LOGINpanaginip hahahaha
Madaling-araw na nang mapikit si Erickson. Ngunit kahit sa pagtulog, hindi siya pinatahimik ng kanyang isipan. Sa panaginip, naririnig pa rin niya ang tinig ni Nancy—mahina, halos bulong, pero malinaw na malinaw.“Erickson… bakit mo ako sinaktan?”Nagising siyang basang-basa ng pawis. Parang may mab
MARAHAS na nakapinid ang malaking gate ng mansiyon nina Nancy. Walang bakas ng galaw sa loob. Ang mga bintana ay sarado, ang mga kurtina ay tila nagkukubli ng lihim na ayaw ipaalam. Para bang inabandona na ang bahay na minsang naging saksi ng masasayang alaala nila.“NANCY!” malakas ang sigaw niya,
Tahimik na nakaupo si Erickson, hawak ang ulo niya na parang ang bawat segundo ay pilit ipinaparamdam sa kanya ang bigat ng kabiguan. Ang galit at sakit ay tila naghalo sa bawat hibla ng kanyang katawan, ngunit mas mabigat pa rin ang kawalan ng kontrol sa sitwasyon. Ang buong mundo niya ay nagiging
Madilim ang mukha ni Erickson, habang nakaabang sa harapan ng pinto. Ang bawat galaw niya ay tila pinupuno ng tensyon ang maliit na silid. Namutla si Lucy sa takot, halos hindi makapaniwala sa tanawing humaharap sa kanya. Para bang sa isang kisap-mata, natanto niya—malamang katapusan na ng kanyang k
Mabilis ang bawat hakbang ni Erickson habang buhat-buhat si Nancy. Ramdam niya ang bigat ng katawan nito, ngunit higit na mabigat ang konsensiyang dumadagundong sa kanyang dibdib. Bawat segundo ay tila paghatol, bawat patak ng ulan ay paalala ng mga kasalanang pilit niyang nililibing sa limot.Pagla
Narating ni Erickson ang kanilang bahay na nababalutan ng katahimikan. Tanging tunog ng bukas na telebisyon sa salas ang maririnig. Wala na rin ang mga katulong—malalim na kasi ang gabi.“Angus, dito ka lang. Ihanda mo ang kotse after thirty minutes,” bilin niya sa assistant. “Copy, sir!” mabilis n







