบอย่างสบายใจได้? บัดนี้กลับมาอย่างยากลำบาก เขาถึงขั้นตบแต่งฉินซวงซวงเป็นภรรยาหลวงลำดับเดียวกันในวันแต่งงาน ไม่บอกกล่าวแม้คำเดียว เห็นได้ชัดว่ากำลังรังแกคุณหนู!”

เฉินเซียงยิ่งพูดยิ่งโมโห บัดนี้เกี้ยวเจ้าสาวทั้งสองหลังหยุดอยู่หน้าประตูจวนโหว มีสายตาจับจ้องมากเพียงนี้ พวกเขาเข้าไปก็ไม่ใช่ ถอยหลังก็ไม่ใช่

ท่านโหว? ฉินซวงซวง? ภรรยาหลวงลำดับเดียวกัน?

ซ่งรั่วเจินได้ยินชื่อคุ้นเคยเหล่านั้นรวมถึงฉากเบื้องหน้าแล้ว ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่านางที่เป็นเลิศทั้งแพทย์และพิษ เจ้าสำนักวิชาเต๋าทะลุมิติเข้ามาในนิยายแล้ว!

ทะลุมิติเข้ามาในนิยายกลับชาติมาเกิดสุดฟินที่ได้อ่านเมื่อหลายวันก่อนชื่อว่า ‘เกิดใหม่ครานี้กลายเป็นภรรยาสุดโปรดของท่านโหว’ บังเอิญเหมือนกับอดีตภรรยาที่ด่วนจากไปของพระเอกเหมือนนางทุกกระเบียดนิ้ว!

เพราะชื่อนี้ นางจึงตั้งใจอ่านมากเป็นพิเศษหลายรอบ คิดเพียงอดีตภรรยาด่วนจากไปคนนี้ช่างอาภัพนัก ลงทุนลงแรงมานานหลายปีเพื่อเย็บชุดเจ้าสาวให้คนอื่นได้ประโยชน์ไปเสียอย่างนั้น

พระเอกหลินจือเยว่มีคนรักในดวงใจที่มิอาจครองคู่ดุจแสงขาวของจันทรานามว่าฉินซวงซวง แต่ชาติก่อนฉินซวงซวงตามืดบอด ปล่อยคนที่รักนางด้วยใจจริงอย่างท่านโหว ไปไล่ตามองค์ชายสามผู้สูงศักดิ์อย่างฉู่จวินถิง จนกระทั่งต่อมาตระกูลตกอับ หลินจือเยว่กลับไม่ทอดทิ้งไม่หนีจาก ทั้งสองจึงได้อยู่ด้วยกัน

เกิดใหม่ชาตินี้ ฉินซวงซวงตัดสินใจเลิกเดินทางอ้อม ตบแต่งกับหลินจือเยว่ตั้งแต่เริ่มต้น ชาตินี้อยู่ร่วมกับเขาดีๆ

เดิมทีเนื้อหานี้ก็ไม่มีอันใดไม่เหมาะสม แต่อดีตภรรยาที่ด่วนจากไปทะลุมิติมา นั่นก็แตกต่างออกไปแล้ว

หลังหลินจือเยว่ถูกฉินซวงซวงปฏิเสธ เสียใจสิ้นหวังขอขันอาสาไปออกรบที่ชายแดน ทิ้งซ่งรั่วเจินที่หมั้นหมายไว้แล้วอยู่ที่บ้านช่วยดูแลมารดาเฒ่า

ซ่งรั่วเจินหนักเอาเบาสู้ตามหาหมอมีชื่อเสียงมารักษาฮูหยินผู้เฒ่าตลอดสองปี เห็นว่าจวนโหวตกอับ ก็ใช้ทรัพย์สินส่วนตนชดเชยเข้าไป เฝ้ารอหลินจือเยว่กลับมา

เดิมทีคิดว่าสมดั่งปรารถนาแล้ว ทว่ารอจนถึงวันแต่งงานอันน่าอับอาย นางก็บังเอิญทะลุมิติมาในตอนนี้พอดี!

“ชายหลายใจ ใจหนึ่งก็ต้องการอยู่ร่วมกับหญิงในดวงใจ อีกใจหนึ่งก็มิอาจหักใจในเงินทองของข้า?”

ซ่งรั่วเจินเผยสีหน้ารังเกียจ นางยังไม่ทันทำอันใด ก็ได้ยินเสียงสาวใช้อีกคน

“คุณหนูต้องคิดให้ตกนะเจ้าคะ ชายใดจะรักษาตัวใช้ชีวิตกับฮูหยินเพียงคนเดียวกันเล่า? เกี้ยวล้วนหยุดหน้าประตูจวนโหวแล้ว หากเอาแต่ใจตอนนี้ โวยวายเอิกเกริกขึ้นมาก็จัดการไม่ง่ายแล้ว!”

“เพ่ยหลาน ไยเจ้าพูดเช่นนี้? แม้ภายภาคหน้าท่านโหวต้องการแต่งอนุ นั่นก็คืออนุ ไฉนเลยจะแต่งเข้ามาเป็นภรรยาหลวงลำดับเดียวกันได้ หากเล่าลือออกไปแล้วคุณหนูของพวกเราจะกลายเป็นอะไร?” เฉินเซียงพูดอย่างกรุ่นโกรธ

สายตาทอประกายของหลินจือเยว่มองคนรักของตนฉินซวงซวงในชุดแดงเข้มลงจากเกี้ยวเจ้าสาวโดยมีแม่สื่อช่วยประคอง เดินนวยนาดเข้ามาทางเขา ใบหน้าหล่อเหลาเผยความหวังและความสุขออกมาอย่างหาได้ยาก

เดิมทีคิดว่าชาตินี้ไม่อาจอยู่ร่วมกับฉินซวงซวงได้อีกแล้ว คิดไม่ถึงว่าหลังกลับมาจะมีเรื่องตกตะลึงระคนดีใจเช่นนี้!

ในที่สุดเขาก็ได้ตบแต่งกับคนรักของตน!

“ซวงซวง”

สายตาเร่าร้อนของหลินจือเยว่ใกล้หลอมละลายฉินซวงซวงแล้ว

“ท่านโหว” สุ้มเสียงฉินซวงซวงนุ่มนวล ทั้งยังมีความสนิมสนม แม้ถูกผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวบังไว้แต่ก็สามารถสัมผัสถึงความสุขได้

ขณะหลินจือเยว่เตรียมอุ้มฉินซวงซวงเข้าจวนโหว เสียงเอ่ยเตือนของผู้ติดตามก็ดังขึ้น “ท่านโหว แม่นางซ่งยังไม่ลงจากเกี้ยวขอรับ”

เมื่อได้ยิน หลินจือเยว่ถึงดึงสติกลับมาได้ สายตาทอดมองเกี้ยวอีกฝั่งหนึ่ง ขมวดคิ้วแน่น

“คุณหนูของเจ้าเป็นอันใด? หรือว่ายังต้องการให้ข้าไปเชิญนางลงจากเกี้ยว?”

“ท่านโหว คุณหนูของข้าและท่านหมั้นหมายกันไว้ก่อนแต่แรก ก่อนนี้ท่านไม่เคยพูดว่าจะตบแต่งภรรยาหลวงลำดับเดียวกัน วันนี้เกี้ยวสองหลังผ่านเข้าประตูพร้อมกัน ท่านจะให้คุณหนูของข้าไปอยู่ที่ใด?”

เฉินเซียงถามไล่เรียง คุณหนูของตนอ่อนโยนมีเมตตา จัดการดูแลเรือนได้เป็นอย่างดี รอการกลับมาของท่านโหวนานถึงสองปี ผ่านช่วงเวลาเบ่งบานมาจนถึงตอนนี้!

บัดนี้ท่านโหวกลับมาแล้วถึงขั้นทำร้ายคุณหนูเพียงนี้ จะให้นางทนอย่างไรไหว?

สีหน้าหลินจือเยว่บึ้งตึง “รั่วเจิน เจ้าอบรมบ่าวรับใช้เช่นนี้หรือ? ไม่รู้กฎระเบียบแม้แต่น้อย!”

“ใครไม่รู้กฎระเบียบกันแน่?” ซ่งรั่วเจินเปิดผ้าเดินลงไป “หลินจือเยว่ ท่านรังแกข้าก่อน ต่อมาก็หมิ่นแคลนข้าอีก บัดนี้ยังมีหน้ามาอบรมสาวใช้ของข้า ท่านกล้าดีอย่างไร?”

“รั่วเจิน วันนี้แขกเหรื่อมากมายเพียงนี้ เจ้าอย่าเลอะเลือนเป็นอันขาด!” หลินจือเยว่กล่าวเตือนเสียงแหบเบา “ซวงซวงคือภรรยาหลวงลำดับเดียวกัน หลังแต่งเข้ามาแล้วขอเพียงเจ้ายินดีอยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง ข้าไม่มีวันทำไม่ดีต่อเจ้า”

“ไม่จำเป็นแล้ว”

ซ่งรั่วเจินยกผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวขึ้น ช้อนตามองชายที่เจ้าของร่างเดิมมอบทุกอย่างให้ สายตาสะท้อนไอเย็น

“งานแต่งวันนี้ ก็ให้จบลงเช่นนี้เถอะ!”

เสียงเยียบเย็นใสกังวานของฝ่ายหญิงดังขึ้น คล้ายน้ำพุเย็นสายหนึ่งท่ามกลางบรรยากาศอึกทึกครึกครื้น ทำให้ทุกคนเงียบลง

“เจ้าพูดอะไร?” หลินจือเยว่จับข้อมือซ่งรั่วเจิน สายตาเย็นชาปานน้ำค้างแข็ง “ในสถานการณ์เช่นนี้ เจ้าต้องเอาแต่ใจให้ได้ ต้องโวยวายให้ทุกคนหลีกทางให้ จึงจะทำให้เจ้าดีใจกระนั้นหรือ?”

ซังรั่วเจินมีจิตปฏิพัทธ์ต่อเขา เขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนแล้ว

หากถอนหมั้น ชื่อเสียงซ่งรั่วเจินต้องเสียหาย ยังไม่ต้องพูดว่าเขาทำให้ซ่งรั่วเจินเสียเวลาไปสองปี นางผ่านช่วงวัยอันดีในการแต่งงานไปตั้งแต่แรกแล้ว

คนทั้งเมืองหลวงล้วนรู้ว่าภายในใจนางมีเพียงเขา หากถอนหมั้น ยังมีใครต้องการแต่งกับนางอีกเล่า?

นี่ก็คือสาเหตุที่เขาไม่บอกกล่าวและรับภรรยาหลวงลำดับเดียวกันโดยตรง เขาไม่อยากทำให้ซวงซวงเสียใจ มิหนำซ้ำยังมั่นใจว่าซ่งรั่วเจินทำได้เพียงยอมกล้ำกลืนฝืนตกลง

ทว่า สถานการณ์คล้ายอยู่เหนือความคาดหมายของเขาอยู่บ้าง?

“หลินจือเยว่ ท่านมีศักดิ์ศรีสักหน่อยได้หรือไม่?”

ซ่งรั่วเจินสะบัดมือฝ่ายชายออก ใบหน้างดงามโดดเด่นเปี่ยมความรังเกียจ

“สองปีก่อนหลังพวกเราหมั้นหมายแล้ว ยังไม่ทันแต่งงานท่านก็ไปออกรบ ก่อนจากไปยังพูดว่าไม่อยากทำให้ข้าเสียใจ ดังนั้นต้องการตบแต่งข้าอย่างผ่าเผยหลังทำความดีความชอบคว้าชัยชนะกลับมาได้ มิหนำซ้ำยังมอบจวนโหวอันยุ่งเหยิงวุ่นวายและฮูหยินผู้เฒ่าให้ข้าดูแล”

“ข้าเห็นแก่สัญญาหมั้นหมายจึงดูแลฮูหยินผู้เฒ่า ตามหาหมอที่มีชื่อเสียง ใช้ยาล้ำค่าหายากไม่รู้กี่มากน้อยรักษาชีวิตฮูหยินผู้เฒ่าไว้ ยังไม่ต้องพูดว่าก่อนท่านออกจากจวนโหวก็นำเงินทั้งหมดติดตัวไปด้วย”

“แม้แต่ตอนที่อยู่ชายแดนสองปีนี้ ยังเขียนจดหมายมาขอเงินจากข้าเป็นครั้งคราว ข้าใช้ทรัพย์สมบัติตนเองชดเชยให้ท่าน คิดว่าท่านกลับมาแล้วจะต้องปฏิบัติต่อข้าอย่างดีเป็นแน่”

“ผลปรากฏว่า...ตบแต่งภรรยาหลวงลำดับเดียวกันในวันแต่งงาน ใช้เงินข้าสู่ขอหญิงอื่นเข้าบ้าน นี่คือการที่ท่านปฏิบัติต่อข้าอย่างดีกระนั้นหรือ?”

“หลินจือเยว่ ท่านยังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือไม่?”