Matapos kong sabihin ang mga salitang 'yon ay saka na ako bumaba ng stage at marami na ang sumunod sa akin dahil marami-rami rin ang sumali sa kompetisyon na ito. Marami rin ang nakapagbigay ng speeches at nagulat ako dahil may kalaban pala akong 16 years old lang din. Nakausap ko naman siya at sabi niyang gusto niyang sumubok ng ibang bagay, pero sa edad niyang 'yon ay talaga nga namang lumalaban na siya. Kaya hindi ko maiwasan na ma-amazed sa kanya. Ganyan din ako no'ng edad ko na 'yan, kaya napapangiti ako roon.
Marami ring iba pa akong nakausap, ibang participants at ang iba ay nakipag-picture pa sa akin, dahil kaya rin daw sila sumali rito ay dahil narito ako at lalaban din dito. Hindi ko maiwasang mapangiti dahil may tumitingala na pala sa akin. Kilala na rin ako ng ibang tao, dahil napo-post din ang mga pictures ko sa social medias dahil nananalo ako. Nakipag-usap pa ako sa mga kasamahan ko at
Marami ang kumukuha ng litrato at patuloy ang pang-congratulate sa akin ng mga taong makakasalubong ko. Gustong-gusto ko na ring puntahan ang mga kapatid ko at kay Nezoi upang mag-celebrate na rin kami. Parang sa kompetisyon na ito ay parang mas nanalo ako dahil nakita ng mga kapatid ko ang pagkapanalo ng Ate nila. "Congratulations once more! I would like also to congratulate those who participated, this event wouldn't be possible without all of you. So, Congratulations too!" Pumalakpak ang lahat at nagsigawan muli. Nasa stage pa rin kaming tatlo na mga nanalo at patuloy pa rin ang pagkuha ng litrato sa amin. Umakyat din ang mga judges at nakipagkamay ang mga ito sa amin at nag-congratulate rin sa amin. Tuloy-tuloy ang pasasalamat namin at nang matapos ay saka naman kaming tatlo ay nagyakapan. "Congrats sa ating tatlo! We real
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman at kung ano na ang gagawin ko ngayon. Dahil alam ko na titigil na rin si Nezoi sa akin, at may posibilidad na hindi na talaga siya lalapit sa amin. Binatukan ko ang sarili ko. "Malamang, hindi na lalapit 'yon. Tinanong niya pa nga 'di ba? Kung nasa payapa ba ako kung malayo siya?" kausap ko sa sarili ko habang nakatingin dito sa salamin ng banyo. Matapos kasi ng pangyayaring 'yon ay biglang nagising ang diwa ko at matagal-tagal din ako nag-isip sa sala. Nasaktan din ako sa nangyari kaya nahirapan din akong gumalaw kanina. Para akong nawalan ng lakas doon. Ngayon naman ay narito na ako sa banyo at naghihilamos. Iyong akala kong magiging masaya ang mangyayari dahil nanalo ako pero ngayon ay bumaliktad na. Hindi ko rin inaasahan ang mga sinabi kong 'yon. Oo, inisip ko naman ang sasabi
Naging mabagal sa akin ang oras ngayong araw. Kanina pa ako tingin nang tingin sa telepono ko upang makita ang oras. Gusto ko na ring matapos ang klase na ito, dahil pupuntahan na namin ang paborito naming Professor na wala na. Mahirap 'man tanggapin ay kailangan at dapat tanggapin. Nang sa wakas ay natapos na ang Prof namin ngayon sa discussion niya ay agad akog nag-ayos ng mga gamit ko, at saka naririnig ko na rin ang mga kaklase ko sa mga idadala naming pagkain. Mayroon kaming meeting ng Org. ko pero sinabi ko naman na hindi ako makakasama dahil may pupuntahan ako. Iyong iba sa kanila ay kilala si Professor Anakelly kaya balak nilang pumunta sa ibang araw. Iyong iba naman ay hindi talaga kilala o hindi naabutan si Ms. Anakelly pero sinabihan naman din kaming condolence at kung anu-ano pa. Nag-ambagan kaming magkakaklase para naman kahit papaano ay mayroon kamin
Pagkatapos ng klase namin ay ito ako ngayon naglalakad papunta sa office ng Professor namin na 'yon. Marami ang mga tao na dumadaan at nabawasan ang kaba ko dahil doon, kahit papaano ay may naririnig akong ingay. Sinubukan ko ang sarili ko na huwag kabahan at sinabi ko rin sa sarili ko na hindi naman nangangagat 'yong Professor namin na 'yon. Tumitingin lang ako sa ganda ng kapaligiran dito at hindi ako makapaniwala na pumasa ako sa prestihiyosong paaralan na ito. Wala akong binabayaran dito, mayroon pero hindi na 'yon sa pang-tuition fee na. Nang nasa harap na ako ng pinto ng office ni Ma'am Anakelly ay saka ako kumatok doon. "Come in," sabi nito mula sa loob. Pumasok na rin ako sa loob at saka nang makita siya ay nag-bowed agad ako sa kanya upang bigyan ng respeto. Wala naman itong binigay na mukha sa akin at inilahad niya ang kamay niya sa upuan, sinasabi niyan
Nilabas ko ang gusto kong sabihin sa kambal at taitim lang naman silang nakikinig sa akin. Sinabi ko rin ang mga nakuha kong aral mula sa Professor ko na 'yon sa kanila, at ramdam ko rin na daldalhin din nila ang mga aral na 'yon, na naka-instill na sa mga utak nila. May kuwento rin ang kambal tungkol sa nangyari sa kanila ngayong araw at tuwang-tuwa naman ako dahil pareho silang naging magaling sa school ngayon. Tinanong ko rin 'yong inutos sa kanila ng mga Teachers nila, at sinabi nila sa akin tungkol doon. Pinagsabihan ko rin naman sila na sa susunod ay tumulong lang sila nang tumulong at huwag umasang may kapalit silang matatanggap. Tumango sila roon at nakahinga ako sa pag-iintindi nila sa akin. Matapos naming kumain ay inutusan ko na sila na magsipilyo at kung anu-ano pa. Sabi nila na tapos na raw ang assignments nila kanina, dahil tumagal nga raw ang sundo ko sa kanila. Sa school na raw nila 'y
"Laban na tayo riyan! Kahit anong topic pa 'yan, panigurado kayang-kaya na ni Themis! Ayan pa? Alam niyong Queen of debate 'yan!" compliment ni Stamim at saka naman nagsitanguan ang mga ito. "Oo nga! Ayan pa? Papatalo? Wala ka talagang magagawa but to bow down!" sabi naman ni Dorothy. Nakakataba naman ng puso 'yong mga sinasabi nila tungkol sa akin. Ngumiti naman ako nang lubos sa kanila dahil sa mga words of affirmation nila sa akin. "Oo, wala sa vocabulary niya ang matalo. At saka panigurado rin na lampaso 'yang mga kalaban natin na 'yan, kasama niyo ba naman ang ganda ko?! Sigurado! Baka matigilan pa sila dahil sa kagandahang taglay ko." Nag-flip hair si Constraire sa sinabi niyang 'yon at napahagikgik naman kaming tatlo. "Baka matakot ang mga kalaban sa iyo Themis, dahil sa ipapakitang mukha na 'yan ni Constraire," pang-aa
"Oh, Veni pabilisan ubusin 'yong chicken na 'yon oh," sabi ni Vici sa kakambal niya at tinuro nito ang apat na chicken na natitira pa para sa kanila, agad nag-game si Veni. Hinanda na nila ang kakainin nila at talagang itutuloy nila ang paunahan. Gusto ko 'man silang pagsabihan pero ayaw ko naman sirain ang magandang mood dito kaya hinayaan ko na muna sila roon. "Dahan-dahan pa rin ah," sabi ko sa mahinahon na salita at nagsitanguan naman ang kambal. Hinayaan ko na muna sila roon at ginawa naman nila ang sinabi ko na dahan-dahanin lang ang kumain. Nakipag-usap na muna ako sa mga kaibigan ko at ang daming chismis sa akin ng mga ito. Natatawa na lang ako sa mga kinukuwento nila dahil lahat ng 'yon ay detelyado, at mayroon pa silang actions na ginagawa kaya tawang-tawa talaga kaming apat. Lahat! Wala kaming pinapalagpasan na kuwento. Aling Marites talaga kaming
"Hindi na lang kayo sa estado ng buhay na ganito at ganyan. Mayroon na kayong obligasyon sa buhay, at hindi niyo kailangan na divorce-divorce na 'yan, dahil paano ang mga maapektuhan sa mga ito? Paano 'yong mga taong nakapaligid sa inyo? Iyong pamilyang gustong-gusto mo? At lalong-lalo na 'yong mga anak niyo? Hahayaan niyo na lang dahil gusto niyo pa rin ituloy 'yang Divorce na 'yan in The Philippines?" mahabang salaysay ng kabilang kampo at agad kong inangat ang mikropono ko sa bibig ko at nagsalita. "Syempre may batas tayo patungkol sa topic na 'yan. Alam mo? Lumalayo ka kasi masyado, ang tinatanong ko kanina na ayos lang ba sa iyo na maging nasa isang relasyon ka ng isang toxic, immatured, at hindi na gumagana pang relasyon?" mataray kong tanong at saglit na tumigil at muling nagsalita. "Hindi ba hindi naman na? Kaya bakit mo pa ipagpipilitan ang sarili mo sa g