In a snap, I did everything in the court defending someone who is actually innocent. After a long discussion and argument, and to everything I said to the Judge, I smiled. I face the crowd with confidence and I gave them my sweetest smile and turned my back.
"It is I Attorney Themis Lex Pravitel, and I rest my case."
Lumipas muli ang buwan at umabot na ito sa taon, sobrang naging busy talaga kami ni Nezoi. Matapos ang event ni Tito ay mas naging motivated akong magpatuloy, at talaga nga namang oo nakakapagod, pero tuloy lang sa buhay. Para sa pangarap, sa gusto natin maging, para sa sarili, at lalo na para sa kinabukasan.
Kaya rin naman pala naging espesyal iyong event na iyon, dahil si Nezoi ay tinanong ako kung puwede ko na ba siyang maging official boyfriend. Tinatanong pa ba 'yon? Nag-oo naman ako kaagad. Natawa p
Last chapter, everyone! Thank you so much for reaching this far. It's not over yet! May Epilogue pa! See you there! <3
"Hi! My name is Themis." Napakamot naman ako sa ulo ko dahil sino ba ito? Kakauwi lang ni Dorothy mula sa school at may mga kaibigan kaagad siyang dala-dala rito, at ngayong mayroong nagpapakilala sa aking kaklase niya. But I have to be nice, she's our visitor after all. "Hey, Themis. I am Nezoi," I simply introduced myself, trying so hard not to get sarcastic. "Nezoi... nice name, but it would be nicer if I call you to mine?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, ang tapang niya ah. Kakakilala lang namin ganito na siya? Ang bata niya pa. "Char! Babanat lang eh!" Tumawa naman siya dahil sa itsura kong hindi makapaniwala sa inaasta niya. "Landi mo," tanging nasabi ko at saka umalis sa harapan niya. Tumawa naman siya nang malakas habang papaalis ako, weird. Bakit kasi ganoon siya? Lumipa
Oo, aaminin ko naman, eh. Ang bob*, na ang t*nga ko, na wala akong puso, lahat-lahat na. Ngayon ko lang na-realized ang lahat sa akin. Ang dami kong nagawang mali, ang dami kong nagawang hindi maganda, at nasaktan ko pa ang babaeng alam ko namang mahal na mahal ko. Pero natakot lang din kasi ako.Natakot ako baka iwan niya lang din naman ako at masyado pa kaming bata, masyadong pang maaga para sa aming dalawa. Hindi pa namin ito oras, kaya ginawa ko ang mga bagay na sobra-sobra na pala. Hindi ko 'man lang napansin. Napahilamos ako ng mukha ko.Ang bob* ko sobra!Wala na dapat pang kahit anong excuse na ginawa ko sa kanya. Niloko ko siya. The blame is on me. Now I should accept my fate. Iyong taong nariyan 'yong panahon na kailangan ko ng kakampi ay wala na, 'yong taong naniniwala sa akin kahit na sa tingin ko ay hindi ko na kaya, at 'yong
"It's fine, you don't have to worry about it. Go chase your dream," I sincerely said to her. Wala na sa isip ko na maglabas ako ng pera ko sa kanya at siguradung-sigurado na rin naman na ako sa kanya. Palagi akong suportado sa kahit na saan siya. Kahit saan pa iyan, basta magiging masaya siya kahit saan dahil doon din ako. A year passed and I became super busy. Wala na rin akong masyadong oras para kay Themis, nag-aalala na rin ako minsan. Pero alam ko naman na hindi ganoon kababaw ang relasyon namin, we're both busy into our dreams. It was my clerkship and I'm in my psychiatric, medyo nakakatakot pero may mga kasama naman ako. "What do you think is our patient problem? and the outcome of the test?" tanong ng Senior namin, natapos naming kausapin ang isang pasyente. "It is not Schizophrenia at all, then the exam results that i
I did everything I have to do in the operating room, saving a patient from a family someone who has a severe situation. After a long operation, we have successfully saved him. I get out of the room and I talked to the family and I smiled at them as I say that we saved their father. They lend their gratitude and I just smiled at them, they are now at once, home. So am I. I went to my office and I get all of my things, after that, I went to the front desk because I'm about to go home. "I am Surgeon Emperor Nezoi Palmadez, and I'm on leave." Lumipas ang mga buwan, naging sobrang busy na rin namin ni Themis. Hinahanda na namin ang magiging kasal namin. Sinigurado naming pareho na maging engrande ito, dahil sa napakaraming nangyari sa buhay at pagmamahalan naming dalawa. Alam namin na deserved namin ito. &nbs
Profession series #2 #1 The Soar of Rocket Ship (ONGOING) #2 The Scale of Life and Death Trigger warning: this story contains death and self-harm. Please be advised. PRONUNCIATION Themis Lex Pravitel te-mis lex pra-by-tel Emperor Nezoi Palmadez em-pe-ror ne-sow-why pal-ma-des --- Lumabas muna kami ng court dahil nagtawag ang Judge namin ng recess at balik daw kami after 15 minutes. Nagbasa lang ako ng kaso ng iba ko pang kliyente at iyong kasamahan ko naman ay nag-C.R. muna. Ito na ang huling hearing at dito na rin made-determine
"Gaga ka! Nasaan ka na?! Kanina pa ako rito, sabay ikaw nasa apartment mo pa lang? Dalian mo! Kanina ka pa on the way nang on the way, bilisan mo!" bungad sa akin ni Constraire pagkasagot na pagkasagot ko pa lang sa tawag niya."Ito na nga, papunta na rin ako talaga.""Dalian mo! Ang haba na ng pila rito!" Napairap ako roon at muling inayos ang bag ko."Oo na, sandali! Palabas na ako ng apartment ko!" Lumabas ako ng apartment ko at naglakad-lakad upang makapunta sa terminal ng mga tricycle."Oh, ayan! Very good! Hihintayin na lang kita rito! Bye!" Tinignan ko ang telepono ko at tuluyan na nga ito binaba ni Constraire. Nang na roon na ako ay agad akong binatukan ni Constraire at gano'n din ang ginawa ko."Kanina pa ako rito, gaga ka!" Sinabunutan pa ako nang pabiro nito.
Nakatingin lang siya sa aking mukha nang seryoso at parang ine-examine niya ako. Wala akong lakas upang alisin ko ang tingin ko sa kanya. Nananatili lang kaming magkatinging dalawa, mata sa mata. Walang kumukurap sa amin, hanggang sa ako na ang unang sumuko at umiba ako ng tingin.Tumingin ako sa mga nakalagay sa akin, naka-dextrose ako at iba na rin ang aking suot. Napatingin ako sa gilid at mukhang narito na naman ako sa silid na ayaw na ayaw ko."Anong ginagawa ng isang cheater dito?" I asked out of nowhere while avoiding his gaze. Hindi siya sumagot at kitang-kita ko sa peripheral vision ko na seryoso itong nakatingin sa akin."Ah, cheater na nga... snobber pa! Daming quality ha, gifted." Pumalakpak pa ako at ngumiti nang peke. Napipikon talaga ako rito sa lalaking 'to. Ito naman ay ngumiti lang nang nakakaloko! Itong lalaking i
Nag-stay pa ako sa hospital ng ilang araw at umabot iyon ng tatlong araw. Magsisimula na ulit ang semester namin kaya kailangan ko na ring bumili ng mga libro at kung anu-ano pang kailangan para sa shcool. Next after week pa naman iyon, kaya may oras pa ako para maghanda at may oras pa ako para sa hospital na ito. Kahit na ayaw ko sa mga hospitals, dahil narito naglalaban ang buhay at kamatayan at iyong amoy ng hospital at mga ilaw ng mga ito ay nakakatakot. Saka narito pa talaga ako sa hospital na kung saan dito ang med students ng school na pinapasukan ni Nezoi.