"What do you mean you can't?" Nagsimulang magsituluan ang mga luha ko, he cupped my face, kissed me and wipe my tears.
"I-I can't bear a child, hon.." I sob, he leaned his forehead on mine.
"W-Why? Who told you? How did you know?" Sunod-sunod na tanong niya.
"I told to an OB-Gyne about my situation. I told her that we've been together for three years but halos every night natin ginagawa ang gano'ng bagay but walang nabubuo, then I went through a medical check up" kwento ko habang umiiyak pa rin.
—FLASHBACK—
"Mrs. Orteza, kailangan kong sabihin sa iyo ang resulta ng iyong test. I am sorry to say na mayroon kang kondisyon na tinatawag na Polycystic Ovary Syndrome (PCOS). Ito ay isang hormonal disorder na nakakaapekto sa iyong ovulation." I panicked when I heard what she just said.
I was alarmed "Ano po ba ang ibig sabihin nito, doc? Hindi ba ako pwedeng magka-anak?" Hindi ko mabibigyan ng anak ang asawa ko?
"Sa kasamaang-palad, ang PCOS ay isa sa mga common causes ng infertility. Ngunit hindi ito nangangahulugan na imposible." I cried
"Doc, help me, please" I plead, having a child is my husband's greatest wish, I can't disappoint him..
"Naiintindihan ko po ang iyong sitwasyon. Ang mga resulta ng test ay nagpapakita na may mga problema sa pagbubuntis mo. May mga treatment options tayo na pwedeng subukan para matulungan kang magbuntis." She assured.
"Gusto ko talagang magka-anak. Anong klaseng treatment po ba ang pwedeng gawin?" I sked desperately, scared of everything that might happen when my husband learned about it.
"Pwede nating simulan sa mga fertility medications tulad ng Clomid o letrozole para mapabuti ang iyong ovulation. Pwede rin nating pag-usapan ang tungkol sa *In Vitro Fertilization (IVF)* kung hindi effective ang ibang treatments." Nagkaroon ako ng kaunting pag-asa sa sinabi niya..
"Doc, ano po ba ang chance na mag-work ito? Gusto ko lang talagang bigyan ng anak ang asawa ko. Pangarap talaga namin makabuo ng isang buong pamilya" mangiyak-ngiyak na sabi ko.
"Ang success rate ng mga treatment na ito ay depende sa maraming factors, tulad ng iyong edad at overall health. Ngunit may pag-asa pa rin. Kailangan lang nating magtulungan at subukan ang mga options na mayroon tayo." I am young and healthy, so it's possible. Oh my god, will it work?
"Okay po, doc. Gusto ko pong subukan. Anong unang step po ba ang kailangan kong gawin? Pag-iisipan at pag-aaralan ko lahat ng pwedeng gawin huwag ko lang mabigo ang asawa ko..
"Mag-uumpisa tayo sa mga basic tests at medication. At saka, magkakaroon tayo ng regular na follow-up para makita ang progress mo. Huwag kang mag-alala, nasa mabuting kamay ka."
"Pakiramdam ko ay nabigo ako bilang isang babae, bilang isang asawa." Nanlulumong usal ko sa sarili.
"Hindi ka naman talaga nabigo, Mrs. Orteza. Marami kang kayang gawin para malampasan ito. Pwede tayong mag-usap tungkol sa counseling o support groups. At siyempre, may mga medical options pa tayo na pwedeng subukan." Pagpapakalma niya sa akin, she starts caressing my back to ease my heavy feeling na tila pinagsakluban ng langit at lupa.
"Salamat po, doc. Gusto ko lang talagang maging nanay. Gusto ko lang bigyan ng anak ang asawa ko." Hinawakan ko ang kamay niya at saka tumingin sa kan'y na puno ng pag-asa.
"Naiintindihan ko po, Mrs. Ortez. Tutulungan kita na makahanap ng solusyon. At tandaan mo, hindi ka nag-iisa sa journey na ito." We hugged each other bago namin napag-usapan ang mga dapat gawin.
—END OF FLASHBACK—
Kasalukuyan akong umiiyak sa bisig ng aking asawa matapos kong ikwento sa kan'ya ang napag-usapan namin ng doktor.
"Shhh, hush honey. It's okay, I'm here. I will help you to overcome it." Pagpapakalma niya sa akin.
"I can't" lalo pa akong naiyak nang maisip na baka mabawasan na ang pagmamahal niya sa akin dahil sa sinabi ko o baka bukas o makalawa ay iwanan na niya ako at humanap ng babaeng kayang ibigay ang minimithi niya.
"What if sumuko ka? What if maghanap ka ng iba?" Kumalas ako sa pagkakayakap niya at humarap sa kan'ya. "Paano kung isang araw marealized mo na ayaw mo na sa'kin? Paano na ako?" Lalo akong humagulhol dahil sa mga tumatakbo sa isip.
"Stop thinking like that, honey. Stop crying na, nasasaktan ako kapag nakikita kang umiiyak" patuloy pa rin siya sa pagpapatahan sa akin.
"I can't help it. Paano kung bukas makalawa iwan mo na ako kasi may nabuntis ka nang iba? Iiwan mo ba ako?" Tanong ko na naman na lalong nagpaiyak sa akin.
Hinaplos-haplos niya ang buhok ko pababa maging ang aking likod upang pagaanin ang aking pakiramdam. Hinalikan din niya ako sa ibabaw ng aking ulo, sa noo, sa magkabilang pisngi at sa aking labi.
"Hindi kita iiwan, hindi porket di mo pwedeng magkaanak ay iiwan na kita. Hindi gano'n kababaw ang pagmamahal ko sayo, Fatima. Pinakasalan kita hindi dahil sa gusto lang kitang anakan kundi dahil mahal kita. Mahal na mahal kita, honey." Puno ng pagmamahal na sabi niya na siyang nagpalusaw sa puso ko.
"Promise? Hindi mo ako iiwan kahit hindi kita kayang bigyan ng anak? Hindi mo ako iiwan kahit hindi buo ang pamilya natin? Hindi mo ako iiwan kahit hindi kita mabigyan ng biological child? Nanunubok na tanong ko sa kan'ya habang pinupunasan ang sariling luha.
He cupped my face and lovingly looked straight into my eyes "hinding hinding hinding himdi kita iiwan, Fatima Allison Falkerson Orteza. Mahal na mahal na mahal na mahal kita, magpakailanman. Promise, cross my heart, hope to die. I love you so much honey!" Hinalik-halikan niya ang labi ko.
"Pero ano nang gagawin natin? Paano tayo magkakaanak? Gusto ko rin naman magka-anak pero paano? Hindi ko alam, hindi ko na alam. Paano na tayo? Paano na ako? I failed as a wife. I failed as a mother. I failed as a woman. I failed as a person. Fvck it!" Frustrated na ani ko sa kan'ya. Hindi talaga maubos - ubos ang luha kong ito.
"Hindi ba't sabi ng doktor ay maraming pwedeng paraan? Aalamin natin ang lahat ng paraan na pwedeng gawin para magkaanak, okay? We will figure it out together" that line gives me hope to move forward and search or leaen for a things we have to do in order to have a biological child.
"Yes, honey. Let's figure it out together. I love you honey" determinadong usal ko saka hinalikan siya. We will figure it out together.
"What do you mean you can't?" Nagsimulang magsituluan ang mga luha ko, he cupped my face, kissed me and wipe my tears. "I-I can't bear a child, hon.." I sob, he leaned his forehead on mine."W-Why? Who told you? How did you know?" Sunod-sunod na tanong niya. "I told to an OB-Gyne about my situation. I told her that we've been together for three years but halos every night natin ginagawa ang gano'ng bagay but walang nabubuo, then I went through a medical check up" kwento ko habang umiiyak pa rin. —FLASHBACK—"Mrs. Orteza, kailangan kong sabihin sa iyo ang resulta ng iyong test. I am sorry to say na mayroon kang kondisyon na tinatawag na Polycystic Ovary Syndrome (PCOS). Ito ay isang hormonal disorder na nakakaapekto sa iyong ovulation." I panicked when I heard what she just said.I was alarmed "Ano po ba ang ibig sabihin nito, doc? Hindi ba ako pwedeng magka-anak?" Hindi ko mabibigyan ng anak ang asawa ko?"Sa kasamaang-palad, ang PCOS ay isa sa mga common causes ng infertility. Ngu
"Hon? You okay?" gising ni Dave sa diwa ko. "Bakit bigla kang natahimik?" tanong naman niya."A-ah, may iniisip lang.." nauuutal na sagot ko."Ano namang iniisip ng maganda kong asawa?" tanong ulit niya habang hinahaplos haplos pababa ang buhok ko. "We're suppose to enjoy the scene, honey" hinalikan niya ibabaw ng buhok ko. "Of course. Look, the sky is already pale orange" turo ko sa kalangitan to change the topic. " Yes, do you want me to take a picture of you?" tumayo siya at kinuha ang camera sa basket na dala namin. "I'd love that!" tumayo na rin ako at nag pose kung saan saan. Nag enjoy kami sa pagp-picture sa isa't - isa hanggang sa umabot sa pakikipagkulitan. kasalukuyan kaming naghahabulan sa flower field, iniingatang hindi masira ang mga bulaklak na nakapaligid sa amin. Tumakbo ako at nagtago sa malalaking damo at bulaklak malapit sa mountainside na. Kitang kita rin dito ang sunset, napakaganda. "Habulin mo ako,honey.. Kung kaya mo" tawa ko habang tumatakbo palayo sa k
“Happy third anniversary, my love” bungad sa akin ng magaling kong asawa then kisses my lips. He showered kisses all over my face. “Anong meron?” taking tanong ko dahil naglalambing na naman siya. “Wala, bawal ba maglambing ngayong anniversary natin?” tiningnan ko siya na tila hindi naniniwala sa sinasabi niya that made him chuckles”“Well, nag file ako ng 1 week leave sa kompanya” nagtaka ako.“Why? Wala naman tayong plano ah?” taking tanong ko. “Ako meron” nakangising sagot niya na nakapagpataas ng kilay ko. “But before anything else, maligo ka muna” inalalayan niya akong bumangon at iniabot sa akin ang damit na susuotin ko . “Diba ikaw lagi ang nag – aayos ng mga gamit at susuotin ko kada papasok ako sa trabaho? Let’s change it for now, et me serve my queen” lumuhod siya sa harap ko na tila isa talaga akong reyna sabay kindat. Puro kakornihan talaga itong lalaking ito. “Daming mong paandar” nangingiting sabi ko saka naglakad papuntang banyo. Narinig ko pa siyang tumatawa “Ha
Days, weeks, months, and year passed when we became husband and wife, today is our first wedding anniversary. We decided to celebrate it out of the country, Switzerland to be exact. Abala ako sa pag - aayos ng gamit na dadalhin namin habang hinihintay ko siyang makauwi, our flight is 4:00 pm in the afternoon and it is already 2:30 wala pa s’ya. Well, 1 hr pa naman bago ang usapan naming time ng uwi niya which is 3:30. Nang matapos kong igayak an gaming mga gamit ay naligo na ako para mamaya pagdating niya ay siya na lang ang gagayak. But natapos na lamang akong mag skin care routine at mag – ayos ng sari ay wala pa rin siya. Everything is already settled, siya na lang ang hinihintay. Napatingin ako sa wristwatch na suot ko, 3:20pm na, asan na kaya nag lalaking ‘yon? I opened my pouch to get my phone, I dialed his number pero ring lang ito nang ring, walang sumasagot. I dialed his number again, saka siya sumagot. “Hon, what’s up? Katatapos lang ng meeting with my board of directors,
“Good morning, Mrs. Orteza” halik niya ang gumising sa akin. “Napagod k aba sa ginawa natin kagabi?” tanong niya habang nag w-wiggle ng kan’yang kilay. “Good morning, hubby” I playfully said and hug him. “Paanong hindi ako mapapagod e napaka pilyo mo kagabi, parang hindi ka napapagod” nakasimangot kong sagot na nagpatawa sa kan’ya. “Well, last night is our first night, so you can’t blame me” segunda niya habang humahalik halik sa akin. Nagsisimula na naman ang loko. “I made a breakfast. Can you walk?” fre*k, asking the obvious. Tiningnan ko siya ng masama “Sabi ko nga hindi, wait kukuha ako ng breakfast” tatawa – tawa siyang lumabas ng kwarto. Babangon sana ako para mag – ayos ng sarili but kusa akong napabaliksa pagkakaupo dahil sa sakit na naramdaman ko sa aking alaga, wtf? Sinubukan kong gumalaw ulit pero masakit talaga siya. Hanggang sa makabalik na ulit si Davesa kwarto holding a tray of the breakfast he made. “Heto na, let’s eat” masiglang sabi niya, ‘di ko alam kung saan si
“Sis, this is ittttt! Oh my god, you’re really getting married!” my bestfriend Joan excitedly hugged me nang makapasok sya sa oob ng room kung saan ako inaayusan. “You’re the most beautiful bride I’ve ever seen!” she said as she looked at me from head to toe “Amazingly gorgeous!”“And you’re the most beautiful bridesmaid I ever had!” ganting puri ko sa kan’ya. “gaga ako lang bridesmaid mo” sabay kaming tumawa sa sinabi niya. “So, how’s the feeling na ikakasal ka na?” tanong niya habang inaayos ang belo na gagamitin ko. “Kinakabahan”humarap ako sa salamin at mahigpit na hinawakan ang kamay “What if di niya ako siputin sa kasal? What if mauntog siya habang papunta sa church then saka niya marealized na hindi na niya ako mahal? What if ipatigil niya ang kasal kasi may iba na s’yang mahal?” humarap ako sa kan’ya “What if may pumigil sa kasal? Anong gagawin ko?” humagalpak siya ng tawa. “Gaga ka, napaka nega mo!” she cupped my face “hinding – hindi gagawin ni Dave ang lahat ng ‘yan sa