Makalipas ang isang linggo mula nang kumalat ang recording ni Samantha, unti-unting humupa ang bulungan sa ospital. Hindi na gano’n kainit ang mga mata ng mga kasamahan, pero ramdam pa rin ang lamig ng mga tingin sa kanya. Sa kabila ng lahat, nagawa pa rin niyang isuot ang paborito niyang puting c
***********Sa presinto, halos hindi siya makatingin sa mga tao. Tahimik lang si Darius habang pinapakinggan ang paliwanag ng abogado ni Samantha. “Sir,” sabi ng abogado, “wala pang matibay na basehan para ituring siyang guilty. Maaaring fake ang recording. Pwede nating hingin ang release niya sa
“Hayup ka! ibigay mo sa akin ‘yan!” sigaw ni Samantha habang hinahabol si Lara palabas ng opisina.Ngunit mabilis si Lara—mahigpit ang hawak sa telepono, diretso ang lakad at hindi tumitingin. Pagdating sa hallway, inabot siya ni Samantha, hinatak ang braso nito, at doon nagsimula ang agawan.“Wala
Makalipas ang isang linggo matapos ang libing ni Emman, tuluyang nagbago ang mundo ni Lara. Hindi na niya hinahanap si Darius. Wala na siyang inaasahan. Sanay na siya sa gabi-gabing katahimikan ng unit nila, sa malamig na hangin na hindi na pinapainit ng presensya ng asawa. Kung noon ay binibila
Tahimik ang paligid ng ICU maliban sa sunod-sunod na tunog ng makina—mga tunog na tila kumakapit sa bawat hininga ng batang nakahiga sa gitna ng puting silid. Si Emman, maputla, halos hindi na gumagalaw. Nasa tabi niya si Lara, seryoso ang mukha, at hawak ang defibrillator pads na kanina pa nakahand
Mainit ang sikat ng araw na tumatagos sa salamin ng ospital, bumabalot sa pasilyo ang matingkad na liwanag. Bitbit ni Darius ang isang bungkos ng puting lilies—ang paboritong bulaklak ni Lara. Sa bawat hakbang, ramdam niya ang tibok ng sariling puso, tila ba may bigat ng pag-asang baka sakaling muli