Masuk“Happy third anniversary, my love” bungad sa akin ng magaling kong asawa then kisses my lips. He showered kisses all over my face.
“Anong meron?” takang tanong ko dahil naglalambing na naman siya.
“Wala, bawal ba maglambing ngayong anniversary natin?” tiningnan ko siya na tila hindi naniniwala sa sinasabi niya that made him chuckles.
“Well, nag file ako ng 1 week leave sa kompanya” nagtaka ako.
“Why? Wala naman tayong plano ah?” takang tanong ko.
“Ako meron” nakangising sagot niya na nakapagpataas ng kilay ko. “But before anything else, maligo ka muna” inalalayan niya akong bumangon at iniabot sa akin ang damit na susuotin ko .
“Diba ikaw lagi ang nag – aayos ng mga gamit at susuotin ko kada papasok ako sa trabaho? Let’s change it for now, let me serve my queen” lumuhod siya sa harap ko na tila isa talaga akong reyna sabay kindat. Puro kakornihan talaga itong lalaking ito.
“Dami mong paandar” nangingiting sabi ko saka naglakad papuntang banyo.
Narinig ko pa siyang tumatawa “Happy wife, happy life” rinig kong kanta niya bago ko isara ang pinto ng banyo, napapailing na lang ako sa pakulo ng asawa ko.
Nang matapos ako ay saka ko napansin ang damit na iniabot ng asawa ko. ‘bago to ah, binili niya?’ tahimik na tanong ko sa sarili ko.
It’s a white halter mid-length Dress with a touch of purple flowers. Napangiti ako, I loved it!
Nang makalabas ako sa banyo ay hindi ko siya nakita sa kwarto. Nakita kong nakahanda ang summer sandals ko sa ibaba ng kama. Baka ito ang gusto niyang suotin ko? Well, ito lang din naman ang babagay sa suot ko ngayon, sinuot ko na ito saka lumabas ng kwarto.
Nakita ko siya na may buhat ng basket palabas. Natawa naman ako nang makita ang suot niya, it’s a white long sleeve with a touch of purple flowers din, matching my floral dress.
Napatingin naman siya sa gawi ko “You ready, my queen?” nakangiting tanong niya sa akin, mas lalo siyang napangiti nang nakita niya ang suot ko.
Titig na titig siya habang bumababa ao sa hagdan papalapit sa kan’ya. Inabot niya ang kamay ko nang makalapit ako sa harap niya.
“Gorgeous! You liked it?” tanong niya pa saka pinaikot ako sa harap niya habang hawak pa rin ang kamay ko.
“I loved it”
“Sure you'll do” hinalikan niya ako sa labi, inilagay ang kamay sa likod ko saka kami naglakad palabas ng bahay. “Everything’s ready, aalis na tayo.”
Nagtaka ako nang sa passenger seat niya ako pinaupo. “You’ll drive?” tanong ko nang makaupo ako sa seat at siya na rin ang nag-ayos ng seat belt ko.
“Yep, pinag leave ko muna ang lahat ng kasambahay natin. I want us to be alone sa buong weak na on leave ako” muli niya akong hinalikan sa labi bago isinara ang pinto. Inilagay niya muna sa back seat ang mga basket na dala niya bago sumakay sa kotse.
“Where are we going ba?” tanong ko nang nagsimula na siyang mag drive.
“It’s a secret” he playfully said while still wiggling his eyebrow. Ano bang meron sa kilay niya ngayon, napailing na lang ako. “Matulog ka muna, hon. Medyo mahaba ang byahe”
“Gaano kahaba?” pilosopong tanong ko na nakapagpailing naman sa kan’ya. “Well, it’s something na hindi pa natin napupuntahan, ever” makahulugang sabi niya na nakapagpangunot ng noo ko.
“Sa’n naman ‘yon?” taking tanong ko pa.
“Somewhere in Benguet”
“Malayo nga”
“Yep, we will travel for 4-5 hours” I sighed.
“Hindi pa tayo kumakain” reklamo ko, natawa naman siya.
“Pwede naman mag drive thru”
“Gutom na ako”
“There’s a Jollibee and Mc Do, nearby. Anong gusto mo?
“Mc Do, I want some fillet and hotcakes”
“Fillet and hotcake it is”
Nang makuha na namin ang aming order ay nagpatuloy na agad kami sa byahe. Kumakain ako habang nagd-drive naman siya at sinusubuan ko na lang. nang matapos naman ako kumain ay nakatulog ako.
“We’re here” automatic nagmulat ang mata ko nang marinig ang sinabi niya.
“Where are we?” tanong ko nang hindi ko mapamilyaran ang lugar.
“Welcome to Northern Blossom Flower Farm! Where you can experience the beauty of our flower farm, nestled in scenic mountainside of Atok, Benguet!” tila tour guide na sabi ng asawa ko na s’yang nakapagpalaki ng mata ko dahil sa gulat!
“What?! You mean The Northern Blossom Flower Farm na dumadaan daan sa feed ko?!” gulat pa ring tanong ko sa kan’ya!
“Yes, hindi ka nagkakamali” napatili ako.
“Oh my god!” dali - dali kong inalis ang seatbelt ko at bumaba ng sasakyan to see the surroundings clearly “OMG, ito ngaaaa!!” tumatalon-talon akong yumakap sa asawa ko nang makita ang mga view na sa phone ko lang dati nakikita. “I was just about to ask you if we can visit here on your free time, oh geez!” excited ko pang sabi sa kan’ya.
“Well, inunahan na kita” he said that urged me to kiss him which he gladly accepted. “Let’s go? Para makita mo ‘yong kabuuan” excited kong tumango sa kan’ya. Kinuha naman niya ang mga basket na nasa back seat saka kami pumasok sa loob.
"Good afternoon, welcome to Northern Blossom Flower Farm! We're glad you're here to experience the beauty of our flower farm, nestled in the scenic mountainside of Atok, Benguet. As you explore, you'll see various flowers like cabbage roses, snapdragons, larkspurs, and more. Don't forget to take in the breathtaking views of Mt. Pulag and the surrounding mountains. Your entrance f*e includes free bread and unlimited coff*e, which you can claim at the exit. Please respect our local culture and environment during your visit. Our guides are happy to assist you in taking photos or answering any questions you may have."
“We want a spot kung saan mapapanood ang sunset” si Dave
“May mga kubo po kami na pwede rentahan malapit sa mountainside kung saan makikita mo ang sunset perfectly”
“May spot ba kung saan pwede mag picnic?”
“Yes, sir. We have a very perfect spot where you can enjoy picnic while watching the sunset, sundan n’yo po ako”
“Wow” usal ko nang Makita ang spot na sinasabi ng tourist guide. This place is breathtakingly beautiful.
“We are currently at the center of our flower field and in front of us is the mountainside and kitang kita po dito ang papalubog na araw” paliwanag nito sa amin.
We are surrounded by a purple, yellow, orange, and many different colors of flowers and in front of us is the greeny mountains at nasa likod ng mga mountains na ito ang nakasilip na papalubos na araw “So perfect” wala sa sriling sabi ko.
“Do you want me to take a photo of you po? This scene is so perfect for the both of you especially sa suot n’yo, ma’am and sir. Halatang pinagplanuhan talaga” we laughed.
“Here, please” inabot ko sa kasama namin ang phone ko para makuhaan kami ng pictures. She took not just one but a ton of pictures. “Ang ganda n’yo po kasi picturan, ma’am and sir. Lalo ka na po, ma’am, bagay na bagay ka po dito, saka kitang – kita po sa mga mata n’yo ‘yong ganda ng view. P’wede na po kayo maging model ng farm namin, you’re as beautiful as these flowers” mahabang paliwanag nito na nagpa-blush sa’kin.
“Indeed. Kung siya ang flowers, ako naman ang sunset na bubuo sa malaperpekto mong view” segunda naman ng asawa ko.
“Oh s’ya maiwan ko na po kayo, ma’am and sir. Enjoy your stay po!” paalam ng tourist guide.
“Thank you so much” pahabol na sabi ko na ikinangiti naman niya.
“Ito pala ang plano mo, ha.” Asar ko sa asawa ko habang inaayos naming ang mga gamit naming pang picnic.
“Yes, you loved it?” tanong niya nang matapos kami. Umupo kami sa picnic mat na inilatag naming sa damuhan at humarap sa mountainside.
“Super! Thank you so much, hubby” malambing na sagot ko at humilig sa balikat niya.
“Happy 3rd anniversary, wifey” niyakap niya ako mula sa likuran.
“Happy 3rd anniversary, honey” the we kissed.
“Actually, hindi lang ito ang plano ko” sabi niya nang maghiwalay ang mga labi namin.
“Hmm?” sagot ko nama habang nakahilig na ang likod ko sa katawan niya.
“Hmm, plano kong gumawa ng baby” lokong sabi niya saka nakakalokong tumingin sa akin habang pataas - taas ang kilay. Automatic na nawala ang mga ngiti sa labi ko.
“E kasi naman, honey. Ilang taon na tayong kasal tapos wala pa rin tayong anak? You know how I badly want us to have a child” nanlalambing na paliwanag niya saka muling yumakap sa akin.
Umiwas ako ng tingin sa kan’ya para hindi niya Makita ang pagbabago sa expression ko.
Here it is…
Should I tell him?... kabadong tanong ko sa sarili ko.
"Hello, kumusta ka? Nakuha ko na ang resulta ng sperm count ng asawa mo." It's Dra. Flanchester I answered the call right away when her name flashed on my phone's screen. "Ah, okay po Doc. Anong resulta?" This is it.."Ang magandang balita ay nasa normal na range ang sperm count niya, at ang motility at morphology niya ay nasa good condition din." Nanghina ako, oh god.."Talaga po? That's great news!" I'm so happy. Ito na ang sagot sa problema ko..."Oo, at dahil dito, puwede na nating simulan ang insemination procedure. Ang sperm count niya ay sufficient para sa procedure na ito." Tumango-tango ako na akala mo'y nakikita ng kausap ko.I feel so nervous but excited at the same time. "Really? Kailan po ba pwede simulan?" "Pwede na nating simulan sa susunod na linggo. Kailangan lang natin i-schedule ang procedure at magkaroon ka ng mga necessary tests bago ang procedure.""Okay po, Doc. Salamat po sa magandang balita. I'll inform my husband about this. But the insemination thingy is s
Monday morning came, I instructed my husband to get ready because we have to be at the hospital by 9 am. He keep asking me what is the test all about and kung ano ba ang gagawin niya to finish the test. I just said he has to be sexually healthy if he wants to have a baby and the test will confirm if he's a capable man. Kinabahan tuloy siya dahil sa sinabi ko. Paano daw kung siya naman pala talaga ang problema, nadamay lang daw siguro ako. Tsk tsk tsk, hindi ko talaga alam kung bakit naging mag-asawa kami. Akala ko ba oposite attracts? Bakit parehas kaming overthinker? Hays. Nang makarating kami sa hospital ay hindi na siya mapakali. Ramdam ko ang kaba niya dahil nanlalamig ang kamay niyang nakahawak sa akin. "Seriously, hon? Para kang sasabak sa board exam dahil d'yan sa pagiging oa mo. Relax, they will just test if you are sexually healthy" pagpapakalma mo sa kan'ya. Pero deep inside tawang-tawa na ako sa reaction niya. So cruel of me, e halos mag-palpitate na nga ako sa kaba na
It's early in the morning. I got up so late because of what I was thinking the whole day yesterday. Hindi ko na rin naramdamang umalis ang asawa ko o kung nagpaalam man lang ba s'ya. Nasagot ang huling tanong ko nang mabasa ko ang note na nasa side table. "I made breakfast for you. It's on the kitchen. Put it to the oven if it's already cold when you wake up." Napangiti ako, my husband is really the sweetest. Pagkabangon ay dumiretso ako sa cr to take a bath. I need to freshen up dahil sumasakit talaga ang ulo ko. I feel so refreshed after taking a bath. Nagsuot lang ako ng bathrobe without anything inside, ako lang naman kasi ang tao dito sa bahay except sa iilang katulong. Bumaba ako papunta sa kitchen para kumain. Tiningnan ko kung ano ang ginawnag almusal ng asawa ko. It's a tuna sandwich with a note beside it. 'your favorite smoothie is in the ref. Drink it whenever you want. Just don't drink it after drinking a coffee, pasaway ka pa naman.' pati sa note nananaway siya. Inin
Weeks had passed nang magbakasyon kami sa benguet. Umuwi kami a week after celebrating our anniversary there. Dumalaw kami sa bahay ampunan para magpaalam at makita ang mga bata for the last time. Akala namin ay iiyak si David kapag nagpaalam kami but he didn't even looked sad. We even had a (pustahan) He said na sanay na sila sa gano'ng senaryo. May dadating, may aalis, pero may mga bumabalik din, pero kadalasan hindi na bumabalik. Sad but true, nakakaiyak ang ganitong buhay ng mga bata. Imbes na i-enjoy ang kanilang pagkabata ay hindi nila magawa dahil they are deprived by the things they can't have, —especilly parents— hays. We actually decided to stay there for another week but things happened here in Manila. My bestfriend — Joan — just got into an accident inside Dave's company. That's why we hurried back. Not just because Dave is the CEO but I also need to check on my bestfriend. I'm on my way to the hospital to visit her. I still don't know what happened, my husband got bu
Kinabukasan, pagkatapos mag breakfast ay nag check out na kami sa hotel na tinuluyan namin last night. My husband and I decided to take a stroll over the place, maghahanap kami ng lugar kung saan pwede kumain, pwede tumambay at pwede mag-stay for the night. Hawak kamay kaming naglalakad habang nakikitingin sa mga stall na nadadaanan namin. We bought some souvenirs and remembrance pampasalubong sa mga pamilya at ibang kaibigan namin. We passed by Burnham Park, we tried boating, ice skating, we also visited the rose garden and orchidarium.When we got tired, we watched children playing in the playground. I am currently filming Dave with the children who's playing basketball. He is there, carrying each child to shoot the ball on the ring. I can see how happy he is while playing with them. Nakikita ko naman ang gano'ng expression niya toward me pero iba pa rin kapag nakikita siyang masayang nakikipaglaro sa mga bata. Gan'yang saya rin kaya ang kan'yang mararamdaman kung anak namin
"What do you mean you can't?" Nagsimulang magsituluan ang mga luha ko, he cupped my face, kissed me and wipe my tears. "I-I can't bear a child, hon.." I sob, he leaned his forehead on mine."W-Why? Who told you? How did you know?" Sunod-sunod na tanong niya. "I told to an OB-Gyne about my situation. I told her that we've been together for three years but halos every night natin ginagawa ang gano'ng bagay but walang nabubuo, then I went through a medical check up" kwento ko habang umiiyak pa rin. —FLASHBACK—"Mrs. Orteza, kailangan kong sabihin sa iyo ang resulta ng iyong test. I am sorry to say na mayroon kang kondisyon na tinatawag na Polycystic Ovary Syndrome (PCOS). Ito ay isang hormonal disorder na nakakaapekto sa iyong ovulation." I panicked when I heard what she just said.I was alarmed "Ano po ba ang ibig sabihin nito, doc? Hindi ba ako pwedeng magka-anak?" Hindi ko mabibigyan ng anak ang asawa ko?"Sa kasamaang-palad, ang PCOS ay isa sa mga common causes ng infertility. Ngun







