OMG!!!! may bembangan jusko!!!
Parang biglang tumigil ang oras nang marinig ni Duke ang mga salitang iyon. Tila baga sumabog sa dibdib niya ang matagal nang pinipigilang emosyon—galak, pananabik, at isang matinding pagnanais na hindi na hayaang mawala si Erin kahit kailan.Hindi na siya nag-aksaya ng segundo. Muling naglapat ang
Biglang hinalikan ni Duke si Erin. Hindi na nakapalag ang babae, hawak niya iyon sa kamay, at ang isang kamay naman ay may hawak na alak.Mainit ang labi ni Duke, mapaghanap, lalo na ang munting dilang kumakatok sa loob ng bibig ni Erin.Akala ni Duke ay mabibigo siya sa paghanap ng kasagutan, nguni
...dahil imbes na isang mabilis na halik o biro, kinuha ni Erin ang isang piraso ng garlic bread mula sa plato at idinikit iyon sa dila ni Duke.“Ayan, tikman mo ‘yan!” natatawang sabi niya.Napamulat si Duke, bahagyang napatigil bago ngumiti nang mas malawak. “Grabe ka, pinagpalit mo ang halik sa t
“Tumigil ka na nga sa mga kalokohan mo,” iritadong sabi ni Erin pero may bahid ng ngiti. “Baka mamaya, umasa ka na naman.”“Eh bakit? Hindi ba puwedeng umasa?” balik ni Duke, sabay kagat sa garlic bread. “Kung tutuusin, hindi mo pa naman sinasabi na wala na talaga akong laban.”Umirap si Erin, pero
Nagulat si Duke, pero mabilis ding napalitan ng ngiti ang kanyang mukha. Lumapit siya, may bahagyang pag-aalangan, pero nang tuluyan siyang yakapin ni Erin, parang may biglang gumaan sa dibdib niya. Hindi iyon yakap ng dalawang taong magkasintahan pa, kundi yakap ng dalawang pusong pagod na sa laban
Napahalakhak si Duke. “‘Grabe ka naman! Hindi mo man lang ako binigyan ng chance. Baka may golden voice na ako ngayon, hindi mo lang alam!”“Golden? Baka ‘golden kalawang’ ang meron ka,” balik ni Erin, sabay inom ng juice. Pero hindi na niya maitago ang ngiti.Tahimik silang muling kumain. Ang tila