Kismet

>i<

Kumakabog ang dibdib ko habang hinihintay ang kasamahan ko na kanina pa nakikipag usap sa receptionist ng hotel na pinuntahan namin. Kanina pa ako palingap-lingap sa lugar. Maganda ang lugar. Makintab ang sahig na halos pwede na akong manalamin, napapalamutian naman ng mangilan ngilang paintings ang dingding, at ang kulay gintong chandelier sa gitna ang siyang nagbibigay liwanag sa lugar. Hindi ako madalas magpunta sa ganitong lugar. Probinsyana kase ako at lalong hindi ako mayaman para magcheck in sa mga luxurious at expensive hotels na tulad nito. Nakakailang tuloy ang paminsan minsang pagtingin ng ibang mga guest doon. 

Napakaganda ng lugar ang problema lang ay hindi ko maappreciate iyon dahil sa kaba ko. May iba kasi akong pakiramdam sa pag-aaya ng kasama ko dito. 

Kaibigan ko si Jake simula pa high school kaya pati mga best friends ko, naging kaibigan na din nya. Kaso, ang eksena, nagkagusto siya sakin. Hindi ako nagmamaganda, ilang beses nya lang ipinagtapat kaya ang ending, binasted ko. Kaibigan ko sya ee, kabarkada, at iyon lang ang ma-io-offer ko sa kanya. Pero ininsist pa din nya yung nararamdaman nya kaya lalong nagkalamat ang friendship namin. Pagkalipas naman ng taon, naging in touch parin sya sa aming magbabarkada kaya kahit awkward pinakikisamahan ko pa din. Naging magkaibigan naman kami after all. 

Pero nitong nakakaraan parang may kakaiba sa kanya. Lagi na lang niyang bini-bring up yung issue sa pagitan namin tuwing magkakausap kami tapos iba pa ikinikilos niya. Inakala ko pa naman na okay na siya, na nakamove on na, hindi pa pala. Kaya ayun, iniwasan ko ulit. At kung bakit kasama ko siya ngayon ay dahil kinuntsaba niya ang mga best friends ko para sumama akong lumuwas ng Manila. 

Mga best friends, kasi apat kami. Nabuo yung grupo namin since high school. Magkakaklase kami tapos nag-click kaya ayun best friends na. And as they all say, the rest was history. Ang hindi ko malaman ay kung bakit pinaubaya nila ako kay Jake ngayon. 

Kung bakit ngayon pa sila nawala kung kailan hindi maganda ang feeling ko sa mga mangyayari. Nagkayayaan kasi na mag-bonding ngayong araw, dahil tutal ay linggo kaya mga walang pasok sa trabaho. Matagal na kaming graduate ng highschool, actually 5 years na, pero kahit ganun na katagal, napapanatili pa din namin ang tatag ng samahan namin dahil sa mga ganitong bonding. 

Busy man sa kanya kanyang trabaho, gumagawa pa din kami ng time para sa isa't isa. Daig pa namin ang mag-asawa. Yun nga lang, sa ganyang usapan, lugi ako. Paano kasi, ako nalang ang walang boyfriend at yun din ang dahilan kung bakit hindi pa din ako tinatantanan ni Jake. Palagay ko, titigil lang ito pag nag-asawa na ako. Hindi na yata persistent na matatawag yun ee, obsession. Para kasing hindi na siya makaintindi tapos puro gusto nya lang iniintindi niya, pano naman ako ee hindi ko naman sya mahal? Hustisya naman. 

Anyway, kung alam ko lang na makakasama siya kanina, hindi na sana ako sumama. Pinagpipilitan kasi ng mga kaibigan ko na bigyan ko daw ng chance, ee paano ako magbibigay kung wala akong maibibigay? Para na siya kasing madman. Minsan nga natatakot na ako sa kanya ee baka kung ano maisip, sunggaban nalang ako. Lalo tuloy akong kinilabutan sa naisip.

 Papadilim na sa labas at hindi ko pa kabisado ang Manila di tulad ng kasama ko na balik-balik dto. Paano ako uuwi? Ni hindi ko nga malaman kung saang parte na ng maynila ito kasi pagkatapos niya akong hiramin sa mga kaibigan ko ay sinakay niya ako sa hiniram daw niyang sasakyan ng tito nya. Ang mga lukaret kong mga kaibigan naman, pinabayaan ako dito. Hindi pa naman kalakihan ang dala kong pera kung iiwanan ko nalang sya. Pambihira, bakit ba ako nasuot sa ganito. Ah bahala na. Basta pag nakakita ako ng pagkakataon, tatakasan ko talaga sya. Masama talaga kutob ko dito. 

Maya-maya pa ay nakita kong inabutan ng key card ng receptionist si Jake. Doon na ako lalong naghinala. Kung may pupuntahan siyang kakilala, bakit kailangan niya ng key card, ee pwede namang itanong niya lang sa receptionist yung room number tapos kumatok nalang kami sa pinto? 

Leche. Naloko na. Balak pa yatang magcheck in nung damuho na yun. Baka kaya may binabalak sya saken? Goodness. Bat ba talaga ako sumama dito. Naku, humanda saken yung tatlo na yun pag-uwi ko. 

Pagkatapos ng transaction ni Jake ay nilapitan niya agad ako at walang sali-salitang hinila sa pulsuhan ko papunta sa elevator. Nagpabigat ako para hindi niya ako agad mahila pero mas hinigpitan niya ang hawak sa akin. Ano ba binabalak nito? Kinukutuban talaga ako ng masama. 

"Teka, Jake, alam mo na ba yung room number ng kaibigan mo?"

"Oo," maikling sagot niya.

"Hindi ba dapat room number lang hiningi mo, bakit kumuha ka pa ng key card? " Kailangan kong makasiguro baka napaparanoid lang ako. Baka naman mali ako ng iniisip. Baka'. 

"Huwag ka ng magtanong. Sumunod ka nalang."

Sumakay kami ng elevator saka niya pinindot kung saang floor ang pupuntahan namin. Nang huminto iyon ay mabilis niya akong kinaladkad papunta sa isang suite. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko, hindi na talaga maganda to. 

"Jake, akala ko ba pupuntahan lang natin yung kaibigan mo?" untag ko sa kanya habang abala siya sa pagbubukas ng pinto ng suite. Sa halip na sagutin ako ay agad siyang pumasok sa loob ng mabuksan ang pinto. Itinulak niya ako sa loob at napaupo ako sa sahig. Halos mapadaing ako sa sakit ng pigi at pang-upo dahil sa impact ngunit ang mas lalo kong ikinabigla ay ang madilim na paligid. Wala ring mga kaibigang sumalubong sa amin.

Nahihindik na nilingon ko ang kasama ko, agad na gumapang ang kilabot sa aking katawan ng makita ko kung paano niya ako tignan. Para siyang isang demonyo habang nakatingin sa akin na punong puno ng pagnanasa. It frightened the hell out of me. Gusto ko ng maiyak sa takot, pero hindi, i need to save my energy, kailangan kong makaalis dito. 

"I've waited so long for this." Ngiting demonyo pa ang hayop habang naglalakad papalapit saken. 

Hindi ko na ininda ang pagbagsak ko at agad akong tumayo para makalayo sakanya. "Hayop ka Jake. Anong ibig sabihin nito?"

He shot me with his lustful glare and smirked menacingly. "I've loved you, but you rejected me. So I guess it's pay back time."

Pagkasabi non ay agad niya akong sinunggaban pero agad din akong nakailag sa kanya. Tumakbo ako papunta sa pinto pero nahablot niya ang braso ko kaya pumalag ako. Akmang ihahagis niya ako sa kama nang makahablot ako ng flower vase sa may lamesa saka buong lakas na inihampas sa ulo niya. Hindi na ako nakapag-isip sa ginawa ko, basta kailangan kong makaalis dito. 

Naitakip ko sa bibig ang kamay ko nang makita kong namilipit sya sa sakit habang hawak ang ulo. Doon na tumulo ang luha ko. 

"Sorry," humihikbi kong sabi. Tinungo ko agad ang pinto bago pa makahuma si Jake at nagtatatakbong dumiretso sa elevator. Nakita kong lumabas sya ng suite at tumakbo papunta saken. Agad akong pumindot para sumara agad ang pinto. 

Halos tawagin ko lahat ng santo huwag lang syang makaabot. Nakahinga ako ng maluwag ng napagsarhan siya. Narinig ko pa siyang napamura. Doon ko nilabas ang lahat ng sama ng loob ko kay Jake. 

Akala ko matino siya? Sa tinagal-tagal naming magkakilala, hindi ko akalaing maiisipan nyang gawin sakin to. Anong akala niya sa akin, tanga na makukuha niya sa ganoong paraan? Mamamatay muna ako bago nya ako magalaw. 

Bago bumukas ang pinto ng elevator ay hinamig ko ang sarili. Kailangang makaalis agad ako dito. Kahit na nanginginig na ang tuhod ko sa takot ay pinilit ko pa ding makatakbo. Hindi pa ako gaanong nakakalayo nang marinig ko siyang tinawag ang pangalan ko sa galit na tinig galing sa kabilang elevator pero hindi na ako nag-aksayang lingunin pa sya. Alam kong hinabol niya ako habang tinatawag pa din ang pangalan ko pero derecho pa din ako. Mamaya maabutan nya pa ako mahirapan na akong tumakas sa kanya. Mahirap na. Lalaki pa naman yun. 

Dumadami na din ang tao sa lobby ng hotel kaya nahihirapan akong makadaan. Alam kong pinagtitinginan na kami pero wala akong pakialam. Kailangan kong makaalis dito sa kahit anong paraan. Noon pa man masama na ang kutob ko kay Jake kaya ilag ako sa kanya pero binaliwala ko yon at nakipagkaibigan pa din sa kanya. Ngayon ko pinagsisisihang hindi ko pinaniwalaan ang instinct ko. 

Nang makita ko ang entrance ay lalo ko pang binilisan ang takbo, kaso may biglang sumulpot na lalaki sa harap ko. Hindi agad ako nakahinto kaya nabangga ko sya.

"Hey..." narinig ko pang sabi nung lalaki. 

Muntik pa kaming mabuwal kung hindi lang sya maagap at hinawakan ako. Nang makabawi ako ng balanse ay agad akong bumitaw sa kanya. Ramdam ko pa din ang tingin nung lalaki saken. Binalingan ko pang saglit ang mukha niya pero hindi ko napagtuunan ng pansin dahil mas iniintindi ko yung humahabol saken. Makakalapit na sana sya sakin kung hindi lang siya nabangga at naharangan ng ibang guest na nag-che-check in. 

Pakiramdam ko pag hindi ako nakaalis dito, ito na magiging huling araw ko. He surely looked like a mad man right this very minute. His face is grim and his eyes scream of lust and violence. Hindi ko lubos maisip na naging kaibigan ko ang tulad nya. Pambihira. Dami ko namang hindi akalain sa kanya basta, naramdaman ko na noon na he's capable of it. Binalewala ko lang talaga. 

"Nikki!"

"Nikki!"

"Bullsh*t!" Narinig ko pang mura nya. Diyos ko! Ano ba tong nangyayari sakin. Naiiyak na naman ako. Di ko na napigilan. Halo-halo na kasi ang nararamdaman ko. Pagod, hingal, kaba, takot pati na gutom. 

"Dominique"