KABANATA 7

"Sige, magpahinga ka muna." Natapos na ang pag-uusap ni ate at Sadie.

Agad akong nagtanong, "Ano ang sinabi ni Ate Sadie?"

Malalim na huminga ang ate at sinabi, "Ayaw sabihin ni Sadie, sinabi lang niya na masama ang pakiramdam niya at uuwi na siya para magpahinga."

Huminga ako nang malalim at sinabi, "Buti na lang, buti na lang."

Pinukpok ako ng ate sa noo, "Ano ang mabuti?"

Nagtataka kong sinabi, "Wala namang sinabi si Ate Sadie, kaya hindi ako masyadong mahihiya."

"Kahit hindi niya sabihin, ibig bang sabihin ay hindi nangyari ang mga bagay kanina? Sasabihin ko sa iyo, kapag mas ayaw niyang magsalita, mas malalim ang epekto noon sa kanyang isipan. At sa bawat pagkikita ninyo, laging lalabas sa kanyang isipan ang ginawa mong eksena sa loob ng sasakyan."

Bigla kong naramdaman na may punto ang sinabi ng ate.

Ito ay katulad ng aksidente kong narinig ang kuya at ate na ginagawa ang ganung bagay. Sa tuwing may ginagawa ang ate sa akin ay hindi ko maiwasang maiugnay sa mga eksena nakita ko sa parke at ang mga ungol at halinghing ni ate sa kwarto nila..

Agad akong nagtanong sa ate, "Ano ang gagawin?"

Nag-isip ang ate at sinabi, "Napakahigpit ng bibig ni Sadie, mukhang imposible na sasabihin niya sa akin ang ganung klaseng usapan. Kung ayaw ng isang babae na magsalita at maging bukal sa nararamdaman niya. Paano niya pa kaya bubuksan ang hita niya sa ‘yo? Kaya, nagpasya akong magpalit ng paraan."

"Anong paraan?" tanong ko.

"Unti-unti at dadahan-dahanin mo para lumapit siya." Ngumiti ang ate.

Medyo hindi ko maintindihan.

Ngunit iniwagayway ng ate ang kanyang kamay at sinabi, "Kumain muna tayo, ituturo ko sa iyo nang dahan-dahan sa susunod na mga araw."

Marami ang inorder ng ate, pinakain niya ako nang mabuti. Sinabi niya na naubos ko ang maraming enerhiya ko kanina, at kailangan kong magpahinga nang maayos.

"Pinadalan kita ng video para matuto, hindi para sayangin ang iyang semilya mo,” pabulong na wika ni Ate sa ‘kin, iniiwasang may makarinig sa usapan namin. "Wag mo nang gawin iyon sa sarili mo, kung hindi mo talaga mapigilan. Tutulungan kita, naririnig mo ba ako?"

Bigla akong nasabik, gustong-gusto kong itanong kung paano niya ako tutulungan?

Ngunit naramdaman ko na hindi direktang sinabi ng ate, bakit nais niyang bigyan ako ng sorpresa, kaya hindi na ako nagtanong.

Napakababa lang ng boses kong sinabi, "Narinig ko."

Inabutan ako ng ate ng pagkain. Ngunit ang isip ko ay wala sa pagkain. Puno ng sinabi ng ate kanina. Pagkatapos kumain, naghanda kaming umuwi. Sa pagkakataong ito, wala si Sadie, ang ate na mismo ang magmamaneho.

Labis akong kinabahan, natatakot na makita ng ate ang mga batik sa upuan. Sa kasamaang palad, nakita ito ng ate.

"Walang hiya ka, nilagyan mo ang kotse ko?"

"Ate, hindi ko sinasadya." Labis akong nahiya.

Hindi ako pinagalitan ng ate, sa halip ay bumulong-bulong, "Gusto ng kuya mo ang semilya ngunit wala, ikaw naman ay nasasayang lang, dapat palitan kayong dalawa."

"Sakay na."

Makalipas ang kalahating oras, nakauwi kami.

Pinapahinga ako ng ate. Siya ay nakaupo sa sofa at naglalaro ng phone. Pagod na pagod na ako, kaya bumalik ako sa kwarto para matulog.

Hindi ko alam kung gaano katagal ako natulog, sa pagitan ng pagtulog at paggising, narinig ko ulit ang tunog ng pag-uga ng kama na "garalgal".

Minulat ko ang mga mata at umupo, makinig nang mabuti, at nalaman na galing ito sa kwarto ng kuya at ate. At may malabong ungol mula kay kuya.

Hindi ko mapigilan na idikit ang tainga sa pader, gusto kong marinig ang ungol ng ate.

Ngunit ang tunog na "garalgal" ay tumagal lamang ng ilang sandali, at biglang tumigil.

At pagkatapos ay narinig ang galit na boses ng ate, "Ito ba ang sinasabi mong magic na gamot? Quinn, naloko ka ba?"

"Impossible, bakit ganito? Noong sinubukan ko ito, sobrang lakas nito."

"Sinubukan? Saan mo sinubukan, sino ang kasama mo?"

"Hay, binili ko lang ito sa kalye, sino pa ang kasama ko?"

"Pagkatapos kong inumin ang gamot na ito, naramdaman kong ang lakas nito, kaya agad akong umuwi para subukan ito sa iyo."

"Sino ang mag-aakala..."

Nang narinig kong nag-aaway ulit ang kuya at ate, labis akong nanghinayang para sa kuya.

Tatlumpu't ilang taon pa lang, hindi na kaya, tiyak na masakit sa puso. Kung hindi, hindi siya maniniwala sa mga sinasabi ng mga impostor at bibili ng magic na gamot.

Natahimik sila sa kabilang kwarto. Tapos narinig kong bumukas ang pinto sa kwarto nila, hudyat na may isa sa kanila na lumabas sa silid o baka silang pareho. Naisip ko, kung maibibigay ko lang ang kalahati ng aking lakas sa kuya.

Habang nag-iisip, biglang may kumatok sa pinto.

"Rory, gising ka na ba?"

Agad akong humiga at nagpanggap na natutulog. Nang makita ng ate na hindi ako agad nagbukas ng pinto, kusang pumasok siya. Bigla kong naalala, nung natutulog ako, hinubad ko ang aking damit at pantalon, suot ko lang ang brief.

At hindi ako nakakumot. Kapag pumasok ang ate, makikita niya ang hubad kong katawan? Ngunit kung kumot ako ngayon, madaling makikita ng ate na nagpapanggap ako.

Kailangan kong magpatuloy sa pagpapanggap. Sana makita ako ng ate at umalis agad.

Ngunit, narinig ko na lumapit ang ate sa aking kama, at pagkatapos, umupo siya sa aking kama.

Parang lalabas ang puso ko sa dibdib ko sa lakas ng kabog. At pagkatapos, ang malambot na daliri ng ate ay dumampi sa aking dibdib. At dahan-dahang gumapang pababa, patungo sa isang direksyon. Naninigas ang buong katawan ko, umiinit ang dugo. Napakalambot ng mga daliri ng ate.

At ang pinakamahalaga, parang sinasadya ng daliri na iyon na galugarin ang isang parte ko. Ang pakiramdam ng pagiging tinitigan ay labis na nakakasabik at nakakakilig. Nais kong ipagpatuloy ng ate ang paggalugad. Mas mabuti na gawin ang mga bagay na hindi ko kayang isipin.

"Wag kang magpanggap, gising na."

Habang nangangarap ako, bigla akong kinurot ng ate sa hita. Nasaktan ako at biglang umupo. Nagpanggap akong kakagising lang, at nag-rub ng mga mata, "Ate, bakit ka nandito?"

"Wala nang toyo sa bahay, tinawag kita para bumili ng toyo."

"Oo, sige, babangon na ako."

Tiningnan ako ng ate nang diretso, "Tumayo ka, bakit hindi ka tumatayo?"

"Ate, hindi ako nakadamit, lumabas ka muna."

"Nakita ko na ang pagbabago ng iyong ‘sandata' mula sa maliit hanggang sa malaki, ano pa ang ikinukubli mo? Nagpapanggap ka pa sa harap ko."

Sa wakas alam ko na kung paano nalaman ng ate na nagpapanggap ako. Pala nakita niya ang proseso ng pagtigas ko. Labis akong nahiya. Akala ko magaling ang pagpapanggap ko, pala naibenta na ng reaksyon ng katawan ko ang lahat.

Ibinigay sa akin ng ate ang aking pantalon, at tiningnan ako nang diretso at tanong, "Paano kaya gagawing kasing lakas ang kuya mo katulad sa ‘yo?"

"Ate, baka sobrang pagod lang ang kuya, baka bigyan mo siya ng oras para magpahinga?" Gusto kong tumulong sa kuya kahit kaunti lang ay maibsan ang away nilang dalawa.

"Hindi lang ngayon na hindi kaya ng kuya mo. Palagi niyang hindi kaya. Nakakasawa na nga sa totoo lang.” Bumuntong hininga si ate, “sasabihin ko sa iyo ang totoo. Hindi umaabot sa kalahati ng sa iyo ang sa kuya mo. Sa tuwing pumapasok siya sa ‘kin ay wala talaga akong nararamdaman."

Naisip ko, hindi naman siguro kasing laki ng toothpick ang sa kuya ko. Kaya paanong walang nararamdaman si ate?

Habang sinasabi ito ng ate, tiningnan niya ako at sinabi, "Hindi katulad mo, kapag nakikita ko ito, naaalala ko ang mga bakal na ginagamit sa mga romance novel."

Habang sinasabi ito ng ate, parang kumikinang ang kanyang mga mata.