Ano kayang pumasok sa isip ng malditang iyon at binugbog siya?May gigil sa kanyang boses ng makalapit kay Darius.“Wala ka bang awa, Darius?!” sigaw niya, halos pasigaw na sinara ang pinto. “Nakita mong sinaktan ako ni Lara pero wala kang ginawa! Ni hindi mo man lang ako pinigilan! Bakit mo hinayaa
Maaga ang paghaharap ng dalawang babae sa loob ng elevator ng mga oras na iyon. Nagkasama silang dalawa, na wala man lang naging abala.“Ibili mo nga ako ng pagkain mamaya. Hindi ka na sumusunod sa superior mo. Masyado ka ng nagamatigas!" inis na bungad ni Samantha sa kanya.Tiningnan niya ito mula
Sa gitna ng katahimikan ng gabi, muling bumalik sa isip ni Darius ang isang alaala na matagal niyang inilibing—labing-isang taon na ang nakakaraan, sa gitna ng gubat, sa panahon ng takot at pagtatago.Maliwanag pa noon sa isip niya ang amoy ng usok, ang malamig na simoy ng hangin na may halong abo.
Pagpasok pa lang ni Darius sa malawak na tarangkahan ng kanilang malaking bahay, sinalubong siya ng malamig na simoy ng hangin at ng tanawing punp ng mga haliging marmol. Ang mga ilaw sa hardin ay kumikislap, tila ginagawang ginto ang bawat dahon ng bugambilya. Ilang buwan na rin simula noong huli
Isang umaga, habang abala sa pagbabasa ng mga dokumento sa kanyang opisina si Darius, marahang bumukas ang pinto. Pumasok si Samantha, suot ang puting coat ngunit bakas sa mukha ang pag-aalala na pilit niyang tinatago sa likod ng ngiti.“Darius,” tawag niya, malambing ngunit may halong pangungusap
Makalipas ang isang linggo mula nang kumalat ang recording ni Samantha, unti-unting humupa ang bulungan sa ospital. Hindi na gano’n kainit ang mga mata ng mga kasamahan, pero ramdam pa rin ang lamig ng mga tingin sa kanya. Sa kabila ng lahat, nagawa pa rin niyang isuot ang paborito niyang puting c